“ท่านพ่อ!!” เจ้าของวรกายสูงใหญ่ในฉลองพระองค์ตามแบบราชตระกูลชั้นสูงของปุระตารา ทรงเปล่งสุรเสียงอุทานออกมาด้วยความตกพระทัย พระขนงเส้นหนาขมวดมุ่น บ่งบอกให้คู่สนทนารับรู้ว่าอยู่ในภาวะอารมณ์เช่นไร

เจ้าชายศวัสธร มกุฎราชกุมารแห่งปุระตาราทรงเสด็จนิวัตินัคราหลังผ่านการสอบป้องกันดุษฎีนิพนธ์เมื่อเดือนก่อน เมื่อกลับมาถึงก็เร่งรัดทรงงานด้านการพัฒนาตามที่ทรงศึกษาเล่าเรียนมา ด้วยทรงหวังจะแบ่งเบาพระราชภารกิจจากพระบิดา อีกทั้งเป็นการเรียนรู้ด้วยการปฏิบัติจริง ต่อไปอีกไม่ช้านานพระองค์จะต้องทรงงานทั้งหมดในฐานะกษัตริย์ ไม่ใช่รัชทายาทอีกต่อไป

ด้วยความมุ่งมั่นในพระราชภารกิจ เจ้าชายแห่งปุระตาราจึงมิได้คิดเรื่องอื่นใด เมื่อพระบิดาโปรดให้เข้าเฝ้า ณ ห้องทรงพระอักษรในวันนี้ก็ยังคะเนว่าจะทรงหารือราชการงานเมือง ทว่าผิดคาด...สวราชย์ราชาทรงรับสั่งถึงเรื่องการเลือกคู่ซึ่งทรงทาบทามเจ้าหญิงศศรัศมิดา พระธิดาองค์เล็กแห่งจันทรปุราไว้ให้แล้ว แถมยังจะมีพิธีดูตัวในอีกร้อยวันข้างหน้า เป็นเหตุเจ้าชายรูปงามก็ทรงตกพระทัยยิ่ง

“มิได้ทรงล้อลูกเล่นนะกระหม่อม”

ทั้งคำถามและกิริยาอาการตระหนกของเจ้าชายรัชทายาท ยังผลให้พระราชาธิบดีเหยียดพระโอษฐ์เป็นเส้นตรง ก่อนจะรับสั่งตอบอย่างนุ่มนวล

“เรื่องเช่นนี้ใครจะอามาล้อเล่น การเลือกคู่เป็นส่งปกติ ไม่เห็นจะต้องตกใจอะไรเลย”

“ไม่ให้ตกใจอย่างไรกระหม่อม พระองค์ไม่บอกลูกล่วงหน้าสักคำ”

“ก็พ่อบอกอยู่นี่ไง” พระบิดาทรงรับสั่งสวนกลับมาอย่างทันทีทันควัน

“แต่ลูกกับเด็ก...เอ่อ เจ้าหญิงน้อย...เราแทบจะไม่...” เจ้าชายทรงชะงักคำว่า ‘คุ้นเคย’ เอาไว้ได้ทัน เพราะจะว่าไปพูดว่าไม่คุ้นเคยก็ไม่ถูก สมัยที่เจ้าหญิงยังทรงพระเยาว์พระองค์ก็ได้พบหน้ากันทุกปี

“พ่อรู้ว่าไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปี พ่อถึงอยากจัดให้มีพิธีดูตัวอย่างไรล่ะ”

ศวัสธรสดับตรับฟังแล้วก็ทรงอึ้ง ... มันจะเร็วไปไหมท่านพ่อ...

“ลูกว่าให้เป็นไปตามธรรมชาติจะดีกว่านะกระหม่อม”

“มันก็เป็นเรื่องยาก ที่ผ่านมา...เจ้าสองคนมีโอกาสพบปะกันปีละครั้ง ครั้งละไม่กี่วัน ยิ่งระยะหลังมานี่ไม่ได้เจอกันหลายปี จะให้สนิทสนมกันเหมือนตอนเด็กๆ ก็คงจะไม่ง่าย พ่อกับท่านอาเมฆินทร์รอเวลาจนทั้งลูกทั้งหญิงน้อยพ้นภาระเรื่องศึกษาเล่าเรียนจึงได้พูดจากันในเรื่องนี้ ที่สำคัญเจ้ากำลังจะขึ้นครองราชย์ต่อจากพ่อ สมควรอยู่มิใช่หรือที่ต้องมองหาคนที่คู่ควรมาเป็นมหารานี”

“แต่...”

