หลังความตาย..เหลือไว้เพียงรูปรอยความทรงจำ วันนี้.. หยิบกระดูกสีขาวนวลของพ่อขึ้นมาจูบ พลันน้ำตารดริน ซึมวาบหายไปใน เนื้อกระดูกอย่างรวดเร็ว เสียงเพลงจากซีดีแผ่นเก่า Dust in the wind แว่ว มาจากห้องนอนเดิม นิ่งฟังน้ำตาไหลเงียบๆ ทุกเช้า เรานั่งต่อหน้ากระดูกพ่อและแม่ในห้องพระ ใครมาเห็นเข้าอาจจะนึก ว่าเสียสติ และทุกวัน จะต้องซื้อพวงมาลัยสามพวง พวงแรก บูชาพระ พวงที่ สองให้พ่อและพวงที่สามให้แม่ จากนั้น ก็นั่งคุยเหมือนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ เป็นเช่นนี้ ทุกวัน ตั้งแต่พ่อกลายเป็นกระดูกและเถ้ากองเล็กๆเมื่อเดือนที่แล้ว ตื่นมา ก็คิดถึงภาพพ่อทั้งในยามเป็นและยามก่อนสิ้นใจ ไม่อาจลืมได้ง่าย ดายนัก ภาพพ่อยิ้ม หัวเราะ เดินเล่นกับหมา ภาพพ่อนั่งดูทีวี เดินไปเดินมา ในบ้าน ซึ่งตอนนี้เงียบเหงาหม่นเศร้า บ้านที่ไม่มีพ่ออีกต่อไป ซึ่งเราได้แต่ ประคองบ้านให้อยู่ในสภาพดีอย่างสุดความสามารถ ดีที่บ้านหลังนี้ผ่อนหมด ไปนานแล้ว และพ่อยกให้เราเมื่อห้าปีก่อน ซึ่งเรามีหน้าที่จะต้องดูแลรักษา ให้คงสภาพเดิมหรือปรับปรุงใหม่ให้ดีกว่าเดิม ยามค่ำคืน นั่งสูบบุหรี่ลำพัง ไม่มีเสียงตักเตือนหรือบ่นว่า จริง ๆ แล้วก็เลิก บุหรี่ไปนานมาก ตั้งแต่เรียนปริญญาโท แต่เพราะความหมองหม่นเหลือทน ทาน ทำให้หวลกลับไปหามันอีก ทั้งๆ ที่บอกลากันไปแสนนาน บ้านทั้งหลังเงียบเหลือเกิน ไม่มีเสียงคุย ไม่มีเสียงดุหมา ไม่มีเสียงหยอก ล้อกับหมาวันศุกร์ อย่างเศร้า ๆ เราเปิดอัลบั้มรูปตอนพาพ่อไปเที่ยวปักกิ่งดู พ่อหน้าตาสดใส อิ่มเอิบ พ่อคงไม่รู้ว่า รูปหนึ่งในนั้นได้กลายมาเป็นรูปใน หนังสืองานศพพ่อ แต่ละวัน ได้แต่ซุกตัวอยู่ในบ้าน ไม่อยากออกไปเจอใคร เฝ้าบ่มความเศร้า ไว้เป็นอารมณ์ เหงาก็คุยกับกองกระดูกสีขาว ลูบไล้ไปมา เหมือนว่า พ่ออยู่ ตรงนั้น เมื่อตอนพ่ออยู่โรงพยาบาล เราไม่กล้าจะนอนตอนกลางคืน ได้แต่นั่งมอง พ่ออยู่อย่างนั้น กลัวว่า พ่อจะหยุดหายใจ เมื่อพ่อต้องการอะไร เราจะได้วิ่ง ไปหาได้โดยไว ไม่ต้องเรียกซ้ำ พ่อมักจะตื่นตอนตี 3 เราสองคนก็จะคุยกัน บางที พ่อก็จะเรียกพยาบาลมา ฟังเรื่องความฝันของพ่อ อย่างเรื่องร้านอาหารหน้าวัดสร้อยทองที่พ่อฝันเป็น นิยาย แถมตั้งชื่อนางเอกไว้อย่างเพราะพริ้งว่า ม่านอุบล บางคืน