กำเนิดน้องโอม

ขอย้อนอดีตเล่าเรื่องน้องโอมหน่อยน๊ะจ๊ะ…แม่แต่งงานได้แค่ 2 เดือนก็ท้องซะแล้ว (แม่แต่งงานวันที่ 1 กันยายน 2548 รู้ว่ามีหนูตอนวันที่ 7 ธ.ค. 48) หนูมาเร็วมากจนพ่อกับแม่ตั้งตัวแทบไม่ทัน ก็เห็นคนอื่นแต่งเป็นปี เป็นหลายปี ก็ยังไม่เห็นเค้าท้องซะที จนแม่ถูกค้อนไปหลายทีเลยล่ะ แบบว่าเขาอิตต๋าแม่น๊ะ อิ อิ อิ
แม่เป็นคนที่ประจำเดือนจะมาตรงเวลา เป๊ะ เป๊ะ วันแรกที่ประจำเดือนไม่มาก็เอ๊ะทำไมยังไม่มา 1 อาทิตย์ผ่านไปก็ยังไม่มา เอ๊ะ..เอาไงกัน กอปรกับเริ่มมีอาการเวียนหัว คลื่นไส้ จนแม่แซวพ่อว่าสงสัยจะท้องซะละมั๊ง แต่ก็เป็นการแซวเล่น ๆ ไม่ได้จริงจังมากมาย วันรุ่งขึ้นอาการเวียนหัว คลื่นไส้ ก็ยังไม่หาย แม่เลยแอบลงมาให้คุณหมอสมเกียรติตรวจให้ (ที่ทำงานมีสถานพยาบาล คุณหมอสมเกียรติก็จบทางด้านสูตินรีฯ โดยตรง) ตอนเข้าไปหาคุณหมอ แม่ก็ยังเขิน ๆ อยู่เลย
คุณหมอ : เป็นอะไรมาลูก
แม่ : เวียนหัว คลื่นไส้ ค่ะ ไม่แน่ใจว่าท้องรึเปล่า
คุณหมอ : ประจำเดือนนขาดไปกี่วันแล้ว
แม่ : ประมาณ 1 อาทิตย์ค่ะ
คุณหมอ : งั้นเดี่ยวเอาฉี่ไปตรวจที่ห้องแลป แล้วรอฟังผลน๊ะ
แม่รอฟังผลอยู่ที่หน้าห้อง ซักพักคุณหมอก็เรียกเข้าไปฟังผล ตื่นเต้นมากเลยลูก แม่หายใจไม่เป็นจังหวะเลย มือเย็นเฉียบเลย แต่น แตน แต้น หมอบอกว่าแม่ท้องครับท้องได้ 1 เดือนกับ 1 สัปดาห์แล้ว อะฮ้า...ความรู้สึกตอนนั้นบอกไม่ถูก ดีใจ ตื่นเต้น กังวล แปลกใจ มีหมดเลย พอขึ้นไปที่โต๊ะทำงาน แม่โทรบอกพ่อ พ่อหนูตื่นเต้น ดีใจมากเลย แม่บอกว่าอย่าเพิ่งบอกใครน๊ะ...แบบว่าเขินน่ะ..แต่พ่อหนูเหรอจะเก็บความลับอยู่ วันรุ่งขึ้นก็รู้ไปทั่วฝ่ายแล้ว..5555555...
หนูได้ 7 Week แม่ก็พาหนูไปฝากท้องกับคุณหมอสมศักดิ์ สุทัศน์วรวุฒิ ที่คิลนิกสุทัศน์ แถวประชาชื่น วันที่ไปฝากท้องแม่มีเลือดออกนิดหน่อย ประมาณหยดเดียวน่าจะได้ เป็นสีน้ำตาลคล้ำ ๆ คุณหมออัลตราซาวด์ดูถุงน้ำคร่ำแล้วสมบูรณ์แต่เล็ก แกบอกว่าอาจจะแท้งได้ รู้ไม๊ลูกแม่ไม่อยากฟังสิ่งที่หมอพูดเลย แม่รู้อย่างเดียวลูกของแม่แข็งแรง
ครั้งที่ 2 ที่ไปหาคุณหมอแม่เห็นหัวใจหนูเต้นตุบ ๆ แม่กับพ่อดีใจมากเลย แม่บอกกับพ่อว่าลูกเราแข็งแรงน๊ะพ่อไม่ต้องกังวล แม่จะดูแลหนูอย่างดีที่สุด แม่พยายามกินแต่อาหารที่มีประโยชน์ ตอนท้องหนูแม่กินเก่งมากเลยลูก กลางคืนก็ต้องลงมากิน มันหิวจนทนไม่ได้ นี่ละมั๊งที่เป็นสาเหตุให้ตอนนี้หนูเป็นคนกินง่าย กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า กินเก่งจริง ๆ แต่สิ่งเดียวที่แม่พลาดไปอย่างมหันต์เลยคือเรื่องการเดิน แม่เดินเยอะมาก แม่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะส่งผลทางอ้อมกับหนู ใครน๊ะบอกว่ายิ่งเดินเยอะยิ่งดี ดีน๊ะที่หนูไม่เป็นไร ถ้าหนูเป็นอะไรไปแม่ขาดใจตายแน่เลยลูก
