จะว่าคาดหวังก็ไม่เชิง ไม่คาดหวังก็ไม่ใช่ซะทีเดียวกับละครเรื่องนี้ของคิมุระ ทาคุยะ คือ ส่วนตัวไม่ใช่แฟนละคร sci-fi เท่าใดนัก แต่มันตงิดใจน่ะ โดยเฉพาะข้อที่ว่าโครงเรื่องมาจากเจ้าโปรเจค Evangelion มันต้องมีอะไรซักอย่างสิน่า แล้วมันก็ .... มี จริง ๆ It's awesome ทีมงาน TBS จับเอาทั้ง sci-fi action suspense และ romantic มาอยู่ด้วยกันหมดซึ่งขอชมว่ากลมกลืนดี อีกอย่างก็คือ รู้สึกว่าเรื่องนี้ "ใหม่" ในมิติของละครญี่ปุ่น

แนว sci-fi คล้ายกันนี้ในซีรีย์ฝรั่ง หรือ หนังฝรั่ง ค่อนข้างเยอะ แต่อันนี้เป็น sci-fi ฝรั่งในมิติของญี่ปุ่น ซีรีส์ หรือ ละครที่ว่าด้วยทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ทั้งหลายทั้งปวง แฟน ๆ ซีรีส์ฝรั่งคงผ่านตากันบ่อย แต่ซีรีส์ทางฝั่งเอเชียนับว่าเป็นปรากฎการณ์ที่เห็นได้ยาก Ando Lloyd มีรายละเอียดบางอย่างที่แตกต่างออกไป โดยเฉพาะการ reference วัฒนธรรม POP ของตัวเองเข้าไปด้วย นั่นคือ Anime Scifi เอาเป็นว่าเข้าใจเลยว่าทำไมคนคิดโครงเรื่องและร่าง project นี้ขึ้นมาต้องเป็นทีมที่ทำ Evangalion

ซึ่งสิ่งนี้เป็นรสชาติใหม่ที่แตกต่างจาก scifi ฝรั่ง เป็นเรื่องคุ้นเคยสำหรับคออนิเมะ จำพวกอีวานเกเลี่ยน เมโทรโปลิส ฯ แต่ก็ไม่ทิ้งความเป็นเอกลักษณ์ของละครญี่ปุ่นปกติ มีทั้งสองส่วนอย่างเท่าเทียม (แต่ก็ไม่ใช่แนว Sentai อะไรพวกนั้นนะ)  ในตอนแรกยังคงจับอะไรไม่ได้เยอะ แต่ความน่าสนใจมีอยู่มาก มีความแปลกประหลาดบางประการที่ทำให้ชวนติดตาม

ส่วนของเนื้อเรื่อง ... ตอนแรกคิดว่าซ้ำ ๆ หน่อย ตัวเอกของเรื่อง (มัตสึชิมะ เรย์จิ) เป็นนักฟิสิกส์อัจฉริยะ (ตามเคย) เรย์จิเป็นคนหนุ่มหน้าตาดี เป็นนักวิทย์ชั้นแนวหน้าของประเทศ เชี่ยวชาญทฤษฎีรูหนอน (Warmhole) ทำงานที่มหาวิทยาลัยชั้นนำของญี่ปุ่น แต่ Ando Lloyd ไม่ได้ให้บทบาทเรย์จิ เป็นนักไขปัญหา หรือ แก้ไขคดี อย่างแนวซีรีส์ญี่ปุ่นแบบที่ผ่าน ๆ มา เพราะมาถึงเรย์จิก็ตายแบบเป็นปริศนาตั้งแต่ตอนแรกของซีรีส์เลยทีเดียว !! ความตายปัจจุบันทันด่วนมีต้นตอมาจาก Homicide List ที่เจ้าตัวคำนวณเองได้อย่างแม่นยำเมื่อเห็นว่าผู้เชี่ยวชาญในแวดวงเดียวกันตายกันเป็นใบไม้ร่วง และ รายชื่อท้ายสุดที่เรย์จิคำนวณออกมาได้ ก็คือ ชื่อตัวเองนั่นแหละ

