AF KRUNGSRI The Musical : JO-JO-SAN รักนิรันดร์ที่จบลงด้วยโศกนาฏกรรม เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ได้ดูละครเวที AF KRUNGSRI The Musical : JO-JO-SAN ที่โรงละคร M Theatre ปกติชอบดูละครเวทีอยู่แล้ว มาคราวนี้มีคนที่ปลื้มแสดงด้วยหลายคน ไม่ดูก็คงไม่ได้ ฮา ความพิเศษของละครเรื่องนี้ คือ มีการแสดงแบ่งเป็นสองแคสต์ ที่เราไปดูนี้เป็นชุดของ พี่นัท ตุ้ย ลูกโป่ง พัดชา และซาร่า JO-JO-SAN The Musical ดัดแปลงมาจาก Madam Butter Fly เรื่องราวของโจโจ้ซัง เกอิชาสาวสวยแห่งนางาซากิผู้ยึดมั่นในความรัก ซึ่งทำฮาราคีรีเพื่อรักษาเกียรติ เป็นนิยายรักอมตะเรื่องหนึ่งที่คนไทยจำนวนไม่น้อยเคยได้ยินมาแล้ว ใครที่รู้จักเรื่อง “สาวเครือฟ้า” นั่นก็เป็นบทประพันธ์ที่มีโครงเรื่องเหมือนกัน เป็นโจโจ้ซังในบริบทของวัฒนธรรมไทย เรารู้จักเรื่องราวของโจโจ้ซังตั้งแต่ยังเด็ก เพราะพ่อเปิดกรอกหูเพลงฮิตมากเพลงหนึ่ง คำร้องตอนหนึ่งร้องว่า ...เหมือนรักของทรามวัย ในนิยายญี่ปุ่น ... โจโจ้ซัง ... โจโจ้ซัง ... เพลงนี้คือเพลง โจโจ้ซัง ขับร้องโดยคุณรุ่งฤดี แพ่งผ่องใส นักร้องลูกกรุงที่พ่อโปรดปรานไม่แพ้ดาวใจ ไพจิตร ธานินทร์ อินทรเทพ ชลัมภ์ เทพชัย และชรินทร์ นันนทนาคร งงดิ งงอะดิ 555+ เป็นนักร้องลูกกรุงยอดนิยมในสมัยข้าพเจ้ายังเรียนประถมอยู่ค่ะ ไม่ต้องคิดมาก กลับมาที่โจโจ้ซัง ทรูแฟนเทเชียนำเรื่องนี้มาทำละครเวที โดยเลือกนักแสดงหลักจากศิลปิน AF และมีนักแสดงสมทบหลายท่านมาจากมืออาชีพ ทั้งด้านการร้องและการแสดง เป็นละครเวทีที่เปิดให้จองบัตรล่วงหน้านานมาก นาน...จนข้าพเจ้าลืมไปเลยว่ารับบัตรมาแล้ว และจำไม่ได้จนบัดนี้ว่า เอาบัตรไปเก็บไว้ที่ไหน กร๊ากกกก ดีนะที่เค้ายังยอมให้เข้าไปดู (หลังจากน้องๆ หนอนดงชาได้กรุณาจัดการเกี่ยวกับหลักฐานการซื้อบัตรให้ ขอบคุณคร้าบ) การเปิดเรื่อง วิธีการเปิดเรื่องเพื่อนำเข้าสู่เรื่องราวของโจโจ้ซัง ดูแปลกตา และสร้างความฉงนในวูบแรกที่เห็น (ว่าข้าพเจ้ามาดูเรื่องอะไรฟระเนี่ย) แต่ก็ไม่ต้องสงสัยนานนัก เพราะเราก็นึกภาพออกในเวลาต่อมาเมื่อเปิดตัวผู้เล่าเรื่อง ที่น่ารักคือ แอบปล่อยมุกฮาด้วยการบอกผลมวยสากลนัดชิงชนะเลิศของสมจิตร จงจอหอ ในโอลิมปิก ตุ้ย...ช่างกล้า ฉาก ตั้งใจไปดู เพราะคนที่ดูแลเรื่องนี้ คือ น้องอาร์ม พิธีกรที่ จขบ ชอบมาก ผลงานอยู่ในระดับดีใช้ได้ (เชื่อว่าดีกว่านี้ได้อีกนะน้องอาร์ม) ไม่อลังการงานสร้างมากมาย แต่ก็ไม่ใช่ส่วนที่ทำให้เสียอรรถรสในการชม ชอบโคมไฟที่ติดไว้ที่เพดานและด้านข้าง ในฉากที่ได้ใช้สิ่งนี้ ผู้ชมรู้สึกว่ามีส่วนร่วมกับตัวละครไปด้วย อีกฉากที่ชอบคือโบสถ์คริสต์ อีกอย่างที่ชอบเกี่ยวกับฉาก คือ ช่วงการเปลี่ยนฉาก ค่อนข้างเนียน ใช้การเล่นแสงเข้ามาช่วย ให้ความรู้สึกว่ากำลังชมงานศิลปะอีกชิ้นหนึ่งอยู่ แม้จะหลุดเรื่องฤดูกาลบ้างก็แอบให้อภัย เพราะลำเอียง กร๊ากก ไม่หรอก มันหลุดแค่นิดเดียวเอง (นั่นแหละ แกกำลังลำเอียงอิคนเขียน 555+) ที่รู้สึกว่าน่าจะต้องปรับคือฉากสำนักเกอิชา องค์ประกอบน้อยไปที่จะทำให้รู้สึกว่านี่คือสถานที่ที่พวกผู้ชายเข้าไปเพื่อความรื่นรมย์ น่าจะมีอะไรที่ดูแล้วเจริญหูเจริญตา หรูหรา หรือเก๋ไก๋ ให้ต่างจากบ้านคนทั่วไป แถมบ้านของโจโจ้ซังกับห้องในสำนักเกอิชายังเป็นหลังเดียวกันอีก เลยเห็นชัดไปนิด แสง จริงๆ แล้วชอบการใช้สัญลักษณ์ผ่านการจัดแสง ซึ่งเรื่องนี้ก็พยายามทำอยู่นะ เห็นความต่างระหว่างด้านสว่างกับด้านมืด มีทั้งส่วนที่ทำได้ดี แต่ก็มีบางครั้งที่มืดไปหน่อย เสื้อผ้า เป็นส่วนที่ทำได้ดีมาก พิถีพิถันกับทุกตัวละคร ได้ข่าวว่าลงทุนไปเยอะกับชุดญี่ปุ่น ผลก็ออกมาดีสมกับที่ลงทุนลงแรงไป เสื้อผ้านางเอก พระเอก แตกต่างจากตัวรอง กิโมโนเกอิชาตัวร้ายกับฝ่ายนางเอกแยกโทนสีชัดเจน (แต่แอบลายเยอะจนตาลายนะ กร๊ากกก) เสื้อผ้าเจ้าชายอลังการ สวยงามมาก ชุดนินจาชอบมาก เท่สุดๆ หน้า...ผม ในส่วนของการแต่งหน้าทำผม เนื่องจากนั่งไกลเกินรัศมีที่จะมองเห็นชัดๆ จึงมิบังอาจแสดงความคิดเห็น อิอิ เพลง หลายเพลง ไพเราะมาก เพลงที่ Battle กันระหว่างตัวละครเอกทั้งสองคู่ อลังการทั้งดนตรี เนื้อหา และการร้อง โดยเฉพาะเพลงของเคทกับโจโจ้ซัง...เนื้อหาสุดยอดมาก ทุกอย่างคลี่คลายเพราะเพลงนี้ อีกเพลงที่รู้สึกว่าดี แรง คือ คนทรยศ เนื้อหาไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย แต่พลังของเพลง ดนตรี การร้อง และการแสดง ทำให้รู้สึกอินกับเพลงนี้มาก เพลงฮาๆ ที่ติดหูทั้งเนื้อร้องและทำนอง คือเพลงของเกอิชา โดยเฉพาะฮิโตมิ เธอเด่นมากจริงๆ สมกับที่เป็นท็อป ดารณีนุช ข้อติงในส่วนของเพลงก็คือ บางเพลงฟังไม่ Musical บางเพลงมีท่วงทำนองแปลกๆ จังหวะแปลกๆ ทำให้ต้องตั้งใจฟังมาก ซึ่งมันขัดความรู้สึกบ้างที่เราอยากฟังแล้วเข้าใจได้ง่ายกว่านี้ โดยส่วนตัวแล้วเห็นว่า ท่วงทำนองของเพลงมีผลต่อการรับรู้อารมณ์มาก ถ้าท่วงทำนองไม่ติดขัดแล้วจะคล้อยตามได้มากกว่า...