Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
วันเริ่มต้น
ประสบการณ์
เรื่องบ้านๆ
เรื่องราวและบันทึกความทรงจำของต้นหอม
เพลิดเพลิน เรื่อยเปื่อย
มือใหม่หัดมั่ว
งานผ้า
<<
มกราคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
28 มกราคม 2549
เคยช่วยคน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
All Blogs
อีกวันในอีกปี
เรื่องวุ่นวายสำหรับชีวิต
วันหนึ่ง ที่เขียนเพราะว่าเซ็ง
บันทึกช่วงหนึ่งของชีวิต
เรืองของผีในบ้าน
ช่วงเวลาหนึ่งของการทำงาน
ตอนแม่ต้นหอมไปประชุม
วันที่แม่ต้นหอมหนีไปเที่ยว
เจ็ดเดือนแล้วนะ
เรื่องของคนพูดภาษาอังกฤษไม่ดี
เป็นเพราะว่าถูก TAG
ต้นหอมน้อย 4 ตอนบันทึกการนอนต้นหอม
ต้นหอมน้อย ตอนที่สาม กับเรื่องครรภ์เป็นพิษ
ต้นหอมน้อย ตอนที่ สอง
พันทิป หรือพันติ๊บ ยุคแรกๆๆ
เมื่อหลานหนีโรงเรียน
ต้นหอมน้อย
ลืม เป๋าตังค์ ทำไงดี
สัมภาษณ์ยังไง ถึงไม่ได้งาน
ครั้งแรก กับหนู
กดกริ่ง 1 ครั้งลงที่ป้าย
เคยช่วยคน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
และแล้ว วันนั้นก็มาถึง มาดูรูปวันแต่งงานกัน
แต่งงาน คิดย้อนๆ กับการถ่ายสตูดิโอ และนับถอยหลัง
วิธีกินเหล้าไม่ให้ แฮงค์ในวันทำงาน
เรื่องผีๆ ตอนที่ 1
ลิงลพบุรี
การบ้าน การบ้าน แล้วก็ การบ้าน อนุบาล
แม่บ้านคนใหม่
มาเลเซียกับการอัพ
วันวุ่นๆ กับงานใหม่ๆ
หงส์แดง VS อาร์เซนอล
เรื่องแย่ๆ กับงานราชการ
สงกรานต์ กับ เพชรพระอุมา
คนจีนกับลูกสาว
ไม่ได้กินอาหารดีๆมาตั้งนานแล้ว
ลิเก กับวัฒนธรรมเมือง
แก๊สโซฮอล์ก ใครว่าไม่ดี
โอละหนอ อะโห้ชีวิต
เรื่องที่อยากเขียน
เด็กมัธยม
ประสบการณ์ วันแรก เรื่อง รถๆ แต่เป็นการขับรถ
เรื่อง รถๆ ที่จะลดๆเงินในกาเป๋าตลอด
ประสบการณ์เรื่องผีๆๆ
เคยช่วยคน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
เคยช่วยคนครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่
คำถามนี้ เป็นคำถามที่คุยกะคนใกล้ตัว เมื่ออาทิตย์ก่อนนี้
หลังจาก ขับรถกลับบ้าน
แล้วก้อ ช่วงที่ขึ้นสะพานข้ามคลอง ที่กำลังก่อสร้างอยู่
เหลือบไปเห้น คนขี่จักรยานชะงัดช่วงขึ้นสะพาน
ก็เลยลุ้นว่า ถีบขึ้นไหวหรือเปล่า เพราะทางมันแคบมาก
พอเห็น เป็นจังหวะ ที่เราก็กำลังขึ้นสะพานผ่านจักรยานเหมือนกัน