“มีอะไร หรือว่าลูกมีคนที่ชอบพอกันอยู่แล้ว”

“ก็...ไม่ถึงกับอย่างนั้นหรอก...กระหม่อม”

“พูดอย่างนี้แปลว่ามีอยู่จริง?”

เจ้าชายทรงถอนพระปัสสาสะ จะให้กราบทูลตอนนี้ก็ยังไม่ทรงแน่พระหทัย แต่จะปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ก็ดูเหมือนว่าทุกสิ่งเป็นไปตามราชประเพณี หาได้มีพื้นฐานจากความรักไม่

ศวัสธรอยากให้การอภิเษกสมรสของพระองค์เกิดจากความรักของคนสองคน เหมือนกับที่พระบิดาและพระมารดาได้เคยสร้างตำนานรักต่างเชื้อชาติ ต่างชนชั้น หากเป็นความรักอมตะ อยู่ด้วยกันจวบจนลมหายใจสุดท้าย

“พ่อรู้ว่าลูกคิดอะไร คงจะนึกเปรียบเทียบตัวเองกับเรื่องของพ่อและแม่อยู่ใช่หรือไม่” เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบ พระราชาธิบดีก็ทรงแย้มพระสรวลน้อยๆ รับสั่งต่อไปอย่างพระหทัยเย็น “นั่นเป็นเพราะพ่อไม่มีคู่หมาย และการได้พบกับดาริกาก็เป็นเสมือนฟ้ากำหนด หากพ่อไม่ไปเมืองไทยครั้งนั้น ก็คงไม่มีโอกาสพบกับแม่เจ้า แล้ววันหนึ่งพ่อก็คงต้องเข้าพิธีดูตัวกับเจ้าหญิงเมืองไหนสักเมืองที่มีศักดิ์เสมอกัน”

“ลูกดีใจที่ท่านพ่อเสด็จไปพบท่านแม่ในครั้งนั้น ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีศวัสธรในวันนี้”

“เรื่องของพ่อกับแม่ เหมือนเทพนิยาย มันเกิดขึ้นได้เพียงหนึ่งในล้าน” สวราชย์ราชาทรงเปรียบเปรย แววพระเนตรเป็นประกายฉายชัดถึงความรู้สึกสวยงามเมื่อเอ่ยถึงมหารานีดาริกาผู้เสด็จสู่สวรรคาลัยไปแล้ว

“ลูกทราบ และประทับใจมาจวบจบทุกวันนี้ ในตัวลูกมีเลือดสามัญชนอยู่ครึ่งหนึ่ง ทางฝ่ายโน้นเขาไม่รังเกียจหรอกหรือกระหม่อม”

“หากถามพ่อ ก็คิดว่าคงจะไม่ เพราะถ้ารังเกียจท่านอาทั้งสองของเจ้าคงไม่เห็นชอบที่จะจัดพิธีดูตัว เราพูดคุยเรื่องนี้กันมานานเท่ากับอายุของหญิงน้อยเทียวนะ”

ศวัสธรเบิกพระเนตรและทรงฉงนเล็กน้อย พระองค์เพิ่งจะทรงทราบว่ามีการตกลงเรื่องนี้ไว้นานแล้ว

...นานเท่าอายุเด็กแห้งนั่น ... ยี่สิบสามปี ... ไม่ได้เจอกันหลายปีจะเลิกเป็นทอมบอยก๋ากั่นแล้วหรือยังนะ...ศศรัศมิดา ยายเด็กขี้แกล้ง

เจ้าชายทรงแย้มสรวลเมื่อระลึกถึงเจ้าหญิงน้อยในคราบเด็กสาวจอมกวนที่คอยเย้าแหย่พระองค์ทุกครั้งที่ติดสอยห้อยตามเสด็จท่านอาเมฆินทราธิราชมาเยือนท่านพ่อทุกปี จวบจนเจ้าชายเสด็จไปทรงศึกษาต่อที่อเมริกานั่นแหละ ที่ทำให้ไม่ได้พบกันอีก

...ป่านนี้คงโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว และน่าจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเก่า... (เหรอ???)