แต่เรย์จิดูไม่อนาทรร้อนใจกับ Homicide List นี้เท่าใดนัก ไม่มีใครรู้ว่าเรย์จิคิดอะไร ไม่มีใครรู้ว่าเรย์จิรู้อะไร แม้กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตที่ตนเองโดนสาดกระสุนล้มลงไปกับพื้นสนามบิน ... เรย์จิก็ยังไม่อนาทรร้อนใจอยู่ดี ไม่รู้ว่าไม่ใยดีในความตาย หรือ มันมีอะไรมากกว่านั้นกันแน่ คำสุดท้ายก่อนสิ้นลมหายใจคือ ท่าปล่อยลำแสงอุลตร้าแมน และคำสัญญาว่าจะปกป้องแฟนสาว "อันโด อาซาฮี" ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม

เมื่อมาถึงตรงนี้ขอพูดถึง CG นิดนึง โอ .... มันเริ่ดมากอยากให้ดูกันจริง ๆ ตั้งแต่ฉากการตายของเรย์จิในสนามบินที่ดูคล้ายว่าหลุดออกไปในมิติเวลาที่ซ้อนกัน ทุกคนเดินผ่านไปมาแต่ไม่มีใครเห็นเรย์จิ และ ผู้รุกราน ปมถูกผูกเอาไว้มากมาย ผู้รุกรานคนแรกคือใคร มาจากไหน ทำไมสร้างมิติเวลาได้ (ทฤษฎีรูหนอนจะเป็นจริงหรือเปล่านะ ?) จุดประสงค์แห่งการมาของนางคืออะไร ทำไมเรย์จิต้องตาย หลังจากการตายของเรย์จิ อันโดแฟนสาวก็ตกเป็นเป้าหมาย ผู้รุกรานวางแผนให้เป็นฆาตกรรมปริศนาเพื่อปิดจ็อบ 

แต่มันไม่ง่าย เมื่อ Andriod อันโดถูกโฉบจากการถูกผลักตกรางรถไฟอย่างกะทันหัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นชายผู้หนึ่งซึ่งมีใบหน้าเหมือนเรย์จิเรย์จิ แต่ไม่ใช่เรย์จินี่สิ สิ่งที่เธอได้รับจากชายคนนั้น คือ ภาพบันทึกว่าเรย์จิตายอย่างไร จากนั้นเรารู้ว่าชายผู้คนจริง ๆ แล้วคือ Android มาจากปี 2113 ซึ่งรับคำสั่งจาก Client คนหนึ่งมาว่า Agenda มีประการเดียวคือ การปกป้องอันโด อาซาฮี 

ในจุดนี้เราก็ได้เห็น ทาคุยะ in action คิวบู๊บวก CG สวยงาม ฉาก ภาพ เก๋เลย เกือบเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงแน่ะ   เลือดสาดกันเลยทีเดียว ไม่เคยเห็นลุคนี้มาก่อน เดาไม่ออกว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร

จากส่วนเนื้อเรื่องมาถึงส่วนนักแสดง ประทับใจ ชิบาซากิ โค ... เรื่องนี้สวยมากจริง ๆ สมกับคาแร็คเตอร์ของผู้หญิงที่สวยเก่งฉลาดมั่นใจ เป็น PR ของบริษัท IT ขนาดใหญ่ ลุคให้การแสดงได้ ไม่แข็งและไม่อ่อนเกินไป เวลาอันโดอยู่กับเรย์จิแล้วน่ารัก แต่ไม่ใช่ใสง้องแง้งนะ เป็นผู้ใหญ่สมวัยและบทบาท 

ส่วน คิมุระ ทาคุยะ แยกคาแร็คเตอร์ได้เก่งเหมือนเดิม มัตสึชิมะ เรย์จิ ตอนแรกนึกว่าจะแนวเดียวกับสึคุโมะ ณ Mr. Brain แต่ก็ไม่เหมือน สึคุโมะ ริวสึเกะ รายนั้นไม่น่ารักเท่า เรย์จิ ทาคุยะ เล่นบทเรย์จิ ออกมาได้น่ารักเลยล่ะ ฉลาด แต่มีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าเอ็นดู อบอุ่นด้วย และ สนใจเรื่องความรักเหมือนกันนะ ขัด ๆ เขิน ๆ วางมือวางไม้ไม่ถูก (ขำตอนที่เป็นลมบนเรือไวกิ้งมาก) น่ารักบอกไม่ถูก

