จะมาขอเยี่ยมนักโทษ ฮาๆๆๆๆ วัวป่าฮา 5555555555
คิดได้ไงมุกนี้ วัวป่าฮาจะบร้าตาย

กลางวันยังดูวังเวง

แล้วกลางคืน จะน่ากลัวขนาดไหน บรื๋อออออ

ลองทบทวนดู ปกติสถานีที่นักล่าฯไปเยี่ยมมักจะมีสีสัน
ออกโทนเหลืองๆ แดงๆ ทำให้พอหาอะไรมาบอกกล่าวเล่าเรื่องได้บ้าง
แต่เจอสถานี สีฟ้า ขาว ซีดๆจางๆ
ทำเอานักล่าฯไปไม่เป็นเหมือนกันเนอะ...

แสดงว่าไม่มีอะไรให้เขียนถึงจริงๆ ...

ทำไปได้นะเธอ คิดได้ไง สมัยเรียนชั้นผ่านสถานีนี้ทุกวันจร้า

อิอิ ..ดูมันเหงาจริง ๆ เนอะ

ลุงคนนั้นคงมานอนรอรับญาติแน่เลย
ลมเย็น คนก็ไม่มีมารบกวน นอนดีกว่า ฮิ ฮิ
เย็นๆ ไปส่งญาติที่สถานีศาลายา คนตึมเลย
อยากนั่งรถฟรีเที่ยวสักรอบเหมือนกัน

แวะมาหา คิดถึง...

ก็ว่ากันไปแม่กับพ่อเค้ายังนั่งรถไฟฟรีจากสถานนีงิ้วรายไปนครปฐมออกจะบ่อย อิอิ

เข้ามาอ่านเมนต์

แต่ละเมนต์สั้นๆ แต่ก็ขำๆฮาๆดีนะคะ

แถมมีคนเคยใช้ เคยผ่านสถานีนี้ด้วย

แล้วไปนะ นักล่าฯดันไปตอนตลาดวายเอง

ก็เลยนึกว่ามันร้าง อิอิ...ก็เลยแอบเหงา แบบเพลงเสนาหอยน่ะ

พี่อัยย์ขา ตอนที่รถไฟไปแบบ ว่างๆ โล่งๆ
ก็ยังโอเคนะคะ ชมวิว อาจจะเหงานิสสนุง
แต่มาจะเอ๋ ถ้านอนๆ อยู่ไร้…. แล้ว
อะจ้า ยังไงดี

พี่อัยย์สบายดีนะคะ
วันเกิดที่ผ่านมา มีความสุขมากๆ เลยนะคะ

5555 เข้ามาฮ่า จ้าา

จขบ บรรยายได้อารมณ์ดีจัง

การเดินทางโดยรถไฟถูกลดความต้องการลงอย่างมาก และชุมชนก็เปลี่ยนไปด้วยนะคะ

...ถ้าก้นกะลาจำไม่ผิด..สมัยก่อน (ซัก 40 ปี ) คึกคักมากนะ..

..แต่ก่อนนี้ ที่นี่เป็นที่สำหรับลงเรือต่อไปยังสุพรรณฯ พอการคมนาคมเจริญขึ้น คนเลิกใช้เรือ หันไปใช้ทางรถกันหมด สถานีนี้ก็ค่อยๆหมดบทบาทไป...

