“นิยาย”  เป็นสิ่งโปรดปรดปรานอีกอย่างหนึ่งในชีวิตค่ะ เริ่มอ่านมาตั้งแต่อยู่ประถมต้นๆ (แก่แดดเนอะ) 

แรงบันดาลใจมาจากคุณพี่สาวค่ะ ก็เห็นเค้านั่งอ่าน นอนอ่านอยู่ได้เป็นวันๆ มันสนุกยังไงกันหนอ...

พอสบโอกาสเค้าไม่อยู่ ก็เสร็จโจร...

ตั้งแต่นั้นมา ช่วงระหว่างโรงเรียนปิดเทอม เราก็เป็นลูกค้าประจำของร้านหนังสือเช่าแถวบ้าน แล้วก็ต้องอ่านแบบติดสปีดวันเดียวจบ ขืนอ่านนานหลายวัน อาจจะไม่มีตังค์กินหนมได้  

พอเริ่มหาตังค์ได้เอง งานสัปดาห์หนังสือ เป็นงานที่ไม่เคยพลาด เมื่อก่อน (โน้น) เค้าจัดอยู่แถวคุรุสภา แล้วก็มีแค่ปีละครั้ง ช่วงต้นเดือนเมษา ร้อนขนาดไหน    เบียดคนขนาดไหน เราก็ไม่หวั่นค่ะ เดินกันเหงื่อหยดเป็นปี๊บ  แล้วก็แบกนิยายกลับมาบ้านทุกทีไป

น่าจะเป็นเพราะนิสัยที่ได้มาจากตอนเริ่มอ่าน ที่ต้องอ่านกันรวดเดียวจนจบเรื่อง ทำให้ความพยายามที่คอยติดตามอ่านผลงานของนักเขียนคนโปรดที่ลงเป็นตอนๆในหนังสือรายปักษ์อยู่ช่วงนึง เป็นอันต้องล้มเลิกไป อดใจรออ่านรวดเดียวทั้งเรื่อง เราว่าได้อรรถรสกว่ามากมาย เลยเป็นสาเหตุให้ไม่เคยพลาดงานสัปดาห์หนังสือ และไม่มีปีไหน ที่จะไม่ซื้อนิยายกลับมา (ตอนหลังๆที่เค้าจัดปีละสองรอบ แถมมีสถานที่โอ่โถง แอร์เย็นสบาย เดินกันได้เป็นวันๆโดยไม่มีเหงื่อหยด ดิฉันก็ยังคงได้หนังสือนิยายกลับมาทุกรอบค่ะ)

ก่อนหน้าที่จะไปงานในปีนี้ มีน้องสาวผู้น่ารักมาแนะนำนิยายสนุกๆของนักเขียนรุ่นใหม่ให้ค่ะ เราก็จดใส่กระดาษติดตัวไปด้วยในทันใด เพราะมั่นใจว่าถ้าน้องสาวคนนี้แนะนำ เป็นต้องสนุกแน่นอน บวกกับนักเขียนคนโปรดสองสามท่าน ยังไม่มีผลงานรวมเล่มออกมาในช่วงนี้ เราก็เลยยังพอมีงบประมาณเหลือ อย่ากระนั้นเลย ก็เลยได้ชุดนี้มาทั้งชุด (พร้อมของแถม)

3-4 ปีหลังที่ผ่านมา เมื่อคุณชายใหญ่ที่บ้านเริ่มสนใจการอ่าน กรุ๊ปทัวร์งานสัปดาห์หนังสือ ก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้น นอกจากนิยายแล้ว ในกระเป๋าล้อลากใบเก่ง  ก็จะมีหนังสือสำหรับเด็ก (ปีนี้กองไม่ค่อยสูง เนื่องจากมันเคยสูงมากกกก....  มาแล้ว เมื่อสองสามปีก่อนค่ะ) แถมด้วยหนังสืองานฝีมือเพิ่มขึ้นมาด้วย

มาปีนี้ คุณชายเล็กเริ่มสืบทอดเจตนารมณ์ค่ะ จากกรุ๊ปทัวร์ที่เคยมีเสียงงอแงอยากกลับบ้าน ก็เริ่มพัฒนาเป็นการเต็มใจนั่งรออย่างเงียบๆ...พร้อมกับหนังสือในมือ 1 เล่ม