........ตอนนี้พวกเราย้ายสำมะโนครัวกันมาอยู่ที่จังหวัดกาญจนบุรีแล้วครับ....มาปักหลักฝึกซ้อมกันแบบจริง ๆ จัง ๆ เพราะว่าตอนนี้ทีมงานฝรั่งจากฮอลลีวูด ที่ผมเคยเจอตอนที่ไปทานข้าวแล้วพบกับท่านมุ้ยครั้งแรก.....พร้อมแล้วที่จะทำการฝึกสอนนักแสดง ........โดยการฝึกจากทีมฝรั่งแบ่งออกเป็น ๒ อย่างคือ ฝึกอาวุธ-คิวต่อสู้ กับ การฝึกขี่ม้า โดยเราก็เริ่มมีตารางการฝึกประจำวันกัน โดยทางกองถ่ายจัดตารางการฝึกซ้อมให้ดังนี้ ครับ ๐๘.๓๐ - ๑๒.๐๐ ฝึกขี่ม้า ๑๒.๐๐ - ๑๓.๐๐ ทานข้าวกลางวัน ๑๓.๐๐ - ๑๕.๐๐ ฝึกอาวุธ ๑๖.๐๐ - ๑๘.๐๐ ฝึกบังคับช้าง(ขี่ช้าง)........เรียกว่าฝึกกันเต็ม ๆ วันทีเดียวครับ...คราวนี้ลองมาดูรายละเอียดการฝึกในแต่ละประเภทนะครับ..ว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง........การฝึกขี่ม้า..มีฝรั่งที่รับผิดชอบชื่อ ปีเตอร์ ครับ..ปีเตอร์เป็นฝรั่งที่หน้าตาใจดีมาก ๆ เป็นคนใจเย็น พูดช้า พูดไปยิ้มไป ก็จะมีทีมงานอยู่อีกสองสามคนที่จำได้ ก็คือ คุณควาย....ชื่อเค้าออกเสียงอย่างงั้นจริง ๆ นะครับ..แกมาพร้อมกับแฟนหน้าตาหน้ารักเชียว........ถ้าผมจำไม่ผิดก็ชื่อ คาเรน..ซึ่งคาเรน นี่มาเป็นผู้สังเกตุการณ์ คือ ไม่เกี่ยวกับทีมงานแต่หลัง ๆ แกก็มาช่วยสอนเหมือนกัน....ซึ่งก็ดีเหมือนกัน ที่เวลาขี่ม้ามีฝรั่งหน้าตาน่ารัก ๆ ให้นั่งมองไปเพลิน ๆ ไว้หา รูปคาเรนเจอจะเอามาให้ดูว่าน้องเค้าน่ารักขนาดไหน..ฮ่า ๆ........ทีมขี่ม้ามีผู้ช่วยอีกสองคน จำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร..อย่าหาว่าผมไม่รู้จักจำเลยนะครับ...เพราะฝรั่งที่เข้ามาสอนพวกผมน่ะ...เยอะมาก ๆ จำไม่ไหวจริง ๆ สำหรับการฝึกขี่ม้านั้น ก็เริ่มสอนกันตั้งแต่เบสิกเลยครับ..เรียกว่ารื้อกันใหม่ทั้งหมด ........สำหรับคนที่เคยเรียนขี่ม้ามาบ้างคงจะพอนึกออก ก็เริ่มตั้งแต่สอนการนั่งม้า..การบังคับม้าให้ทำอย่างที่เราต้องการ เช่น เดิน , หยุด , หันซ้าย-ขวา , กลับหลัง ซึ่งเราเรียนกันไม่นานเท่าไหร่ เพราะมันไม่ยากเรียกว่าแค่สอนให้รู้จักไว้แค่นั้น แต่ไอ้ที่ยากและสาหัสที่สุดก็คือ การตีวง..........การตีวง ซึ่งหมายถึงการเอาม้าเข้าไปวิ่งในคอกที่มีลักษณะเป็นวงกลม..โดยจะมีครูฝึกถือสายจูงม้าอยู่ตรงกลางวง แล้วปล่อยให้ม้าวิ่งไปรอบ ๆ วง..โดยมีนักแสดง(ผู้หน้าสงสาร)..พยายามนั่งทรงตัวอยู่บนหลังม้า โดยที่มือทั้งสองข้างกางออกข้างลำตัว...