บทกวี หนังสือที่จุดไฟฝัน

ท่ามกลางต้นหญ้าที่เพิ่งตื่น

ท่ามกลางนกที่พักฟื้นอยู่ในห้วงนิทรา

หมาป่ากำลังวิ่งเล่นกับหนูน้อยหมวกแดง

สโนว์ไวท์กำลังเล่นซ่อนหากับคนแคระทั้งเจ็ด

แพนด้ากำลังฝึกกังฟู

โดเรมอนบินอยู่บนฟ้าด้วยคอปเตอร์ไม้ไผ่

เสียงลมกรรโชกพอให้สายน้ำไหวสะท้าน

หนังสือเล่มหนึ่งกำลังเดินทางมา

พร้อมกับนักพายเรือ

ชอบงานเขียนของวินทร์ เลียววาริณเช่นกันครับ
มีของเค้าอยู่สองสามเล่ม เล่มนึงเป็นเรื่องสั้นแนวทดลองตัวหนังสือน้อย ๆ ผสมกราฟิคได้อย่างแยบคาย แล้วก็มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคนหักมุมตั้งแต่ต้นเรื่องได้เจ๋งจริง ๆ เล่มนี้ยังไม่มีไว้พรุ่งนี้ว่าจะไปเดินงานเหมือนกันถ้าเจอจะลองฉกมาสักเล่ม

เดินไปให้สุดฝัน ... ก็เล่มนี้เหมือนกัน ที่จุดไฟฝันให้เรา
ผู้ชายที่เรา (เคย) แอบชอบยื่นหนังสือเล่มนี้มาให้เราเป็นของขวัญเมื่อสักหกปีที่แล้ว
เป็นของขวัญที่ีมีค่ามากที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว

หกปีได้ยังไง สองปีต่างหาก เพี้ยนแล้วเรา

มีหนังสือของ"วินทร์" อยู่เล่มนึง --- “ผู้ชายที่ตามรักเธอทุกชาติ” ตัดสินใจซื้อเพราะเค้าเขียนไว้ว่า พิมพ์ครั้งที่ 85 อ่านยังไม่จบ พยายามจะอ่าน แต่เหมือนจะไม่จบ!! เหมือนจะงง ๆ อ่ะพี่อัยย์...แต่ก็ชอบนะ...

หนังสือของพี่อัยย์ ...จะไปตามซื้อเก็บไว้ทุกเล่ม แต่อ่านจะอ่านจบมั้ย..แฮ่...ไอยังไม่รับรอง..

งานของวินทร์ใครอ่านแล้วไม่ชอบคงแปลก..

ไม่ต้องสาธยายกันมาก เป็นคนหนุ่ม(กว่าผม) ที่ไฟแรงจนน่าตกใจ...

ว่ากันถึงเรื่องหนังต่อดีกว่า ยังติดพัน เห็นแม่อัยย์ไปแสดงความแปลกอกแปลกใจในโหมดนี้ของอีตาลุงแว่น...

ใช่เลย ชอบดูหนังมาก

มีอยู่ช่วงหนึ่ง ชอบดูแบบเป็นบ้าเป็นหลัง

ช่วงที่ทำละครอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยนั่นไง

เชื่อมะ... ทำละครเป็นร้อย ๆ เรื่อง

แต่ไม่เคยมีความรู้เรื่องเกี่ยวกับละครแบบจริง ๆ จัง ๆ กับเขาเลย

ทั้งที่ในสำนักท่าพระจันทร์ยุคนั้น ก็มีอาจารย์และภาควิชาการละครที่ไม่เป็นที่สองรองใคร

แต่ไปสมัครแล้ว เขาไม่รับ ไม่ยอมให้เรียนว่ะ

เพราะว่า...อาจารย์เป็นพวกขวาตกขอบ เป็นพวกนวพล กลุ่มการเมืองแนวอนุรักษ์สุดขั้ว

นักศึกษาฝ่ายซ้ายอย่าได้หมายเหยียบย่างเข้ามาในวิชาของเจ้าหล่อนเป็นอันขาด

ขวาตกขอบขนาดแจ้งจับอาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์ ในวันที่ 6 ตุลาคม 2519 นั่นแหละ คิดดูแล้วกัน

