สัปดาห์แห่งเรื่องรักรอบตัว...(วันอังคาร)
ก่อนอื่นต้องขอโทษนะคะที่หายไปหลายวัน ก็หยุดยาวแล้วพอเปิดงานมาที โอ้ โห หัวเหอฟูไปหมด
ยุ่งมากๆ เคลียร์งานแทบไม่ทัน งั้นวันนี้มาต่อกันเลยค่ะ
     
วันอังคาร
ทุกเช้าข้าพเจ้าและเพื่อนสาวผู้อกหัก (แต่มันดีกะแฟนอย่างง่ายดายแล้วเมื่อวาน) จะนั่งรถไปทำงานพร้อมกัน
วันนี้ก็เหมือนเช่นเคย
ข้าพเจ้า : เป็นไงล่ะมึง เมื่อคืนได้คุยกันอีกป่าว
อีอ้วน : อืม เหมือนเป็นลางว่ะ คืนก่อนที่กูจะจับได้ว่ามันนอกใจ กูยังถามมันเล่นๆเลยว่า
ถ้าอยู่ดีๆกูหายไปเฉยๆ มันจะทำยังไง
ข้าพเจ้า : แล้วมันตอบว่าไง
อีอ้วน : มันก็บอกว่า มันก็ต้องมาตามหากูสิ ไม่ว่ายังไงก็จะมาตามกูให้เจอ
ข้าพเจ้า : แต่มึงก็ใจไม่แข็งพอ ที่จะรอพิสูจน์ว่ามันจะมาตามหามึงจริงรึป่าว
การสนทนาก็จบลงเพียงแค่นี้ แต่ความเป็นเพื่อนที่คบกันมานานเป็นสิบกว่าปี ข้าพเจ้ารับรู้ได้ว่า
เพื่อนยังคงมีอะไรที่ยังค้างคาใจ แน่นอน ความระแวงยังมีอยู่แน่ๆ แต่คงไม่ใช่แค่นั้น
หลังจากที่ทำงานงกๆ จนล่วงเลยมาถึงเวลาจะเลิกงาน เพื่อนสาวคนสนิทอีกคนก็โทรมา
อีเหม่ง : อีแห้ง วันนี้เลิกงานแล้วมึงว่างป่าว ฮิฮิ
(น้ำเสียงของคนที่ได้จะเป็นเจ้าสาวนี่มันมีความสุขจริงๆ)
ข้าพเจ้า : ทำไมวะ มีไรมึง ว่ามา...
อีเหม่ง : กูจะชวนมึงไปลองชุดแต่งงานหน่อยว่ะ ฮิฮิ
ข้าพเจ้า : มึงจะแต่งงานตั้งเดือนมีนา ปีหน้า อีกตั้งปีนึง รีบไปไหนวะเนี่ย
เออ กูว่าง ไปก็ไป (บอกแล้วว่าข้าพเจ้าปฏิเสธใครไม่เป็น)
พอไปถึงร้าน อีเหม่งก็ลองชุดนั้น เปลี่ยนชุดนี้ไปเรื่อย หน้าตาบ่งบอกว่าสุขใจอย่างยิ่งยวด
ข้าพเจ้าได้แต่คิดว่า นี่ก็คงเป็นความฝันของผู้หญิงทุกคนที่จะได้สวมชุดเจ้าสาวก่อนวัย30ล่ะเนอะ
ที่สำคัญ ถ้าได้แต่งงานกับคนที่เรารักและรักเรา คงเป็นอะไรที่วิเศษที่สุดแล้ว
ระหว่างทางกลับบ้าน ก็เม้าท์แตกเพื่อนคนนู้นคนนี้กันไปเรื่อย ขำๆฮาๆ จนวกกลับมาคุยเรื่องงานแต่ง
อีเหม่ง : นี่กูยังไม่ได้เตรียมอะไรอีกตั้งเยอะ ไหนจะ video presentation สถานที่ การ์ด ของชำร่วย
มึงช่วยกูหาข้อมูลด้วยนะ เอาแบบถูกๆนะมึง นี่กูลองลิสต์รายชื่อแขก เฉพาะของกู
ก็ปาไปสองร้อยแล้วว่ะ ยังไม่รวมของแม่ ของบ้านพี่เหยินอีก (ฉายาแฟนเพื่อน)
อย่างมึงรู้แหละ บ้านพี่เค้าไม่ค่อยมีเงิน ต้องประหยัดว่ะ (เสียงหงอยมาก)
เห็นหน้าตาเพื่อน ข้าพเจ้ากูรู้ทันทีว่ามันเครียดพอควร เพราะคนอย่างมันทำอะไรแล้วต้อง perfect
แค่งานรับปริญญาของมันก็เห็นได้ชัด นี่งานแต่งงานทั้งที แถมญาติๆมันแต่ละคนก็ไฮโซซ้า