มั้ย? ตัวละคร ในส่วนของนักแสดง...ไม่แน่ใจว่าคิดเหมือนชาวบ้านไหม (อาจไม่เหมือน ฮ่าๆๆ) ก็ลองอ่านกันดูนะ อิอิ เขาคือใคร? นักแสดงที่ทำให้ข้าพเจ้าปลื้มทั้งสองครั้งที่เขาออกมาอยู่หน้าเวที เขาคือใครเราก็ไม่รู้ เพราะเป็นบทสมทบเล็กๆ (หรือเปล่า) คือ นักบวชญี่ปุ่นที่เป็นลุงของโจโจ้ซัง นักแสดงท่านนี้ชื่ออะไรใครรู้ช่วยบอกที ไม่มีรายชื่อในสูจิบัตร แสดงได้สุดยอดมาก เล่นใหญ่มาก มากจนฉากคนทรยศกลายเป็นหนึ่งในฉากที่โดนใจที่สุด น้ำเสียงทรงพลัง ท่วงท่า กิริยา มีอำนาจมาก ไม่ใช่อำนาจในแบบผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน แต่มีอำนาจในฐานะคนธรรมดาที่มีเลือดรักชาติแรงระดับสูงสุด และเปล่งรัศมีสิ่งนั้นออกมาในทุกอย่างที่สามารถใช้สื่อความหมายได้ โกโร่ ตัวละครที่เด่นสุดๆ ทั้งบทส่ง และแสดงดีสมกับที่ได้บทดี แน่นอน เรากำลังพูดถึงน้องออฟ ในบทโกโร่ นายหน้าผู้ซึ่งขายทุกสิ่งอย่าง ทั้งเจ้าเล่ห์ หลุกหลิก ตะกรุมตะกราม สุดยอดของคนที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้ แต่ถ้าไม่มีเจ้านี่ เรื่องนี้ก็ไม่เกิด ฮา น้องออฟทำได้ดี ทั้งการแสดงและการร้อง ร้องได้คมมาก หนักเบาทำได้ดี ส่งถึงทุกตอน บทพูด...น้ำเสียงกวนๆ ติดเหน่อนิดๆ (น้อยกว่าเมื่อตอนอยู่ในบ้านสารินเยอะเลยลูก) แสดงถึงความเป็นคนธรรมดา เป็นชาวเมือง ชาวบ้าน ที่หากินด้วยวิธีเจ้าเล่ห์ โกโร่เข้าไปเกาะแกะทหารอเมริกัน ชักนำให้เกิดทุกสิ่ง ในบทของคนที่กิเลสหนาอย่างโกโร่ น้องออฟแสดงความร้ายกาจออกมาได้ชัดเจนมาก ตอนที่ลวนลามนางเอกนี่ หื่นมิใช้น้อย มือไม้ไปหมด และสำหรับโกโร่ตอนแก่ เนียนมาก มีใครรู้บ้างว่านั่นคือ กระรอกน้อย 555+ เจ้าชายยามาโดริ (พี่นัท...ถ้าอ่านอยู่ ยกมือขึ้นด้วย กร๊ากกก มันกล้าสั่งเจ้าชาย) ได้ข่าวมีคนวิจารณ์ว่าพี่นัทสำลักวาซาบิ กร๊ากกกก อยากรู้จักอาจารย์คนนั้นมั้ย เขียนแรงดีเนอะ บทความนั้นทำให้เราอยากรู้ว่า เวลาพี่นัทสำลักวาซาบิเป็นไง พี่นัทในบทเจ้าชายยามาโดริ สิ่งที่เห็นชัดคือมีรัศมีออร่าพุ่งแรง (ไม่เกี่ยวกับที่มีไฟ fallow ตามตลอดนะ 555+) มีเสียงแอบฮือฮาทุกครั้งที่เจ้าชายเสด็จ มาดของผู้สูงศักดิ์ทำให้เชื่อได้ว่าเป็นเจ้าชาย โดยเฉพาะตอนใส่ชุดสีทองเต็มยศนั่งบัลลังก์ สง่างามมาก ชอบการใช้เสียงของเจ้าชายที่เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ต่างๆ รวมทั้งการเลือกช่องเสียงในการร้องเพลงด้วย เพลงที่ร้อง Battle กับตุ้ย ชอบการวางเสียง ดุดัน มีพลัง สมเป็นเจ้าชาย เพลงนี้ชอบมากทำได้ดีมาก เพลงที่เคยทำให้ร้องไห้อย่างสุกี้ยากี้ ในคราวนี้ไม่ได้น้ำตาเราแฮะ แต่ข้าพเจ้ากลับน้ำตาไหลให้กับเพลงที่เจ้าชายร้องก่อนจะถึงช่วงจบองก์แรก (คือเพลงอะไร???) คงเป็นเพราะเพลงมาต่อเนื่องกับเหตุการณ์และอารมณ์ตอนนั้นคือสงสารเจ้าชาย (ที่ไม่ถูกเลือก) แถมยังหมั่นไส้ แอนด์ อยากตบโจโจ้ซัง กร๊ากกกก ฉากคุกเข่าขอความรักเป็นครั้งสุดท้าย ตอนที่เจ้าชายทรุดลงไปนั้น ประมาณว่า ขนาดนี้เลยเหรอ รักขนาดนี้เลย ช็อตนี้น้ำตาซึม แต่...พอเพลงสุกี้ยากี้ขึ้นมาเท่านั้น เจ้าชายที่เราคิดว่าจะแสดงอาการทระนงกว่านี้กลับกลายเป็นไหล่ห่อคอตก หลังงุ้มอีกต่างหาก สะดุดอารมณ์ตรงนี้ไปสิบวินาที เลยไม่ร้องไห้กับเพลงนี้เหมือนที่เราเคยเป็น เราตีความเห็นชายสูงศักดิ์ที่แหงนหน้ามองฟ้าน้ำตาคลอ แต่ไม่ยอมให้มันไหลหล่นลงพื้นดิน มากกว่าคนที่ก้มหน้าระทมห่อเหี่ยว แม้จะเหี่ยวแค่แวบเดียวก็ขัดใจนะเนี่ย 555+ สำหรับฉากนี้ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเรานั่งแถวบนเกือบสุดๆ เลยไม่เห็นหน้าเจ้าชายหรือเปล่า มองจากมุมสูงแล้วอาจจะไม่รู้สึกเหมือนคนที่นั่งข้างหน้าเห็นอัสสุชลอาบพระพักตร์เจ้าชายก็เป็นได้ อ้อ...อีกสิ่งนะพี่นัท อันนี้ต้องบอก แม้จะชอบที่พี่นัทออกแบบการใช้เสียงแตกต่างกันไปตามอารมณ์ที่มีต่อตัวละครคู่สนทนา แต่...