ขาทั้งสองข้างหนีบม้าไว้..โห...ขอบอก..คือ พวกเราน่ะพอจะขี่ม้ากันได้ครับ..แต่ว่าการฝึกเบสิกแบบนี้น่ะ..ถึงจะเคยขี่ม้ามาบ้างแล้ว..แต่ก็ต้องเหนื่อยอยู่ดี........ความมุ่งหมายในการฝึกแบบนี้เพื่อให้คนขี่ มีสมาธิและเป็นการฝึกการทรงตัวบนหลังม้าสามารถปรับตัวให้เข้ากับจังหวะม้า ซึ่งการฝึกชนิดนี้ได้ประโยชน์อย่างมาก..แต่ก็เหนื่อยสาหัสเช่นกัน..วันแรกของการฝึกตีวงนั้น..ทุกคนขาแทบจะยืนไม่อยู่เพราะว่าล้ามาก ๆ แต่ก็ไม่เสียฟอร์มเพราะไม่มีใครตกจากหลังม้าสักคน คนที่ทำได้ดีที่สุดเห็นจะเป็นเบิร์ด........เพราะว่าเป็นคนที่แข็งแรงที่สุดในแก๊งค์แล้วก็มีทักษะการขี่ม้าดีกว่าทุกคน แต่สำหรับผมกับคนอื่น ๆ น่ะหอบปางตายกันเลยเชียวครับ...พอถึงตอนเที่ยงพักทานข้าว วันนั้นแทบจะไม่มีใครอยากทานอาหารกันเลย..ก็เพราะเหนื่อยจนทานไม่ลงน่ะครับ แต่ก็ต้องฝืนทานกันนิดหน่อยเพื่อรองท้องเพราะว่าตอนบ่ายเรายังต้องไปฝึกอาวุธกันอีก ซึ่งเดาไม่ถูกเหมือนกันว่าทีมฝรั่งจะฝึกเราอย่างไร........เรามาถึงสถานที่ฝึกอาวุธซึ่งวันนั้นสถานที่เราฝึกฟันดาบกันน่ะก็ คือ สนามกีฬากลางของค่ายสุรสีห์อยู่ตรงทางเข้ากองถ่ายนั่นหล่ะครับ เราเจอทีมงานฝรั่งประมาณ ๖-๗ คน แล้วก็มีครูฝึกจากสำนักดาบพุทไธสวรรค์ ซึ่งหลายคนคงอาจเคยคุ้นชื่อ คุณทนงศักดิ์ หรือ ครูหนุ่ย ........สำหรับฝรั่งที่รับผิดชอบสอนอาวุธเราเชื่อ ริดชาร์ด ซึ่งผมก็ยัง งง ๆ ว่าเราจะเรียนแบบฝรั่งหรือเราจะเรียนแบบไทยกันแน่ อันที่จริงแล้วพวกผมเคยเรียนกับครูหนุ่ยมาบ้างแล้ว ตอนที่เรียนแอคติ้งอยู่ที่ กทม. ปีเตอร์ กับน้องแอฟ จะได้เรียนอาวุธกับครูหนุ่ยด้วย หลังการเรียนแอคติ้ง........แต่สำหรับผม เบิร์ดและพี่ต๊อด...ยังไม่เคยเรียนกับครูหนุ่ย วันนั้นเราเริ่มต้นการ วอร์มด้วยการวิ่งรอบสนามฟุตบอลคนละ ๓ รอบ...โห...วิ่งรอบสนามฟุตบอล ๓ รอบน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอกครับ..แต่วันนี้เราโดนครูสอนขี่ม้านวดมาซะน่วมตั้งแต่ตอนเช้า แล้วนี่ต้องมาวิ่งรอบสนามฟุตบอลตอนบ่ายโมงอีก เฮ่อ........ขนาดผมน่ะผู้ชายอกสามศอกยังหนาวเลยครับ..สงสารก็แต่สาว ๆ สองคน คือ น้องแอฟ และน้องทราย ซึ่งสรุปแล้วพวกเราก็ต้องวิ่งกันจริงๆ หล่ะครับ เพราะว่าครูฝึกฝรั่ง เค้าเป็นคนพาเราวิ่ง..ในมือก็ถือดาบหวายวิ่งไปคนละ ๓ รอบ..เฮ่อ...เกือบตาย.......