- -" หมาอะไรชื่อหมี....เค้ววววว

นานมาแล้ว แม่ผมเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง....

ตอนที่ได้มายังเล็กขนปุยมาก แม่จึงชื่อให้มันว่า "หมี"

ผมเรียกมันว่าไอ้หมี จนกระทั่งเวลาผ่านไป ไอ้หมีก็แก่ตาย แม่ก็ได้หมาตัวใหม่มาเลี้ยง

จะด้วยความผูกพัน หรือ ด้วยความขี้เกียจคิดก็ไม่ทราบได้

แม่ก็ตั้งชื่อหมาตัวใหม่ว่า "หมี"

ผมกลับบ้านไป เจอหมาตัวนั้นครั้งแรก เป็นหมาไทยหลังอานสีนิล

"แม่...มันชื่อไร?"
"อ๋อ...ไอ่หมี"
" "

ง่ะ...แม่คร๊าบบบบ ขนเกรียน หลังอาน หางดาบยังงี้แม่ยังเรียกมันว่า "ไอ่หมี" อยู่เหรอค๊าบบบ แม่ค๊าบบบ

"ก็คิดถึงไอ่หมีมัน"
" ออ อ่อนไหว..ไม่เป็นไร พอได้ หมีขนเกรียน "

"หมาบ้าอะไรชื่อหมีวะ..." ผมบ่นงึมงัมๆ

....

แล้วเวลาก็ผ่านไปนานหลายปี.....

...

ต่อมา....เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว...

หลานน้อยของผม อายุ 2 ขวบ ชื่อ เณอแตม....

ด้วยวัย 2 ขวบ เป็นวัยที่กำลังเรียนรู้และจดจำสิ่งต่างๆ รอบตัวได้ไว พ่อแม่จะสอนลูกให้รู้จักและจดจำสิ่งของรอบตัวได้เร็วก็ในช่วงนี้....

หลานผมก็อยู่ในข่ายนี้เช่นกัน ถ้าเขาเห็นอะไรเขาก็จะคอยถามว่า นี่อะไรค๊ะ? นี่อะไร? แล้วก็จะพูดตามที่เราบอก

อยู่มาวันหนึ่งคุณปู่พาหลานไปเที่ยวบ้านของอา แล้วบ้านหลังนั้นมีหมาตัวหนึ่ง มันเดินมาหาแล้วกระดิกหาง

หลาน 2 ขวบ : "หมา หมา...."

ปู่ 62 ขวบ.....: "ไอ่หมี...เรียกซิ พี่หมี"

หลาน 2 ขวบ :"หมานะ ไม่ใช่หมี"

ปู่ 62 ขวบ.....:"มันชื่อว่าหมี"

หลาน 2 ขวบ :"ไม่ใช่หมี...หมา" หน้าตาเริ่มเอาจริง....

ปู่ 62 ขวบ.....: "หมาน่ะถูกแล้ว....แต่มันชื่อหมี" ปู่มันไม่ยอม...ยังยืนยัน

หลาน 2 ขวบ : เริ่มแบะปาก...น้ำตาคลอ "หมา....ไม่ช่ายหมีนะ ฮือ ฮืออออ"

ย่า.............. : "ปู่นิ ยอมๆ หลานหน่อยก็ไม่ได้ โอ๋ๆๆๆๆ หมาค๊าหมา...ไม่ร้องนะหลานย่า โอ๋ๆ"

ปู่ 62 ขวบ : ".....ก็หมาชื่อหมี ให้เรียกชื่อมัน...เท่านั้นนี่นา..."

บ่น บ่น ยังมีบ่น

....

หลังจากนั้นอีก 1 สัปดาห์....

หลานน้อยคนนี้ก็มาบ้านผมที่เชียงใหม่ แล้วผมก็เอาตุ๊กตากบเคโร๊ะให้เล่น

เอ่อ...ได้มาตอนรับปริญญาน่ะครับ มีคนให้มา

เป็นเคโร๊ะอ้วนๆ ตัวสีเขียวๆ หลานได้ไปก็กอดกลมดิก ทำหน้าดีใจ

หลาน: "หมี พี่หมี"

น้ามัน: "ไม่ใช่หมีลูก มันเป็นกบ"

หลาน:"ไม่ใช่กบนะ พี่หมี"

น้ามัน: "กบเคโร๊ะ เขาเรียกว่ากบ เค โร๊ะ จ๊ะ"

หลาน: แบะปาก(อีกแล้ว)..."พี่หมี ไม่ใช่กบ ..พี่หมี ฮืออออ ฮือออ"

น้ามัน: "โอเค พี่หมีก็พี่หมี...
อย่าร้องนะ อย่าร้อง"

หลาน: "โฮฮฮฮฮฮฮ"

......T_T..........

ผมไม่ค่อยเข้าใจเด็ก 2 ขวบเท่าไหร่ แต่ผมเรียนรู้อยู่อย่างหนึ่งว่า คนที่เลี้ยงเด็กตัวเล็กๆ ที่เขาฟังเราไม่เข้าใจ หรือบอกความต้องการของเขาแก่เราได้ยากแบบนี้ ต้องมีความเข้าใจและใช้ความอดทนค่อนข้างสูง

ดูอย่างพี่สาวผมเป็นต้น เมื่อก่อนเป็นคนใจร้อนมาก ถึงตอนนี้ใจเย็นขึ้น เวลาโกรธและโมโหลูกสาวก็จะนับ 1-10 ...แล้วทุกอย่างก็คลี่คลาย

จากนั้นค่อยไปลงกับพ่อมันก็แล้วแต่สะดวก

...ว่ากันทีหลัง

ฮ่าๆๆๆ

เกิดเป็นพ่อ ก็ต้องรับบทนี้ไป ไหนๆ ก็ช่วยกันทำออกมาละนี่...

ช่วยไม่ได้ครับ ช่วยไม่ได้...

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2551		17 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2551 15:37:22 น.
Counter : 674 Pageviews.
Share Tweet