เสียงตอนที่เรียกโจโจ้ซัง มันแหบพร่าเซ็กซี่ไปมั้ย ฟังแล้วขนลุก อยากกระโดดลงไปเป็นโจโจ้ซังแทนลูกโป่ง (พี่นัท คงอยากบอกว่า พี่กี้เป็นจิงโจ้ซัง ณ ซิดนี่ย์ น่ะดีแล้ว กร๊ากก) จริงๆ ก็รู้แหละว่าอยากให้อ่อนโยน แต่มันเซ็กซี่ง่ะ หรือเราคิดไปเอง 555+ พิงเคอร์ตัน พิงเคอร์ตันในแบบของตุ้ย ตุ้ยเริ่มเสียงแหบ เพราะผ่านการแสดงมาจนโค้งสุดท้ายแล้ว การร้องในวันที่เราไปดูอาจจะไม่ได้เต็มร้อย แต่ในระดับความเป็นตุ้ย ตุ้ยยังเอาอยู่ สามารถคุมเสียงได้ดี มีหลุดบ้างนิดหน่อย เสียงของตุ้ยเหมาะกับการร้องเพลงในละครเวที ก้องกังวานและส่งความใหญ่ของบทได้ดี การแสดงในช่วงเปิดตัว กวนมาก น่าหมั่นไส้ และเชื่อว่าพิงเคอร์ตันนี่มันเลวได้ใจจริงๆ ตุ้ยอาจจะมีลักษณะของความแข้งแกร่งมากกว่าความอ่อนโยน (เมื่อมองจากภายนอก) เวลาแสดงความรักเลยดูขัดเขิน ไม่รู้สึกว่ารักกับโจโจ้ซังเท่าไรนัก (หรือจริงๆ ก็ไม่ได้รักมากมาย อย่างน้อยก็รักน้อยกว่าตัวเอง) และช่วงเวลาที่ให้พิงเคอร์ตันได้แสดงความรักก็น้อยด้วย เพราะกว่าเขาจะรับรู้ถึงความรักและเริ่มเห็นใจโจโจ้ซัง ไม่คิดว่าเป็นแค่เกมเอาชนะก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งเรื่อง แล้วยังไม่มีบทให้แสดงความรักต่อกันแบบหวานซึ้งอีก ตรงนี้ไม่โทษตุ้ย แต่โทษบท ที่ไม่ให้โอกาสพิงเคอร์ตันได้แสดงออกถึงตัวตนในด้านนี้มากนัก โจโจ้ซัง มาถึงนางเอก โจโจ้ซังโดยลูกโป่ง เห็นคนติกันเยอะเรื่องการแสดง ส่วนตัวเห็นว่าแสดงได้ดีในระดับหนึ่ง ไม่เลิศมาก แต่ดีเกินกว่าที่คิดไว้ กิริยาท่าทางที่แสดงถึงความเป็นเกอิชาก็เรียกว่าใช้ได้ แม้จะไม่เชื่อเต็มร้อยแต่ก็ไม่ขัดใจ ส่วนเรื่องเสียงร้องไม่ต้องสืบ ร้องเพลงได้ไพเราะมาก สูงต่ำขึ้นลงได้ถึงหมด ชอบเวลาที่ใช้เสียงหวาน ดูไม่เป็นลูกโป่งดี ฉากที่โจโจ้ซังดีใจสามีจะกลับมา ลนลานให้ลูกอาบน้ำแต่งตัว หารู้ไม่ว่าท่านกงสุลตั้งใจจะมาบอกเรื่องเคทเพื่อเยาะเย้ย (แต่เปลี่ยนใจในวินาทีต่อมา) เป็นฉากที่ทำให้สงสารเธอมาก กับฉากที่บอกกับเกอิชาฝ่ายแจ๋นแหลนว่า ถ้ายังคิดว่าเราเป็นคนก็ขอร้องอย่ามาระรานกัน (จำข้อความไม่แม่น แต่ประมาณนี้) ประโยคนี้อึ้งเลย พูดออกมาเรียบๆ แต่กินใจ ซาซากิ ตัวละครหลักอีกคนหนึ่ง คือ ซาซากิ ในแคสต์ของซาร่า ทำได้ดีพอสมควร แม้การร้องจะไม่ใช่จุดเด่นของซาร่า คือร้องในระดับปานกลาง (แต่ดีกว่าสมัยก่อนมากๆ) ส่วนการแสดงทำได้ค่อนข้างดี โดยเฉพาะฉากที่ต้องพาซอโร่ไปเดินนับ 1-10 เหมือนนับถอยหลังให้โจโจ้ซังเดินทางสู่จุดสุดท้ายของชีวิต ฉากนี้อินกับซาซากิและซอโร่มาก เคท พัดชาในบทเคท เธอออกมานิดเดียว แต่ต้องขอยกนิ้วให้กับการร้องและการแสดง เคทเป็นตัวแทนของอเมริกันชนที่มองคนเอเชียแบบหยามเหยียด ออกมาฉากแรกก็ส่งรังสีดูถูกดูแคลนคนผิวเหลืองมาถึงที่นั่งแถว X ของข้าพเจ้ากันเลยทีเดียว เพลง Battle อันสุดยอดระหว่างเคทกับโจโจ้ซัง พัดชาทำได้ดี โดยเฉพาะตอนรู้ความจริงเรื่องเข็มกลัด จริงอยู่...เธอรู้ว่าพิงเคอร์ตันแต่งงานกับเธอเพราะอะไร แต่...เธอไม่รู้มาก่อนว่า เข็มกลัดที่เขาให้เธอนั้น...หมายถึงอะไร!! การรู้ว่าสามีไม่รักมันก็เจ็บปวดพออยู่แล้ว แต่การรู้ว่าเขารักคนอื่น แถมตอกย้ำด้วยอิเข็มกลัดอันนี้ มันเจ็บกว่ามากเลยนะ นักแสดงสมทบ นักแสดงสมทบที่ต้องพูดถึง คือ ท่านกงสุลชาร์ปเลส คุณชรัสแสดงดีมาก ท่านกงสุลนี่เป็นตัวอย่างของการใช้เสียง และกิริยาท่าทางบ่งบอกถึงอารมณ์ความรู้สึก ฉากที่ชอบมาก คือ ตอนที่ท่านกงสุลสะใจที่พิงเคอร์ตันจะจีบโจโจ้ซังเพื่อเอาชนะ เป็นการกระทำเชิงสัญญะที่อเมริกันชนผู้ลำพองมั่นใจว่าชนชาติอันยิ่งใหญ่ของเขาจะชนะ การจัดแสงและดนตรีส่งให้การแสดงออกมา...ใหญ่...จริงๆ ส่วนอีกฉากที่เล่นดีมาก คือ ตอนตัดสินใจจะบอกโจโจ้ซังดีหรือไม่บอกดีว่าพิงเคอร์ตันกลับมาพร้อมสิ่งใด แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่การแสดงท่าทางลังเล กังวล สับสน ปนสงสาร ทำได้ดีมาก เห็นชัด ส่งถึงคนดู การแสดงตรงนี้สนับสนุนให้เห็นใจโจโจ้ซัง (ทั้งที่ข้พเจ้าไม่อินกับความรักสามีของเธอเลย แต่เห็นใจในฐานะแม่ของลูกที่พ่อหายหัวไปสามชาติกว่า แล้วจู่ๆ มันก็จะกลับมา 555+) นักแสดงสมทบท่านอื่นๆ ก็แสดงดีมากค่ะ แอบเสียดายน้องตี๋กับพี่โจ้ที่บทน้อยไป ทั้งที่ร้องเพลงได้ดีมากๆ เป็นนินจาที่เท่สุดๆ น่าจะมีบทมากกว่านี้สักหน่อย ตอนตี๋ออกมานี่ น้องแพรวแอบกรีดร้อง ต้องหันไปห้าม...จุ๊ๆๆ (อย่าอินเนอร์มากไปลูก กร๊ากกกก) พี่ต้าในบทองครักษ์ มาดดีมาก การแสดงก็ทำได้ดี ร้องเพลงดีขึ้นมากเลยเมื่อเทียบกับสมัยก่อนโน้น เพื่อนพระเอกอย่างโทนี่และวิลสัน ไม่ค่อยมีคนพูดถึงแฮะ ทั้งที่บทก็มีเหมือนกันนะ โดยการร้องแล้วเสียงน้องแจ็คเข้ากับละครเวทีมากทีเดียว บวกกับรูปร่างหน้าตาทำให้เชื่อได้ว่าเป็นอเมริกัน เสียดายน้องมิวจิก ตัวเล็กไปหน่อยเลยโดนบังรัศมีมิดไปเลย เสียงมิวไพเราะแต่ไม่เหมาะกับละครแนวนี้ ส่วนสาวๆ เกอิชา เป็นสีสันของเรื่องที่ออกมาเมื่อไรก็ฮาเมื่อนั้น กรณีของเกอิชานี้ ถ้าในแง่ของความสมจริง...