แต่ที่น่าชมเชยที่สุดก็คือสองสาว น้องแอฟกับน้องทราย ไม่น่าเชื่อว่าทั้งสองคนสามารถวิ่งถือดาบหวาย กับพวกพี่ ๆ และครูฝรั่งได้ ๓ รอบ..โดยไม่มีสีหน้าว่าท้อแท้หรือไม่ไหวเลย..นอกจากหอบปางตายไปเท่านั้น เห็นน้อง ๆ ผู้หญิงสองคนทำได้ขนาดนี้ก็เลยทำให้พวกเราผู้ชาย มีแรงฮึดขึ้นมาอีกหน่อยเพราะน้อง ๆ ผู้หญิงเค้ายังไหว..เราก้อต้องไหว..........หลังจากวิ่งเสร็จเราก็เริ่มการฝึก ท่าร่ายของการใช้ดาบ...การเดิน...โดยวันแรกนี้เราไม่ได้เรียนกับครูหนุ่ยเลย..เพราะว่าวันนี้มีทหารที่ต้องเข้าฉาก เป็นนักแสดงประกอบมาฝึกฟันดาบด้วยประมาณ ๒๐๐ คน........พวกเรา ๕-๖ คน ก็เลยฝึกกับครูฝรั่งครับ สิ่งที่มองเห็นได้ชัดเจนจากการฝึกอาวุธกับฝรั่งนั้น คือ คิวการแสดงของฝรั่งจะชัดเจนและเน้นไปที่ความหนักหน่วงไม่ห่วงความสวยงามของท่าทางเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับดาบไทยที่จะสวยงามและมีความคล่องแคล่ว........ถ้าเราสังเกตุให้ดีจากหนังพวก ทรอย จะเห็นว่าการฟันดาบแบบฝรั่งนั้นจะเน้นที่ความหนักหน่วง แต่จะไม่ค่อยมีความต่อเนื่องและว่องไวเหมือนดาบไทย...โดยฝรั่งจะกำหนดจุดที่จะฟันเป็น ๑๐ จุด คือ ๑ -๑๐ ดังนั้นคิวของฝรั่ง ........เวลาที่เราจะถ่ายทำนั้น ก็จะเป็นลักษณะ ๑-๑-๔-๓-๕-๖ ซึ่งถ้าเราฝึกพื้นฐาน และจำได้ว่าตำแหน่งใด คือ อะไรบ้างเราก็จะทำคิวต่อสู้ออกมาเป็นเลขชุดต่าง ๆ ผมมาคิดดูแล้ว ก็เป็นการทำงานที่เป็นระบบดี คือ เราก็จำคิวเป็นเลขซะก็ง่ายดีเวลาจถ่ายซีนไหนก็จดเป็นเลขไว้เลยว่ามีคิวต่อฟันดาบแบบไหน...........สำหรับคนที่เคยเรียนฟันดาบมาแล้ว นึกไม่ออกว่าคิวฝรั่งเป็นแบบไหนก็ ลองคิดถึงวิธีฟัน คอ - คอ - ขา - ขา - เอว อะไรประมาณนี้หล่ะครับ หลังจากที่เราเรียนฟันดาบกันเสร็จ ก็นั่งรถตู้กลับเข้าไปกองถ่ายเพื่อเรียนขี่ช้าง........การเรียนขี่ช้าง นี่ถือเป็นการเรียนที่ผมถือว่าเหนื่อยน้อยที่สุด แต่มันก็ทำให้เราพบกับความเสียวอย่างมากที่ชุดเช่นกัน....ในบรรดาพวกเราน่ะทุกคนชอบช้างยกเว้นอยู่ ๒ คน ที่ไม่ชอบช้างแล้วก็ออกไปแนว จะกลัวซะด้วยซ้ำ...ก็ผม กะ น้องทราย งัยครับ..ฮ่า ๆ ผมไม่ชอบช้าง..ทรายก็เหมือนกัน..ยิ่งทรายด้วยแล้วออกแนวกลัวด้วยซ้ำไป ........วันแรกที่ควาญ ให้พวกเราขึ้นช้างน่ะ..โห..กว่าจะอ้อนกันให้ขึ้นช้างได้ ก็ใช้เวลานานอยู่พอสมควรเลย..ช้างของทรายเป็นช้างตัวเล็กที่สุดในบรรดาช้างที่เราขี่วันนั้น เนื่องจากว่าเราเห็นแก่ความที่น้องเค้าไม่ค่อยจะชอบช้างนัก..