อ่า...แล้วมันยังมีข้าวเหนียวไก่ทอด ไก่ย่าง ขายอยู่เหมือนเดิมมั้ยอ่ะ

ลงมาซะ หมดเวลาเสื้อเหลือง...ถึงเวลาเสื้อแดงจะไปต่อ...

พูดถูกใจจริงๆๆค่ะ

กัวแว้วจ้า..ไม่กล้าวิจารณ์ร๊อก อย่ากระชับพื้นที่เค๊านะ

บ้านนี้เมืองนี้เขาอนุรักษ์นิยมค่ะ

ยังไงก้อยังงั้นไม่ควรพัฒนา เด่วไม่รู้จักพอเพียง อิอิ

สวัสดีค่ะ..พี่อัยย์

ชุมทางทุ่งสงหนึ่งเคยได้ยินอยู่บ่อยๆ
รู้ล่ะ
พี่ที่ออฟฟิศเค้าอยู่แถวนี้นี่เอง

ใหญ่โตจริงๆ...

เพิ่งมีเวลาเข้ามาครับ คุณอัยย์ ว่าแต่ ไม่ได้มาแปบเดียว ทำไมขยันอัพ ขนาดนี้ อะ...สบายดีนะครับ

ฮาอะ เสื้อเหลือง ทำเป็นมองกล้องด้วย อิอิอิ

ไม่เคยไปจ้า ไกลโพด ๆ

ทุ่งสงกับผมนี่ ผ่านบ่อย

ทั้งทางรถไฟ และรถยนต์

แต่ถ้าว่ากันถึงสถานีรถไฟแห่งนี้ รู้สึกจะเคยใช้บริการอยู่หนเดียว

ไปลงรถไฟที่ทุ่งสง เพื่อต่อรถยนต์เข้าตรังเมื่อหลายปีก่อน

เป็นสถานีใหญ่และทางผ่านที่คุ้นเคย

แต่ก็นั่นแหละนะ ยังไงก็เป็นแค่ "ทางผ่าน" เท่านั้น

ก็เลยไม่สู้ได้พินิจพิเคราะห์อะไรมากนัก

รู้แต่ว่า สถานีนี้ มีของกินเยอะดี และรถไฟจอดนาน

ถ้าเป้าหมายอยู่ที่ตรัง ก็จะรู้สึกว่าใกล้ถึงจุดหมายมากแล้ว

เรียกว่าออกจาสถานีนี้เมื่อไร ก็เตรียมดูสัมภาระ และเตรียมล้างหน้าล้างตาเพื่อถึงสถานีปลายทางได้เลย

ที่สะดุดตา ดูเหมือนจะเป็นรูปคำเตือนต่าง ๆ ที่เป็นโปสเตอร์ภาพวาดแบบโบราณนี่แหละ

รูปเหล่านี้มีทั้งเตือนอย่ายืนศีรษะออกนอกขบวนรถ หรือให้ระวังช่วงเดินผ่านระหว่างโบกี้

เมื่อก่อนมีติดอยู่ทุกสถานีเลยก็ว่าได้

เป็นภาพวาดที่สื่อความหมายได้ดีมาก

ไม่ว่าอ่านหนังสือออกหรือไม่ ดูแล้วเข้าใจได้หมด

เดี๋ยวนี้ไม่แน่ใจว่ายังหลงเหลืออยู่อีกสักกี่สถานี

ถ้ายังมีเหลือ ผมว่าน่าจะอนุรักษ์เก็บไว้ก็ดีนะ

ลายเส้นและสีสันสวยดี ที่สำคัญคือสื่อความหมายได้ชัดเจน

หรือถ้าคุณอัยย์มีอยู่ในครอบครอง

น่าจะเอามาอัพบล็อกนะครับ

คงสะท้อนอะไรต่อมิอะไรในอดีตได้ดีทีเดียว...

(รำพึง)

เพื่อนๆ(รวมทั้งเรา) หายไปอยู่ที่เฟซบุ๊กกันหมด

ตอนนี้ที่นั่นกลายเป็นบล็อกแ๊ก๊งสาขา 2 แล้ว

หวัดดียามค่ำ

แดงจะขึ้น..เร็วๆ..

สถานีใหญ่คนใช้มากเลยไม่มีเวลาตกแต่งสถานที่

สถานีเล็กคงจะมีเวลามาก บางแห่งเริดซะไม่มี..ว่ากันไป

ยังไม่ได้อัพบ้านเลย...จะพยายามตามคำเตือน

รักษาสุขภาพด้วย

พี่อิงค์บิงโกตายแล้ว ฝังเรียบร้อยแล้ว

ปรายพยายามไม่เศร้า...

สวัสดีจ่ะนู๋อัยย์ ณ.บล๊อกแก๊ง...

รีบตามมา อยากรู้ว่านู๋ปรายมีฟามลับอารายยย...อิ...อิ...

เลยรู้เลยว่า บิงโกตายแล้ว...อย่าเศร้าเลยน้า...โอ๋...โอ๋...