เห็นว่า สะดุด กึก อ้ายเราก็เบี่ยงรถ หลบเพราะว่ากลัวเค้าล้มมาด้านรถเรา กลัวทับ ก็หลบทัน
ดูอีกทางกระจกหลัง เห็นหล่นลงไปด้านที่เป็นคลอง ไม่เห็นว่า หัวทิ่มลงคลองไปหรือเปล่า เพราะว่ามันมืดแล้ว
แต่จะหยุดรถลงไปดู ก็ไม่ได้ เพราะว่ารถตามหลังมาเยอะ
เลยพูดว่า จะลงไปดูเค้าได้อะป่าวเนี่ย ดูกระจกหลังอีกที ก็เห็นว่า เค้าโผล่ขึ้นมาอีก คงไม่ได้ตกคลอง //haha
เลยคุยกันว่า เราเคยช่วยคนที่ไม่รู้จักกันบ้างไหม
พยายามนึก ก็นึกได้เรื่องปีที่แล้วโน่น ล่าสุด ก็มีเรื่องที่เจอเด็กเป็นลม
ช่วงนั้นเป็นช่วง สึนามิพอดี มีคนไปบริจาคเลือดเยอะ
ตอนนั้นเป็นช่วงเที่ยง เราแวะไปกินข้าวและกดเงินอยู่ในห้างแห่งหนึ่ง
ระหว่างรอคิว มีเด็กผู้หญิง มาต่อคิวด้านหลังเรารอกดตังค์เหมือนกัน
สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนโวยวาย เลยหันไปมอง
ปรากฎว่าเด็ก คนนั้น ลงไปนอนกองกะพื้น หน้าขาวซีดเลย
เราเลยหันไปดู พนักงานห้างแถวนั้น ก็มาช่วยประคอง
แต่ แหะๆ เราอุ้มน้องเค้าไม่ไหวอะนะ
พนักงานห้าง ก็พยายามช่วย ให้ลุกขึ้นยืน
เราก็เห็นว่า น้องเค้ามีรอยการบริจาคเลือด แสดงว่าเป็นลม เพราะว่าบริจาคเลือดแน่นอน
น้องเค้าก็พยายามลุกขึ้นยืน โดยพนักงาน ก็ประคองให้ยืน แล้วก็ล้มวูบลงไปอีก
เราก็เลยเข้าไป ช่วยเก็บกระเป๋าตังค์ทีหล่น
แล้วก็บอกพนักงานห้าง ว่าไม่ต้องให้น้องเค้าลุกขึ้น
ให้นอนไปกะพื้นเลย นอนให้หัวต่ำๆ ไว้
แล้วไปให้ตังค์ พนักงานห้างไป ว่าช่วยไปซื้อน้ำอะไรก็ได้หวานมาให้หน่อย
พนักงานก็ไปวิ่งซื้อให้ แต่ว่าการจะปล่อยให้น้องเค้านอนอยู่กลางทางเดิน ก้ไม่ได้
พนักงานอีกคนก็มาช่วย จะให้ไปนอนทีห้องพยาบาลของห้าง พอน้องเค้าลุกขึ้น ก็ล้มไปเป็นอีก
คราวนี้ต้องอุ้มกันไป เพราะว่าน้องเค้าหมดสติ แล้วมีอาการเกร็ง ชักขึ้นมา อ้ายเราก็เริ่มตกใจเหมือนกัน
เลยวิ่งตาม หิ้วกระเป๋ากะรองเท้าของน้องเค้าไปด้วย พนักงานห้าง ถามว่าน้องเค้าเป็นอะไร เราก็บอกว่าไม่รู้ เค้าก็ว่ามาด้วยกันหรือเปล่า เราบอกว่าเปล่าเพิ่งเห็นตอนรอคิวกดเงินเหมือนกัน
พอถึงห้อง ก็บอกให้เค้าวางน้องเค้าลง ให้หัวต่ำๆไว้ เอายาดมมาให้ เค้าเริ่มได้สติอีก เราก็บอกว่าอย่าลุก แต่หยุดเกร็งและชักแล้ว (ค่อยหายใจออกหน่อย เฮ้อ) บอกว่าน้อง นอนหัวต่ำๆ ไว้ เด๋วกินน้ำหวานนะ หน้าเค้าซีด แล้วตัวเค้าก็ เย็นเจี๊ยบเลย เราก็ว่าน่าตกใจ
