Bloggang.com : วลีวิไล : บทที่ 1 ศศรัศมิดา

บทที่ 1 ศศรัศมิดา

ศศรัศมิดา

เงาตะคุ่มของทิวสนใต้ดวงจันทร์กลมโตพลิ้วไหวไปตามสายลมพัดพา วรกายระหงประทับอยู่ ณ หน้าพระแกล แสงนวลจากจันทราสาดส่องเข้ามาตกกระทบดวงพักตร์งามรูปหัวใจ อาบพระฉวีสีนวลกระจ่าง อันเป็นที่มาแห่งพระนาม “ศศรัศมิดา” ... แสงงามแห่งดวงจันทร์

นาสิกโด่งได้รูปที่มักจะเชิดงอนยามที่ทรงแสดงอารมณ์รั้น ยามนี้ทำหน้าที่สูดกลิ่นหอมขจรจากมวลบุปผานานาพันธุ์ที่ปลูกไว้รอบลานดินเบื้องล่าง สายลมพัดพาความหนาวเย็นเข้ามาอีกวูบใหญ่ ยังผลให้สองพระกรถูกยกขึ้นโอบพระอุระ

ดวงพระเนตรคู่สวยภายใต้พระขนงโก่งงาม ทอดยาวไกลออกไปยังกระต่ายตัวน้อยที่แฝงกายอยู่ที่เดิม

กระต่ายตัวนั้นไม่เคยหนีไปไหน

แต่ใครบางคนต่างหาก ที่หนีไปไกลแสนไกล ไปแล้วยังจะสร้างเรื่องวุ่นๆ มากวนใจ

เหตุการณ์เมื่อหัวค่ำที่ผ่านมายังคงชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ อารมณ์กราดเกรี้ยวที่ไม่เกิดขึ้นนานแล้วกลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อศศรัศมิดารับทราบจากพระบิดาว่าพระราชาธิบดีแห่งปุระตาราได้ทาบทามขอจัดพิธีดูตัว ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

ทั้งพระบิดาและพระมารดาต่างทรงทอดถอนพระปัสสาสะด้วยความเหนื่อยอ่อนที่ถูกปฏิเสธ แต่ถึงกระนั้นทั้งสองพระองค์ยังทรงหวังว่าจะเกิดปาฏิหาริย์

‘พ่อให้เวลาลูกตัดสินใจอีกครั้ง สามราตรีนับจากนี้ ขอให้ตรองดูให้ดี ความสัมพันธ์ของทั้งสองนครยืนยาวมานับร้อยปี อย่าให้เรื่องราวเพียงเท่านี้มาทำให้เกิดความบาดหมางกันเลย เพียงเจ้ายอมเข้าพิธีดูตัว ผลจะออกมาเช่นไรย่อมไม่มีใครบังคับใจทั้งสองฝ่าย แต่หากไม่ยอมแม้เพียงแค่เปิดรับไมตรี ลูกคงคิดได้เองว่าจะเกิดอะไรขึ้น ระหว่างสองราชวงศ์’

สุรเสียงของพระบิดายังคงก้องอยู่ในโสตประสาท เจ้าหญิงศศรัศมิดายังทรงครุ่นคิดและไตร่ตรองจวบจนบัดนี้ จะยอมเข้าพิธีเพื่อให้พระบิดาสบายพระหทัย หรือจะยึดมั่นในความคิดเดิมที่จะไม่มีวันเป็นผู้ถูกเลือกเป็นอันขาด โดยเฉพาะกับใครคนนั้น...

-------------------------------------------------------------------

‘แน่จริงก็มาแย่งไปสิ ฮ่าๆๆๆ มาเล้ย’

เสียงเจ้าหญิงน้อยวัยสิบหกในฉลองพระองค์ทะมัดทะแมงราวกับเด็กชายร้องบอก ในพระหัตถ์เรียวเล็กทรงถือหนังสือเล่มหนาโบกไปมาเหนือพระศิระ ขณะที่วรกายสูงเพรียวของขัตติยะซึ่งสูงวัยกว่าหลายปีดำเนินดุ่มเข้ามาด้วยสีพระพักตร์เรียบเฉย คนที่คิดว่าเหนือกว่าทรงวิ่งเหยาะไปตามทางในสวนหลังตำหนักของเจ้าชายรัชทายาทอันเป็นสถานที่ส่วนพระองค์ ตามปกติจะไม่มีใครกล้าเข้ามาหากไม่ทรงอนุญาต หากเจ้าหญิงองค์น้อยแห่งจันทรปุราซึ่งเป็นน้องสาวของพระสหายสนิท เป็นหนึ่งในข้อยกเว้น

แม้ไม่ทรงอนุญาต เด็กดื้อก็ยังอุตส่าห์แอบเข้ามา...จนได้

‘เจ้าชายหน้านิ่ง ทำไมต้องทำหน้านิ่ง ยิ้มไม่ได้ โกรธไม่เป็นหรือไง’

เจ้าหญิงองค์น้อยตะโกนใส่พระพักตร์ หากอีกฝ่ายก็ยังไม่ปริปาก ได้แต่ประทับนิ่ง จ้องหน้า แล้วยื่นพระหัตถ์ออกไปเป็นอวัจนะภาษาที่สื่อความหมายว่า...ส่งหนังสือมาเดี๋ยวนี้...

ไหนเลยเจ้าหญิงน้อยจอมแก่นจะทรงยอมทำตาม

‘แบร่~’

ทรงก่อนจะวิ่งหนียังหันมาแลบพระชิวหาถลึงพระเนตรใส่ อีกฝ่ายกลั้นพระสรวล ส่ายพระพักตร์ช้าๆ อย่างอดทนกับกิริยาเอาแต่ใจ วรกายเล็กบางวิ่งตื๋อออกไป แล้วก็หันมาทำท่าทางล้อเลียนอีก โดยไม่ทันสังเกตเลยว่ากำลังก้าวเท้าไปสู่...

‘อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย’ เสียงหวีดร้องด้วยความตกใจดังขึ้นเมื่อปลายพระบาทเหยียบลงบนกองใบไม้แห้งแล้วกลไกที่ถูกวางเอาไว้ก็ตวัดเข้าที่ข้อพระบาทข้างหนึ่ง วรกายเล็กแบบบางหงายหลัง ก่อนจะถูกดึงขึ้นไปสู่ยอดไม้ในลักษณะกลับหัวห้อยลง

‘ฮ่าๆๆ’ คราวนี้เป็นสุรเสียงของคนที่ถูกเรียกขานว่า ‘เจ้าชายหน้านิ่ง’ ทรงพระสรวลอย่างสะใจ ‘เป็นไงคนเก่ง เก่งมากเลยรู้มั้ย เราวางกับดักนี้ไว้สามสี่วันมาแล้ว ยังไม่มีใครเหยียบสักคน เจ้ามาเล่นแค่วันเดียว โดนเข้าจนได้ เหยียบได้แม่นจริงๆ ฮ่าๆๆ’

‘ไอ้บ้า จำไว้เลยจะฟ้อง...’

