good job

ได้ฤกษ์อัพบล็อคแล้วเหรอคุณนาย

โอ้ว
ประโยคเด็ดๆ

อาทิตย์อัสดงแล้วในแววตา

คิดได้ยังไงกัน
คิดได้ยังไงกันนน

ชอบมาก อ่านแล้วได้ความรู้สึก มันเป้นอย่างนี้ จริงๆๆ ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยนึก..ลองนั่งเงียบๆๆ ใต้ต้นไม้อากาศยามเย็น/แล้วมองใบใม้ที่ร่วงหล่น ไม่ว่าจะคนหรือต้นไม้ ก็มีธรรมชาติที่ไม่ต่างกัน ตอนพระอาทิตย์ค่อยๆๆอับแสง ใจจะรู้เศร้า แต่ถ้าเรามีแสงธรรมใว้ในใจ และทำใจให้ผ่อนคลาย เราจะรู้ว่าชีวิตของเรามีค่าที่ผ่านมาได้ทุกๆๆวัน 24ชั่วโมงของแต่ละวัน วันแล้ว วันเล่า เมื่อถึงวันหนึ่ง เราก็เป็นเหมือนใบไม้ ที่ต้องลาจากต้น..เข้าใจว่าวันน้นมาถึงเราก็จะสุขจนนาทีสุดท้าย..เราจะรู้ว่า เราจะได้ไปในที่ ที่ควรไป..เราเลือกด้วยตัวเราเอง..เลือกที่จะอยู่ และเลือกที่จะไป

''นั่งมองเงาไม้ไหวในราวป่า

นิ่งฟังเสียงมารดาแห่งสรรพสิ่ง

งันสดับสรรพเสียงแห่งความจริง

พลันทุเลาความเย่อหยิ่งในอัตตา"


ขึ้นต้นมาก็อึ้งแล้วค่ะ สุดยอดมากๆ
ชอบภาษาพี่บีจังเลยค่ะ สวยแต่ไม่เว่อร์ ลึกซึ้งแต่เข้าถึงง่าย ชอบค่ะชอบบบ

ชอบมากครับ
ขอให้ทุกชีวิตมีความสุขมากๆครับ