มาแวะเที่ยวสถานีรถไฟ ไม่ว่าสถานีไหนๆ เป็นระบบขนส่งมวลชนที่ได้ใช้บริการน้อยที่สุด ไปไหนมาไหนไม่ค่อยได้นั่งรถไฟกับเขาหรอก ทั้งๆที่ บอกได้ว่าชอบทุกครั้งที่ได้ไปไหนมาไหนกับรถไฟ

สมัยเด็กๆพ่อเคยชี้ขณะขับรถว่า เลี้ยวซ้ายไปโน่น ทุ่งสง อำเภอใหญ่ เมื่อก่อนเป็น ชุมชนใหญ่ ทีเดียว แค่นั้น

เห็นด้วยกับนักล่าที่ 9 โฮะ โฮะ โฮะ

บล็อกเหมือนกล้องถ่ายรูปที่ใช้ฟิลม์

เฟซบุคเหมือนกล้องดิจิตัล

สวัสดียามเช้าครับพี่อัยย์

เป็นสถานีที่ใหญ่โตมากเลยครับ
ผมว่าใหญ่กว่าสถานีจังหวัดเชียงใหม่อีกมั้งครับ

ถ้าจะมีหน่วยงานใดที่พัฒนาได้ช้าที่สุดในประเทศไทย
ผมว่าต้องมีการรถไฟติดโผแน่นอนครับ 5555

ว้าว ลงไปซะ ลงไปซะ ตรูจาไปต่อ
วิ้ว โดนจังเลย


อ่ะบันทึกไว้ในดวงใจ คราวหน้าผ่านไปจะไม่แตะต้องสิ่งใด อิอิ เด๋วจขบ.เคือง

ความจริงน๊าา ถ้าจะให้ครบองค์เนี่ย หากเอ่ยถึงสถานีทุ่งสงแล้วน่าจะเอื้อนไปถึงอุโมงค์ด้วยนา คริ คริ

แจ้งทราบ แจ้งทราาาบ
วันนี้มานั่งปฏิบัติหน้าที่ตามปกติแย๊ว หลังจากเมื่อวานทิ้งหน้าจอไปหนึ่งวันเต็ม ๆ

ชุมทางทุ่งสงมีเรืองราวเยอะแยะมากๆ ที่เค้าเล่าให้ฟังนะ ผมเองก็มีความทรงจำที่ดีและไม่ดีที่นี่ด้วยนะ อิอิ ไม่ได้ไปนานแล้ว เพราะทุกวันนี้เวลากลับบ้านจะกลับด้วยรถทัวร์ซะส่วนใหญ่ ไก่ทอดเค้าอร่อยนะที่นี่น่ะ

ชอบใจ ถูกใจ blog นายหัว ก็อย่าลืมไปให้กำลังใจกันนะครับ

สวัสดีวันสีชมพูค่ะ นี่แหละค่ะ อนุรักษ์ของเก่า ดีมากๆ

สํโวหาเรน โสเจยฺยํ เวทิตพฺพํ
ความเป็นผู้สะอาด พึงทราบได้ด้วยถ้อยคำสำนวน

มีความสุขกับกาย-วาจา-ใจ ที่สะอาดสมบูรณ์พร้อม ตลอดไป..นะคะ



สวัสดีค่ะ คุณอัยย์...

ปอป้า มาแว้ววววววววว...

หายไปแค่สองวันเอง บ่นคิดถึงแระ..คิดถึงตะเองเหมียนกัล..น๊า

สถานีทุ่งสง...มีอดีต..จ้ะ
สมัยเป็นเด็กเละ ๆ เคยไปอยู่ทุ่งสงกะคุณพี่ชาย (คนละแม่) พักนุงงงง
โดนค่อนขอดทุกวี่ทุกวัน ว่าเป็นคุณหนูเมืองกรุง โดนจับใส่โสร่งเดินกระพือทั้งวัน...

คุณอัยย์ นำเสนอสถานีรถไฟทีไร คิดถึงคุณพ่อบนสวรรค์ทุกที
ลูก รฟท..ลูก รฟท..ฮ่อตะบัน เรียกไม่หัน..ลูก รฟท..เอิ๊ก ๆ

เคยมีโอกาสไปต่อรถ ที่สถานีทุ่งสงเหมือนกัน
แต่ภาษาอักฤษ thungsong junction ดูเชยยิ่งกว่า
สีฟ้าชมพูุ ซึ่งรูปมุมลึกๆ ที่เจ๊ีถ่ายมา ก็ดูสวยดี
แต่เรียบๆ ไปหน่อย

เป็นสถานีเก่าแก่ประวัติยาวนานพอๆ กับนักล่าน้ำตก
และมีความทรงจำส่วนตัว

ไม่รุ้ว่า ลูกรถไฟคนอื่นๆ จะเก็บความรู้สึกดีๆอะไรแบบเจ๊รึป่าว แค่การนำมันมาให้เพื่อนๆได้รับรู้ ระึลึกความหลังครั้งเก่า ติชม ถือเป็นการสร้างสีสรร ได้ดีเชียวครับ