สวัสดียามเช้าครับพี่อัยย์


เป็นสถานีที่ดูเหงามากครับ

เงียบสงัดดีจริงๆ

ถ้าจะเดินทางกลางคืนแล้วมานั่งรอที่สถานีนี้ สงสัยต้องเกณฑ์คนมาส่งทั้งตำบล

มาเยี่ยมชม ครับ

เอิ่ม อย่างกับฉากถ่ายหนังถ่ายละครมากกว่าเป็นสถานีจริงๆ ซะอีกค่ะ

จะเหงาเงียบไปถึงไหนหละนี่

จะเยี่ยมนักโทษให้เลยงิ้วรายมาในอ.เมืองนะคะ

เง้า เหงา จริงๆด้วยค่ะพี่อัยย์ จริงๆเค้ายังเปิดทำการอยู่ใช่ไหมคะ

ไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยองค์กรนี้ก็ไม่เคยมีการพัฒนา ปู่ย่า ตา ยายของพวกมันตายไปแล้วเกิดมาใหม่ยังจำ รฟท ได้เร้ยย แดรกกันเข้าไปซะแดรกเสร็จแล้วก็ช่วยช่วยทำให้เหมือนอารยะประเทศอื่นบ้างแต่ที่นี่ไม่ใช่มันจะแดรกกันชั่วลูกชั่วหลานให้สมกับที่ท่านทั้งหลายยกย่องพวกมันว่า ไ้อ้โคตรชั่ว รฟท

สวนฺติ สพฺพธี โสตา ลตา อุพฺภิชฺช ติฏฺฐติ ตญฺจ ทิสฺวา
ลตํ ชาตํ มูลํ ปญฺญาย ฉินฺทถ

กระแสน้ำคือตัณหา ไหลไปทุกหนทุกแห่ง เถาวัลย์คือกิเลส ก็ขึ้นรกไปทั่ว
เมื่อเห็น เถาวัลย์นั้นงอกงามแล้ว พวกเธอจงตัดรากมันด้วยมีดคือปัญญา

ใช้สติในการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข ตลอดไป...นะคะ



เรียบ ๆ ง่าย ๆ สะอาดสะอ้านดี แต่มันวิเวกวิโหวเหวเกินไป..นิ
ดีนะที่คนสวย ไปตอนกลางวัน ถ้าไปตอนโพล้เพล้ ไม่อยากนึกภาพเล้ย...

สถานีงิ้วรายและบริเวณใก้ลเคียงเป็นที่ถ่ายทำภาพยนต์ค่ะ มันไม่ค่อยมีใครกรี๊ดไม่ค่อยมีคนมุง แม่กับพ่อบอกค่ะว่ามาถ่ายบ่อยเริ่องรักไม่มีวันตายก็มาถ่ายแถวนั้นค่ะจำฉากโกดังเก็บรถได้ไหมค่ะอยู่แถวนั้นค่ะใก้ลสถานนีงิ้วรายค่ะเป็นที่เก็บรถโบราณเปิดให้เข้าชมฟรีด้วยน่ะค่ะ

ขอบคุณนักล่า 24 นะคะ สำหรับข้อมูล

สรุปว่าคนไม่ค่อยมีจริงๆเนอะแถวนั้น

ถ่ายหนัง ถ่ายอะไรก็เลยสะดวกมาก

ดูเงียบเหงาจริงๆ ครับ

เจ้าหน้าที่ไม่มีสักคน เห็นคนจรจัดแบบนี้ผมว่ามันดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้

สร้างกริตเตอร์
เที่ยงแล้ว ทานอะไรหรือยังคะคุณอัยย์

สถานีแห่งความเงียบเหงา
สถาปัตย์ฯแห่งความเรียบง่าย

ว้าว ได้ความรู้ใหม่เพิ่มจากเมนต์ที่ 24 วัวป่าคนคอนฐม

อ.ดอนตูม แต่ไม่เคยรู้จักถานีนี้เลย อีกอย่างตอนนี้ก็ไม่

ได้อยู่นครปฐมแล้วด้วย แต่จำได้แระว่ามีหลายรายการ

ไปถ่ายทำเรื่องรถโบราณที่นั่น รู้สึกจะผ่านๆตาอะค่ะ

ดูแล้ว ยังกะสถานีร้าง นี่ถ้าเจ๊ถ่ายมาตอนค่ำคืน อาจจะมีบรรยากาศน่ากลัว แฝงเข้ามาด้วยแน่นอน
อะไรกัน โน่นก็ปิด นี่ก็ปิด คนก็ไม่มีนั่งรอสักคน น้ำพุก้หยุดใหลมานานมากแล้วมั้ง ไร้วิญญาณจริงอย่างที่ว่า แต่ดูแล้วก็สะอาดเรียบร้อยดีนะครับ
ขนาดลุงที่นอนนั่น เหมือนแกจะหลับแบบไม่ทุกข์ร้อนใจอะไร คงไม่ได้มารอรถไฟเป็นแน่แท้