‘ฟ้องใคร ฟ้องพ่อเราเหรอ ฟ้องเลย เราจะได้บอกพ่อเจ้าว่าลูกสาว เกเรแค่ไหน’ อีกฝ่ายทรงตอบโต้อย่างท้าทาย ย่างสามขุมเข้ามาประชิดคนตัวเล็กที่ห้อยพระศิระลง ดวงพระเนตรสองคู่สบกัน ต่างฝ่ายต่างจ้องอย่างไม่มีใครยอมใคร

‘เราไม่ได้เกเร แค่แกล้งเล่นต่างหาก’

แน่ะ ยังมีเถียง

‘แบบนี้แหละเกเร ตอนเด็กๆ ขี้แกล้งก็ยังพอจะบอกได้ว่าเด็ก นี่โตจนจะเป็นสาวแล้ว ยังไม่เลิกแกล้งคนอื่นอีก ประเดี๋ยวก็หาคู่ไม่ได้หรอก”

“ไอ้บ้า ปากเสีย ถ้าโลกนี้มีแต่ผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจแบบท่าน เราไม่มีคู่ก็ได้”

“ปากดีจริงๆ นะเด็กแห้ง ผอมแห้งแรงน้อยแบบนี้ใครจะเอาไปทำอะไร คงจะเล่นซนป่วนเค้าไปทั่ว ยกให้ฟรีๆ ยังไม่เอาเล้ย”

วาจาเชือดเฉือนที่แสนจะเสียดแทงความรู้สึกนั้นทำให้ขัตติยะนารีแห่งจันทรปุราเดือดดาลแทบจะกลั้นลมปราณให้สิ้นชีพ

จำไว้เลยเจ้าชายศวัสธร...จำคำพูดท่านไว้...

‘เอาหนังสือเราคืนมาเดี๋ยวนี้ รู้ไหมว่าเป็นหนังสือสำคัญ’

‘ไม่รู้ ไม่สน’ อีกฝ่ายยังต่อปากต่อคำ ทั้งที่เริ่มมึน เพราะเลือดตกสู่พระศิระ ‘ถ้าสำคัญนักแล้วปล่อยให้เราหยิบมาได้ยังไง’

‘ดื้อ’ อีกฝ่ายตะโกนใส่หน้า ‘ที่เผลอให้หยิบมาได้ก็เพราะเรามานั่งอ่านหนังสืออยู่ในสวนนี้แล้วงีบหลับไปเพียงวูบเดียวหรอก ใครจะไปรู้ว่าจะมีลูกลิงลูกค่างโผล่มาขโมยของคนอื่นหน้าตาเฉย’

‘เราลูกคน ไม่ใช่ลิงค่าง’ เจ้าหญิงเถียงพระพักตร์เชิด

‘แล้วไปอยู่บนต้นไม้ทำไมล่ะ ฮ่าๆๆ’ คนวางกับดักทรงพระสรวลเสียงลั่น ‘ถ้าอยากลงมาก็บอกนะ จะสงเคราะห์ให้’

‘ไม่’

‘งั้นก็อยู่อย่างนี้แหละ ไม่ต้องลงมาหรอก จะเป็นจะตายเราก็ไม่สนใจเจ้าเหมือนกัน’

‘ไอ้บ้า ปล่อยเรานะ ไม่งั้นเราจะร้อง’ เจ้าหญิงน้อยตะโกนขู่ แล้วก็โดนสวนกลับทันควัน

‘ร้องสิ คนเค้าจะได้มาเห็นเจ้าในสภาพอันน่าอับอาย รู้ถึงไหน อายถึงนั่น เจ้าหญิงแห่งจันทรปุราโดนจับห้อยหัว หึๆๆ’ ทั้งน้ำเสียงและสีพระพักตร์อันยั่วเย้า ช่างเสียดแทงความรู้สึกของคนที่ติดบ่วงลอยเท้งเต้งอยู่ตรงหน้า โกรธ...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ากระชับหนังสือเล่มหนาแนบพระอุระแน่น ศวัสธรทรงเหลือบพระเนตรมองกิริยานั้น นึกสงสารแต่ก็ยังพระหทัยแข็ง ส่งเสียงห้าวดุดันออกไปว่า ‘เอาหนังสือเราคืนมา แล้วเราจะปล่อย’

‘ปล่อยเราก่อน’ เจ้าหญิงน้อยทรงต่อรอง

‘คืนมาก่อน’ ไหนเลยคนได้เปรียบจะยอม

‘ถ้าคืนแล้วไม่ปล่อย เราจะทำไง’ คำถามแบบนี้เล่นเอาอีกฝ่ายพระพักตร์งอหงิก

‘เราเป็นลูกผู้ชายพอ กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ เราเป็นลูกกษัตริย์ก็ไม่คืนคำเช่นกัน’

คนตัวเล็กที่ถูกแขวนกลับด้านอยู่นานแล้วเม้มโอษฐ์ ไม่อยากยอมแต่ก็ต้องยอม หนังสือเล่มหนาที่ทรงกอดเอาไว้แนบพระอุระถูกยื่นให้คนตัวสูงที่เป็นฝ่ายได้เปรียบ เมื่อหนังสือกลับคืนสู่เจ้าของ คนเกเรก็รีบเรียกร้องผลตอบแทน

‘ไหนว่าจะปล่อยไง’

‘ก็ปล่อยน่ะสิ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ หึๆๆ’

‘ว่าไงนะ!! ไอ้บ้า ไอ้คนโกหก’

‘โกหกตรงไหน เราบอกว่าจะปล่อย แต่ไม่ได้บอกว่าปล่อยเดี๋ยวนี้นี่’ อีกฝ่ายรับสั่งตอบพระพักตร์เรียบเฉย ‘เอาเป็นว่า เจ้ารอเราสักห้านาทีขอเอาหนังสือไปเก็บก่อน แล้วเราจะมารับเจ้าลงไป’

ว่าแล้วเจ้าของร่างสูงเพรียวก็ดำเนินห่างหายออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะดังกังวาน วรกายเล็กบางที่ถูกแขวนเอาไว้อยากกรีดร้องออกมาให้หายแค้น แต่ก็ทำไม่ได้ ขืนให้ใครได้ยินเสียงก็เท่ากับเรียกคนนอกมารับรู้ความพ่ายแพ้ของตัวเอง เจ้าหญิงแห่งจันทรปุราถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ในสวนส่วนพระองค์ของเจ้าชายรัชทายาท ไม่มีทางหรอกที่จะให้ใครมาสงสารหรือสมเพช

อีตาหน้านิ่ง ศวัสธร...คนใจร้าย ล้อเล่นแค่นี้ก็ไม่ได้ จำเอาไว้เลย...

ภาพแห่งอดีตครั้งนั้นล่วงเลยมาแล้วเจ็ดปี แต่กลับแจ่มชัดราวกับเพิ่งผ่านไปเมื่อเจ็ดนาทีก่อน เจ้าหญิงแห่งจันทรปุราทรงสะบัดพระพักตร์ ไล่ความรู้สึกบางอย่างในพระหทัย

...เราเกลียดท่าน ศวัสธร ไอ้คนบ้า...

เสียงที่ร่ำร้องอยู่ในพระหทัยนั้นเกิดขึ้นทุกครั้งที่นึกถึง มิใช่เพียงเพราะถูกแกล้งให้ห้อยโตงเตงอยู่บนต้นไม้นานหลายนาที

หากแต่เกิดจากหลายเหตุการณ์หลายวาระประกอบกัน ...

‘อยากลงแล้วหรือยังจ๊ะ น้องน้อย’ ศวัสธรทรงยื่นพระพักตร์เข้าไปเกือบจะประชิดพระปรางนวลผ่องของอีกฝ่าย ศศรัศมิดาทรงสะบัดพระพักตร์หันไปทิศทางตรงข้ามในทันที

‘จะปล่อยก็ปล่อย ไม้ต้องมาทำพูดจายั่วเย้า หากไม่ปล่อย เราจะได้รู้ว่าท่านเป็นพวกไม่รักษาคำสัตย์ หน้าไม่อาย’

‘ฮ่าๆๆ พูดจาแต่ละคำไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลยนี่ เก่งจริงๆ น้องสาวสุริยรัศมิ์ ถ้ารู้ว่าเด็กเก้าขวบเมื่อเจ็ดปีก่อนจะโตขึ้นมาแล้วปากดีแบบนี้ เราคง...’

‘คงอะไร...หา?’