สถานีขนาดใหญj hub การดูแลหรือจะแต่งอะไรตามใจ
ของพนักงานเล็กๆ คงยากอยู่ เหมือนสถานีเล็้กๆ หลายแห่งที่เจ๊ เคยนำเสนอ ความน่ารัก จุ๋มจิ๋ม ครีเอท กันตามสมควร

สถานีทุ่งสง ยังไง ก็คงอยูุ่่ในใจนักล่า ไม่ว่า จะสวย ไม่สวยหรือจะพัฒนาไปแบบทันสมัยในอนาคต

สวัสดีค่ะ..พี่อัยย์

วันนี้มาชวนไปหม่ำด้วยกันค่ะ

ตอนผ่านสถานีนี้ เป็นช่วงค่ำ และเช้ามืดทุกทีเลยค่ะ


เอาป้ายหาเสียงมาแปะ เบอร์ 6
โหวด วันที่ 5-10 นี้ค่ะ
เดี๋ยว ค่อยส่งลิงค์มาค่ะ

เล่าสถานีบ้านเกิดได้สนุกจริงๆพี่อัยย์

สีภายในภายนอก ดูหวานๆ 555

แต่ยุ้ยชอบบีจีบล็อกนี้ค่ะ

โอ๊ะ ทุ่งสงเป็นชุมทางเหรอเนี่ย ไม่เคยรู้เลย ..ดูสถานียิ่งใหญ่ดีคับ
..เดี๋ยวจะไป 'เมกา ครับ เดี๋ยวเอารูปมาฝากนะครับ (แต่เสียดายช่วงที่ไปยังหน้าร้อนระอุอยู่เลย)

หวัดดียามค่ำ

อัพแล้วจ้า..ร้อนๆ

สงมั๊ยสง...อดึตเด็กท้ายรถ

ฝรั่งเศสกำลังสนุก...

รักษาสุขภาพด้วย

มาเกาะรถไฟไปทุ่งสงด้วยคนคะ คุณอัยย์
รูปposter Classic จริงด้วยคะ สถานีใหญ่ทีเดียวเลยคะ แล้วมีอะไรอร่อย ขึ้นชื่อไหมคะคุณอัยย์ วันหลังมีโอกาสผ่านไปแถวนั้นจะได้แวะไปเป็นนักล่าหาของอร่อยซะหน่อยคะ

สวัสดียามเช้าครับพี่อัยย์

สุทฺสุสํ วชฺชมญฺเญสํ อตฺตโน ปน ทุทฺทสํ
โทษคนอื่นเห็นง่าย แต่โทษตนเห็นยาก

ขอความสุข สวัสดี จงมีแก่คุณอัยย์ ตลอดไป..นะคะ

ชอบรูปสุดท้ายจังเลยครับ

แวะเอากระเจียวมาฝากนะครับ

หวัดดีครฟ.

เสื้อแดง....ขอไปด้วยคนนะ

กระแซะๆๆ แฮ่มๆๆ
พี่อัยย์ขา พี่อัยย์คนจ๋วยยย
ตอนเช้านี้ทานไรไปยังอ่ะ ปะ
น้องมาชวนไปกินข้าวด้วยกัน อิอิอิ

งานก็เข้า มัวเมากะโหวต เจ้านายก็โหด
โยนงานให้ สุ่มอยู่บนโต๊ะ แหะๆๆ
ไม่ดี ๆ ใคร ๆ ก็มีงานกันนุ เอาเป็นว่า
ขอโต๊ดดดดด นะ นะ ..

อิอิ เห็นข้อความข้างบน
..เข้าโหมดด่าเพราะรัก
จ๋งจั๋ย งอนเพราะรักน้องป่าวววว
อืมม ขอเหมาว่า งอนน้องเพราะรักละกัน อิอิ
รู้ตัวว่าห่างหายไป ไม่ได้แวะทักทายใครเลย

พี่ติณก็อีกคน ท่าจะงอนลงทะเลภูเก็ตไปแร้วอ่ะ
ส่วนคุณน้ำฟ้า แวะเวียนให้กำลังใจอยู่เสมอ
จนคะแนนพุ่งพรวดดด อิอิ
สมกับเป็นบล็อกคุณภาพ และส่งใจเชียร์

เช้านี้สะกิดคุณเต้ย บอกว่า
เต้ย ๆ วันนี้ร่วงอีกแล้วอ่ะ บอกเพื่อนเต้ย
ช่วยหน่อยดิ คุณซ้ามีสุดยอดกำลังใจบอกว่า
ปล่อยไปเถอะ blog ของเค้าดี ๆ ทั้งน้าน
อ้าววว แล้วกัน ตอกย้ำซะจริ๊ง ว่าฟลุ๊คอ่ะ
ดีไม่แถมให้อีกฉึ๊ก ว่า blog เธอดีแต่โม้ 5555