พ่อเรียกเรามาคุยเรื่องราคาพาร์ เรื่องหุ้น เรื่องน้าที่คอยแต่จะหาผล ประโยชน์จากครอบครัวเรา ลูกพี่ลูกน้องเอาเงินบ้านเราไปถลุงกับหุ้นอย่างไร้ สติ ทำให้พ่อเสียใจและพร่ำพูดอย่างเจ็บช้ำน้ำใจจนวาระสุดท้ายของชีวิต ระหว่างเฝ้าพ่อ เราได้นอนแค่สองชั่วโมงในแต่ละวัน คือ ช่วงเช้าที่พยาบาล จะเข้ามาเช็ดตัวและทำโน่นทำนี่ ส่วนกลางคืน เรา “เฝ้า” พ่ออย่างจริงจัง คอยเอาผ้าขนหนูเล็ก ๆ เช็ดท้อง เช็ดหน้าให้พ่อ ยามมะเร็งกำเริบ เพราะ มะเร็งตับของพ่อลามไปสู่ผนังช่องท้อง ทำให้พ่อร้อนมากกว่าปกติ พ่อมักบ่น ร้อน ทั้ง ๆ เปิดแอร์ไว้ที่ 15 c หนาวจนแทบเลี้ยงนกเพนกวินได้ในห้อง เงาของพ่อยังอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ และห้องนอนพ่อก็ยังเป็นส่วนที่เรายังไม่ อยากไปปรับปรุง ได้แต่เฝ้ามองอยู่อย่างงั้น ตุ๊กตาหมาร้องเพลงได้ที่เราเอามาให้จากอเมริกา และพ่อแอบหอมแก้มมัน เพราะนึกเอ็นดู ยังตั้งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ที่ซื้อให้พ่อเป็นของขวัญปีใหม่ เพราะหน้าตามันเหมือนเจ้าหมาวันศุกร์ไม่ผิดเพี้ยน พ่อนึกรักมัน เลยแอบ หอมแก้มมันเหมือนเด็กนึกรักของเล่น พ่อคงนึกรักมันเหมือนที่รักหมาวัน ศุกร์ ส่วนเจ้าหมาวันศุกร์ก็ยังคงเฝ้ารอพ่อไม่รู้เหนื่อย วันนั้น อาขับรถพ่อเข้ามา หมาวันศุกร์ส่งเสียดีอกดีใจ ตื่นเต้นยกใหญ่ นึกว่าพ่อมา มันคงไม่รู้ว่า พ่อจากมันไปแล้ว มันเฝ้ารอแต่ว่า เมื่อไหร่ นายจะมาเอาเท้า พาดพุงมันเล่นอีก เพราะตอนพ่ออยู่กับมัน มันจะเดินยอบตัวไปให้พ่อเอาเท้า วางบนพุงมันเหมือนมันเป็นพรมเช็ดเท้าส่วนตัวของพ่อ และมันก็เฝ้ารอพ่อที่ หน้าประตูอยู่ทุกวัน รอว่า เมือ่ไหร่พ่อจะมาหามัน เราเพิ่งกลับจากชุมพร ไปทำธุระเรื่องที่ดิน ที่นั่นเต็มไปด้วยความทรงจำ ระหว่างเรา พ่อลูก รถที่นั่งไปก็เป็นรถพ่อ ซึ่งอาขอซื้อต่อ ที่ดินแห่งนั้น เราพ่อลูกก็เคยไปเดินย่ำมานักต่อนัก หนักอึ้งในอกเมื่อยาม นึกว่า นับจากนี้ต่อไป เราจะต้องแบกทุกอย่างไว้โดยลำพัง ได้แต่มองภูเขา ข้างทาง ที่พ่อสอนไว้เสมอว่าให้หนักแน่นเหมือนภูเขาที่ไม่เคยคลอนแม้ยาม พายุโหม คิดถึงพ่อเหลือเกิน   Create Date : 18 กรกฎาคม 2550 12 comments Last Update : 11 กรกฎาคม 2551 2:55:05 น. Counter : 929 Pageviews. Share Tweet