สักแป็ป พนักงานห้างวิ่งเอา เฮลบลูบอยมาให้เราทั้งขวด
อ้ายเรา ก็ เอออออ ความผิดเราเอง ดันบอกว่าเอาน้ำหวานเพราะว่า คิดไม่ออก พนักงานก็เอาน้ำหวานมาจริงๆ
เราบอกว่าน้อง แบบนี้กินไม่ได้ ขอน้ำผลไม้ หรือน้ำอะไรก็ได้ที่หวานหน่อย ให้ตังค์เค้าไปอีก
พอดีผู้จัดการเค้าเข้ามาดู ก็เลยบอกว่าไปเอาน้ำผลไม้กะไวตามิลค์มา กล่องแล้วกัน ไม่ต้องเอาตังค์เรา ให้ลงชื่อเค้าไว้
เราก้เลยคิดในใจว่า เออ ผู้จัดการคนนี้มีสปิริต ดี
เราเข้าใจระบบห้างนะ เพราะว่าเคยทำงานพวกนี้มาก่อน แล้วก็รู้ว่า พนักงาน จะไปเอาของในห้างมา เนี่ย ซีเรียสมากแล้วไม่ค่อยมีคนอยากจะรับผิดชอบกันด้วย เพราะว่าโทษส่วนใหญ่คือ ให้ออกเลย
สักพัก พนักงานก็เอาน้ำผลไม้มาเราก็บอกให้น้องเค้า ดื่ม แล้วก็นอนพัก นอนไปเลย สลับกับการจิบน้ำผลไม้ เราก็นั่งเฝ้าน้องเค้า จนน้องเค้าโอเค ก็เลบ ให้น้องเค้ากลับบ้าน บอกว่า ไปนอน แล้วกินน้ำหวานๆ นะ ไปนอนแล้วก็กินข้าวด้วยนะ ถ้ามีอะไรก็บอกนะ
น้องเค้าก็บอกขอบคุณ เราถามว่าจะให้พี่ไปส่งไหม เค้าบอกว่าเค้าอยู่แถวนี้ เดินไปได้ ก็เลยว่า โอเค ระวังหน่อยนะ ถ้าไม่ไหว ก็นอนก่อน พี่อยู่เป็นเพื่อนได้ ถ้าไม่ไหว ไม่อยากให้เดินไปแล้วเป็นอะไรอีก เด๋วจะอันตรายนะ (เพราะว่าน้องเค้า หน้าตาน่ารักด้วย)
เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร เราก็เลยให้เบอร์โทร บอกว่า ถ้าถึงบ้านแล้วโทรมาบอกพี่แล้วกันนะ
เค้าก็โทรมาบอกขอบคุณ แล้วก็บอกถึงบ้านแล้ว เราก็ โอเค
บางทีเราก็นึกนะ การช่วยคนเป็นเรือ่งที่ดี
แต่บางที ถ้าช่วยไม่ถุก ก็ทำให้อาการแย่ไปอีกนะ
อย่างง่าย คนเป็นลม เราเจอ ( แต่ไม่ได้เข้าไปเกี่ยวข้องนะ) คนช่วย มักจะพยายามให้คนเป็นลม ลุกขึ้น พยุงให้พิงแล้วดมยาดม ซึ่งไม่ค่อยจะถูก จะได้สติช้า
ยิ่งถ้าคนเป็นลมเพราะว่าน้ำตาลในเลือดต่ำ อาจจะเกิดจากการบริจาคเลือด หรือว่า การกินยาเบาหวานเยอะเกินไป ต้องพยายามให้นอนหัวต่ำ และให้กินน้ำหวาน จะช่วยได้ดีกว่า ไม่ควรกินนม (อันนี้พี่ที่เป็นหมอเค้าบอกมาอะนะ)
หรือว่าการช่วยคนจากอุบัติเหตุก็เหมือนกันนะ
แต่ยังไงก็ตาม คนที่เข้าไปช่วยก็ถือว่าเป็นการแบ่งปันน้ำใจให้กับคนอื่นนะ
Create Date : 28 มกราคม 2549
Last Update : 28 มกราคม 2549 13:05:59 น.