ครั้งจาให้เพื่อน ๆ ต่างองค์กร
ก็เกรงใจขอบ่อย ๆ โดนสวน 55
วันๆ มึงไม่ทำการทำงานรึไง โหวตไรนักหนาวะ 555
อีกตั้งหลายวัน สงสัยแล้วแต่บุญกรรมแล้ว

สองวันก่อนมีเพื่อนบล็อกที่สนิทอีกคน
เตือน ๆ ว่าอย่าลืมวัตถุประสงค์ของการทำบล็อกซะละ
รู้ว่าทำอะไรแล้ว ตั้งใจจริง แต่อย่าไปกังวล
กับมันมากเกินไป ชัยชนะไม่ใช่เรื่องง่าย
ทุกอย่างมันมีวิถีของมัน xxyy

สติมา รีบไปกราบขอบพระคุณ อิอิ
ก็ห่างเหินเพื่อน ๆ บล็อกที่ไปมาหาสู่ประจำ
ไปพอสมควร บางทีก็คิดได้เป็นพัก ๆ

เออ เรานิสัยไม่ดีเนอะ เค้ามาหาเราปกติ
แต่เราหายหัวไปซะเฉย ๆ ลืมมิตรภาพ
ที่ยั่งยืนกว่าตรงนี้ได้ไง ป้วนเปี้ยนอยู่หน้าเวที
ประกวด ไม่ยอมไปไหนเลยอ่ะ
ทั้งที่เลยวันที่ 10 ทุกอย่างก็จบ

มาพี่อัยย์ซิ๊กแนวมาอีกระลอก
ของจริงมาแว้วววว อิชั้นไม่หมกมุ่นแล้ว ฮี่ๆๆ

อ่อๆ จินอัพรูปที่ FB ทิ้งไว้ด้วย
มีรูปทีเคยแอบไปถ่ายในสตูดิโอ เพื่อนมันลากไป
เป็นเพื่อน เลยถูกจับถ่ายรูป เต้ยโกรธใหญ่ 55
ตอนนั้นไม่รู้โกรธทำไป ลืมไปแระ

หลังจากนั่นมา ไม่เคยถ่ายอีกเลยค่ะ
เพิ่งจะมาถ่ายสตูฯ รอบที่ 2
พร้อมกัน พ่อ แม่ ลูก เป็นเจ้านางเลย
ประเดี๋ยวอัพขึ้น FB ให้พี่อัยย์ดู อิอิ

มาพูดถึงสถานีรถไฟดีกว่า
สถานีรถไฟที่เชียงใหม่ จินไม่ได้
เข้าไปนานแล้ว ได้แต่ผ่านข้างนอก

ดูแล้ว เค้าไม่ค่อยปรับปรุงอะไรเลย
ออกจะโทรม ๆ ซะด้วยซ้ำ ทั้งที่
มีบริเวณกว้างมาก ๆ เลยนะคะ
เสียดาย แล้วสวนสาธารณะตรงข้าม
กับสถานีรถไฟเชียงใหม่ ก็ยังมีปัญหา
สร้างมาหลายปี แต่ไม่เปิดให้ประชาชน
เข้าไปใช้ จนถนนข้างใน ทรุดแล้ว

เป็นสวนสาธารณะ บนพื้นที่
ของรถไฟเชียงใหม่ค่ะ ยื้อกันไปมายังไงไม่รู้
ตรงโรงแรมรถไฟเก่า ตอนนี้ก็ยัง
ปิดประตูเหมือนเดิม นาน ๆ ที จะเปิด
ให้รถเข้าไปวนทะลุอีกเส้นทาง
จินเคยขับเข้าไปครั้งหนึ่ง ถนนทรุด
ท่าจะโกงกันไปเยอะ อ่ะ

อุ๊ย..ไม่เครียดๆ
คุยจ้อจนพี่อัยย์รำคาญละ อิอิ
ไปดีกว่า คุงพี่หายงอนแล้วนิ แหะ

ไว้แวะมาคุยด้วยใหม่ค่า บะบาย

กรี๊ดดดดดด พี่อัยย์
เช็คคำผิดจินด่วนนนน
พิมพ์ไปตั้งยาววว เค้าบอกว่ามีคำไม่เหมาะสมอ่ะ
ไม่ยอมๆๆ
พี่อัยย์เห็นมั้ย

ลืมทักทายน้องปราย
ขอบคุณน้องปรายด้วยนะจ๊ะ
ที่แวะเวียนไปโหวตให้
ใจสู้ ร่วมโหวตให้ตะเอง และเพื่อน ๆ
ทุกครั้งที่โหวตได้ จนถึงวันที่ 10 ค่า

แต่จะกลับมาเป็นเพื่อนบ้านที่ดี
เหมือนเดิมแระ แหะๆๆ
จินมีเรื่องรออัพ 2-3 เรื่องอ่ะพี่อัยย์
แต่ว่ามันไม่ตรงกับ ประเภทที่ส่งประกวด
ไม่รู้จะมีผลรึเปล่าอ่ะ เลยแช่ไว้ก่อนค่ะ
เน่าไม่รู้จะเน่ายังไงละ