เอ้า ในเมื่อไม่ให้เรียน สองมือสองตีนเรามีนี่ สมองก็มีให้คิด

ดูแบบดูอย่างจากละครที่เขาแสดง ๆ กันก็ได้

แต่แหม...ยุคนั้นเมืองไทยมีโรงละครที่จัดแสดงละครจริง ๆ จัง ๆ เสียที่ไหนล่ะ

นาน ๆ จะมีจัดที ไม่ที่ท่าพระจันทร์ ก็ที่สามย่าน หรือไม่ก็ที่โรงละครของเอยูเอ

มีให้ดูปีละ 2-3 เรื่องก็หรูแล้ว

แล้วทำไง? งอมืองอเท้าก็ไม่ได้

ดูหนังมันนี่แหละ ดูไปคิดไป ลักจำกลเม็ดต่าง ๆ จากหนังที่ดูไปเรื่อย

ไม่ว่าการเดินเรื่อง การผูกเรื่อง บทสนทนา การจัดฉาก แม้กระทั่งสเปเชียลเอฟเฟ็คส์....

มีเรื่องตลกอยู่เรื่องหนึ่ง ที่เล่ากันในหมู่เพื่อนฝูงทีไรเป็นได้อมยิ้มกันทุกที

ด้วยความที่หลงใหลในการดูหนัง

จึงได้พบเพื่อนคอเดียวกันเข้าจัง ๆ คนหนึ่ง เดี๋ยวนี้เขาเป็นทนายใหญ่แล้ว แต่ยังรักใคร่ชอบพอกันดี

เพื่อนคนนี้ชอบดูหนังไม่แพ้เรา วันไหนเงินในกระเป่าอำนวย และมีเวลาว่างระหว่างวันเพียงพอ

เราจะส่งคำเชิญประมาณนี้..."เฮ้ย ไปดูหนังกัน"

เจ้าเพื่อนรักก็พยักหน้าหงึก แล้วเดินดุ่ย ๆ ออกจากมหาวิทยาลัย โดยที่ทั้งคู่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า วันนี้ จะดูหนังเรื่องอะไร

เดินจนจะออกรั้วมหาวิทยาลัยแล้วนั่นแหละ จึงแวะที่แผงหนังสือพิมพ์ เปิดหน้าบันเทิง เลือกโปรแกรมว่าวันนี้จะดูหนังเรื่องอะไร

แล้วจึงกระโดดขึ้นรถเมล์มุ่งตรงไปยังโรงหนัง

มาคิดดูตอนนี้ ไอ้สองหนุ่มนี่มันบ้าสิ้นดี

ดูหนังจบ ก็แวะกินโอวเลี้ยงหรือกาแฟเย็นแถวร้านข้างโรง

ถกเถียงเสวนาเกี่ยวกับเรื่องหนังที่เพิ่งดูจบ

มันจะคอยชี้แนะว่า ฉากไหน บทไหน ที่น่าจะหยิบจับไปทำละครได้บ้าง.....

นี่แหละ วิชาการละคร 101 ที่ไปเทคคอร์สไว้ในยุคนั้น

เนื่องจากไม่มีการวัดผล ก็เลยไม่รู้ว่า สอบผ่านหรือสอบตก

แต่ที่แน่ ๆ มีเพื่อนบางคนที่เรียนละครกับภาควิชาในมหาวิทยาลัย

ต้องหอบเอาการบ้านเขียนบทบ้าง กำกับบ้าง มาให้ช่วยทำอยู่เนือง ๆ

พอช่วยทำให้มันไปด้วยความเต็มใจ เพราะเป็นของชอบอยู่แล้ว

คะแนนของเจ้าเพื่อนพวกนี้ ก็สูงปรี๊ดเป็นที่แปลกอกแปลกใจของอาจารย์ขวาจัดคนนั้นทุกที

ได้แต่นึกขำอยู่ในใจ....