ก็ไม่สมจริงเท่าไรนักกับกิริยากะเปิ๊บกะป๊าบ มิได้เป็นกุลสตรีตามวิสัยเกอิชา แต่เข้าใจคนเขียนบทว่าอยากให้เป็นตัวชูรสเหมือนในละครหลังข่าวภาคค่ำ ทีนี้เอาลักษณะตัวละครแบบไทยๆ มาใส่ในบริบทของวัฒนธรรมญี่ปุ่นมันก็ออกจะประดักประเดิดและสุ่มเสี่ยงต่อความรู้สึกของคนดู 2 กลุ่ม คือ คนที่ชอบเพราะฮาดี กับ คนที่รู้สึกแปลกๆ เพราะกิริยาไม่สมกับความเป็นเกอิชา บท มาถึงสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ต้องเขียนถึง เพราะไม่มีสิ่งนี้ก็ไม่เกิดเรื่องนี้ (เหมือนโกโร่) กร๊ากกกกก นั่นคือ “บท” อันเป็นหัวใจสำคัญของละคร “บทอ่อน” คือตัวแปรสำคัญที่ทำให้หลายสิ่งอ่อนตามไปด้วย สิ่งสำคัญที่ขาดหาย คือ “ตรรกะ” และ “รายละเอียด” เหตุการณ์ที่ควรมี...ไม่มี เหตุการณ์ที่ตัดออกได้...ไม่ตัด สิ่งสำคัญที่ควรมีในบท คือ “อะไร” ที่ทำให้ โจโจซังรักพิงเคอร์ตันมากมายขนาดนี้? อะไรที่ทำให้เธอไม่สนใจเจ้าชาย มันคือคำตอบที่จะทำให้ผู้ชม ... เอาใจช่วย... ตัวละครเอก คือ โจโจ้ซัง การที่ผู้ชมไม่เข้าใจและไม่เอาใจช่วยตัวละครเอกผู้เป็นหัวใจของเรื่อง ... อันตรายนะคะ!! เข้าใจว่าผู้เขียนบทได้พยายามใส่กิจกรรมที่ (คิดว่า) ปูทางให้ผู้ชมคล้อยตาม เชื่อในความรักของโจโจ้ซังกับพิงเคอร์ตัน แต่ขอบอกว่า การเทียวไล้เทียวขื่อ ซื้อของ ซื้อดอกไม้ ของพิงเคอร์ตันนั้นจิ๊บๆ มาก ในชีวิตจริงการกระทำแบบนี้อาจจะทำให้หญิงสาววัยรุ่นอ่อนต่อโลกเกิดความหวั่นไหววาบหวามได้บ้าง แต่คงไม่ทำให้ผู้หญิงใจแข็งที่พบเจอผู้ชายหลากหลายลักษณะอย่างโจโจ้ซังรักได้ง่ายๆ น่าจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เกิด “จุดเปลี่ยน” ของความรู้สึก หรืออาจมีช่วงเวลาที่ทำให้ผู้ชมเห็นความเปลี่ยนแปลงในใจของโจโจ้ซังบ้าง จนบัดนี้ยังไม่รู้เลยว่า “อะไร” ในตัวพิงเคอร์ตัน ที่โดนใจโจโจ้ซังจนรักมั่นนิรันดรขนาดนั้น ในแง่ตรรกะก็มีหลุดหลายจุด เช่น พิงเคอร์ตันไปอเมริกา 3 ปี ตอนนั้นโจโจ้ซังท้องแล้ว (แต่พิงเคอร์ตันไม่รู้) เต็มที่เลยนะซอโร่อายุไม่น่าจะเกิน 2 ขวบครึ่ง แต่จากที่ดูการแสดงในเรื่อง รู้สึกว่าซอโร่โตเกินสองขวบครึ่ง หรือกรณี เคทอยากได้ลูก ... เธอรู้ได้อย่างไรว่า โจโจ้ซังมีลูก ขนาดท่านกงสุลอยู่มา 3 ปี ยังเพิ่งรู้เลย ถ้าเพิ่มฉากที่กงสุลบอกเรื่องนี้กับพิงเคอร์ตันสักหน่อยก็น่าจะช่วยได้แล้วนะ การลอบสังหารเจ้าชาย อันเป็นชนวนให้พิงเคอร์ตันต้องออกจากญี่ปุ่น เข้าใจว่าสร้างฉากนี้มาเพื่อสิ่งนี้ หาเหตุให้อเมริกันถูกมองไม่ดี ซึ่งอาจจะเป็นแผนของใครสักคนในวังหลวง หรือเป็นแผนของอเมริกันจริงๆ ก็ได้ จุดนี้ถ้ามีสักฉากที่ให้ความกระจ่าง ว่า นินจามันมาได้ไง ก็น่าจะช่วยให้ผู้ชมตีความได้ง่ายขึ้น มีรายละเอียดมากขึ้น ไม่งั้น ณ จุดนี้ ถ้ายึดเฉพาะคำให้การของนินจาหลังโดนจับ เราก็จะรู้สึกว่า มันไม่ค่อย logic เท่าไรนัก เพราะถ้าเป็นคนที่ไม่ชอบเจ้าชายที่อ่อนแอ..จะเอาปืนทองของอเมริกันมาจากไหน ที่แน่ๆ นินจาโกหก แต่...มันเป็นพวกใคร คือถ้าจะบอกว่าเป็นพวกขุนนางในวังหรือคนที่ได้ประโยชน์จากการกำจัดเจ้าชาย แล้วป้ายความผิดให้ฝรั่ง ก็รับได้ หรือจะบอกว่าท่านกงสุลแอบเลว วางแผนนี้เพื่อให้พิงเคอร์ตันกลับบ้านเมืองไป ก็พอกล้อแกล้มไปได้ (แต่แบบแรกดูจะสมเหตุสมผลกว่านะ ท่านกงสุลจะไปจ้างนินจาที่ไหนมา อิอิ) ฉากที่ปืนลั่น เข้าใจว่าโจโจ้ซังหนีไปแล้ว ทำไมโผล่มาเจอกับเจ้าชายได้ แถมเจ้าชายล้มลงไป เราก็ลุ้นว่าโดนยิงมั้ย นางเอกจะเห็นใจมั้ย พออิพิงเคอร์ตันโผล่มา โจโจ้ซังวิ่งไปหาสามี เจ้าชายไม่เป็นไรซะงั้น แล้วตอนแรกจะล้มลงไปเพื่อ??? ไม่ได้ว่าพี่นัทนะ อยากถามคนเขียนบท ให้เจ้าชาย(ของอิชั้น)ล้มทำไม ล้มเพราะอะไร หนูงง? =========================== บ่นมากไป เดี๋ยวไม่มีคนไปดู กร๊ากกกก ไม่นะ ได้ข่าวว่าบัตรขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แค่อยากบอกกับทีมงานว่า เห็นความตั้งใจของทุกคนในการทำงานหนัก เพียงแต่เมื่อรู้สึกว่ามีบางจุดที่ยังบกพร่องก็อยากบอก จะได้นำไปปรับปรุงในปีต่อไป หวังว่าจะมีละครเวทีจากค่ายทรูฯ ออกมาอีก อย่างน้อยเราก็จะได้ดูงานศิลปะดีๆ อยากเห็นพัฒนาการในการทำงานของทุกฝ่าย และอยากเห็นขวัญใจของเราด้วย (อันนี้สำคัญสุด กร๊ากกกก) ในภาพรวมของทั้งเรื่อง ... บอกได้เลยว่า สนุกมาก ดูแล้วไม่เสียดายเงินค่าบัตร (แต่แอบแพงนะ) ไม่เสียดายเวลาหลายชั่วโมงที่นั่งอยู่ในโรงละคร (แต่อยากดูตอนกลางวันมากกว่านะ) ใครที่ยังไม่ได้ดู ยังเหลืออีก 5 รอบในสัปดาห์หน้า จริงๆ อยากไปดูอีก แต่งานเข้าในช่วงนั้นพอดี ... อดเลย ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว จบ...มันซะดื้อๆ อย่างนี้แหละ   Create Date : 25 สิงหาคม 2551 22 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2551 16:31:02 น. Counter : 1383 Pageviews. Share Tweet