ว่าจะรอถึงวันที่ 10 แล้วค่อยอัพ
รึพี่อัยย์ว่าไงดีอ่ะ เรื่องที่จะอัพ
ไม่เกี่ยวกับการถ่ายภาพและท่องเที่ยวเลย

วัตถุดิบที่จะอัพเรื่องท่องเที่ยวไม่มีแล้วอ่ะ
รอวันที่ 21-23 นี้ก่อง อิอิ
พา พ่อกะแม่ ไปแอ่วต๊ะเลที่ภูเก็ตค่ะ
บอกพี่อัยย์ไปหลายแล้วเนอะ
กลัวพี่อัยย์ลืม 55555

ได้บ้านพักที่ บ้านกะรนรีสอร์ทค่ะ จองแล้ว
ส่วนรถเช่ามีติดต่อไว้แล้ว แต่ยังไม่ตกลงค่ะ

ไปกินเข้าเที่ยงก่อนน๊า
ได้รับโปสการ์ดยังอ่ะ ส่งให้วานซืนค่ะ

สวัสดีครับพี่อัยย์
ผมทำงานสงขลา 5 ปี
ขึ้น-ลงรถไฟหัวลำโพง-ชุมทางหาดใหญ่
แล้วก็มาขึ้น-ลงชุมทางตะพานหิน - นครสวรรค์ 10 ปี
สัมผัสรถไฟตลอด
ขบวนรถเร็ว รถธรรมดา เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

โหวววววววว สถานีทุ่งสงสวยไม่สวยไม่รู้ แต่ภาพเซ็ตนี้สวยมว้ากกกกกกก

แดดจ้าฟ้าใสเชียว ชอบๆๆๆ

คุณอิงค์ตะ ป้าแอ๊ดไปทุ่งสงล่าสุด รู้สึกว่าจะ 2 ปีแล้วนะคะ
ไปงานศพคุณแม่ของพี่ที่นับถือกัน บ้านอยู่หลังสถานีออกไปนิดเดียว
คราวนั้นไปจากกรุงเทพฯ ทุ่มกว่า ถึงทุ่งสงก่อนเที่ยง
เผาศพคุณแม่แล้ว โต๋เต่แถวๆ ตลาด หาอาหารรับประทาน
รอรถที่มาจากหาดใหญ่ ถึงทุ่งสง สามทุ่ม
กลับในวันเดียวกันนั่นเลยค่ะ

แล้วก็ไม่ได้ไปอีกเลย
หน้าตาสถานีก็ไม่ได้มอง ไปวัดแล้วไปตลาดเท่านั้นเองค่ะ

แต่ดูแล้วสถานนีนี้เรียบร้อยดีนะคะ พื้นสะอาด ปูกระเบื้องซะสวยจริงๆ น่าให้รางวัลนายสถานี

ดูจากด้านหน้าสถานีไม่สวยเลย ต้นไม้ก็ไม่มี แถมด้านบนดูดำๆ สกปรกอีก

จุดด้อยที่หลายๆ คนมองข้ามคือ "มืด" สถานีนี้ดูมืด พอมืดเราจะรู้สึกเหมือนกับว่าสถานีมันไม่สะอาดครับ

ฮาตรงคำบรรยายใต้ภาพหลายๆ อันครับ

ไม่ได้เข้ามาหลายวันเพราะงานยุ่ง
แต่วันนี้เข้ามาแวะดู ด้วยอาการง่วงยามบ่าย แล้วก็พลันตาสว่าง
ตื่นตาตื่นใจกับรูปภาพ และอิ่มเอมกับข้อเขียนที่ค่อนข้างยาว
.........................
ย้อนไปเมื่อ 40 ปีที่แล้ว
เดินทางด้วยรถไฟครั้งแรกในชีวิต
จากกรุงเทพฯเวลาเที่ยง ไปถึงชุมทางทุ่งสงเช้าตรู่ เป็นสถานีแรกถัดจากสถานีหัวลำโพงที่ได้เหยียบ
เด็กน้อยคนหนึ่งสะพายกระเป๋าเดินตามพระรูปหนึ่ง มองไปรอบๆด้วยความตื่นเต้น ด้วยแปลกตากับสถานที่และเสียงพูดจาของคน ด้วยภาษาที่ฟังไม่ออก

แม้ผู้คนยามเช้าจะดูมากมาย วุ่นวาย
แต่อาจเพราะเป็นเด็กกรุงเทพฯ จึงไม่ได้ตื่นเต้นกับคนนัก แต่ก็รับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของสถานที่ ที่แตกต่างกับสถานีรายทางที่ผ่านมา