ปล.

อยากบอกว่าเดอะซาวด์ ที่ว่าผมเป็นแฟนพันธุ์แท้แล้วเนี่ย

ถ้านับกันจริง ๆ ยังดูน้อยรอบกว่าหนังเพลงอีกเรื่องหนึ่ง เชื่อว่าแฟนหนังตัวจริงอย่างคุณอัยย์คงเคยดู

Fiddler on the roof หรือ บุษบาหาคู่ นั่นไง

เรื่องนี้ดูทุกรอบทุกโรง ถี่และบ่อยกว่าเดอะซาวด์ฯ เสียอีก

เหตุผลเพราะชอบเรื่องราวในเรื่อง ไม่ว่าเรื่องการเมืองในยุคพระเจ้าซาร์ของรัสเซีย การกดขึ่บีบคั้นที่ชาวยิวได้รับ ความเชื่อทางศาสนา ความเชื่อ และวัฒนธรรมที่หยั่งรากฝังลึก ฯลฯ

เรียกว่า เรื่องนี้มีมิติให้เสพได้หลากหลายกว่าในเรื่องเดอะซาวด์

และที่สำคัญที่สุด เป็นเรื่องราวแนวเรียลลิสติกส์ อิงแอบกับชีวิตจริงของผู้คน มากกว่าเรื่องแนวดราม่าของเดอะซาวด์ฯ...

ใครยังไม่เคยดู น่าจะได้ดูสักครั้งหนึ่งในชีวิต...

วินทร์ เลียววาริณ ชื่อนี้เขียนหนังสือได้ชวนอ่านมากตั้งแต่คำคมๆ หน้าปกเลยค่ะคุณนักล่าฯ ฉัตรเคยอ่าน "ปั้นน้ำเป็นตัว" แม้จะงง กับหนังสือ แต่ก็ยังอยากที่จะอ่านให้รู้เรื่อง
เทพมากๆ กับ คุณวินทร์ เลียววาริณ

ชอบงานของคุณวินทร์ค่ะ
อาจจะไม่ใช่แฟนพันธ์แท้ แต่ก็ติดตามงานอยู่หลายเรื่อง
ชอบในเนื้อหาข้างใน และชื่อของหนังสือค่ะ
มีความรู้สึกว่า แค่เห็นชื่อเรื่อง ก็ชวนให้น่าค้นหาติดตาม
เช่น ปลาทีว่ายในสนามฟุตบอล
หรือจะเป็นรวมเรื่องสั้น เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว
จรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย
ยามดึกนึกหนาวหนาว เขนยแนบแอบเอย

ได้ทำสิ่งที่รักแล้วนะคะ

ผมรู้จักคุณ วินทร์ เลียววาริณ ครั้งแรกจากหนังสือ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะได้รับรางวัลซีไรต์ด้วย

แม่ได้มาเล่มนึงค่ะ ไม่เคยซื้อหนังสือของท่านเลย

ตอนหัดเขียนบล๊อกใหม่ ๆ คุณรัชชี่ส่งไปให้เล่มนึงค่ะ "ยาแก้สมองผูก ตราควายบิน"

อ่านแล้วก็เอามาเป็นแม่บทในการเขียนด้วยค่ะ

คุณอิงค์ไปงานหนังสือฯ ปีนี้หรือยังคะ
ป้าแอ๊ดคงไม่ได้ไป เพราะปีนี้เซ็งๆ กับเรื่องอ่านหนังสือเหลือเกืนค่ะ

รู้จักคุณวินทร์จากหนังสือประชาธิปไตยบนเส้นขนาน

เพราะตอนนั้นได้ซีไรต์ แต่ไม่เคยอ่าน แค่ได้ยินชื่อเฉยๆ

มาอ่านจริงๆจังๆก็ตอนที่คุณปราบดากับคุณวินทร์เขียน

จดหมายคุยกัน แต่หนังสือหายไปแล้ว ไม่รู้หายไปไหน

และที่มากกว่านั้น ก็มาเสพดราม่า คำ ผกา วิจารณ์วินทร์

วินทร์ วิจารณ์ คำ ผกา

มีหนังสือของวินทร์ เลียววาริน อยู่สองสามเล่มครับ เป็นเรื่องสั้นและนิยาย เล่มที่คุณอัยย์มีลุงไม่มี