ตามมาอ่านค่ะ ยาวได้ใจมาก ครอบคลุมทุกอย่างเลย เดี๋ยววันเสาร์ไปดูแล้วจะมาคุยด้วยอีกทีนะคะ   โดย: pooh (pooh_and_piglet ) 25 สิงหาคม 2551 16:51:15 น.

ยาวจริงๆด้วยพี่กี้   โดย: เด็กซักผ้า (upgrade_yourlife ) 25 สิงหาคม 2551 18:45:51 น.

ตามมาอ่านแล้วนะน้องกี้ เก็บรายละเอียดทุกเม็ดเลย ชอบลุงจจซ.เหมือนกัน ประทับใจตั้งแต่รอบแรกที่ดูเลย เป็นอีกคนที่รอดูตอนรอบสองเลย มีพลังมาก ขอบคุณที่มาวิจารณ์ให้อ่านกันค่ะ   โดย: jing+ IP: 202.149.25.241 25 สิงหาคม 2551 19:05:17 น.

อ่านจบแล้วค่ะ คิดเหมือนกันว่าบางตอนของเรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลเท่าไร เช่นเหตุผลที่โจโจ้ซังรักพิงเคอร์ตัน(มากกกกกมายยยยย) จนดูเหมือนจะหลงซะมากกว่า .."การที่ผู้ชมไม่เข้าใจและไม่เอาใจช่วยตัวละครเอกผู้เป็นหัวใจของเรื่อง ... อันตรายนะคะ!!" อันนี้ถูกมากๆคะ คือมันกลับทำให้สงสารเจ้าชายมากกว่า   โดย: เด็กซักผ้า (upgrade_yourlife ) 25 สิงหาคม 2551 19:13:45 น.