‘เปล๊า ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าเราจะปล่อยเจ้าลง แล้วอย่ามีฤทธิ์กับเรานะ ไม่งั้นโดนแน่’

อีกฝ่ายมิได้สัญญาว่าจะออกฤทธิ์หรือไม่ หากเมื่อเจ้าชายทรงแกะเชือกที่ผูกไว้กับลำต้นใหญ่ขนาดสองคนโอบของต้นไม้เจ้าปัญหาแล้วค่อยๆ ผ่อนให้เชือกที่ขึงอยู่เลื่อนลงมา วรกายบอบบางที่ดิ้นขลุกขลักก็ค่อยๆ ลงเข้าใกล้พื้นดินอย่างนิ่มนวล

‘อุ๊บ’

เสียงเจ้าชายแสร้งอุทานออกมา เมื่อพระหัตถ์ทั้งสองปล่อยเชือกกะทันหัน รอกที่ร้อยเอาไว้บนกิ่งไม้หมุนติ้ว เชือกเส้นใหญ่ที่เกี่ยวกระหวัดรัดข้อพระบาทน้อยๆ เอาไว้ทิ้งดิ่งลงสู่พื้นโลกตามแรงโน้มถ่วงอย่างรวดเร็ว

พลั่ก!!!

ร่างของคนที่ถูกมัดอยู่เหนือพื้นตกตุ้บลงมาจนเจ้าตัวจุกแอ้ก

‘โอ๊ย ไอ้บ้า แกล้งกันนี่’

‘แกล้งอะไรเล่า ก็ตัวหนักแถมดิ้นไม่หยุด เชือกก็หลุดจากมือเราน่ะซี’

ศศรัศมิดาทรงขบพระทนต์ด้วยอารมณ์พุ่งปรี๊ด อย่าอยู่เลยไอ้คนขี้แกล้ง ร่างเล็กพุ่งเข้าใส่คนตัวสูง โดยที่เจ้าชายศวัสธรเองก็ทรงคาดไม่ถึง

‘เฮ้ย’

ทรงอุทานออกมาได้เพียงเท่านั้นก็ต้องรับน้ำหนักคนตัวเล็กกว่าไว้ หมัดน้อยๆ ที่ระดมอัดเข้ามาถูกบล็อกด้วยมือใหญ่หนา คนตัวเล็กชกจนเหนื่อย แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ แถมยังโดนคู่อริล็อคข้อพระกรแล้วดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมพระอุระอย่างง่ายดาย

เจ้าหญิงน้อยตะลึงงัน เมื่อพบว่าอ้อมกอดจากบุรุษที่มิใช่พระเชษฐาและพระบิดามีอานุภาพร้ายแรงกว่าที่คิด ไออุ่นจากปลายนาสิกโด่งสวยแทบจะรินรดผิวพระปรางขาวเนียนเมื่ออีกฝ่ายเค้นเสียงรับสั่ง

‘แสบนักนะ’

ดวงเนตรคมเข้มและมีประกายแปลกคู่นั้นสั่นสะเทือนความรู้สึกของฝ่ายตั้งรับอย่างบอกไม่ถูก ความวาบหวามที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทียังผลให้เจ้าหญิงน้อยรู้สึกราวกับมีระเบิดภูเขาไฟอัดแน่นอยู่ในพระอุระ

...ไม่นะ ต้องไม่ใช่แบบนี้!!...

ทรงร่ำร้องบอกพระองค์เอง ก่อนจะทรงรวบรวมพระสติย่ำพระบาทลงบนพระบาทของอีกฝ่ายสุดแรง

‘โอ๊ย!!’

ศวัสธรร้องลั่น คลายอ้อมพระกรออกโดยอัตโนมัติ วรกายระหงได้โอกาสก็ถองแรงๆ เข้าที่พระอุทรของคนตัวสูง แล้วฉวยจังหวะนั้นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

เจ้าหญิงองค์น้อยทรงหอบจนตัวโยนเมื่อพ้นมาจากคนที่เพิ่งทำให้พระองค์ทรงหัวใจเต้นแรง อุแม่เจ้าเอ๋ย ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตนยังไม่มีเหตุการณ์ครั้งไหนที่ทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเท่าครั้งนี้

ใช่ว่าพระองค์จะไม่เคยรู้จักเจ้าชายศวัสธรมาก่อน ทั้งที่เห็นกันมาแต่เยาว์วัย แต่เหตุใดความรู้สึกเมื่อครู่...

‘อะไรกันนี่ ศศรัศมิดา สิ่งที่เกิดขึ้นนี้คืออะไร??’

-------------------------------------------------------------------

เสียงเคาะเบาๆ ที่หน้าห้องพระบรรทมยังผลให้เจ้าหญิงศศรัศมิดาทรงตื่นจากห้วงคิดคำนึง ก่อนที่พระวรกายสูงใหญ่ในฉลองพระองค์แบบนายทหารระดับสูงจะค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาอย่างสง่า โดยมีพระขนิษฐาเร่งดำเนินไปรับหน้า กอดพระกรข้างขวาอย่างสนิทสนม

ผู้มาเยือนยามราตรีทรงมีดวงพักตร์คล้ายคลึงกับเจ้าของห้อง เป็นดวงพักตร์ที่เข้มคมสัน พระขนงดกหนา พระเนตรเรียวยาวคมกริบ ทรงแย้มโอษฐ์กว้างและลูบพระเกศายาวสลวยด้วยความเอ็นดู มกุฎราชกุมารสุริยรัศมิ์แห่งจันทรปุราเสด็จประทับบนพระเก้าอี้ตรงมุมห้อง ก่อนที่ผู้อ่อนเยาว์กว่าจะประทับตรงพระเก้าอี้ตัวข้างๆ

“พี่ชาย...ทรงทราบแล้วใช่ไหมคะ”

“อืม ท่านแม่บอกเมื่อครู่นี้เอง แล้วเป็นไงล่ะเรา นอนไม่หลับล่ะสิท่า”

“เจ้าค่ะ” รับสั่งตอบพลางย่นพระนาสิก “หลับลงก็แปลกแล้ว”

“เป็นพี่ พี่ก็คงนอนไม่หลับ ตื่นเต้นดีใจจะได้ดูตัว ฮ่าๆๆ” วาจาหยอกล้อนั้นยังผลให้พระขนิษฐาพระพักตร์มุ่ย

“พี่ชาย ล้ออยู่ได้ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคะ”

“โอ๋ๆๆ ไม่ล้อก็ได้” มกุฎราชกุมารทรงยื่นพระหัตถ์ขวาไปเบื้องหน้าพระขนิษฐา ทรงบีบเบาๆ ที่นาสิกโด่งรั้นบ่งบอกความเอาแต่ใจ หวังจะให้บรรยากาศดีขึ้น หากกลายเป็นว่า พระพักตร์ขององค์น้องบึ้งไปกว่าเก่า พระเชษฐาจึงปรับโหมดการเจรจาใหม่ เก๊กขรึมมากขึ้นอีกนิด “หญิงน้อย...พี่ก็รู้แหละนะว่าการเลือกคู่ครองเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับใครต่างก็คงต้องคิดหนัก แต่การที่น้องไม่พอใจจนถึงกับออกฤทธิ์ออกเดชกับท่านพ่อท่านแม่น่ะ ไม่ถูกต้องเลยจนนิดเดียว”

“น้องทราบค่ะ” เจ้าหญิงทรงยอมรับผิดแต่โดยดี “แต่มันไม่ไหวจริงๆ นะ พี่ชายก็ทรงทราบว่าน้องไม่สนับสนุนเรื่องแบบนี้”