แม้เจ้าตัวจะ clumsy เรื่องความรัก แต่เจ้าตัวก็พร้อมที่จะปกป้องคนที่รัก มีอยู่คำนึงที่ชอบ "ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย ผมมีความสุขที่ได้ปกป้องคนสำคัญ" อีกเรื่องหนึ่งที่ชอบคือความถือดี และ ความทระนงในความสามารถ ตอนที่เรย์จิรู้ว่าตัวเองหลุดเข้ามาในอีกมิติหนึ่ง เรย์จิรู้ว่าตัวเองพลาด แแต่แม้ความตายอยู่ตรงหน้าก็พยายามสู้ สู้ต่อไปจนกว่าจะชนะ simple as that !! รู้สึกว่าคมดี ถึงจะตายไปข้อความนั้นมันก็ไม่ได้ตีความง่าย จวบจนวาระสุดท้ายเรย์จิก็พยายามปกป้องอันโดอย่างสุดความสามารถ

ชอบเนื้อเรื่องตรงที่ผูกปมต่อไว้ว่าเรย์จิน่าจะรู้อะไร ... น่าจะมีแผนอะไรที่เกี่ยวกับความตายของตัวเองไม่มากก็น้อย

จากเรย์จิคนน่ารักเมื่อกลายเป็น ARX II-13 แล้วเปลี่ยนไปเลย ดาร์ค และ โหด และ Cool ! สุด ๆ ไม่เหลือภาพน่ารักอบอุ่นของเรย์จิเลย (แต่มาดให้มากนะ)

ตัวละครภาคร้าย และ ตัวละครที่ยังไม่แน่ใจในจุดประสงค์ก็มีความน่าสนใจ โดยเฉพาะแม่สาวนักซ่อมคนนี้ คือ ไม่รู้นะ หลายคนที่ดูอาจจะไม่ชอบนางก็ได้ แต่เราชอบเราเป็นตัวละครที่ดูลึกลับ เจ้ Sapuri นางหลงความงามตัวเอง แต่นางก็มีเลศนัยของนาง สายตาดูมีปริศนาดี อีกอย่างคือ เราว่าฉากนี้เจ๋งดี ดูมจินตนาการ ใส่ชุดพยาบาลมาซ่อม Android ด้วย

และที่โปรดมากที่สุดก็คือ การ reference ในแง่ anime ของญี่ปุ่น ... อะไรเอ่ยออกมาจากลิ้นชัก

ขนาดแม่สาวนักซ่อมก็ออกมาจากลิ้นชัก

โดยรวมจากตอนแรกแล้วซีรีส์เรื่องนี้มีความน่าสนใจ ในแง่ความใหม่ที่รวมเอาหลายแนวมาผสมกันแบบกลมกลืนไม่โดด และ ไม่เบา ได้ทุกส่วนทั้ง scifi ทั้ง drama ทั้ง romantic และ suspense ด้วย ไม่ใช่งานง่ายเลยที่เฉลี่ยน้ำหนักในตอนแรกได้ดี (ขอบอกอีกที่ว่างาน CG ดีมากจริง ๆ น่าจะทุ่มทุนมาก) ทั้งพาร์ทอดีต และ ปัจจุบัน เดินเรื่องเร็ว คาแร็คเตอร์ต่าง ๆ น่าสนใจไม่ซ้ำแนว ความอัจริยะของเรย์จิไม่ได้เดินเรื่องในลักษณะไงคดี แต่เป็นปมว่าเรย์จิเจออะไร ทำไมถึงถูกฆ่า ตกลงเรย์จิตายหรือไม่ ใครเป็นคนส่ง Ando Lloyd มา ? แล้วเรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร น่าสนใจอย่างยิ่ง

เกือบลืม Main Theme เรื่องนี้ .... reunion ค่ะ พระนางจาก Good Luck ! ฉะนั้น Main Theme จึงมาจาก Yamashita Tatsuro แต่ ... ภรรยาเขาเป็นคนร้องค่ะ Takeuchi Mariya เอาเวอร์ชั่นสามีมาให้ฟังก่อนนะ เพราะอ่ะ ชอบบบบ