เราก็เลยให้ขี่ตัวเล็ก ๆ แต่ที่ไหนได้พอทรายขึ้นหลังช้างได้..ควาญช้างดันมาบอกเราว่า...ช้างตัวที่ทรายขี่น่ะ..ไม่ค่อยถูกกับช้างตัวอื่นเลยชอบรังแกช้างตัวอื่นเค้า..ควาญเลยต้องให้ไปขี่ข้างหลังห่าง ๆ จากพวก..พอได้ยินเท่านั้นสีหน้าของ...คุณอินทิรา..เปลี่ยนเป็นซีดประกอบกับความกังวลทันที........พวกผมก็แอบขำในใจ ยิ่งกลัวช้างยิ่งเจอช้างเกเร...ฮ่า ๆ แต่ว่าควาญก็บอกให้พวกเราใจชื้นว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยเพราะควาญจะนั่งอยู่กับเราที่ท้ายช้างด้วย..เพื่อคอยช่วยเราควบคุมช้างเวลาที่ช้างไม่ทำตามที่เราสั่ง........วันแรกของการขี่ช้าง เป็นการขี่วนไปรอบ ๆ กองถ่าย ซึ่งดูแล้วเหมือนนักท่องเที่ยวขี่ช้างชมเมืองซะมากกว่า..เพียงแต่ว่าตรงที่เรานั่งช้างนั้น..เป็นการนั่งที่คอช้าง แล้วก็คอยบังคับให้ช้างเดิน เลี้ยวซ้าย - เลี้ยวขวา....แต่รู้มั๊ยครับว่าการขี่ช้าง เป็นการฝึกที่เมื่อยกว่าการขี่ม้าอีกครับ..........เพราะอะไรน่ะเหรอครับ..ก็ช้างน่ะตัวใหญ่คอช้างก็กว้างมาก...อีกทั้งจังหวะการเดินของช้างนะเวลาที่ช้างก้าวเท้าออกเดิน..ตัวเราก็จะเบี่ยงซ้ายที ขวาทีแบบว่าโยกไปโยกมา...เมื่อยเอวมาก ๆ ครับ..ใครไม่เชื่อ วันหลังไปเที่ยวปางช้าง ลองขอควาญเค้านั่งที่คอช้างดูนะครับ..จะรู้ว่ามันเมื่อยขนาดไหน..........ผมบอกเคล็ดลับให้นิดนึง..ถ้าอยากนั่งช้างให้สบาย ๆ นะครับ ต้องนั่งตรงช่วงระหว่างหลังขาหน้าของช้างเยื้องมากลางลำตัวสักเล็กน้อยตรงนั้น จะมีร่องอยู่นิดนึง ลักษณะคล้ายอานนั่งสบายมากเลยครับ..เวลาช้างเดินตรงช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่ตัวช้างโคลงน้อยที่สุด แล้วก็สามารถนอนราบไปบนหลังช้างได้เลย..ผมลองมาแล้วถึงขั้นหลับได้บนหลังช้างเลยครับ..วันนี้จบที่การเริ่มวันแรกของการฝึกก่อนนะครับ........เดี๋ยวต่อไปจะมาเล่าความฮา..ในการฝีกแต่ละประเภทของแต่ละคนให้ฟัง..จากนี้ไปจะเริ่มมั่ว ๆ แล้วนะครับ..เพราะว่าการจับเอานักแสดงมาอยู่รวมกัน มันก็เหมือนจับปูใส่กระด้งหล่ะครับ แต่ละคนก็จะมีพฤติกรรมแปลก ๆ ...วันนี้ขอตัวไปเอนหลังก่อน..เมื่อยเต็มทนแล้วครับ..ไม่ได้ตรวจอีกเหมือนเดิม พิมพ์ถูกพิมพ์ผิดบ้างก็ทนอ่านกันหน่อยนะครับ
ปนความสุค
อ่านล้วมีความสุขค่ะพี่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