ด้วยความที่แม่ตั้งท้องหนูตอนอายุเยอะ ตอนนั้นก็ 34 แล้ว กว่าจะคลอดก็ปาเข้าไป 35 คุณหมอก็เลยแนะนำให้เจาะน้ำคร่ำ อ่ะ..เจาะก็เจาะ ก่อนเจาะคุณหมอจะอัลตราซาวด์หนูให้แม่ดูก่อน แม่เห็นแขน ขา ตา จมูก นิ้ว หัวใจ ของหนูหมดเลย หมอบอกว่าสงสัยจะได้ลูกชาย..นี่ไง...หมอเห็นจู๋...แม่ละขำคุณหมอจริง ๆ เลย แต่แม่ก็ยังไม่ปักใจเท่าไร เพราะเห็นเขาบอกกันว่าผลอัตราซาวด์บางทีก็ไม่แน่นอน แม่ก็เลยรอฟังผลจากการเจาะน้ำคร่ำ 55555 ผลที่ออกคือ โครโมโซม XY หนูเป็นผู้ชาย และก็แข็งแรง ปกติทุกอย่าง...เย้ เย้ เย้
น้ำหนักแม่ขึ้นอยู่ในเกณฑ์ดี ไม่มากหรือน้อยเกินไป หนูได้ประมาณ 7 เดือนคุณหมอก็ให้แม่ไปตรวจเลือดเช็คเบาหวาน โดยให้กินกลูโคสผสมมะนาว แต่แม่ลืมเอามะนาวไป โอ้โฮ มันหวานแสบไส้เลย กว่าจะกินหมด แทบตาย ผลการตรวจเบาหวาน แม่มีค่าเบาหวานเล็กน้อย หมอให้ลดอาหารพวกแป้ง ขนมปัง แล้วให้ไปเช็คใหม่ ปรากฎว่าผลออกมาปกติ
วันที่ 5 กรกฎาคม 2549 ประมาณ 4 ทุ่มครึ่ง ตอนนั้นหนูได้ประมาณ 35 Week กับ 4 วัน แม่ลุกขึ้นนั่ง ปรากฎว่ามีน้ำไหลออกมา แม่คิดว่าเป็นฉี่ ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ ฉี่เสร็จเรียบร้อย เดินออกมาแป๊บเดียว ก็มีน้ำไหลออกมาอีก มีรู้แล้วว่าไม่ปกติ เข้าไปบอกพ่อว่าสงสัยน้ำเดิน น้ำจะไหลอยู่เรื่อย ๆ ทีละน้อยทีละ ก็เลยโทรหาน้าหยิน น้าหยินบอกให้รีบไปโรงพยาบาล เพราะน้ำเริ่มเดินแล้ว (นี่แหละผลของการเดินเยอะเกินไป มันเหมือนเป็นการเร่งคลอดหนู ทำให้หนูคลอดก่อนกำหนด) ไปถึงโรงพยาบาลรามาประมาณ 5 ทุ่มกว่า ๆ แฉะไปหมดเลย ไปถึงเขาก็โกนขน สวนอึ ให้แม่ แล้ววัดปากมดลูก เปิดแค่ 1 เซนต์ แม่ต้องนอนรอในห้องรอคลอด มีคนมาคลอดหลายคนเหมือนกัน จนเช้าเค้าคลอดกันหมดแล้ว แม่ยังไม่มีอาการเจ็บท้องเลย คุณหมอมาตรวจปากมดลูกก็ยังเปิดแค่ 1 เซนต์เหมือนเดิน คุณหมอเลยให้ยาเร่งคลอด สักพักแม่ก็เริ่มเจ็บท้อง เจ็บมากขึ้น มากขึ้น จนปากมดลูกเปิด 9 เซนต์ แม่ก็ถูกเข็นเข้าห้องคลอด ตอนนั้น 4 โมงเย็นกว่า ๆ ของวันที่ 6 กรกฎาคม เข้าไปสักพักหนูก็คลอดออกมา หนูหนัก 2,410 กิโล น้ำหนักน้อยแต่หนูแข็งแรง ไม่ต้องอยู่ตู้อบ
หนูคลอดออกมาหนูกับแม่ก็ถูกจับแยกออกจากกันทันที เพราะหมอเด็กบอกว่า แม่น้ำเดินนาน เกรงว่าหนูจะติดเชื้อต้องแยกไปอยู่ห้องเด็กพิเศษ ต้องเจาะเลือดไปตรวจ คาดว่าประมาณ 3 วัน ผลก็จะออก แม่รู้สึกเคว้งคว้างมากเลยลูก เห็นคนอื่นเขาอุ้มลูก ให้นมลูก กัน แม่ได้แต่ร้องไห้..คิดถึงหนู..แต่แม่ไม่รู้จะทำยังไง แม่ลงไปเยี่ยมหนูทุกวัน เห็นหนูแล้วแม่สงสารจังเลย ตัวแค่เนี๊ยะ ต้องไปอยู่ในกล่องเล็ก ๆ แทนที่จะอยู่ในอ้อมกอดของแม่ แถมยังโดนเจาะโน่นเจาะนี่...แม่เห็นแล้วแม่อยากเจ็บแทนหนูจังเลยลูก...แม่ขอโทษน๊ะลูก...ที่ทำให้หนูต้องลำบาก...
หนูเป็นเด็กน่ารักมากเลยรู้ไม๊ลูก..กินง่าย..นอนง่าย..ไม่ทำให้พ่อกับแม่ลำบากเลย..ถึงเวลากินก็กิน..เวลานอนก็นอน..เวลาถ่ายก็ถ่าย..แม่ไม่เคยกลุ้มใจกับเรื่องเหล่านี้ของหนูเลย...ตากับยายยังบอกเลยน๊ะว่า..โชคดีของเราน๊ะที่ลูกเลี้ยงง่าย..ไม่ต้องอดหลับอดนอนกัน... แม่สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลหนูให้ดีที่สุด...ลูกรักของแม่

Create Date : 11 ตุลาคม 2550		1 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2551 12:33:23 น.
Counter : 1995 Pageviews.
Share Tweet