|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ธ คือร่มโพธิ์ทองของผองข้า - กลอนแปด
กลอนบทนี้ แต่งไว้นานแล้ว ตีพิมพ์ในนิตยสารสกุลไทยหลายปีก่อน ได้ฤกษ์เอาเก็บไว้ในบล็อกเสียที เฮ้อ! ผัดวันประกันพรุ่งมานาน
ธ คือร่มโพธิ์ของผองข้า คือ ดาราส่องสว่างกลางเวหน คือ สุรีย์ฉายแสงแห่งสกล คือ ศูนย์รวมดวงกมลของคนไทย
รอยพระบาททรงย่ำไปทุกที่ ทั่วธานีแดนดินถิ่นเหนือใต้ แม้แห้งแล้งกันดารสักเพียงใด ทรงแก้ไขภัยพิบัติให้คลาดคลา
พระราชทานฝนหลวงปวงพสก คลายวิตกกังวลคนบ้านป่า ความทุกข์ร้อนผ่อนลงในพริบตา ฝนฉ่ำฟ้าปลาฉ่ำน้ำคนฉ่ำใจ
ยามอุทกภัยใหญ่หลวงนัก ทรงคิดกักพักสายชลที่ล้นไหล แม้ในกรุงรุ่งเรื่องเมืองวิไล ทรงแก้ไขปัญหาจราจร
ทรงเป็นพระอัจฉริยะในทุกอย่าง เป็นนักสร้างเป็นนักคิดเป็นครูสอน เป็นนักเขียนนักดนตรีเป็นนักกลอน พระราชทานพรปีใหม่ไทยร่มเย็น
ธ คือร่มโพธิ์ทองของผองข้า (เสด็จ)จากฟากฟ้ามาดับความทุกข์เข็ญ เหล่าทวยราษฏร์ทุกคนพ้นลำเค็ญ ด้วยทรงเป็น "พ่อหลวง" ของปวงไทย
ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
Create Date : 05 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2554 12:34:00 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1290 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|