...เรื่องเก่า ความสำเร็จ และความสุข....
ผมเชื่อว่าหลายคนคงมีเรื่องราวเก่าๆ เป็นของตัวเอง โลกเราก็เช่นกัน ทุกวันมีแต่เรื่องราวใหม่ๆ เรื่องราวที่ผ่านๆ มาก็กลายเป็นเรื่องเก่า หรือขณะที่คนใหม่ๆ เกิดขึ้นมา คนบางคนอาจต้องกลายเป็นคนเก่าๆ ไปมันเป็นตลกร้ายสำหรับชีวิตบนโลกนี้วันก่อนอ่าน compass มีข่าว ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง มาร้องเพลงเป็นกรอบเล็กๆ ถ้าไม่ตั้งใจอ่านก็คงไม่เห็น...นี่ขนาด Compass เป็นวารสารท้องถิ่นของจังหวัดเชียงใหม่ แม้ว่าเจ้าของเขาจะบอกว่าเป็น Free Copy ที่มีคนนิยมอ่านมากที่สุดก็ตามข่าวการมาร้องเพลงของทัชกลายเป็นข่าวเล็กๆ ไปแล้วในปัจจุบัน ซึ่งไม่ต้องมองถึงภาพรวมของข่าวในส่วนกลางของวงการบันเทิง ซึ่งทัชแทบจะไม่ปรากฏอยู่บนหน้าสื่อเลยด้วยซ้ำทัช ณ ตะกั่วทุ่ง นักร้องขวัญใจวัยรุ่นที่ได้รับความนิยมสูงสุดคนหนึ่งในวงการเพลงไทยในยุคหนึ่ง...ก็ยุคที่ผมเป็นวัยรุ่นนั่นแหละ ^^เอ่อ.......สำหรับเด็กวัยรุ่นยุคนี้อาจจะตั้งคำถามว่าคุณพี่ ทัช นี่เป็นใคร? ใช่คนที่เรียนคุมองด้วยกันหรือเปล่า?เปล่า..ทัชเป็นนักร้องครับ ทัชสำหรับยุคนี้อาจไม่ใช่พี่ทัชเหมือนแต่ก่อน อาจเป็นน้าทัชหรือลุงทัชของใครหลายๆ คนไปแล้ว แต่ผมจะบอกว่าถ้าอ๊อฟ ปองศักดิ์ดังยังไงในยุคนี้ ทัชก็คงไม่ต่างกันในยุคนั้นแอร๋ยยยย.....เอาทัชไปเทียบกับอ๊อฟ ปองศักดิ์..ได้เหรอ..ไม่ได้สิเอาเป็นว่านึกถึงกอล์ฟ ไมค์ ละกันนะหลานๆ ...พอจะนึกภาพออกใช่มะสมมติว่านึกออกละกัน...ผมอ่านข้อความสั้นๆ พร้อมกับดูรูปเล็กๆ ในวารสารเล่มนั้น ก็รู้นึกสะท้อนใจ..อย่างที่คนเขาชอบพูดกันความสำเร็จนั้นได้มายากยิ่ง แต่การรักษาความสำเร็จให้คงไว้นั้น ยากยิ่งกว่า...สำหรับทัชนั้น คนที่ติดตามผลงานของเขา คงทราบดีว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของชีวิตเขามาจากเรื่องอะไร...ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็มาจากความสำเร็จที่ได้มาทั้งนั้น...อานุภาพของความสำเร็จอาจส่งผลกับชีวิตมากมายกว่าที่หลายคนคาดคิด (แม้เราต่างก็มักที่จะเลือกกระโจนเข้าหาความสำเร็จกันแทบทุกคนก็ตาม) ความสำเร็จที่ได้มาเป็นขั้นเป็นตอนอาจทำให้เกิดการเรียนรู้ที่จะอยู่คู่กับความสำเร็จนั้นได้นานๆ แต่หากความสำเร็จนั้นได้มาอย่างไม่ทันตั้งตัว หลายคนอาจสำลักความสำเร็จได้ผมสนใจว่าหากพี่ทัชของผมมองย้อนกลับไปในช่วงเกือบ 20 ปีที่แล้วเขาจะรู้สึกอย่างไรในตอนนี้?เขาจะจัดการกับความรู้สึกแบบนั้นอย่างไร? หรือบางทีเรื่องในความทรงจำอาจกลายเป็นของเก่าไปแล้ว วันนี้ทัชอาจมีชีวิตที่ดี ในแบบฉบับปัจจุบันที่ควรเป็น เรื่องราวเก่าๆ มีคุณค่าให้เก็บ แต่ไม่มีคุณค่ามากพอให้เป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบันบางทีปัจจุบันอาจเหมาะสมกับการบรรจุเพียงเรื่องใหม่ๆ เท่านั้น..เหมือนกรณีของอดีต ผู้อำนวยการท่าอากาศยานแห่งประเทศไทย ท่านหนึ่ง ขออภัยที่จำชื่อท่านไม่ได้ T_T ท่านผู้นี้เป็นผู้ที่มีส่วนร่วมอย่างมากในช่วงของการเปิดใช้สนามบินสุวรรณภูมิตอนนี้เขาหมดหน้าที่อันยิ่งใหญ่นั้นแล้ว เรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ที่ผ่านมา ก็กลายเป็นเรื่องเก่าๆ ไปเหลือเพียงชีวิตที่มีแต่ปัจจุบันและอนาคตที่ต้องให้ดำเนินแล้วเชื่อมั๊ยว่าท่านเลือกอนาคตแบบไหน?ถอดสูท ถอดเนคไท ใส่เสื้อลำลอง เลือกที่จะอยู่กับครอบครัว..เลือกที่จะอยู่บ้าน...เลือกที่เป็นพ่อค้าขายซาลาเปาที่ภรรยาเป็นคนทำเขาให้เหตุผลว่าทุกอย่างในอดีต ล้วนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จากนี้ไปขอใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวแบบง่ายๆ และขอใช้ชีวิตอยู่อย่างพอเพียงเท่านั้นครับ การมองย้อนกลับไปหาความสำเร็จในอดีต แล้วโหยหาความรู้สึกนั้นอยู่ตลอดเวลาอาจใช้เป็นแรงจูงใจให้มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่เรื่องเก่าๆ ที่มันผ่านไปแล้ว ต้องทำให้เคยชินว่าเป็นเรื่องเก่า เราอาจมองไปข้างหน้า ค้นหาชีวิตใหม่ที่สร้างความสุขที่ยั่งยืนมากกว่าจะมานึกย้ำและเสียใจกับการผ่านไปของอดีตที่แสนหวานเหล่านั้นความสุขความทุกข์ในปัจจุบันและอนาคตมันก็เป็นเหมือนข้อสอบในชีวิตเดิมๆที่รอให้คนเราใช้ประสบการณ์ของชีวิตสอบให้ผ่าน...................น้ำใจ...............
มาเร้วววววดอกผู้ชนะสิบทิศจ้ะ(ตั้งเองเมื่อกี้นี้จ้ะ) สวยมะ
ชอบคอมเม้นคุณที่บล๊อกคุณถมอ่ะจ้าขอสมัครเปนเพื่อนบ้านด้วยคนนะคะจากป้าหู้อ้วงง..ดามม..จายดีอ่ะจ้า...
>> 
![[ Click Me ]](http://i234.photobucket.com/albums/ee208/decnote/Christmas/Merry-Xmas-comments-24.jpg)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