“เอาเถอะ เรื่องนั้นน่ะพี่รู้ แม่นักเรียกร้องสิทธิสตรี แต่จะว่าไป...พี่ว่ามันก็ดีไม่ใช่เหรอ เรียนจบกลับมาไม่ทันไรก็มีคนมาขอดูตัว ไม่ต้องจัดพิธีเลือกคู่ให้เหนื่อยด้วย” เจ้าชายทรงสัพยอกราวกับเป็นเรื่องตลก (อีกแล้ว) หากอีกฝ่ายไม่ตลกด้วย

“ไม่ขำเลยค่ะ พิธีเลือกคู่น้องก็ไม่ขอจัด หากจะมีคู่น้องขอเลือกเอง”

“ฮ่าๆๆ” เจ้าชายสุริยรัศมิ์ทรงหงายพระพักตร์แย้มสรวลดังลั่น “แล้วจะเอาไงดี จู่ๆ โจทย์เก่าก็เกิดจะพิศวาสเจ้าขึ้นมาแบบนี้”

“ก็ไม่เอายังไงหรอกค่ะ ท่านพ่อให้เวลาน้องคิดสามวัน แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไร คำตอบก็คงเหมือนเดิม คือ...ไม่มีการดูตัวเด็ดขาด น้องชังนักอีตาหน้านิ่ง ชิ”

“เกลียดจริงเร้อ พี่ก็ว่าตอนเด็กๆ เจ้าแทบจะวิ่งตามศวัสธรละไม่ว่า” คำถามลอยๆ ของพระเชษฐายังผลให้เจ้าหญิงน้อยแห่งจันทรปุราเชิดพระพักตร์อย่างถือดี

“วิ่งตามตรงไหน น้องแค่อยากแกล้งคนขี้เก๊กนั่นต่างหาก”

“เหรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย”

“พี่ชาย!!!” เจ้าหญิงทรงรับสั่งด้วยสุรเสียงเง้างอด โอษฐ์บางยื่นชี้บ่งบอกว่ากำลังไม่พอพระหทัย “ไม่เลิกพูดน้องโกรธจริงๆ นะ จะไม่พูดด้วยสามวันสามคืนเลย”

“หูย กลัวจัง” แล้วมกุฎราชกุมารแห่งจันทรปุราก็ทรงพระสรวลจนปวดพระปราง “เอาเถอะ จะงอนหรือจะอะไรก็แล้วแต่ พี่ว่าเจ้าควรจะคิดให้ดี ถ้าจะปฏิเสธก็ขอให้นิ่มนวลกว่าที่พูดกับท่านพ่อท่านแม่ไป อย่าลืมว่าราชวงศ์ของเรากับราชวงศ์ของท่านลุงสวราชย์มีไมตรีกันมายาวนาน อย่าให้เรื่องของเด็กสองคนมาทำให้บาดหมาง ในฐานะลูกของผู้ครองแผ่นดิน เราไม่สามารถทำตามอำเภอใจได้เต็มร้อยหรอกนะหญิงน้อย อาจจะต้องเสียสละความเป็นตัวของตัวเองในบางเรื่อง เพื่อรักษาประโยชน์ส่วนใหญ่ เขาใจไหม”

“วันนี้พี่ชายเสด็จไหนมาคะ” จู่ๆ เจ้าหญิงก็รับสั่งถาม ดูจะนอกเรื่องไปสักหน่อยแต่พระเชษฐาก็พาซื่อตอบ

“ตรวจราชการทางใต้ น้องถามทำไมเหรอ”

“พี่ชายไปเหวยอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า รับสั่งเป็นงานเป็นการมากเลย” เจ้าหญิงทรงแสร้งเบิกพระเนตรกลมโต แต่โอษฐ์งามกลับกลั้นพระสรวลอย่างยากเย็น

“ยังจะมาทำเป็นพูดเล่น พี่พูดจริงนะคราวนี้ ถ้าจะไม่แต่งกับศวัสธรก็เป็นเรื่องของหัวใจน้อง แต่วิธีการปฏิเสธ คงต้องมีชั้นเชิงกว่านี้”

“พี่ชายไม่ห้ามน้องหรอกหรือคะ”

สุริยรัศมิ์ส่ายพระพักตร์ “ไม่หรอก เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้า โตแล้ว คิดเองได้แล้วนี่”

พระหัตถ์ใหญ่หนาวางทาบลงบนเกศายาวสลวยสีดำสนิท ก่อนที่วรกายสูงสง่าจะเสด็จออกจากห้องบรรทมไป ทิ้งให้เจ้าของห้องประทับนิ่งอยู่ตรงนั้น...เนิ่นนาน...

“หาวิธีปฏิเสธอย่างนั้นหรือ...”

ศศรัศมิดาทรงรำพึงกับองค์เอง รอยยิ้มร้ายๆ ปรากฏบนโอษฐ์งามได้รูป เมื่อแผนการบางอย่างผุดขึ้นมาอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

-------------------------------------------------------------------

พระราชาธิบดีเมฆินทราธิราชและพระนางศศิประภา ทรงแปลกพระหทัยเป็นอย่างยิ่ง ด้วยเวลาผ่านไปเพียงราตรีเดียวแต่เจ้าหญิงน้อยทรงขอเข้าเฝ้าแต่เช้า

แรกเริ่มเดิมทีทรงกริ่งเกรงว่า เจ้าหญิงศศรัศมิดาจะรีบมาตอบปฏิเสธทั้งที่ยังไม่ถึงกำหนดสามราตรีตามที่ลั่นวาจาไว้ สีพระพักตร์ที่ดูแจ่มใสต่างจากเมื่อวานนี้ราวกับพลิกฝ่ามือไปแปดตลบยิ่งทำให้ทั้งสองพระองค์ไม่ไว้วางพระหฤทัยในธิดาองค์เล็กมากยิ่งขึ้นไปอีก

ร่างระหงในชุดประจำชาติชั้นสูงสีฟ้าสดใสดำเนินมาหยุดตรงเบื้องพระพักตร์ ถวายความเคารพแล้วจากนั้นสองพระกรกลมกลึงขาวนวลก็โอบรอบบั้นพระเอวของพระมารดาอย่างเอาใจ ไหนจะสายพระเนตรออดอ้อนที่ทอดไปยังพระบิดาอีกเล่า ช่างน่าหวั่นใจแก่ผู้พบเห็นยิ่งนัก

สองพระองค์สบพระเนตรกันแล้วมุ่นพระขนงเป็นเชิงถาม ต่างฝ่ายต่างไม่ทราบคำตอบว่าเจ้าหญิงน้อยจะมาไม้ไหน หากสังหรณ์พระหทัยไม่ต่างกัน

...ลูกเราต้องคิดทำอะไรที่ไม่น่าไว้ใจเป็นแน่แท้...

“ท่านพ่อท่านแม่ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นกันล่ะคะ ลูกจะมาบอกข่าวดีนะเนี่ย”

เจ้าหญิงผู้ทรงเอาแต่ใจรับสั่งด้วยสุรเสียงสดใส แย้มสรวลกว้างอย่างน่ารัก

“ข่าวดีหรือลูก หญิงน้อยยอมเข้าพิธีดูตัวแล้วใช่ไหมจ๊ะ”

เมื่อพระธิดาแย้มพระสรวลและตรัสยืนยันว่าเป็นเช่นนั้น ราชินีศศิประภาทรงแย้มสรวลกว้าง โอบกอดวรกายสมส่วนอย่างปลื้มปีติ

“ลูกแม่น่ารักที่สุดเลย” ว่าแล้วก็ทรงจุมพิตฟอดใหญ่ที่พระปรางอิ่ม ก่อนจะเงยพระพักตร์รับสั่งกับพระสวามี “หม่อมฉันบอกแล้วว่าลูกเราต้องคิดได้ เห็นไหมคะท่านพี่”

“จ้ะ ศศิประภาของพี่พูดถูกเสมอแหละจ้ะ” พระราชาธิบดีทรงรับสั่งตอบอย่างเอาใจ ทั้งที่ในพระทัยทรงมีคำถาม

...น้องบอกพี่ตอนไหนรึ ไม่เห็นจะเคยได้ยิน...