สถานีวัดงิ้วราย เป็นสถานีทางผ่าน ผมจำได้ว่า อยู่ใกล้ๆจะถึงกรุงเทพฯแล้ว ชื่อก็ดูดีน่าสนใจ แต่ตัวจริงกลับจืดชืด

มองอีกมุมนึง มันก็เป็นสีสันที่ทำให้นักล่าน้ำตกลูก รฟท. จับมาเล่าเรื่องราว ส่วนสถานี ไม่รู้ว่าเขาคงจะอยู่ไปวันๆ รอโครงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของรถไฟไทย ซึ่งผมคิดว่า ชั่วชีวิตผม อาจจะไม่ได้เห็นรถไฟความเร็วสูงเดินทางสะดวกเหมือนในต่างประเทศที่เราอยากเห็นแล้วล่ะ

พนักงานของรถไฟไทยไทยระดับปฎิบัติการเล็กๆ ก็คงทำได้ตามหน้าที ตามมีตามเกิด บางแห่งก็ดูสวยงามน่ารัก จุ๋มจิ๋ม เท่าที่พวกเขาจะทำได้
เหมือนที่เจ๊ เคยนำหลายๆแห่งมานำเสนอ ในหลายแง่หลายมุม ทั้งสวย ตลก แปลก อย่างน้อยก็ให้เราได้อมยิ้ม หรือ พูดบ่นกันไปได้แก้เซ้ง ไปวันๆ8248

สถานีเหงา เหรอ ผมว่า คนหลายคนก็เหงา ที่การรถไฟ
ของไทย ไม่ปัดตะนาเลย 555

ที่ยังคงอนุรักษ์คือ วิ่งช้า กับ ไม่ตรงเวลานี่แหละ ตัวการ
สำคัญที่ทำให้ ปชช.ลดความนิยมการใช้

คือเสียดายสินทรัพย์ที่มีอยู่ ลงทุนมหาศาล แต่ใช้น้อย
กว่าจะให้คุ้มทุน นานมาก. อยากจะให้มีคนที่เข้มแข็ง
เข้าไป จัดการให้ การรถไฟเป็นแบบ "แก้วน้ำที่ยังพร่อง
น้ำ" สามารถนำความคิดเข้าไปเติม คือยอมรับบางสิ่ง
บางอย่างได้.

เอ...พอละครับ คงจะถูกต่อว่ามากมาย แต่ก็เขียนด้วย
ความหวังดีนะครับ

หวัดดียามค่ำ

เหงา.......เหงา.......เหงา

มีคนนึงก็หลับไม่ตื่น..

คิดถึงทากชมพู

รักษาสุขภาพด้วย

ไข่เจียวววววมาเสิร์ฟค่ะ

เรื่องรถไฟไทยเนี่ย อยากให้ไปดูงานที่ประเทศญี่ปุ่น

วัวป่าเพิ่งอ่าน Japan and I ของคุณอุทิศ เหมะมูล

จบก็พบว่ามีคนเคยลองเทกาแฟปริ่มแก้ว วางขณะที่รถไฟ

ชิงกันเซ็งวิ่ง แต่ไม่เซ็งตามชื่อ เพราะผลปรากฎว่ากาแฟ

ไม่กระฉอกหกออกมาซักหยด โครตเจ๋งอะ แถมตรงเวลา

เป๊ะๆ จะรอดูว่ารถไฟไทยจะไปไกลได้แค่ไหน ทานโทษ

รถไฟของเวียดนามแซงไปแล้วนะขอรับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อัยย์

วัดเป็นที่สงบครับ จะให้วุ่นวายได้ไง

เดี๋ยวลุงเขียนหนังสือไม่ไหวแล้วจะไปบวชเป็นตาเถนอยู่วัดนี้ ฮ่า ๆ ๆ

วัดงิ้วราย อิ ๆ ต้นงิ้วขึ้นเป็นแถวแน่ ๆ

น่ากลัวหนามงิ้ว

รถไฟก็กลัวจึงบ่จอด

หอมกลิ่นดอกงิ้ว ว้าวววว...

