ปากที่บอกตัดใจ แต่ภายในกลับเรียกหา
จะมีแค่ฉัน... หรือเปล่า ที่เงียบเหงาอ้างว้าง... ไม่มีใคร มองหาคนเคียงข้างก็... ไม่เห็นใคร รู้สึกว่าทําไม... มันเหงาจัง
แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เพราะฉันก็ยังคือ "ฉัน" มีความสุข... ยิ้มได้ โดยไม่ต้องมีใครมาผูกพัน รู้สึกเพียงว่า
สักวัน "เขาคนนั้น" ก็ต้องมา
ยอมเจ็บอยู่อย่างนี้... เท่าที่จะทนได้ ไม่ร้องไห้ฟูมฟาย... อยู่เงียบๆ กับใจตัวเอง ไม่ต้องการคําปลอบใจ... นั่นไม่ใช่ว่าฉันเก่ง เพราะความรู้สึกทั้งหมด... ฉันเริ่มเอง ก็ต้องรับเอง... ตามแท้แต่จะเป็น
Create Date : 16 กรกฎาคม 2550 |
|
13 comments |
Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 12:26:13 น. |
Counter : 989 Pageviews. |
|
|
|
แวะมาอ่านค่ะ..
ปากบอกตัดใจ.
.แต่ใจคัดค้าน
ปากยิ้มพิมพ์หวาน..
รอยรานร้าว-นัยน์ตา
ปากบอกรับได้
แต่ใจไข้หา
ปากบอกคำลา
แต่ใจพาพัวพัน
ทุกวันยังยิ้ม
ใจปริ่มจาบัลย์
ทุกวันโศกศัลย์
ทุกวันตรอมใจ
แต่ยังคงยิ้ม
อิ่มเต็มรอยไว้
เพื่อเธอสบายใจ
เพื่อเธอไร้กังวล
ไปเถอะอย่าห่วง
อย่าหน่วงบางคน
อย่ารั้งใจตน
ไว้กับคนเปล่าดาย.. เช่นฉัน.!