เป็นคำถามที่ไม่กล้าเอ่ยถาม ด้วยเกรงว่าจะทำให้เสียบรรยากาศ ความเจ้าแง่แสนงอนของพระธิดาพระองค์เล็ก มีที่มาจากใคร...ก็รู้ๆ กันอยู่

ยังไม่ทันจะดีใจกันได้กี่มากน้อย โอษฐ์สวยได้รูปสีชมพูเรื่อก็รับสั่งให้ทั้งพระบิดาและพระมารดาใจสั่น

“แต่...ลูกมีเรื่องจะขอ...”

...นั่นไง ว่าแล้ว ไม่มีทางที่หญิงน้อยจะยอมง่ายๆ คิดไม่ผิดเลย...

ราชาธิบดีเมฆินทราทรงลั่นเสียงพระสรวลออกมา เหลือบพระเนตรไปทางพระราชินีก็ทรงปะทะกับค้อนวงโตที่ขว้างมาให้

“ว่ามาเลยหญิงน้อย พ่ออยากรู้ว่าลูกมีเงื่อนไขอะไร”

ราชาธิบดีเมฆินทราธิราชทรงนิ่งรอฟังคำตอบอย่างสงบ ขณะที่ราชินีศศิประภาอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

“อะไรบ้างจ๊ะ เว้นแต่ดาวกับเดือนเท่านั้นที่แม่ให้ลูกไม่ได้”

“ไม่ถึงกับขอดาวเดือนหรอกค่ะท่านแม่ ลูกต้องการแค่ให้พิธีดูตัวที่ว่านี้จัดขึ้นในอีกหนึ่งร้อยวันข้างหน้าค่ะ”

“ลูกพ่อมีเหตุผลใช่ไหม” พระบิดาทรงรับสั่งถามบ้าง

“ขอเวลาให้ลูกได้ทำใจค่ะ เมื่อวานนี้ลูกทราบเรื่องอย่างกะทันหัน มันรวดเร็วมากจนตั้งรับไม่ทัน ลูกขอพระราชทานอภัยที่ก้าวร้าวล่วงเกินทั้งสองพระองค์”

เจ้าหญิงน้อยถวายความเคารพสูงสุดตามราชประเพณีจันทรปุราด้วยการจรดพระหัตถ์ทั้งสองลงบนพระบาทของพระบิดา แล้วยกขึ้นแตะเหนือพระนลาฏ (หน้าผาก) ของพระองค์เอง ทรงปฏิบัติเช่นนี้ต่อพระมารดาด้วย

ราชินีศศิประภาทรงแย้มสรวลกว้าง พลางโอบพระธิดาไว้แน่น “แล้วอีกอย่างที่จะขอล่ะจ๊ะ”

“ลูกจะขอเดินทางไปปุระตาราอย่างไม่เป็นทางการค่ะ”

“ไปปุระตารา!!” พระมารดาทรงทวนคำอย่างแปลกพระหทัย “ก็ไหนลูกบอกว่า...”

“ลูกอยากเห็นพฤติกรรมคนที่คิดจะขอดูตัวลูกก่อนค่ะ ถ้าหากเค้าเป็นคนดีจริง ลูกก็จะรับไว้พิจารณา แต่ถ้าไม่...ทั้งสองพระองค์คงจะคาดเดาได้ไม่ยากนะคะ ว่าลูกจะตัดสินใจเช่นไร”

คำตอบของพระธิดายังผลให้พระมารดาถึงกับตบอกผางด้วยความตกใจ หากพระบิดากลับระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง

“ฮ่าๆๆ สมกับที่เป็นเจ้าจริงๆ ศศรัศมิดา พ่อไม่แปลกใจเลยที่ลูกขอแบบนี้”

“และลูกก็จะไม่แปลกใจเช่นกันค่ะ หากท่านพ่อจะทรงอนุญาต”

องค์เมฆินทราธิราชทรงพยักพระพักตร์ แต่พระราชินีศศิประภาทรงขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจือความหวาดหวั่น

“ลูกจะไปได้อย่างไรคะท่านพี่ ลูกเราเป็นหญิง ไปบ้านเมืองของฝ่ายชายเพื่อไปแอบดูเขา มันจะดีเหรอคะ”

“ไม่เป็นไรหรอกน้องศศิประภา พี่เชื่อใจลูก”

“แต่หม่อมฉันไม่เชื่อใจคนอื่น ไม่เป็นการเสี่ยงมากไปหรอกหรือคะท่านพี่”

“ท่านแม่เจ้าขา ลูกไปแค่ไม่กี่วันเองค่ะ” เจ้าหญิงทรงออดอ้อนด้วยการโอบบั้นพระองค์ของพระมารดา ซบพระพักตร์กับพระอุระราวกับเด็กน้อย

“แล้วลูกจะไปอย่างไร ลองบอกพ่อซิ”

เจ้าหญิงศศรัศมิดาทรงบอกเล่าถึงแผนการเดินทาง พระบิดาทรงรับฟังอย่างจดจ่อ ขณะที่พระนางศศิประภาเมื่อสดับตรับฟังจนจบก็ถึงกับเป็นลมล้มตึง

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 04 มีนาคม 2551

Last Update : 10 มีนาคม 2551 9:58:52 น.

47 comments

Counter : 518 Pageviews.

เพิ่งได้เข้ามาอ่านงานของคุณวลีวิไลเป็นครั้งแรกค่ะ

สนุกนะคะ

รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ

โดย: ฟ้าอาภา

วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:19:54:28 น.

สวัสดีค่ะพี่กี้

แวะมาทักทาย
โอ๊ะโชคดีจัง ได้อ่านนิยายแล้ว

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:21:04:34 น.

มาแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ

น่าสนุกมาต่อเร็ว ๆ ๆน้า

โดย: werana IP: 118.172.197.109 วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:21:32:14 น.

มาชวงอาคุงแม่คนสวยไปดูรูปหลานๆ

โดย: กุ๊กไก่ (kaijunk

) วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:21:32:30 น.

แล้วจะไปอยู่ใกล้ตัวพระเอกเราได้ไงน้า.....

โดย: keroobob IP: 211.27.66.205 วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:5:48:02 น.

สงสัยว่าเจ้าชายจะเจอเจ้าหญิงจอมแสบเข้าให้แล้วสิคับพี่กี้ อิๆ

โดย: kin IP: 58.97.35.116 วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:10:02:40 น.

อ่านะ เจ้สหญิงของเราจะไปทะเรื่องยุ่งอะไรหรือเปล่านะ สงสัยจัง

โดย: pinkwitch

วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:11:37:01 น.

ถึงขั้นเป็นลมล้มตึง นี่ มะช่าย เจ้าหญิงจะบินไปนะ กรั๊กๆๆๆๆ

โดย: xinxin IP: 124.121.196.161 วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:16:10:05 น.

แสบสันจริงๆเลย องค์หญิงองค์นี้ น่ารักดีคะ แต่พี่กี้ขา ขอแบบสวีทหวานแหววหน่อยได้ไหมคะ รีเควสหน่อย
ปล. อันนี้คอมเครื่องใหม่กิ๊กเลยคะ

โดย: น้องบุ๊ง IP: 125.25.87.66 วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:19:04:43 น.

กลับมาถึงบ้านเหนื่อยๆ อ่านนิยายของพี่กี้หายเหนื่อยลงไปเยอะ กินก๋วยเตี๋ยวร้อนๆอยู่ก็เย็นชืดหมด อ่านเพลินจนลืมกิน ฮิๆๆ

เจ้าหญิงแสนซน มีแผนอะไรหนอถึงกับทำให้พระมารดาเป็นลม ต้องไม่เหมาะไม่ควรแน่ๆเชียว

ปล. คิดถึงเสมอค่ะ

โดย: เรณุมาศ IP: 98.213.3.77 วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:5:32:21 น.