“หลายปีมานี้เจ้ามีโอกาสออกไปเรียนรู้โลกกว้าง พบปะผู้คนที่หลากหลาย รวมทั้งมีโอกาสที่จะค้นหาสตรีที่จะมาเป็นมหารานีแห่งปุระตาราคนต่อไป แต่จะว่าไปแล้วพ่อก็ไม่เห็นเจ้ามีใครเข้ามาในชีวิต หรือเป็นเพราะเจ้าปิดตัวเองมากไป”

“เนื้อคู่ของลูกอาจจะยังไม่มาเกิด” มกุฎราชกุมารทรงรับสั่งตอบทีเล่นทีจริง หากพระบิดาไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล่นๆ ใกล้เวลาที่พระองค์จะสละราชสมบัติและเสด็จสู่พระราชวังแห่งที่สอง เข้าสู่บั้นปลายชีวิตที่สงบ ก่อนจะละทิ้งทุกสิ่งตรงนี้ไป พระองค์ทรงมีพระราชประสงค์จะจัดการกับเรื่องคู่ครองของทั้งพระโอรสและพระธิดาให้เรียบร้อย แม้จะยังไม่เข้าพิธีอภิเษกสมรสแต่ก็ขอให้มีความชัดเจนว่าจะเป็นไปเช่นไร

พิธีดูตัวไม่ใช่การคลุมถุงชนที่เคยเกิดขึ้นกับนางอันเป็นที่รักของพระองค์ ประเพณีเช่นนั้นในเมืองไทย ยังคงมีหลงเหลืออยู่หรือไม่ พระองค์ไม่อาจทรงทราบได้ หากพิธีดูตัวเป็นเพียงการเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวได้พบปะกัน ก่อนตัดสินใจว่าจะลองคบหากันหรือไม่ เมื่อต่างฝ่ายต่างพึงใจก็จะเกิดการสานต่อ แต่ถ้าไม่...ทุกอย่างก็จะยุติ แล้วทั้งสองฝ่ายก็ยังสามารถคบหาเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันได้

การจัดพิธีดังกล่าวนี้ ถือเป็นการให้เกียรติแก่หน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ที่เสมอกัน เป็นการสานสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์ซึ่งวางอยู่บนพื้นฐานจิตใจอันเปิดกว้างและงดงาม

“ถ้ารอให้มาเกิดตอนนี้กว่าจะได้มหารานีเจ้าก็คงแก่หง่อม พ่อว่าเนื้อคู่ของลูกอาจจะมาเกิดแล้ว แต่เจ้าไม่รู้จักนาง หรืออาจจะรู้จักแล้ว แต่ไม่สนใจนางกระมัง”

... ท่านพ่อ โยงเข้าเรื่องเด็กแสบนั่นได้อีก ... ศวัสธรทรงลอบกลั้นพระสรวล แต่ก็ไม่ประสงค์จะดักคอให้ผู้ใหญ่ต้องประดักประเดิด

“เมฆินทราเพิ่งส่งข่าวมาว่าจะจัดพิธีดูตัวในอีกสามเดือนข้างหน้า”

“แล้วเด็กแห้ง เอ๊ย เจ้าหญิงน้อย ไม่แผลงฤทธิ์หรอกหรือกระหม่อม” เจ้าชายรับสั่งถามด้วยความสงสัย พระองค์ไม่ทรงเชื่อว่าเจ้าหญิงน้อยที่เอาแต่พระหทัยพระองค์นั้นจะยินยอมโดยง่ายดาย

“ก็ไม่เห็นว่าอะไรนี่ ที่จริงพ่อขอให้จัดพิธีเร็วๆ นี้ แต่ทางโน้นบอกว่าขอเวลาตระเตรียม พ่อก็ไม่รู้ว่าจะต้องเตรียมอะไร”

“คงจะเตรียมใจ” ศวัสธรสวนคำออกไป แย้มสรวลน้อยๆ อย่างรู้เท่าทัน เมื่อเห็นพระบิดาทรงเลิกพระขนงสูง จึงทรงรับสั่งต่อ “ท่านพ่อน่าจะทรงทราบดีว่าลูกกับหญิงน้อยไม่กินเส้นกันมาแต่ไหนแต่ไร ทรงจัดพิธีอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ลูกไม่เชื่อหรอกว่าเด็กแสบจะไม่โวยวาย ป่านนี้วังแตกไปแล้วก็ไม่รู้ หึหึ”