มีอยู่เล่มหนึ่งยังไม่ทันได้อ่านห็หายไปเสียแล้ว ชื่อ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน

บ้านลุงมีคนแอบเป็นนักเขียน แต่ไม่ชอบซื้อ หนังสือบางเล่มจึงหายบ่อย

งานหนังสือลุงไม่ได้มากับเขาหลายปีแล้ว เสียดาย แต่ก็มีเหตุจำเป็นที่ทำให้มาไม่ได้ ถ้าหากงานนั้นไม่จำเป็นต้องมาจริง ๆ

อ่านเรื่องราวที่คุณอัยย์เล่าให้ฟัง ก็สนุกดีนะครับ
เป็นประสพการณ์ร่วมสมัย คนอยู่ในเหตุการณ์ยังประทับใจ
คนเขียนที่ต้องมีประสพการณ์ และเล่าเรื่องเก่ง
เมื่อวานไปงานหนังสือฯ มาแป๋บนึง ดึกแล้วครับ
ยังเห็นงานของวินทร์ เลียววาริน อยู่เลยครับ

แต่จะบอกว่า ผ่านสำนักพิมพ์ที่ขายหนังสือนิยายของคุณอัยย์
ปรากฎว่า ผมเห็น"อุ่นรักป่าฝน" นี่ มันพร่องลงไปเหลือเล่มเดียว แล้วก็มีคนกำลังซื้ออยู่ด้วยครับ

2-3ปีมานี้ผมแทบจะไม่ซื้อหนังสือเพิ่มเลยครับ(ยกเว้นลด"หนักๆ"จริงๆ แหะๆ)

หนังสือที่ซื้อมาเมื่อหลายปีก่อนนู้นยังมีอีกหลายเล่มเลยที่ยังไม่ได้อ่าน


...แต่จำได้ว่างานหนังสือเมื่อไม่นานมานี้เคยไปถามหา บก. ชื่ออัยย์ด้วยครับ

กำลังอ่านงานวินทร์อยู่เล่มนึง
สงสัยต้องหาเล่มต่อ ๆ ไป..
ตะแกเขียนดี ดี ง่ายดี

งานของวินทร์ อ่านมานานหลายปีแล้ว แต่อ่านพวกที่เป็นเรื่องสั้น ชอบสไตล์การเขียน มีมุมมองแตกต่าง อ่านสนุก เห็นภาพชัดเจนดีครับ

ขอบคุณพี่อิงค์ที่เอามาลงครับ

อ่อ หนังสือพี่ขายที่บูธไหนอ่ะครับ จะไปเดินวันอังคารค่ำๆ จะได้ไปตามล่ามาเป็นที่ระทึก 555

วันนี้ยังไม่ได้ฟังเพลงเลย ปิดเสียงไว้อ่ะ พอดีมาต่างจังหวัด น้องข้างๆก็หลับ ไม่อยากรบกวน ไว้กลับไปกทม.แล้วจะมาเม้นท์เพลงอีกครั้งนะครับ

หวัดดีบามเช้า

ถ้อยคำดรามาเอียนๆ...ชอบประโยคนี้มาก ขออนุญาติเพิ่มเติม โครตเอียนนนนน..

วัยเราหนักไปทางหนังสือหลวงปู่ดีๆ นานๆไปหยิบของฟรีมาอ่าน..