จำได้ว่ากินมื้อเช้าที่ตลาดสดก่อนต่อรถเบ๊นซ์คันใหญ่ นั่งเบาะหน้า 4 คน เบาะหลังอีก 4 คน เข้าไปนครศรีธรรมราช
เพื่อต่อรถสภาพคล้ายๆกัน แต่เก่ากว่าและต้องนั่งเบียดมากกว่าเดิม เข้าไปที่สิชล ก่อนต่อรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปที่วัดบ้านเกิดของหลวงลุง ที่ชักชวนให้มาเที่ยว

พระหลวงลุงเป็นพระที่มารับบาตรที่บ้านเป็นประจำ
ขณะที่ผมจะคอยเป็นลูกศิษย์คอยถือปิ่นโตให้ตอนเช้า ก่อนไปโรงเรียน
เห็นว่าปิดเทอม เลยขอพ่อกับแม่ชวนมาเที่ยวใต้

มารับรู้ภายหลังว่า พระหลวงลุงกลับมาบ้านเกิด เพื่อมาจัดงานกินเหนียว กินน้ำชา ที่นี่เพื่อหาทุนจากญาติโยม พี่น้องเพื่อไปเรียนต่อที่อินเดีย
เป็นการเรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่น จากที่ไม่มีหนังสือเล่มไหนในกรุงเทพฯเคยเขียนไว้
ใกล้ๆวัด จำได้ว่ามีธารน้ำที่ไหลมาจากเขาให้เล่น แต่น้ำเย็นเฉียบ สิชลที่เห็นจะเป็นเป็นป่า ทุ่งนา และภูเขา เพิ่งมารู้เอาตอนโตว่า สิชลมีชายหาด อยู่ติดทะเล
เวลาชาวบ้านเอาข้าวมาใส่บาตร มักติดไข่เจียวมาด้วย
หลวงลุงคงแอบบอก ว่าเด็กกรุงเทพฯกินของใต้ไม่ได้เลย
ไม่ใช่เพราะเผ็ด แต่เพราะไม่คุ้นเคยกับกะปิที่ดูเหมือนจะใส่แกงทุกอย่าง
ติดมาจนทุกวันนี้ ยังคงหวาดๆ ไม่ค่อยกินกับข้าวใต้เท่าไหร่นัก

ภายหลังกลับมาไม่นาน พระหลวงลุงก็เดินทางไปอินเดีย จากนั้นก็ต่างไม่ได้ข่าวคราวกันอีก อาจเพราะยังเ้ด็กเกินไปที่จะติดตาม

มาเล่าให้นักล่าน้ำตกฟังซะยาว เพื่อบอกว่า
ชุมทางทุ่งสง ... เป็นความทรงจำที่ยากจะลืมของผมเช่นกัน

ขอบคุณที่มีบล็อกนี้...

ว้าว...

คุณซาตานเล่าซะได้บรรยากาศมากๆค่ะ

ความทรงจำเยี่ยมยอด มีรายละเอียดน่ารักๆ อ่านเพลินเลย


ขอบคุณที่ใครๆก็เคยสัมผัสสถานีชุมทางทุ่งสง

พี่อัยย์ขา ไก่วาเคยมีความทรงจำดีๆ กับการนั่งรถไฟไปเที่ยวค่ะ
เห็นอย่างนี้ทีไร ก็อดคิดถึงวันนั้นค่ะ
ขอบคุณพี่อัยย์นะคะที่เข้าไปให้ไก่วาเห็นหน้าทุกวันค่ะ
เป็นกำลังที่ดีเยี่ยมมากเลยค่ะ

พี่อัยย์แวะมาจุ๊ฟ จุ๊ฟฟ ยามเย็นจ้า...

ต่อไปคงมาหาพี่อัยย์ที่นี่ไม่ได้แล้วน่ะจ๊ะ

คืนพื้นที่ให้นกน้อยซ่ะแล้ว เอิ๊กๆๆ ไปดู

คะแนนโหวตกันเตอะ เผื่อโหวตได้อีกรอบอิอิ

สวัสดีค่ะคุณอัยย์


ช่วงนี้ป้าเข้าบล็อกน้อยมาก เพราะมีสัญญาใจกับตัวเองเรื่องเดินสายโหวต
กว่าจะจบโหวตก็จบวัน
เหนื่อยแต่สนุก และรู้สึกดีๆกับการได้ให้ใจกับเพื่อนๆทุกคนค่ะ





อลังการงานสถานีทีเดียวเชียว
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณอัยย์เป็นลูกรถไฟตัวจริงเสียงจริง
ตกลงเป็นคนนครฯ หรือคะ
พูดใต้ได้ปล่าว
กินสะตอ....ลูกเนียง......หน่อเหรียงเป็นปะ ????????

คุณอัยย์เล่น ทักซะเขิลเลยคะ อ่านแล้วก็ต้องอมยิ้มคนเดียวเลย ช่วงนี้เป็นขอมดำดินสักนิดนะคะคุณอัยย์ เกรงใจเพื่อนๆนะคะ ผุลบโผล่ๆ คุณอัยย์อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ตอนแรกว่าจะปิด blog ชั่วคราวแต่อดคิดถึงเพื่อนๆไม่ได้ก็เลยเปิดไว้ดีกว่าคะ

หวัดดียามค่ำ

ทุ่งสงสถานีแห่งความทรงจำ...