พี่กี้ค้า ยาวจริงๆ ค่ะ อ้าย ทำให้ความรักของ โจโจ้ซัง กับ พิงเคอร์ตันไม่สมเหตุผล ทำให้เจ้าชายน่าสงสารที่สุดค่า โถๆๆๆ เจ้าชาย มีแต่คนสงสารเจ้าชาย เหมือนพระรองละครเกาหลีเลยค่า   โดย: อุ๊เอส IP: 125.25.53.57 25 สิงหาคม 2551 20:12:53 น.

ยาวสะใจค่ะพี่กี้ แต่ก้าอ่านไปแล้วอย่างไม่กลัวสปอยล์ เพราะไม่ได้ไปดูกร๊ากกกกกกกกก ดังนั้นงานนี้ยัยพี่ก้างดวิจารณ์ทุกกรณี หึ ทั้งไม่ได้ไปดู ไม่มีคลิป ไม่มี DVD ไม่มีอะไรสักอย่างชริ... :P   โดย: ก้า IP: 125.24.143.235 25 สิงหาคม 2551 20:14:08 น.

มาตอบความคิดเห็นจ้า ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านและคอมเม้นต์กันนะคะ พี่แดง รออ่านความคิดเห็นของพี่แดงในสัปดาห์หน้าค่ะ เด็กซักผ้า ยาวมาก เพราะต้นฉบับ หกหน้าครึ่งอะค่ะ แหะๆ เนอะๆๆ เราสงสารเจ้าชายไปเลย เพราะบทเลยนะเนี่ย ไม่เกี่ยวกับการเป็นหนอนเล้ย ฮ่าๆๆ พี่จิ๋ง ชอบคุณลุงมากๆๆๆ เลยค่ะ สุดยอดมาก เสียดายที่ไม่ระบุชื่อไว้ในสูจิบัตร จริงๆ น่าจะมีรายชื่อนักแสดงสมทบทุกคน แบบไม่ต้องมีรูปก็ได้ แต่ให้เครดิตกันนิดนึง เนอะ น้องอุ๊เอส หรือว่าคนเขียนบทเค้าชอบดูซีรี่ส์เกาหลี กร๊ากกก พระรองมักจะมีคนรักเยอะกว่าพระเอก...มั้ย ฮ่าๆ น้องก้า ตอนเขียนพี่ก็กลัวสปอยล์ แต่ก็นะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เสียดายที่น้องก้าไม่ได้ดู ไม่มีเพิ่มรอบแล้วด้วย แงๆๆ   โดย: วลีวิไล 25 สิงหาคม 2551 22:19:45 น.

แอบเข้ามาอ่านค๊า พี่กี้เก็บรายละเอียดได้เยอะดีจัง นกขอสารภาพว่า จำอะไรไม่ค่อยได้เลย เพราะเจ้าชายออกทีไรก็โฟกัสที่จุดเดียว 5555 หลังจากนั้นก็ร้องโฮฮฮฮฮ ตลอด จชยมดน เล่นได้น่าสงสารจริง ๆ   โดย: NoK S&K IP: 125.25.129.24 25 สิงหาคม 2551 22:58:08 น.