เข้าใจเพื่อน และก็รู้ว่าคนอย่างมันคงต้องทำให้ดีที่สุดอยู่แล้ว เลยไม่ออกความเห็นใดๆ
มันก็ระบายนู่นนี่มาเรื่อยๆ เริ่มรู้ว่ากว่าจะเป็นงานแต่งในฝันได้คงเหนื่อยน่าดู และแค่รักอย่างเดียว
มันยังไม่พอ เพราะต้องมีอีกหลายชีวิตของแต่ละครอบครัวมาเกี่ยวข้อง ต่างคนก็ต่างความเห็นกัน
เฮ้อ.. ทำไมหนอการจะสร้างครอบครัวมันดูเป็นเรื่องใหญ่โตจังหว่า ฟังมันเพลินจนถึงบ้าน
อีเหม่ง : ขอบใจนะที่มาเป็นเพื่อน
ข้าพเจ้า : ไม่เป็นไรโว้ย แล้วเจอกัน (โบกมือบ๊าย บาย)
อีเหม่ง : เออ เออ ^_^
ส่วนเพื่อนสาวอีกคนอ่ะหรอ มันต้องไปเรียนป.โทต่อตอนเย็น เลยไม่รู้ว่าเหตุการณ์เป็นยังไงมั่ง
จนกระทั่งตอนกลางคืนเข้าไปอ่านในไดอารี่(ออนไลน์)ของมัน ถึงได้รู้ว่า...
.... (ไอ้เหน่อ) ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ ว่าฉันจะเป็นยังไง พอหัวค่ำ ก็โทรมา คุยกัน คุยกันดีๆ ไม่รู้อีท่าไหน ก็หาว่าฉันคิดมาก ทำไมไม่เลิกเสียใจสักที น่าเบื่อ น่ารำคาญ แบบนี้ก็ไม่ไหว ถ้ารักฉันมากขนาดนี้ ฉันคบคนอื่นที่ไม่ต้องรักฉันมาก แล้วฉันสบายใจดีกว่า ไม่ต้องมานั่งบ้าแบบนี้ ถ้าเรียนปริญญาโทแล้ว พูดอะไรแล้วไม่เข้าใจ เข้าใจยากขนาดนี้ ฉันคบกะเด็กอนุบาลยังจะพูดรู้เรื่องมากกว่า เจ็บ จุก น้ำตา น้ำตา น้ำตา น้ำตา น้ำตา น้ำตา ไหลมาแบบเป็นสาย เราเจ็บแทบตาย แต่เค้ากลับรำคาญ โดยที่ไม่รู้สึกว่าฉันจะเป็นจะตายยังไง โทรไปไม่รับ โทรไปตัดสายทิ้ง ถ้าความรักมันทำให้ฉันไร้ค่าขนาดนี้ ฉันจะรักเค้าทำไมเนี้ย เจ็บ เจ็บ เจ็บ เค้าก็ไม่ได้อยากให้เรารักเค้าอีกแล้ว เสียใจ เสียใจ เสียใจ ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเค้าเคยรักเรา หรือว่าไม่เคย
อ่านไดมันไปก็รู้สึกเจ็บแปลบๆในใจ แถมมันยังใส่เพลงเหนื่อยใจ ของ X L STEP ไว้อีก ตอกย้ำสุดๆ
หัวค่ำยังยิ้มร่า ยินดีกะว่าที่เจ้าสาว ดึกมาได้รับรู้เรื่องเพื่อนที่นึกว่าจะลงเอยง่ายๆ แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่
มันหวังซะแล้วสิ คิดถึงเรื่องเพื่อน แล้วย้อนมาคิดเรื่องของตัวเอง เศร้าจริงๆ 
| Create Date : 19 เมษายน 2550 |
| Last Update : 19 เมษายน 2550 22:53:57 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 313 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราถูกกำหนดโดยหลายสิ่งอย่างที่คุณว่าไว้ครับ
ผมก็เป็น....
อุดมการณ์กับชีวิตจริง
ไปด้วยกันไม่ค่อยได้ในโลกของความเป็นจริง
ยินดีที่ได้รู้จักครับ