ใบไม้-งดงามทุกยามวัย
--
จากวานก่อนแตกลัดระบัดริ้ว
ล้อลมพลิ้วพรมผ่านในพรรษา
ตลอดเทือกไพรพุ่มชอุ่มตา
กาลเวลาสิ้นช่วงเริ่มร่วงโรย
--
เปลี่ยนใบเคยขาบเขียวเกาะเกี่ยวก้าน
เป็นน้ำตาล-เหลือง-แดง คราวแห้งโหย
ลมอ่อนอ่อนผ่อนริ้วก็ปลิวโปรย
หล่นลงโดยสมยอมสู่อ้อมดิน
--
แต่ก่อนละจากกิ่งและทิ้งก้าน
ยังคงงามละลานตระการถิ่น
ทรงคุณค่าตลอดล่วงช่วงชีวิน
แม้ใกล้สิ้นสภาพทรามไปตามกาล
--
คล้อยช่วงวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนคาบ
แปรทุกภาพทัศน์เปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน
แปลกฤดูผันเปลี่ยนหมุนเวียนวาร
ก็เปลี่ยนแปลงเกินต้านทุกด้านไป
--
จำพลีชีพเพื่อยังประทังต้น
ยืนหยัดอยู่ผ่านพ้นอย่างทนไหว
ผ่านความร้อนระอุราวคุไฟ
ท้าแปลวแดดแผดไล้อยู่ในที
--
เป็นความงามยามปลายที่คล้ายว่า
เจตนาตราผ่านตำนานสี
ประทับความทรงจำซ้ำซ้ำปี
ย้ำเกิดดับสลับที่เช่นนี้เองฯ
--
วลีลักษณา
๒๕ มิถุนายน ๒๕๖๓

มณีหยดน้ำ

ละอองฝนหล่นพรำแต่ย่ำรุ่ง
เลือนลำรุ้งทอดล่วงจากห้วงหาว
กลีบกุหลาบสวยฉ่ำหยาดน้ำพราว
รอถึงคราวต้องแสงจะแต่งพราย

ขณะลมโลมลูบกลับวูบหล่น
หยดลงบนดอกหญ้าเวลาสาย
มณีน้ำเคยค้างหยาดวางราย
สุดใจหมายประดับเกลื่อนบนเรือนกาญจน์

แม้เป็นเพียงช่วงสั้นของวันหนึ่ง
รอไม่ถึงรวิรุ้งจักฟุ้งผ่าน
กลายเป็นหยดรดตฤณเหนือดินดาน
เพื่อแดดผลาญแต่งพรายจะวายตน

ตัวเรือนแหวนกุหลาบเมื่ออาบแสง
ก็ปรุงแต่งกลิ่นหอมออกย้อมหน
แต่ไร้ซึ่งเก็จพรายแม้ปลายทล
จำล่วงพ้นเวลาอย่างอาลัย

วลีลักษณา
๒๒ มิถุนายน ๒๕๖๓