สั้น ๆ ค่ะ เหมือนพี่กี้ อิอิ สั้นไปม๊ายยยยย สำหรับอ้อย ถ้าไม่นับฉากเจ้าชาย ซึ่ง อันนี้ขอยกเว้น ความรักทำให้ตาบอด ทำอะไรก็ออกมาดีไปหมด แต่ ที่อยากให้เจ้าชายเพิ่มก็ คือ ขออีกนิดส์ นะเพคะเจ้าชาย ถ้าเป็นละคร ทีวี เจ้าชายได้เต็มร้อยแน่ แต่ละครเวที นี้ เจ้าชายส่งถึง แค่ครี่ง โรงละครเท่านั้น ประทับใจ คุณลุงโจโจ้ กับ ท่านกงสุน มาก นอกจากการ เล่นที่ส่งถึงแล้ว ยังช่วยดึงอารมณ์ นักแสดง ที่เข้าฉาก และ คนดูได้ดีมากเลยค่ะ   โดย: กลางไพร IP: 58.8.233.22 25 สิงหาคม 2551 23:05:56 น.

บล๊อก คุณลุงโจโจ้ซังค่ะ //elninosincero.multiply.com/   โดย: กลางไพร IP: 58.8.233.22 25 สิงหาคม 2551 23:07:42 น.

อู้ววววว ยาวได้โล่ห์ค่ะ แต่อ่านจบแระ สรุปว่าไม่ต้องดู เอ๊ย ไม่ใช่ ยังอยากดู และยิ่งอยากดูกว่าเดิม ดูเหมือนความสมเหตุสมผลจะเป็นอุปสรรคสำคัญของเรื่องนี้ ก็หวังว่าเรื่องหน้าคงปรับปรุง แล้วก็หวังว่าเรื่องหน้าพอนอคงได้เป็นพระเอกเสียที (แต่พระเอกนิสัยไม่ดีแบบพิงเคอร์ตันไม่เอานะ)   โดย: แอ้ว (Motif ) 25 สิงหาคม 2551 23:50:05 น.

แอบอ่านอย่างเปิดเผย ยังไม่มีโอกาสไปดู ถ้าเป็นพี่ก็คงจะต้องมีคำถามในเชิงตรรกะเหมือนกัน เป็นเจ้าหนูทำไม เป็นคนที่บ่อน้ำตาตื้นถ้าปดูคงต้องได้เสียน้ำตาหลายฉากแต่ที่น่าจะสะเทือนใจคงเป็นฉากที่ซาซากิพาซอโร่นับ 1-10 การที่มีหลายคนวิจารณ์แรงๆบางทีมันก็มีผลดีนะคะเพราะจะมีคนกลุ่มนึงที่อยากไปดูให้เห็นกับตา รับรู้จากสัมผัสตนเอง ลูกพี่บอกว่าเพื่อนๆอยากไปดู แต่ติดที่บัตรแพงและเวลาไม่อำนวย   โดย: พร IP: 58.8.195.48 26 สิงหาคม 2551 9:28:52 น.

พี่กี้เก็บรายละเอียดดีจัง ปุ้มชอบฉากที่โบสถ์เหมือนกัน ตอนที่ลุงโจโจซังออกมา พี่เขาร้องเล่นมีพลังมาก เพลงคนทรยศ ยังก้องอยู่ในหูอยู่เลย จำได้ว่าฉากนั้น ร้องไห้เพราะสงสารโจโจ้ซังมินท์มาก (แต่ปุ้มไปดูรอบน้องชายพี่นัทนะ)   โดย: PooM~Dekdoi IP: 118.173.250.80 26 สิงหาคม 2551 9:47:09 น.

เสียดายอะค่ะ คิดว่าคงไม่ได้ดู แต่อ่านแล้วคิดว่า พัดชาไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 27 สิงหาคม 2551 10:08:08 น.

อะโห เขียนยาวเหยียด เก็บทุกรายละเอียดจริง ๆ จริงๆ ชอบดูละครเวทีเหมือนกัน แต่คงไม่ได้ดูเรื่องนี้   โดย: กระปุกกลิ้ง 27 สิงหาคม 2551 11:52:45 น.

อิอิ ไม่เคยดูละครเวทีเลยค่ะ เคยคิดจะดูแต่คิดแล้วบัตรค่อนข้างราคาสูง ซื้อหนังสือได้ตั้งหลายเล่ม เลยไม่เคยได้ดูซะที ฮา   โดย: กุ้งก้ามกราม IP: 203.152.14.186 28 สิงหาคม 2551 18:05:21 น.

ไม่ได้ไปดูเรื่องนี้ แต่มีเสียงบ่นกันขรมว่าบทอ่อนไป พอมาอ่านคอมเมนต์ของอาจารย์พี่กี้ที่เก็บรายละเอียดมาเกือบหมด และเป็นกลางพอสมควร (หนูเข้าใจครับอาจารย์ว่าพี่น้าททท เขาเล่นดี เราก็ต้องกรี๊ดบ้าง ชมบ้างเป็นเรื่องธรรมดา อิอิ ) ก็รู้สึกว่า ท่าจะจริงแฮะ คนเขียนบทคงหลุดไปหลายจุด และความสมจริงในเชิงวัฒนธรรม ที่พยายามสร้างความบันเทิง แต่ลืมใส่ใจเรื่องข้อเท็จจริงไปบางประการ เออ ไม่ได้ดู แล้วมาบ่นแบบนี้จะเป็นไงป่ะคับ - -'   โดย: waidhaya 29 สิงหาคม 2551 0:14:22 น.

สวัสดีค่ะพี่กี้ โอ้โห ย้าวยาว อ่านซะตาลายเลย มีรูปยั่วน้ำลายแค่รูปเดียวเองเหรอค้า   โดย: oa (rosebay ) 31 สิงหาคม 2551 20:22:03 น.

มาโมเมว่าพี่กี้ตกปากรับคำว่าจะเขียนตอนพิเศษของทุกเรื่องแล้วนะครับ ^^   โดย: หยกสีน้ำผึ้ง IP: 124.121.37.177 1 กันยายน 2551 11:17:17 น.

หายดีหรือยังคะ หายป่วยไวไวน้า ยังไม่ได้พี่จินต์ไว้ครอบครองเลย เพราะไม่ได้ไปงานหนังสือที่ว่าแต่ไปที่อื่นแทน แต่จะหาเวลาไปตามล่าพี่จินต์ให้ได้แน่นอนคะ อุตสาห์รอมาตั้งนาน ถ้าอดเซ็งแย่เลย เนาะ เล่มหนามากเลย เท่าที่แอบมองมา ชอบๆ ปล. ดูแลสุขภาพให้ดีนะคะ สู้ๆ เจ้าหวัดให้ได้   โดย: น้องบุ๊ง IP: 125.25.84.223 1 กันยายน 2551 19:09:01 น.

