น้ำโขง 365 วันต่อมา....
......ปี 2551ที่ผ่านมา ผมเริ่มปีใหม่ด้วยภาพพระอาทิตย์ตกน้ำที่ริมโขง ถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกที่คิดว่าสวยที่สุดมาอวดใครต่อใครในนี้...สงสัยด้วยเหตุนี้กระมัง ตลอดปี 2551 ชีวิตผมดูเหมือนจะตกๆ ไป ทำอะไรๆ ก็ดาวน์ โอ้....ในที่สุดก็รู้สาเหตุ....อย่างนี้นี่เอง...อืมมมงั้น...ปีนี้ผมขอแก้ตัวครับ...แก้ตัวด้วยการเอารูปน้ำโขงตอนพระอาทิตย์ขึ้นมาให้ดูกันบ้าง...เผื่อลบล้าง... เอ่อ...แต่ประทานโทษครับ แม่น้ำโขงแถวบ้านผมมันอยู่ทางทิศตะวันตก แล้วจะเห็นพระอาทิตย์ขึ้นได้ไง เค้ววววว.....เลยได้เห็นแต่แสงแดดที่ส่องมากระทบริมฝั่งเล็กๆ เท่านั้น หยวนๆ น่า...^^และวันนี้ยังไม่อยากเขียนอะไรมากนัก...อยากให้มีแต่ภาพ แล้วปล่อยให้มันเล่าเรื่องของมันไปเองถึงวันนี้คงยังไม่สาย ถ้าจะกล่าวว่า ยินดีต้อนรับปี 2552 ......เอ่อ...................ผมว่า เขียนสักหน่อยก็ดีนะ..มันเหมือนดูหนังเงียบยังไงไม่รู้ เอิ้กๆๆๆหยุดยาวนี้ผมกลับบ้านนอกมาครับ ไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่ ถ้าไม่นับเรื่องอากาศที่ไม่หนาวเย็นเหมือนเช่นทุกปี และที่พิเศษสุดๆคือปีนี้เป็นปีที่เชียงรายรถติดวินาศสันตะโล..ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าปีนี้เป็นปีที่คนไทยอยากเที่ยวไทย ไม่รู้ด้วยสาเหตุอะไรล่ะครับ ประกอบกับน้ำมันโครตถูก ก็ขับรถปุเลงๆ เที่ยวกันเป็นประวัติการณ์เชียงรายก็เลยเป็นหนึ่งจังหวัดที่ได้รับผลประโยชน์นี้ไปด้วยเหตุเพราะดันมีแหล่งท่องเที่ยวเยอะผมว่าคนเชียงรายส่วนใหญ่คงเข้าใจ แม้ว่าจะต้องหัวเสียกับสภาพรถติดบ้างก็ตามแต่ แต่ภาพรวมเขาคงคิดว่าถือว่าช่วยจังหวัด ช่วยประเทศไทยคิดแบบนี้ได้ก็สบายใจดีครับกลับมาที่ภาพน้ำโขงนี่นิดนึง...ผมถ่ายไปเรื่อย เพราะว่าจริงๆ แล้วตรงบริเวณที่ผมอยู่อาศํยนั้น มันมีช่วงของน้ำโขงให้เห็นไม่ยาวมากนัก เพราะมันเป็นช่วงของท้องตัวยู (U) พอดี เลยมีมุมถ่ายได้แค่นี้จริงๆ ใครเบื่อก็นึกหน้าเจ้าของบ๊อคละกันนะครับจะได้รู้ว่ายังมีอะไรที่น่าเบื่อกว่าอีกเยอะ...เอิ้กๆๆๆแดดเริ่มแรง...พระอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นแมกไม้...ส่องแสงสาดกระจาย แรงกล้าผมหวังใจไว้ว่าปีนี้จะน่าเป็นปีที่โชติช่วงของผม ดั่งแสงอาทิตย์สีทองที่สาดส่องอยู่ในขณะนี้นะ นะ นะ...และ..............ก็หวังไว้ว่าจะเป็นปีทองของคนที่เข้ามาอ่านเหมือนกันนะจ๊ะ^^ขอให้สุขสมหวังวันปีใหม่กันถ้วนๆ เน่อ.....สาธุ..............
ละเอียดดี
อา... นะ ... 
ลองไล่อ่านเมนท์ดู ไล่ลงมาเรื่อยๆ เออจริงแฮะ มีแต่ผู้หญิงยกเว้นเจ้าของบล๊อก 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ภาพต้นไม้ สายน้ำ ท้องฟ้า ก้อนเมฆ ธรรมดามากๆ
แต่ทำไม........ถึงถ่ายออกมาได้สวยงาม โรแมนติกซะปานนั้น
มันไม่น่าจะมีอะไรให้ถ่ายเลย...แต่นายก้อนหินของพี่...สามารถ...
ทำไม...ไปล้วงเอาความงามของสถานที่ตรงนี้มาได้
ก็แค่....มุมมองของผู้ชายตาบอดสีคนหนึ่ง...
ทำไมต้องทำให้เราทึ่ง...อึ้ง...ตะลึงงัน
เอาละสิ...ปีนี้เปิดมาตระการหัวใจ
มันต้องเป็นปีที่ไม่ธรรมดาของคุณฤทัยนาวาซะแร้ววว...