ชิเน กทริยํ ทาเนน
พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้

มีความสุขกับการเป็นผู้ให้ ตลอดไป...นะคะ

555 ไปว่าเค้านอนแบบไร้วิญญาณได้งัยเจ๊เจ๊
ถ้าไร้วิญญาณนะนอนตกเก้าอี้ไปแล้วล่ะ นี่นอนแบบมีสติสัมปฌัชยะ เขียนไงหว่ายากโพดคำนี้
สถานนี้เหงาโคดๆจริงๆ แบบนี้น่าไปใช้เป็นlocation สำหรับถ่ายภาพเหงาๆเนอะ

แวะมาเยี่ยมชมครับขอฝากเว็บแนะนำ สถานที่ท่องเที่ยวขอบคุณครับ

อีกหน่อยแถวนั้นจะทำเป็นแหล่งท่องเที่ยวตลาดร้อยปีแล้วค่ะ. ได้ยินเค้าว่ามาน่ะค่ะไม่รู้ว่าจะทำกันเมื่อไหร่

ทักทายค่ะเที่ยวเชียงราย

โอเว่อ แถวนั้ันมันมีตลาด คนเยอะแยะ แต่ว่ามันก็จะมีบางช่วงที่ไม่มีคนขึ้น ฉันอยู่มาคนเยอะแยะ ใครโพสว่ะ

พอดีผ่านมาอ่าน เพราะลองเสริชหาข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับบ้านเกิดตัวเอง ลองอ่านดู สถานีวัดงิ้วรายนี้ ก้ไม่ได้ดูร้างว่างเปล่าจนน่าวังเวงขนาดนั้น ดิฉันใช้ไปกลับจนกระทั่งเรียนจบ ปวช. ผู้คนในตลาดก็เป็นบ้านเก่า สถานีนี้ก็ปรับปรุงให้กว้างขวางขึ้นแล้ว โนส่วนตัวคิดว่า ปรับปรุงจนดูไม่เหมือนแต่ก่อนที่ชอบมากกว่านี้ เป็นไม้เก่า ๆ ดูโบราณ ๆ ซึ่งที่ไม่มีคนมากเหมือนศาลายา เนื่องจากผู้คนส่วนใหญ่แถวนี้ไม่นิยมโดยสารรถไฟดังแต่ก่อน เพราะมีถนนตัดผ่านเข้าทุกหมู่บ้านแล้ว จึงทำให้ไปใช้รถส่วนบุคคลกันหมด ในขณะเดียวกัน รถไฟก็ไม่ตรงเวลาเป็นอย่างมากจึงไม่ค่อยได้ใช้บริการกัน รถด่วนพิเศษจะไม่จอดเพราะไม่เป็นสถานีที่คนนิยมไปต่อรถกัน จึงจอดแวะแค่ นครปฐม และเลยไปศาลายา และตลิ่งชัน หลังจากนั้นก็ไม่ทราบว่าก่อนเข้าหัวลำโพงจะจอดที่ใดบ้าง ส่วนวัดงิ้วรายก็เป็นวัดเงียบ ๆ ต้นงิ้วที่เคยเรียงรายก็ไม่มีดังเช่นอดีต มีอยู่เพียงไม่กี่ต้นเท่านั้น ปัจจุบันทางวัดปรับปรุงโดยที่อดีตจะเปิดให้ทำบุญเฉพาะวันสำคัญทางศาสนา งานวัด และวันพระ เท่านั้น แต่ ณ ตอนนี้ เปิดให้ทำบุญกันได้ทุกวันแล้ว หากผู้ใดอยากทำบุญที่เงียบๆ ริมแม่น้ำสงบ ๆ ถ่ายรูปสถานีรถไฟที่สีซีด ๆ และเลยไปถ่ายต่อที่พิพิธภัณฑ์รถเก่าเจษฎา ก็ลองมาเที่ยวกันได้นะคะ อาจไม่หวือหวา แต่แวะดูแวะชมก็ไม่เสียหลายนะคะ

ที่นอนหลับอยู่ใช่นายสถานีป่าวคับ