๕๕ คุณกลางไพรเอาลิ้งบ้านมัลติพลายมาแปะ ผมก็เอาลิ้งค์ของคุณ waleewilai ไปแปะที่บ้านมัลติพลายเพื่อขอบคุณ ๕๕ แปะไปแปะมางงไปเลยใครแปะใคร อยากจะขอบคุณนะครับสำหรับคำวิจารณ์ (ที่เป็นกำลังใจ อย่างที่คนวิจารณ์ไม่ได้ตั้งใจจะให้ แต่เผอิญได้เข้ามาเห็นเอง) ผมได้ขอบคุณทุกๆ ท่านๆ ไว้ในบ้านครับ //elninosincero.multiply.com/journal/item/66/Chochosan_-_Arigato_Gozaimasu ขอได้รับการขอบคุณจากคิริทสุด้วยครับ   โดย: เค็นเน็ธ IP: 124.120.207.105 2 กันยายน 2551 1:28:50 น.

มาตอบความคิดเห็นจ้า น้องนก ฮา น้องนก คาดว่าจะมีคนอาการเดียวกันนี้เยอะทีเดียว โฟกัสที่เจ้าชสยแต่เพียงผู้เดียว อิอิ น้องอ้อย เห็นด้วยกับน้องอ้อย ถ้าเล่นละครทีวีนะ เจ้าชายเอาใจไปเต็มๆ เลยมั้ย คุณลุงกับท่านงสุล สุดยอดมากๆ ขอบคุณสำหรับ แอดเดรสของคุณลุงค่ะ ไปเยี่ยมชมมะแล้ว อิอิ น้องแอ้ว เสียดาย อยากให้น้องแอ้วได้ดู แม้ไม่ใช่ละครเวทีที่เจ๋งแบบสุดๆ แต่ก็เป็นละครเวทีที่ค่ายทรูทำได้อย่างมีพัฒนาการ สำคัญมาก เรื่องหน้า ขอ พน เป็นพระเอกได้ม้ายยยยยย ฮี่ๆๆ พี่พร จริงด้วยค่ะพี่พร การที่มีคนวิจารณืแรงๆ ทำให้เราอยากไปพิสูจน์ด้วยตา มันเป็นงั้นจริงเหรอ และหลายคนที่ไปดูมาก็เห็นว่า ไม่จริ๊งงงงงง ฮ่าๆๆ บัตรทรูขายแพงราวกับการแสดงระดับโลก กร๊ากกกก พวกเราก็นะ ยังไปดูอี๊ก เสียดายค่ะ ถ้าบัตรถูกกว่านี้สักหน่อย เด็กๆ ที่เพิ่งทำงานจะได้ดูกันเยอะกว่านี้ น้องปุ้ม พี่ก็เขียนไปเรื่อยเปื่อย อิ๊อิ๊ ไม่หรอก เขียนทั้งทีก็เอาให้คุ้ม กร๊ากกก อยากพูดถึงให้ครบให้มากที่สุดเพราะงานนี้ทีมเวิร์คสำคัญมากๆ ขาดตกใครไปก็ขอให้กำลังใจนะคะ เสียดายที่พี่ไม่ได้ดูรอบเจ้าชายองค์น้อง อดดูกาต้อลเลย งิ คุณสาวไกด์ พัดชาไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ค่ะ แสดงดี ที่สำคัญร้องดีมาก เป็น Musical มากๆ ขโมยซีนได้ใจไปเลย กระปุกกลิ้ง เอาไว้โอกาสหน้าลองไปดูงานของค่ายนี้นะคะปีหน้าคงมีอีก ยังไม่เก่งมากเท่าค่ายคุณหนูบอย แต่ก็มีแนวโน้มที่ดีทีเดียวค่ะ น้องกุ้ง ราคาบัตรเป็นปัจจัยสำคัญมากจริงๆ ค่ะ งานที่ลงทุนเยอะๆ บัตรแพง (บางเรื่องแพงเกินกว่าทุนมาก กร๊ากกกก) ละครเวทีเป็นอีกแขนงของศิลปะที่น่าสนใจมากค่ะ น้องแมวน้ำ เรื่องบทอ่อนนี่เป็นมติเอกฉันท์มากๆ ฮับ น้องแมวน้ำ อ่อนมากกกกกก ฮ่าๆๆ ตอนพี่นัทออกมา พี่กี้แบบว่าไม่กรีดร้อง เพราะเวลาดูละครเวทีพี่จะนิ่งมาก ไม่ค่อยออกอาการเหมือนดูคอนเสิร์ต อิอิ น้องโอ๋ จริงๆ รูปมีมากกว่านี้ค่ะน้องโอ๋ แต่เนื้อยาวแล้ว ก็เลยไม่แปะรูป เป็นเหตุผลที่มีตรรกะม้ายยยย 555+ จริงๆ คือมีแต่รูปพี่นัทเป็นส่วนใหญ่ เดี๋ยวคนรู้หมดว่าเราลำเอียง ฮา หนูจิ๊บ รับคำก็ได้ (กัดฟันมากๆ กร๊ากกกกก) จริงๆ พี่กี้อยากเขียนแหละ เหมือนเล่มความรู้สึกดีไม่มีวันจาง ภาคต่อของทุกเรื่อง เท่ดีเนอะ แต่ต้องเอาเรื่องที่มันเกี่ยวกันหน่อยเนอะ เดี๋ยวคนอ่านจะงง ฮี่ๆๆ น้องบุ๊ง หายดีแล้วจ้า ขอบคุณมากๆ ที่เป็นห่วงกันนะฮับ พี่จินต์เพิ่งวางแผง ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยซื้อก็ได้จ้ะ เดี๋ยวพี่กี้เก็บที่คั่นกับโปสการ์ดไว้ให้นะ ^__^ คุณเค็นเน็ธ กรีดร้องงงงงงงงงงงง คุณเค็นเน็ธมาเยี่ยม ดีใจมากมายค่ะ ดีใจที่ได้มาเห็นบทวิจารณ์แบบบ้านๆ บทนี้ อยากบอกว่า ชอบการแสดงของคุณมากๆๆๆๆ เรื่องหน้ามาอีกนะคะ ทีมนักแสดงชุด คนทรยศด้วยนะ ฝากบอกทุกคนว่าเก่งมากค่ะ   โดย: วลีวิไล 3 กันยายน 2551 9:50:56 น.