ตามมาให้กำลังใจพี่กี้ค่ะ
จะออกทันงานหนังสือมั้ยเนี่ย
รอรวมเล่มอยู่นะคะ

โดย: Chicky IP: 125.25.162.202 วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:6:01:11 น.

เป็นเรื่องต่อจากบัลลังก์ดาวหรือเป่าค่ะ

โดย: yaya IP: 203.149.31.35 วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:11:12:35 น.

พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ

เจ้าหญิงศศรัศมิน่ารักอ่ะ

ว่าแต่แผนการของหญิงน้อยจะเป็นยังไงน้า

โดย: Hero's Girl (Hero's girl

) วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:11:58:04 น.

ว้าวววว มีเรื่องใหม่มาแล้วหรอค่ะ

ว่าแต่แผนที่จะเดินทางไปนี่ไปงัยเนี่ยย อยากรู้จังเลยค่ะ

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.58.43 วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:20:50:32 น.

สวัสดีคืนวันพฤหัสจ้า

บทที่ 1 ผ่านพ้นไปแบบหืดขึ้นคอมากๆ (ฮา) ตั้งใจว่าจะอัพสัปดาห์ละบทนะคะ หวังว่าจะสามารถทำได้ตามเป้าหมาย เดี๋ยวนี้ปั๊ดตะนาตัวเองให้ขยันขึ้นเหมือนที่เคยเป็นเมื่ออดีตชาติปางก่อน กร๊ากกก

ดีใจที่น้องๆ ยังแวะมาเยี่ยมและอ่านนิยายกันอยู่นะจ๊า จุ๊บๆๆ

ฟ้าอาภา
ยินดีที่ได้รู้จักจ้า ขอบคุณมากหลายที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก บทที่สองรออีกไม่นานนะคะ วันที่ 11 เจอกันจ้า

oa (rosebay)
สวัสดีจ้าน้องโอ๋ มาคราวนี้พี่กี้ปรับปรุงหน้าบ้านใหม่ ไม่รกร้างว่างเปล่าแล้ว ฮ่าๆๆ อย่างน้อยก็มีนิยายมาเสริมทัพไว้ก่อนเนาะ

werana
สวัสดีจ้า พี่กี้ก็อยากให้สนุกนะเรื่องนี้ พยายามอยู่จ้ะ มัตรงไหนติดขัดบอกได้นะคะ จะได้ปรับปรุง ไม่ได้เขียนนิยายมากว่าครึ่งปี รู้สึกสนิมจะเกาะหนาไปหน่อย อิอิ

กุ๊กไก่
คุณแม่ไปเยี่ยมมาแล้วนะจ๊ะคุณลูก เด็กๆ น่ารักจังเนอะ อยากกลับไปเป็นเด็ก แต่มาถึงขั้นนี้ ท่าทางจะไม่ทันซะแหล่ว

keroobob
นั่นสิคะน้องเคโระ ตอนที่คิดพล็อตนี้พี่ก็แบบว่า เอาจริงเหรอ เน่าสนิทมากมายนะคุณครู แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วอะค่ะ ในเมื่อไม่อยากให้เครียดก็เขียนให้มันตีองกันไปเลย ฮา

kin
ก่อนหน้านี้มีคนสงสัยก็เยอะมากว่าคู่ของเจ้าชายมาดเท่อย่างศวัสธรจะเป็นคนแบบไหน คุณครูก็เลยคิดว่า เธอคนนี้ต้องไม่ธรรมดา อ๊ะอา ไม่ธรรมดา กร๊ากกกก จะไชยา มิตรชัย ไปไหนเนี่ย

pinkwitch
นั่นสิคะ แบบว่ากลัวใจคุณเธอจริงๆ วีรกรรมความแสบที่เกิดขึ้นในวัยเด็กจะค่อยๆ เผยออกมา แล้วไหนจะเหตุการณืที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอีก เง้อ เจ้าหญิงน้อยจะป่วน หรือเจ้าชายจะป่วน เรามาติดตามดูกันเนอะ

xinxin
กร๊ากกกกก อย่าเชียวนะ เดี๋ยวพี่ให้บินไปจริงๆ ละก็ เป็นลมล้มตึงตามเสด็จแม่กันหมดทุกคนในที่นี้เลย ฮา จริงๆ วิธีที่จะไปเนี่ยก็ไม่มีอะไรมากหรอก พี่กี้ว่าท่านแม่อ้ะ คิดกลัวไปเอง ฮี่ๆๆ

น้องบุ๊ง
อ๊ากกกกกกกกกกก น้องบุ๊ง ตกลงได้ซื้อคอมแล้วเหรอคะ พี่กี้ขอดต้ด ไม่ได้ติดต่อไปเลย แต่ได้ใหม่แล้วก็ดีแล้วเนอะ คราวนี้เครื่องเร็วปรู๊ดปร๊าดแน่นอนใช่ป่าว??? ฉากหวานๆ คาดว่าจะมีแน่นอน เอาให้น้ำตาลเรียกพี่กันเลย แต่ก่อนจะหวาน หุหุ ... หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์แล้วจากไป

เรณุมาศ
หวัดดีจ้าหนูเร ดีใจที่นิยายพี่กี้ทำให้หายเหนื่อยได้นิดนึง ก่วยเตี๋ยวอร่อยมั้ยอ่า ไม่ได้ทานก๋วยเตี๋ยวมาหลายวันแล้ว พี่อยู่แต่ในบ้าน อดอยากมากมาย ฮ่าๆๆ สิ่งที่เจ้าหญิงคิดแต่ละอย่าง ไม่ได้เหมาะไม่ได้ควรเล้ย สักอย่าง สงสารเด็จแม่จริงๆ 555

Chicky
งานหนังสือเดือนนี้ไม่ทันแน่นอนจ้า แต่ลุ้นให้ทันงานมหกรรมหนังสือปลายปี พี่จะพยายามเขียนให้คงเส้นคงวา ถ้าเป็นไปตามแผนก็น่าจะใกล้เคียงฮับ

yaya
ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบ เรื่องนี้ต่อจากบัลลังก์ดาวค่ะ มีตัวละครต่อเนื่องกัน แต่เนื้อหาอาจจะต่างกันเยอะ จะเน้นกุ๊กิก เบาๆ ไม่เครียดค่ะ เล่มโน้นเครียดเยอะแล้ว เล่มนี้พี่จะมาแบบสบายๆ นะคะ หวังว่าจะชอบจ้า

Hero's Girl
สวัสดีจ้า ดีใจที่แวะเข้ามาทำความรู้จักกันน้า ว่างๆ ก้แวะมาอีก พี่กะจะอัพสัปดาห์ละครั้ง แผนของเจ้าหญิงจะเป้นอย่างไร อีกไม่กี่วันก็จะได้รู้กัน อิอิ

นู๋เต่า
เรื่องในล่าสุดมาแล้วจ้า หลังจากหยุดเขียนไปครึ่งปี หวังว่าจะติดตามกันต่อไปเนอะ แผนที่จะไปนี่แบบว่าตีองมาก อ่านแล้วอย่าขมวดคิ้วหรือเอาอะไรเขวี้ยงพี่กี้นะจ๊ะ ประมาณว่า ช่างกล้านะคนเขียน มันเน่าสนิท มากกกกกกกกก

สำหรับนิยายเรื่องนี้คาดว่าจะอัพได้ทุกวันอังคารนะคะ เพราะวันที่จะเขียนได้เต็มที่คือวันจันทร์นั่นเอง

ดังนั้น บทที่ 2 จะมาวันที่ 11 นะจ้า

โดย: วลีวิไล

วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:21:38:03 น.

