เรื่องเล่าของโอบ้าจัง เมื่ออาทิตย์ก่อน ได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านคนญี่ปุ่นที่รู้จัก แล้วก็ได้ฟังเรื่องเล่าจากคุณย่า หรือยายไม่แน่ใจ แต่เราเรียกง่ายๆว่า โอบ้าจัง บ้านของบ้าจังอยู่บนพื่นที่ที่สูงกว่าบ้านพวกเรา นั่นก็คือบนเนินเขานั่นเอง ที่ประเทศ่ญี่ปุ่น พื้นที่ราบค่อนข้างจำกัด ยิ่งเป็นแถบๆในเมืองนี่แพงยิ่งกว่าอะไร คนจึงเริ่มขยายพื้นที่ออกนอกเมือง ขยายพื่นที่ป่า รวมทั้งบนภูเขา (ซึ่งเรื่องแบบนี้ก็ปกติ ที่บ้านเราก็มีเหมือนกัน ว่ามั้ย) แต่ลักษณะบ้านที่อยู่บนภูเขาที่นี่เรียกได้ว่าสุดยอด แว่บแรกที่เห็นก็รู้สึกว่า โอวว ขึ้นไปอยู่บนนั้นได้ไง แล้วจะขึ้นจะลงยังไงละนั่น ตลอดทางที่ขับรถขึ้นไปนี่ก็น่ากลัวใช่เล่น แฟนเราที่ว่าชินกับการขับรถขึ้นเขาแต่พอเจอเนินแคบๆสูงชันแถวนั้นแล้วพี่แกยังบอกว่าน่ากลัวเหมือนกัน ถนนแคบๆ ถ้าเป็นที่ไทยคงเป็น one way แต่ที่นี่เค้าสามารถขับสวนกันได้ เท่านั้นไม่พอ ไอ้รถที่จอดอยู่ข้างๆทางนี่ พอเห็นแล้วรู้สึกเสียวไส้ กลัวมันจะไหลลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก สงสัยเจ้าของจะจอดจนชิน ไม่กลัวอะไร หรือไม่ก็ติดซุปเปอร์เบรกมือไว้แน่ๆ (อันนี้คิดเองขำๆ) กว่าจะหาบ้านคนรู้จักเจอ ก็เล่นเอาพวกเราแทบจะขับรอบเขา เจอเนินนึงตอนขาลง ชันมากจนท้องรถขูดดังครืดๆๆๆๆๆๆ แต่จะถอยกลับขึ้นไปก็ไม่ได้ เอาวะ ค่อยๆลงกันไป ตรงด้านหน้าก็สุดทางซะอีก นี่ถ้าไหลลงมาเร็วๆนี่คงจะได้พุ่งลงไปข้างล่างเป็นแน่ เฮ้ออ ตื่นเต้นดีแท้ นาทีนั้นคิดว่าถ้ารถติด navigator ไว้คงดี ในที่สุดก็หาบ้านเค้าเจอ หลังจากทำการทักทาย แจกจ่ายของฝาก ก็ได้เวลากินไปคุยไปกันบ้าง พอระหว่างเบรกขนมหวาน โอบ้าจังก็เล่าให้พวกเราฟังว่าอยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เด็กๆ สมัยตั้งแต่บริเวณรอบๆยังไม่มีอะไร มีแต่ป่าๆ เขาๆ ต้นไม้เต็ม ไม่ได้มีบ้านยั๊วเยี๊ยะแบบทุกวันนี้ แล้วก็มีสัตว์ป่าเยอะแยะ โดยเฉพาะหมาจิ้งจอก แต่ทุกวันนี้ไม่มีให้เห็นกันแล้ว โอบ้าจังบอกว่าเมื่อก่อนมีเรื่องบอกเล่ากันว่า ตอนกลางคืนจะมีคนได้ยินเสียงร้องของหมาจิ้งจอก มันเป็นเสียงร้องให้ บางคนบอกว่าเคยได้ยิน บางคนบอกว่าไม่เคยได้ยิน แต่โอบ้าจังแกบอกว่าแกเคยได้ยิน อันนี้ก็ไม่รู้ว่าจริงแท้แค่ไหนเพราะบางคนบอกแค่ว่าเป็นแค่เสียงของลม หรือใบไม้เสียดสีกันเท่านั้น พอฟังเรื่องนี้ ทำให้คิดถึงอนิเมชั่นเรื่องนึง ของ Studio Ghibli เรื่อง ปอมโปโกะ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเหล่าทานุกิที่ถูกรุกรานจากการขยายพื่นที่เมือง แต่สุดท้ายเหล่าทานุกิก็เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์ได้ แต่กรณีที่บ้าจังเล่าให้ฟัง เราเองก็ไม่แน่ใจว่าตอนท้ายมันจบยังไง เรื่องของเรื่องคือเราฟังแกไม่ค่อยรู้เรื่อง แกพูดสำเนียงคันไซ แถมพูดเร็วอีกต่างหาก เอ แล้วเราจะจบเรื่องนี้ยังไงดีละเนี่ย เกริ่นมาซะยาวแต่ลงท้ายไม่ได้ เอาเป็นว่า ชีวิตยังต้องเดินต่อไป หมาจิ้งจอกพวกนั้นก็เหมือนกัน คงย้ายถิ่นไปอยู่ไหนซักที่ หรือไม่ก็อาจจะแฝงตัวอยู่กับเราๆเหมือนอย่างทานุกิในเรื่อง ปอมโปโกะก็เป็นได้   Create Date : 18 เมษายน 2553 6 comments Last Update : 18 เมษายน 2553 18:13:30 น. Counter : 2435 Pageviews. Share Tweet

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย] มาทักทายจ้า   โดย: zyberbeing 18 เมษายน 2553 19:51:35 น.

สวัสดีค๊า เคี้ยกเคี้ยก ~   โดย: yosita_yoyo 18 เมษายน 2553 21:26:23 น.

ทักทายค่ำคืน ฝันดีนะค้า ^^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 18 เมษายน 2553 21:31:02 น.

แวะมาทักทายค่ะ อยู่ที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: เป้ค่ะ (TIRAMISUCARAMEL ) 19 เมษายน 2553 11:40:50 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายเช่นกันค่ะ เราก็อยู่ญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ   โดย: แม่ยูอะ 21 เมษายน 2553 15:04:59 น.

หวัดดีจ๊ะ ขอบคุณที่แวะเข้าไปคุยด้วยนะจ๊ะ ยังไง ๆ ก้อจะแวะมาอ่านอีกจ้าาาา   โดย: เป้จ๊ะ (TIRAMISUCARAMEL ) 21 เมษายน 2553 22:33:29 น.