คิดถึงทากชมพู

รักษาสุขถาพด้วย

เห็นแล้วอยากอ่านจังเลยค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปชมของฝากหนูเมเปิลนะคะ

คุณอัยย์

สมาคมนักเขียนเขาชวนไปเที่ยวแน่ะ ในหัวข้อ "ตามหาความหลัง เจ้าพ่อเจ้าเมือง" ของอาจินต์ ปัญจพรรค์ น่าสนใจไหมล่ะ เขาชวนขับรถกันไปเป็นขบวน ไปกับกลุ่มนักเขียนมากมาย เขาเชิญมา ๒ ครั้งแล้ว แต่ลุงสายตาไม่ดีขับรถไม่ไหว แถมค่าใช้จ่ายน้ำมันก็อาจจะเยอะ ก็เลยปฏิเสธ

และก็ไม่ได้นึกว่าจะเป็นนักเขียนอะไรกับเขามากมาย งานนี้ก็เลยสละสิทธิ์

กลับมาอ่านอีกที ได้ข้อคิดดีๆเป็นแรงกระตุ้นได้อีก
ป.ล.ตอนนี้นั่งเขียนนิยายยู้ นุ้งเจฟนุ้งเจนเพิ่มบทนิดหน่อย

มาเยี่ยมค่ะ

สงสัยว่าแม่น้องข้าวจะเข้าบล็อคไม่เป็นเสียแล้ว

สวัสดียามดึกครับ พี่อัยย์
ชอบอ่านเหมือนกันครับ แต่เช่ามาอ่านครับ
ไม่ค่อยได้สะสมเลยครับ

หวัดดียามเช้า

คิดถึงทากชมพู...

สวัสดียามเช้าครับพี่อัยย์

อ่านงานพี่วินทร์เกือบทุกเล่มในช่วงแรก
เพิ่งมาถอยไป
ตอนที่งานพี่เค้าเขียนแนวนิยายนี่ล่ะครับ

แต่ยังตามซื้อชุดเรื่องเสริมแรงกำลังใจอยุ่

เมื่อวานก็ยังไปอุดหนุนงานของพี่เค้าที่บู๊ทครับ

สวัสดีค่ะพี่อัยย์
จินรู้จักคุณวินทร์ เลียววาริณ
จากเรื่อง ประชาธิปไตยบนเส้นขนาด ของเต้ยเค้าค่ะ
และก็ได้รับ forward mail บ่อย
เกี่ยวกับบทความและถ้อยคำที่
ให้ข้อคิดดี ๆ และใช้วลีที่ดี โดนใจมาก ๆ ค่ะ

จินสอยหนังสือคุณวินทร์ มาครองแค่
เล่มเดียวเองค่ะ เรื่อง "ความฝันโง่ ๆ"
แต่อ่านไม่จบค่ะ เก็บไว้ที่ office
นี่ถ้าไม่แวะมาหาบ้านพี่อัยย์
ก็คงลืมไปว่าตัวเองมีเล่มนี้อยู่
เห็นทีต้องไปปัดฝุ่นมาอ่านจริงจังซะละ อิอิ

ตอนนี้อ่าน บราซิลจบ
ก็กระดึ๊บ กระดึ๊บอ่านสีสันมอร็อกโกต่อ
ควบคู่ไปกับ หมื่นตาธรรมะเล่ม 2
ที่คุณก๋าส่งให้ค่ะ

ปัจจัตตัง แจ้งข่าวหลังไมค์มาว่า
ไอสไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น เล่ม 2
วางแผงแล้ว ยังไม่ได้ไปดูเลยค่ะ
ที่ห่างหายบล็อกไป ก็เหตุเพราะ
แบ่งเวลาให้หนังสือบ้างนี่แหละ อิอิ

หยุดยาวสามวันนี้
ลูกค้าที่ร้านค่อนข้างเยอะ
คนเริ่มมาเที่ยวเหนือกันแล้ว
เพราะลมหนาวมาเยือนเร็วค่ะปีนี้

แล้วคุยกันค่ะพี่

แวะมาอ่าน หมื่นเล่มรักมายเอมดี
เผื่อจะไปหาซื้อที่งานหนังสือฯ
เปนร้อยเล่มรักของเรามั่งอ่ะจ้า

ชอบชีวประวัติของคุณวินทร์ฯ จัง
ไว้จาไปเยี่ยมเยียนที่บู๊ธท่าน อิอิ