เอาแบบกาแฟสดจิ....1เดือนอัพที..

รักษาสุขภาพด้วย

ตามไปเที่ยวทุ่งสงด้วยคนซิอัยย์ แหม ช่วงนี้พวกเราคึกคักกันที่เฟสบุคน่าดูเลยนะเนี่ย ดีอุ่นหนาฝาคั่งดีจัง

สวัสดียามเช้าครับพี่อัยย์

วันนี้แวะมากระโดดหอมแก้มพี่สาว
ที่ทั้งลุ้น ทั้งดัน ทั้งให้กำลังใจ ไม่มีทิ้งกันเลย

เมื่อวานเย็น ไปงานครบรอบ ของ นสพ.ไทยนิวส์
นสพ.ท้องถิ่นเชียงใหม่ กับเจ้านายมาค่ะ
กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสามทุ่ม
ขายของต่อ เช็คเรทติ้ง อ้าว..
ร่วงซะละ 555

พอร่วงเสร็จ อืมมม..
เหมือนหลุดเลย ไม่เครียด
ถ้าหลุดไปไกล จะอัพบล็อกใหม่ให้พี่อัยย์ดูละ 55

แต่ก็กำลังใจเต็มเปี่ยมน๊า
คลิกโหวตให้ทู๊กคน โดยเฉพาะคุณน้ำฟ้า
กะคุณนายหัว คุณวานั่นลอยลำแระ
และก็ยังให้กำลังใจตัวเองเต็มที่
เพียงแต่ไม่หมกมุ่น และเครียดกับมันมากมายละ
และก็จะสู้ต่อไป ไม่ให้เสียพลังใจจากเพื่อนค่ะ

เพราะจินได้รับ ได้เห็น น้ำใจเพื่อนใหม่
หลาย ๆ คน และจากเพื่อนบล็อกคนเดิม
ที่ทุ่มเทใจโหวตให้ รู้สึกเราสนิทกันมาก
ขึ้นกว่าเดิม แม้การประกวดจะจบ
ได้มิตรภาพที่แน่นแฟ้นกว่าเก่า และมิตรภาพใหม่ๆ
ติดมือมาเป็นกอบเป็นกำ คุ้มสุดคุ้มค่ะพี่อัยย์

วันนี้หกโมงเย็นมีประชุมที่ สนง.ธ.ก.ส.
การจัดการแข่งขันกีฬาสี รู้สึกเบื่อ ๆ อ่ะ
จินเกรงใจที่บ้าน เวลามีงานนอกเวลาทำงาน
ติด ๆ กันทีไร รู้สึกไม่สบายใจ
เรามีธุรกิจตัวเองต้องดูแลอยู่ด้วย

เนี่ยน๊า ทำงานสองอย่างจะให้เต็มที่
ทั้งสองมันก็ลำบาก ยิ่งคนมีครอบครัวยิ่งแล้ว
บางทีก็อดคิดไม่ได้นะพี่อัยย์
ว่าตำแหน่งหน้าที่ความรับผิดชอบที่จินทำอยู่
ไม่เหมาะสำหรับคนมีครอบครัว
ยิ่งจินพ่วงงานร้านที่บ้านด้วยแล้ว ไปใหญ่

ตะก่อนเต้ยเข้าก็เม่น ๆ จินบ่อยค่ะ
ตอนนี้เริ่มปล่อยบ้าง จินนะอึดอัดมาก
เวลาที่ต้องตามนายไปนั่นนี่ ตอนกลางคืน
นานๆ ทีไม่เป็นไร แต่ถ้าบ่อย ๆ หรือติด ๆ กันนี่
ปวดหัวเหมือนกัน

บ่น ๆ ยามสาย ๆ ให้พี่อัยย์
อ่านเล่น ๆ แบ่งเบาความเครียดเรื่องงาน 555

บ่าย ๆ จะมาคุยด้วยใหม่ค่า
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ จุ๊บๆๆ

ขออนุญาติมาแปะลิงค์ค่ะ

เข้าไปดูผลงานที่บล๊อกก่อนก็ได้ค่ะ

แล้วไปจิ้มโหวดได้ที่นี่ค่ะ

ไม่ได้มาวันครึ่งวันฉันตกขอบ
อัยย์เปลี่ยนรอบบล็อกสรรทุกวันใหม่
ทุ่งสงคราวนี้ดีเหลือใจ
เพราะถานีรถไฟใกล้บ้านเดิม

บ้านเดิมอยู่เมืองเปลืองตัวหน่อย
แต่ทุ่งสงมาบ่อยคอยส่งเสริม
รักษ์รถไฟชอบรถไฟใจจึงเจิม
อยากให้เพิ่มรางคู่อยู่เร็วเร็ว

ลูกรถไฟเชียร์รถไฟใช่ถูกแล้ว
เห็นสีแดงแห้งแห้วกลัวจะเหลว
เพราะสีเหลืองเฟื่องฟุ้งมุ่งจุดเปลว
เขาพระวิหารออกเย้วเย้วกันอีกครา
...
คลื่น พธม.เรียก ชน.อีกแล้ว

หวัดดีค่ะพี่สาวนักล่า
ไม่ได้แวะมาทักทายเป็นชาติ ฮ่าๆ ยังคิดถึงเสมอ...