ขอเป็นกำลังใจให้เข้มแข็งต่อไปนะคะ เราเองก็เคยมีช่วงแบบนี้เหมือนกัน แต่เรายังโชคดีที่ยังเหลือแม่อีกคน ทุกวันนี้เราก็ยังคิดถึงพ่ออยู่เลยทั้งที่เค้าจากไปเกือบ สิบปีแล้ว ยังงัยก็สู้ๆ นะคะ   โดย: pasuta 18 กรกฎาคม 2550 19:41:11 น.

เป็นกำลังใจให้คุณเข้มแข็งค่ะ ทุกอย่างจะดีขึ้น   โดย: หน้าม้าแถวบ้าน 18 กรกฎาคม 2550 19:47:50 น.

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ   โดย: สายลม IP: 125.27.94.109 18 กรกฎาคม 2550 20:09:27 น.

ชีวิตมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย ผมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะผมก็คือหนึ่งในผู้เสียพ่อไปเมื่อสามเดือนที่ผ่านมา แต่ผมไม่ได้แม้แต่เห็นหน้าท่าน ไม่ได้แม้แต่รดน้ำศพท่าน เห็นเพียงแค่เถ้าถ่านหลังเผาแล้วเท่านั้น ขอให้ทำใจ และฟันฝ่าเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริงได้ไว ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้เช่นกัน   โดย: I^^ 18 กรกฎาคม 2550 20:39:08 น.

ขอเอากำลังใจช่วยครับ   โดย: naigod 18 กรกฎาคม 2550 21:09:34 น.

ไม่รู้จะปลอบยังไงค่ะ เพราะอ่านยังไม่ทันจบน้ำตาก็ท่วมแล้ว เราเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ   โดย: Piterek 18 กรกฎาคม 2550 21:55:19 น.

ความโศกนี้ยังคงอยู่อีกยาวนานค่ะ เพราะพ่อสิ้นใจในอ้อมกอดลูก ลืมตาตื่นทีไร ก็เห็นภาพนี้ทุกเช้า ภาพพ่อหายใจครั้งสุดท้าย จนสงบนิ่งไปอย่างสงบ แต่ยังไง ก็จะพยายามทำใจนะคะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: Kala_mydog 20 กรกฎาคม 2550 23:56:48 น.

สวัสดีคับ ยายยย เปงไงคับ ตอนนี้อยู่ไหนคับ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความทรงจำ...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ระหว่างครอบครัว ไม่ว่าทุกหรือสุข คือ..ความหมายของชีวิต... มอบให้ยายนะ ไม่ได้ลอกไค ...อิอิ ไปเที่ยวพักผ่อนเขาใหญ่ม้ายยยคับ นะๆๆๆๆๆ   โดย: ใบไม้ดนตรี (benjarong9 ) 22 กรกฎาคม 2550 19:13:30 น.

คือใจแน่นหนักได้..............ดั่งดิน แลเคลื่อนอยู่ดุษณี.............ดั่งน้ำ ดั่งลมวูบว่องยิน.................สรรพสิ่ง แลไล่ปฏิกูลให้คร้าม..........ดั่งไฟฯ จากบางส่วนของบทกวี ใจกวี ของ อ.พนม นันทพกฤษ์ แด่พี่สาว เพื่อใจอันเข้มแข็ง   โดย: กวิสรา 24 กรกฎาคม 2550 4:44:04 น.

พี่บี....เข้าใจทุกอย่างค่ะพี่.... และเราจะผ่านช่วงนี้ไปได้ค่ะ   โดย: angel_exx (ALFA-TANGO ) 25 กรกฎาคม 2550 8:59:56 น.

พ่อคุณบีคงหวัง ลูกสาวของท่าน จะเข้มแข็ง มั่นคงดั่งขุนเขาอย่างที่บอก และคงไม่อยากให้การสิ้นพ้นจากความทรมานของท่าน นำมาซึ่งความทุข์ ทรมานของลูกสาว ลูกสาวที่ทำหน้าที่ของลูกได้อย่างดีที่สุดแล้ว ให้ความรักของพ่อคุณบี ทำให้มีคุณบีกำลังใจ และโศกเศร้าคลายลงนะคะ   โดย: สายน้ำพระจันทร์ IP: 125.25.182.93 25 กรกฎาคม 2550 9:25:45 น.

บีเป็นยังไงบ้างจ๊ะ เข้มแข็ง...เข้มแข็ง... ลูกพ่อนิ (ลูกแม่ด้วย) เห็นหาย ๆ ไป ไม่ออนเอ็ม ก็ยังนึกห่วง ๆ อยู่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ ว่างแล้วค่อยนัดกินข้าวกันกะไอ้เอียดนะ   โดย: พี่เจี๊ยบจ้า IP: 203.146.11.154 3 สิงหาคม 2550 13:35:29 น.