8 comments
Counter : 504 Pageviews.
Share
Tweet
ใจดีจังค่ะ
สมัยนี้หาคนแบบนี้ยากจัง อะไรๆก็ตัวเอง ๆ ไปหมด
โดย:
ที่รักแห่งใจ
วันที่: 28 มกราคม 2549 เวลา:15:09:54 น.
พี่วีก๋า คิดฮอดหลายเด้อ
รูปก็งาม น้ำใจก็งามนะคะ
โดย: จีด้า IP: 203.156.64.239 วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:15:00:33 น.
ขอบคุณนะ คุณที่รักแห่งใจ ชื่อโรแมนติกเจ๋งๆเลย
ฮัลโหล จีด้า สบายดีหรือเปล่าจ้ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
โดย:
วีทีอาร์
วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:21:53:51 น.
ซินเจียอยู่อี่ ซินนี้ฮวกใช้
โดย:
ตี๋น้อยคับ
วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:22:40:51 น.
เก่งจริงเลยน้องวี ปกติป้ามดก็จะทำเมินเลยไปไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำได้เท่าน้องวีรึเปล่า
โดย:
ป้ามด
วันที่: 31 มกราคม 2549 เวลา:20:46:43 น.
เรื่องแบบนี้ แล้วแต่คนครับ
หลายคนคิดว่าธุระไม่ใช่
แต่ผมคิดว่า ถ้าเราไม่ทำ แล้วใครจะทำ
ทำอะไรได้ ก็ทำเหอะครับ
เนอะพี่เนอะ
โดย:
Marvellous Boy
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:8:53:04 น.
ชื่นชมความมีน้ำใจเอื้ออาทรของคุณวีทีอาร์ค่ะ
โดย: ป้าติ๋ว IP: 61.91.100.38 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:47:07 น.
แวะมาหวัดดีค่า วี
โดย:
Batgirl 2001
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:0:25:23 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
วีทีอาร์
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
script language="javascript">
Friends' blogs
สะติมม๊อนโสสะโตเบ้ว
หญ้าหนวดแมว
ตะเกียงลาน
< h r i s t i A n Vi e ri >>
byxgy
Marvellous Boy
ยี่หร่า@
nature-delight
ดา ดา
ป้ามด
ลุงแอ็ด
silly
joyaccy
grippini
olives
ป้าปูเป้
แมงป่องไร้พิษ
แม่โบนัส
หมูเหมียว
noo-uan
ผู้สาวเมืองยศ
NATTI นัทตี้
แม่น้องKevin and Jasmin
โบว์ภคพร
kanu_memphis
ษิตรา
MONROVIA
sweetpee
หมวยน้อยร้อยชั่ง
kateking
ดาวหมีพูร์
เด็กชายอลีฟ
bodiamond1
wbj
akikomiss
Mimi Mice
=p o o k p u i=
อิจิโงะจัง
ลักกี้
แม่สลิ่ม
Triny
ปูขาเก เซมารู
กลับมายืนที่เดิม
taojaewpoodle
Cookie Nim
แทนเธอ
สาวน้อยเกวลิน
พจมารร้าย
lookmoodeaw
addsiripun
Webmaster - BlogGang
[Add วีทีอาร์'s blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
สมัยนี้หาคนแบบนี้ยากจัง อะไรๆก็ตัวเอง ๆ ไปหมด