ขอบคุณพี่กี้นะค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ งานหนังสือพี่กี้ไปวันไหนค่ะ อยากเจอพี่กี้จังจะกอดให้แน่นๆเลย

โดย: กุ้งก้ามกราม IP: 58.9.39.133 วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:23:54:19 น.

น้องกุ้ง
พี่กี้ยังไม่กำหนดวันว่าจะไปวันไหนเลยค่ะ เอาไว้ใกล้ๆ พี่กี้โทรบอกอีกทีเนาะ

โดย: วลีวิไล

วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:7:32:55 น.

สวัสดีค่ะครูกี้ อิอิ..ดีใจจังเข้ามาปุ๊ปก็เห็นตอนที่1แปะไว้แล้ว
โฮ๊ะๆๆๆ ... ยิ่งอ่านตอนนี้แล้วอยากติดตามตอนต่อไปจังเลยค่ะ

โดย: sayuri_ko

วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:12:57:05 น.

ตอนแรกก็สนุกแล้ว

โดย: นาฬิกาทราย IP: 124.120.41.35 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:13:18:18 น.

เจ้าหญิงแสบอย่างแรง

ชื่อเจ้าหญิงอ่านยังไงคะ อ๋อย...อ่านไม่ถูก - -

มาต่อเร็วๆ น้า ทิ้งไว้อย่างี้มันอยากรู้

โดย: kakok_riwkiw(ไม่ได้ล็อคอิน) IP: 118.174.61.128 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:18:32:40 น.

sayuri_ko
หวัดดีจ้า ดีใจที่อ่านแล้วอยากอ่านต่อ แปลว่าชอบ เนอะ ตอนต่อไปเจอกันวันอังคารจ้า

นาฬิกาทราย
อย่าลืมไปอ่านบทนำด้วยน้า ปกติไม่เคยเขียนบทนำ คาดว่ารวมเล่มแล้วคงเอามารวมในบทที่ 1 ฮี่ๆๆ

kakok_riwkiw
จ๊ะเอ็น้องฟิว ทำไมไม่ล็อคอินอ่า เจ้าหญิงน่ากลัวช่ายม้าย ฮ่าๆๆ พี่ก็กลัวเค้าเหมือนกันค่ะ

ชื่ออ่านว่า สะ-สะ-รัด-สะ-มิ-ดา อ่านยากเนอะ พอกันกับชื่อเจ้าชาย ศวัสธร (สะ-วัด-สะ-ทอน) ทำไมคำว่า สะ มันเยอะยังงี้ ฮา

โดย: วลีวิไล

วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:20:08:28 น.

หวัดดีค่าพี่กี้ แทมมารายงานตัวแล้ว แหะๆ ช้าไปหน่อยเพราะเพิ่งเริ่มงานอะค่ะ เลยหมดแรงไม่มีเวลาเข้ามาอ่าน

นางเอกพระเอกท่าทางจะสมกันนะเนี่ย ร้ายพอกันเลย อิอิ เริ่มต้นน่าอ่านจังค่ะ แทมเป็นกำลังใจให้พี่กี้เขียนนะ

คอยตอนต่อไปวันที่ 11 อิอิ (เลขสวยนะเนี่ย)

โดย: Tam IP: 124.120.190.194 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:23:45:23 น.

ด้วยความสงสัย ชื่อพระเอกนางเอกแปลว่าอะไรครับ ศศ-นี่แปลว่ากระต่ายรึเปล่า
เรื่องนี้เน่าจริงป่ะพี่กี้ จิ๊บจะได้ไปเตรียมยากันยุงมาก่อนอ่าน

เรื่องของคู่นี้ เกิดก่อนและเกิดหลังเรื่องของพี่ปุ๊บใช่ไหมครับ

ปล.จิ๊บจะยังรอพระเอกของจิ๊บต่อไป

สนใจเขียนเพิ่มอีกสักเรื่องไหมครับพี่กี้

โดย: หยกสีน้ำผึ้ง IP: 124.121.39.151 วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:0:20:12 น.

แค่ตอนแรกก้อสนุกมากมายแล้วจ้าพี่กี้ ยังงัยกล่าวถึงคู่พี่ปุ๊บมั่งนะ ยังคิดถึงอยู่

โดย: นู๋หยง IP: 202.149.25.241 วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:10:12:39 น.

สวัสดีค่าพี่กี้
รอตอนต่อไปนะค้า แค่เริ่มก็สนุกซะแล้ว

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:20:39:08 น.

รออ่านตอนต่อไปค่ะ
(แอบบอกว่า พื้นหลังสีนี้อ่านแล้วปวดตาไปนิดนึงค่ะ)

โดย: นริวรา IP: 121.114.11.17 วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:19:30:27 น.

แวะมาเยี่ยมครับครู
ยังไม่อ่านนะครับ
สี่เล่มของครูที่ยืมมายังไม่ได้อ่านเลย เกรงใจจัง รอหน่อยนะครับ
อิจฉาจัง คนมีหนังสือเป็นของตัวเอง

โดย: คนขับช้า IP: 202.149.25.225 วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:21:22:52 น.

อ๊าก ไม่เข้าใจมากมาย ทำไมมีสีเขียวที่แบ็คกราวนด์ทุกหน้าเลย มันมาจากไหนเนี่ย แก้ไปแล้วก็ไม่หายด้วยอ้ะ ทำไงดี ใครมาทำอะไรกับบล็อกของหนูกันค้า ฮืออ

Tam
หนูแทม ดีใจด้วยนะจ้าสำหรับงานใหม่ ^^ มีเวลาแวะมาอ่านวันว่างๆ เนอะ มันจะอยู่ตอนละสัปดาห์นึง ไม่ต้องห่วง เจ้าหญิงเกรเรเนอะ นานๆ ให้นางเอกเป้นอย่างนี้สักที เอ๊ะ หรือจะให้พระเอกเกเรมากกว่า จะได้ไม่เสียเปรียบ อิอิ เจอกันวันเลขสวยจ้า

หยกสีน้ำผึ้ง
ถูกต้องจ้าน้องจิ๊บ เกิดขึ้นก่อนและหลังเหตุการณ์ในเรื่องแรก จะวนไปวนมากับอดีตและปัจจุบันจนเวียนหัว กร๊ากกกก พี่กี้จะหมดมุกแล้วเนี่ย มันเลยจะหยิบเอามุกเน่า พล้อตเน่า ต่างๆที่พึงมีในโลกนี้มาใช้ ฮา

ชื่อนางเอกแปลว่าแสงจันทร์ ศศ แปลว่าพระจันทร์ รัศมิดา คือ แสง นั่นเอง (พี่ผสมเอาเอง มันจะถูกมั้ยน้อ)

นู๋หยง
พี่ปุ๊บและคนอื่นๆ จะออกมาเป็นค้างคาว เอ้ย ครั้งคราว จ้า คิดถึงพวกเขาเหมือนกันเนอะ หาเรื่องให้ออกมาเยอะๆ ดีกว่า ไหนๆ เจ้าหญิงก็จะไป ปุระตารา แล้วนี่ อิอิ

oa (rosebay)
เจอกันวันเลขสวยจ้าน้องโอ๋ เริ่มต้นมาสนุก แล้วต่อไปจะสนุกมั้ยน้อ พี่กี้แปลกๆ กับการเขียนเรื่องนี้ เหมือนมีอะไรติดอยู่ในใจ ยังเอาออกมาไม่ได้ งงตัวเองอยู่นะเนี่ย

นริวรา
ขอบคุณมากๆ คร้าบ พื้นหลังพี่ทำสีขาวมาตลอด แต่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆ เมื่อวานนี้มันกลายเป็นสีเขียวหมดทุกหน้าเลย ใครรุ้สาเหตุบอกพี่ที่เถอะ งงมากค่ะ แก้แล้วก็ไม่หาย เศร้ามากๆ

คนขับช้า
สวัสดีค้าบคุณคนขับช้า หนังสือยังไม่ได้อ่านไม่เป็นไรจ้า อ่านเมื่อมีเวลา ดีกว่าเร่งรีบแล้วทำให้ไม่ได้อรรถรสในการอ่าน...เนอะ ^^

โดย: วลีวิไล

วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:9:03:21 น.

