เพลงไทยยุคก่อนหน้าจะมีกฏหมายลิขสิทธิ์ ส่วนมากจะนำเอาทำนองเพลงต่างชาติมาใส่เนื้อไทย เพลงสากลบ้าง เพลงจีนบ้าง แต่เท่าที่ได้สัมผัส ฉันว่าท่วงทำนองเพลงจีนไพเราะและลึกซึ้งกว่าเพลงทางตะวันตก อาจเพราะเป็นวิถีเอเชียเหมือนกัน และส่วนใหญ่ก็ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากเพลง "เช็ดน้ำตากับอกฉัน" เป็นเพลงจังหวะวอลซ์ที่ไม่เหมือนวอลซ์ทั่วไป ว่ากันว่า เพลงวอลซ์เป็นเพลงที่ร้องยาก ผู้ที่ร้องเพลงใหม่ ๆ มักร้องคร่อมจังหวะ เนื่องจากเพลงทั่วไปจะมี 4 จังหวะในหนึ่งห้องเพลง แต่วอลซ์มีแค่ 3 (พูดตามความเข้าใจของตัวเองนะคะ เพราะไม่ชำนาญศัพท์ทางดนตรี หากดิฉันเข้าใจผิด แล้วมีผู้รู้เข้ามาเยี่ยมบล็อก กรุณาอธิบายให้ทราบด้วยเถอะค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้า )ปกติ ฉันร้องเพลงจังหวะวอลซ์ไม่เคยมีปัญหา แต่ตอนต่อเพลงนี้ใหม่ ๆ ฉันร้องคร่อมจังหวะด้วย นักดนตรีบอกว่า เพลงนี้ต้องเข้าดนตรีลงจังหวะที่ 3 (?) หากคนที่ไม่เคยฟังจะรู้สึกไม่คุ้น เหมือนนักร้องร้องคร่อมหรือเปล่า แต่เป็นการคร่อมจังหวะที่ลงตัวเลยไม่สะดุด กลับฟังดูไพเราะไปอีกแบบ ทำนองเพลงนี้มาจากเพลงจีนค่ะ แต่ไม่รู้ชื่อเพลงอะไร อ่านภาษาจีนไม่ออก สำหรับประวัติของ เดอะ ฮอทเปปเปอร์ฯ อ่านได้จากลิงค์นี้นะคะ (ขออนุญาตเจ้าของบล็อกค่ะ )//www.baanbaimai.com/forum/index.php?topic=1452.0ช่วงที่ฮอทเปปเปอร์ฯ ได้รับความนิยมสูงสุด ได้ไปเปิดการแสดงที่หอประชุมรามคำแหง บังเอิญวันนั้น ฉันไปเรียนพอดี เลยได้ซื้อตั๋วเข้าไปดูด้วย นักศึกษาดูกันเต็มหอประชุมเลยทีเดียว จำได้ว่า ไฟหน้าเวทีคอนเสิร์ตมืดบ่อยมาก พอจบเพลงหนึ่ง เวทีก็จะมืดสนิท พอเริ่มเพลงใหม่ แสงสีของไฟก็จะมาพร้อมกับเพลง นักดนตรีเลยแซวว่า ตั้งแต่เล่นคอนเสิร์ตมา ที่นี่ไฟดับบ่อยที่สุด เรียกเสียงหัวเราะจากคนดูได้พอประมาณ ตัวคนพูดเองก็หัวเราะแบบขำ ๆ คงแซวด้วยความเอ็นดู เพราะคนดูแลไฟ ก็นักศึกษานั่นแหละหลังจากถูกแซว ไฟหน้าเวทีก็ไม่ค่อยดับบ่อยเหมือนตอนแรก ๆ เอามาเล่าให้ฟังพอเป็นเกร็ด เพราะนึกถึงช่วงเวลาที่ได้ดูคอนเสิร์ตตอนนั้น มีความสุขมาก เนื่องจากไม่ค่อยมีโอกาสดีอย่างนี้บ่อยนักลองฟังดูนะคะ ไพเราะจับใจมากทั้ง 2 เวอร์ชั่นค่ะ
ผมหาเพลงนี้หลายวัน จนมึนไปหมด
คุณทำให้ผม ได้พบสิ่งที่ใฝ่หา