ชุมทางทุ่งสง คงคนละที่กะชุมทางเสียงทอง อุอุ

ความเก่าที่อาจดูคลาสสิค แต่้ดันทาสีชมพูสีฟ้างี้ เฉิ่มได้โล่
ทำไมไม่ทาสีไม้ สีน้ำตาลให้เข้ากะบรรยากาศ
จะได้พูดว่า เก่าแต่ก็เก๋านะยะ...อิอิ อุอุ (ถ้าแอบแดงได้จะดีมั่ก)

แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่นะคะพี่อัยย์ บะบายค่า

อตฺตานเมว ปฐมํ ปฏิรูเป นเวสเย
อถญฺญมนุสาเสยฺย น กิลิสฺเสยฺย ปณฺฑิโต

ทำตนนี่แหละ ให้ตั้งอยู่ในความดีอันสมควรก่อน
จากนั้น จึงค่อยพร่ำสอนผู้อื่น บัณฑิตไม่ควรมีข้อมัวหมอง

ดำรงชีวิตอย่างมีความสุข ด้วยการเป็นบัณฑิตที่ดี ตลอดไป..นะคะ



คุณอัยย์....หายไปไหนหว่า....

หวัดดีครับ เกือบพลาดสถานทุ่งสง ซะแล้ว
เป็นสถานีที่ใหญ่มากเลย ได้ยินชื่อบ่อยๆ ชุมทางทุ่งสง
อ๋อ ... ครอบครัว ครฟ.ของนักล่าฯ อยู่ที่นี่เอง
เห็นภาพบรรยากาศสะอาดตา ป้ายโปสเตอร์สมัยก่อนก็ยังมีให้ดู
แต่ยังนั่งไปไม่ถึงซะที ส่วนใหญ่จะไปรถยนต์
เมื่อก่อนเข้ามาเรียนที่ กทม. ก็อาศัย รฟท. เดินทางไปกลับพิดโลกเป็นประจำ
นั่งกันยาว หลับบ้าง ตื่นขึ้นมาก็มีคนแบกตระกล้า ขายไก่ย่าง น้ำส้มไบเล่ย์
ถั่วต้ม ไข่ต้ม กินกันตลอดทาง

ลงจากสถานี แล้วจูงมือน้องปรายด้วย มากัน 2 คน แวะมาตรงนี้เลย มีอะไรให้เล่นกันสนุกๆ

โดยเฉพาะบรรณาธิการสาวสวย จะต้องมาแบบพิเศษที่สุด

เล่นคำว่า "กะ" หนก่อน บอกจะซีร็อกผลงานไปให้เพื่อนๆที่ทำงานได้ดูกัน คราวนั้นอนุญาตให้วางไว้ใต้กระจกบนโต๊ะทำงานได้

แต่คราวนี้ ทั้ง "กระ" ทั้ง "ละ" อนุญาตนำไปแปะได้แห่งเดียวเท่านั้นคือที่ห้องน้ำ 555

หวังว่าคงได้อ่านคอมเมนท์แสนคัน เอ๊ย!แสนมัน ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้แหละน่า........

รู้สึกว่า นักล่าจะจอดแวะสถานีทุ่งสง นานพอดู
ไม่รู้ด้วยเพื่อ การซับบรรยากาศส่วนตัวสมัยเด็ก
หรือจะเพราะงานยุ่ง หรือ จะเรื่องอื่นๆ ...

วันนี้ผมไปทัวร์ต่ออีกแล้ว ครับ รีบทำงานทำสถิติไว้ก่อน
เดี๋ยวตูมตามอะไร ขึ้นมา จะได้ไม่ต้องมานั่งตบยุง

ชอบภาพวาดเก่าๆอ่ะค่ะ....สวยดี

นักล่าเป็นคนทุ่งสงเหรอ เป็นคนรถไฟด้วย เหมือนเราเลย เราเองก็เป็นคนทุ่งสงและเป็นสมาชิกของคนรถไฟด้วยเช่นกัน พ่อของเราก็ทำงานที่โรงรถจักรทุ่งสงเช่นกัน..ยินดีที่ได้รู้จัก เป็นใครกันน๊าเราเคยเห็นหน้ากันป่าวนะ...แวะมาทักทายคนบ้านเดียวกันเด๊ะเลย...

อยากทราบชื่อของพนักงานจองตั๋วรถไฟ ของสถานีทุ่งสง จะสามารถทราบได้อย่างไรครับ ขอบคุณครับ

ว้าว ชท.ทุ่งสง รู้สึกว่าอลังการกว่า ชท.เขาชุมทอง 100