ตอนนี้แก้สีพื้นได้แล้ว แต่กรอบในส่วนแสดงความคิดเห็นไม่โชว์ซะง้าน
เอานะ ยังดีกว่าพื้นเขียวปี๋เมื่อวานนี้
ทำไมเป็นงี้เนี่ย หนูงงมาก ก ก ก ก

โดย: วลีวิไล

วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:11:05:48 น.

มาอ่านตอนต่อไปอย่างช้าๆ และเนียนๆๆ 55555

พี่กี้ตรวจข้อสอบเสร็จแล้วใช่ไหมคะ ถึงมาอัพนิยายได้ หุหุ

เรื่องนี้ขอแบบไม่ซีเรียสนะ บัลลังก์ดาวซีเรียสไปแล้ว เรื่องนี้ขอกุ๊กกิ๊กๆๆ พ่อแง่แม่งอน การเมืองหน่อยๆๆพอ เรื่องที่แล้วการเมืองเยอะจนทำอินกันเป็นแถวๆ ฮ่าๆๆ

โดย: kannasan

วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:11:37:21 น.

พี่กี้ขา พี่กี้ยังมีโปสการ์ดไอดินกลิ่นรักกับทางเดินแห่งรักอยู่มั้ยอะคะ ทำตาปริบ ๆ อิอิ ถ้ามีขอล็อคไว้หน่อยได้ป่าวคะ

ไปงานหนังสือกันค่ะคุณครู ^w^
เทคแคร์นะคะ

โดย: NuenG IP: 222.123.185.101 วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:12:41:10 น.

จากบัลลังก์ดาว
จำได้ว่าเจ้าชายเคยลั่นวาจาไว้ว่า
มหารานีแห่งปุระตาราต้องเพรียบพร้อมคู่ควรในทุกด้าน

ไม่รู้พระองค์จะสมประสงค์ หรือจะมาพ่ายต่อคู่อริเมื่อครั้งทรงพระเยาว์กันนะ

รอติดตามตอนต่อไปอยู่ค่ะพี่กี้

โดย: Aelda IP: 203.131.212.41 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:11:55:59 น.

ว้าวววว เองนี้ร่าติดตามน่ะค่ะเนี่ยยย จะติดตามต่อไปเรื่อยๆๆๆค่ะ

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.65.223 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:22:19:03 น.

ตามมาอ่านแล้วค่ะพี่กี้
ฮิ้วววว
อารมณ์สดใสมาก ๆ เลยค่ะ อิอิ อ่านไปยิ้มไป
ลัลล้า ลัลล้า
ท่าทางแผนเจ้าหญิงจะฮานะคะ นางเอกน่ารักจังค่ะ

เจ้าชายหน้านิ่ง จะรอดูสิคะว่าจะหวานแค่ไหน

ตารางงานหนังสือไม่เห็นมีชื่อพี่กี้เลยค่ะ
อยากได้ยินพี่กี้จับไมค์จังค่ะ อิอิ

ปล. ถามถึงโปสรักหล่นฯ อีกเรื่องฮับคุณครู

พี่กี้คอลเลคชั่น ^^

โดย: NuenG IP: 222.123.188.231 วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:3:24:25 น.

สวัสดีค่า
ว่าแต่ว่าวันนี้เลขสวยมั๊ยเน้อ

โอ๋อ่านทีแรกงง ๆ นิดหน่อย เนื่องจากอ่านเรื่องบัลลังก์ฯ
จบไปนานแย้ว นึกไม่ออกว่าเจ้าชายไหนเนี่ย
แต่พอซักกลาง ๆ ก็นึกออก อ้อที่แท้เจ้าชายที่เป็นพี่ชายของเจ้าหญิงสวรักษิตานี่เอง

พออ่านจบตอนก็นึกต่อไปโน่นซะแล้ว พี่ชายของเจ้าหญิงศศรัศมิตา น่าจะเป็นพระเอกเรื่องต่อไป

แฮะ แฮะ เรื่องนี้พึ่งเริ่มเอง รออ่านเรื่องนี้จบก่อนละกันค่า

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:20:53:42 น.

รอ รอ รอ

รออ่าน รอเก็บเป็นเจ้าของค่ะ

สู้ ๆ ค่ะพี่กี้

โดย: นางฟ้าไร้ปีก IP: 202.129.2.102 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:12:38:05 น.

รอวันได้เจอกับพี่กี้นะค่ะ

โดย: กุ้งก้ามกราม IP: 203.152.14.188 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:13:43:00 น.

อ่านแล้วๆ น่ารักมากๆ เรยยยยยยยยยย
มาอัพอีกเร็วนะค้า คุณครูพี่กี้

โดย: yoda IP: 124.121.174.47 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:15:21:04 น.

เพิ่งๆด้เข้ามาอ่านคค่ะพี่กี้
ติดตามผลงานอยู่ตลอดนะคะ
เจ้าหญิงน้อยท่าทางจะแสบเอาเรื่องเหมือนกันนะคะเนี่ย
น่าติดตามค่ะ

โดย: Pupae63 IP: 125.24.68.75 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:16:00:34 น.

จารอนะคะ.....แต่อย่าให้นานเกินรอล่ะค๊ะ

โดย: ครูต้ม IP: 203.172.181.68 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:17:49:07 น.

พี่กี้ขา
เลยกำหนดส่งงานให้อ่านแล้วนะคะ
ปล่อยให้น้องๆ รอเก้อนี่ไม่ดีนา

โดย: Aelda IP: 203.131.212.37 วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:12:53:47 น.

มาแปะชื่อไว้ก่อนงัีบ แล้วจะอ่านค่ะพี่กี้ ลี่ไมไ่ด้เข้ามาทักนานเลย มีนิยายเรื่องใหม่ให้อ่านกันแล้ว เรื่องนี้เครียดไหมเอ่ย

เดี๋ยวงานหนังสือลี่ขายหนังสือแจ่มใสที่บูธนายอินทร์นะคะ

โดย: lovekalo

วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:15:12:02 น.

แปะโป้งไว้ก่อนนะคะ

เข้ามาทักทายค่ะ ลืมออมไปยังอ่าคะ นานเกิ้นน

โดย: NIS IP: 124.121.211.134 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:16:16:38 น.

อิอิ ตอนแรกมาแล้ว

โดย: NtG (Nontagorn

) วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:11:28:27 น.

อิอิ .. แวะมารออ่านรอบสองแล้วค่ะพี่กี้
ชอบตั้งแต่บัลลังค์ดาวแล้วอิอิ
ยังจำกันได้ป่าวเอ่ย poypoy เองค่ะ
แวะมาให้กำลังใจพี่กี้ต่อไป

โดย: sayuri_ko

วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:23:48:07 น.

ได้อ่านภาคต่อแล้ว

โดย: aoy12 IP: 124.121.94.79 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:20:16:48 น.

อ่านผลงานของคุณมาหลายเรื่องแล้ว
วันนี้เจอเรื่องของคุณ อ่านแล้วไม่ผิดหวัง
ค่อยๆติดตามตอนต่อไป
มีรวบรวมป็นเล่มเมื่อไรก็อ่านต่อ

โดย: pimpagee

วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:9:37:35 น.