ราชาธิบดีทรงพระสรวลเสียงดัง นึกในพระทัยว่าคู่นี้ช่างกินกันไม่ลง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักเท่าไรก็ยังไม่มีใครยอมใครเหมือนเคย

“ก็พอกันทั้งสองคนนั่นแหละ”

“แต่ลูกก็ไม่เกี่ยงงอนนะกระหม่อม หากต้องเข้าพิธีก็ทำได้ เพียงแต่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยเท่านั้น”

“ขอบใจที่ลูกเข้าใจ ศวัสธร”

พระราชาธิบดีทรงโอบพระอังสากว้างของของพระโอรสองค์โต ลูกชายที่เคยอุ้มชูมาแต่น้อย บัดนี้สูงสง่าใหญ่โตกว่าผู้เป็นพ่อ และกำลังจะเดินตามรอยเท้าพ่อ เป็นกษัตริย์ที่ทรงเปี่ยมล้นด้วยคุณธรรม วิชาความรู้ที่ทรงเล่าเรียนมาจากต่างประเทศน่าจะนำมาใช้พัฒนาบ้านเมืองได้ไม่น้อย

“หากไม่มีอะไรแล้ว ลูกจะขอหารือเรื่องราชการสักเล็กน้อย” เจ้าชายทรงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ซึ่งพระบิดาก็ทรงอนุญาต

“มีปัญหาเรื่องอะไรหรือ”

“อันที่จริงก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหา...กระหม่อม ลูกอ่านรายงานจากเสนาบดีกระทรวงกิจการชลประธานแล้วมีบางอย่างที่เห็นว่าน่าจะปรับปรุง ก็เลยคิดว่าจะไปดูของจริงก่อน ถือโอกาสสำรวจชาวบ้านด้วยว่ามีความเป็นอยู่อย่างไรกันบ้าง”

พระบิดาทรงพยักพระพักตร์ รัฐบาลของนายกรัฐมนตรีสิทธาบริหารบ้านเมืองมาระยะหนึ่งแล้ว การทำงานในช่วงแรก หนีไม่พ้นการเข้าเก็บกวาดปัญหาเดิมที่นายกรัฐมนตรีคนก่อนสร้างเอาไว้ ทั้งปัญหาคอรัปชั่นในการประมูลโครงการใหญ่ ปัญหาปากท้องของประชาชน และอื่นๆ ซึ่งต้องใช้เวลาไม่น้อยในการสะสาง เนื่องจากสิ่งที่ศิคาลหมกเม็ดไว้นั้นสะสมมานานหลายปี

ปัญหาโครงสร้างพื้นฐาน การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ การสาธารณสุข และการจัดการน้ำเป็นเรื่องใหญ่ที่เจ้าชายศวัสธรทรงเล็งเห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องเร่งเข้าไปตรวจสอบ

“เห็นว่าหญิงษิตาก็จะนำคณะแพทย์อาสาออกไปดูแลเรื่องสุขภาพให้กับชาวบ้าน สองพี่น้องช่วยกันทำงานขันแข็งอย่างนี้ พ่อก็สบายใจ”

“ท่านพ่อไม่ต้องทรงเป็นห่วงกระหม่อม ลูกกับหญิงษิตาจะไม่ทำให้พระองค์ต้องหนักพระทัย” ศวัสธรทรงให้สัญญามั่น “พูดถึงหญิงษิตา ลูกมีเรื่องต้องคุยกับน้องสักหน่อย ทูลลาท่านพ่อนะกระหม่อม”

มกุฎราชกุมารทรงถวายความเคารพสูงสุด ก่อนจะดำเนินออกจากห้องทรงพระอักษรของพระบิดา มุ่งตรงไปยังตำหนักของพระขนิษฐาอย่างอารมณ์ดี...

Create Date : 18 มีนาคม 2551
Last Update : 18 มีนาคม 2551 0:17:09 น.		41 comments
Counter : 479 Pageviews.
Share Tweet