แหล่งท่องเที่ยว อำเภอ เชียรใหญ่ วัดเขาแก้ววิเชียร วัดเขาแก้ววิเชียร วัด เขาแก้ววิเชียร ตั้งอยู่ บนเนินเขาเล็ก ๆ กลางทุ่งนา ในหมู่ที่ 9 ตำบลเชียรใหญ่ อำเภอเชียรใหญ่ เดิมวัดนี้เรียกว่า วัดเขาวิเชียร ตามหลักฐานจารึกที่ระฆัง ซึ่งปัจจุบันระฆังใบนี้เก็บรักษาไว้ที่วัดพระมหาธาตุ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช วัดเขาแก้ววิเชียรเป็นวัดที่เก่าแก่ก่อสร้างมาไม่น้อยกว่า 400 ปี จากการพิสูจน์อิฐฐาน เจดีย์วัดเขาแก้ววิเชียร โดยกรมศิลปากร นอกจากนี้ที่วัดมีพระปัญญาเป็นพุทธรูปเก่าแก่ และเจดีย์เก่าแก่ ชื่อเจดีย์พระติลิมุ้ย ชาวบ้านมักจะไปกราบไหว้ขอให้บุตรหลานสอบเข้าทำงาน มักจะได้ตามที่ขอ มีบ่อน้ำมากถึง 11 บ่อ มีชื่อเรียกต่าง ๆ กัน และเป็นสถานที่ร่มรื่น พักผ่อนหย่อนใจ เป็นสถานที่ศึกษาพันธุ์ไม้หลายชนิด นอกจากนี้ที่วัดเขาแก้ววิเชียร มีลิงจำนวน 100 กว่าตัว เป็นลิงฝูงใหญ่ซึ่งอาศัยร่วมกันในชุมชนบ้านเขาแก้ววิเชียร เดิมทางการเรียกวัดนี้ว่า " วัดเขาวิเชียร " ตามหลักฐานที่จารึกไว้ที่ระฆังเก่าแก่ ซึ่งปัจจุบันอยู่ที่วัดพระมหาธาตุ นครศรีธรรมราช การที่วัดได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น " วัดเขาแก้ววิเชียร " นั้นสันนิฐานกันว่าการเพิ่มคำว่า " แก้ว " เข้าไปนั้นน่าจะเพราะวัดนี้มีสิ่งแปลกประหลาดอย่างหนึ่งที่ชาวบ้านเรียกว่า " แก้ว " ซึ่งมักจะปรากฏให้ชาวบ้านเห็นกันบ่อยๆโดยเฉพาะพระครูวิเชียรปทุมรัตน์ เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันก็ได้บเห็นอยู่บ่อยๆเช่นกัน เมื่อพุทธศักราช 2514 ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 10 ขณะนั้นเวลาใกล้ค่ำท่านเจ้าอาวาสได้พักผ่อนพร้อมด้วยพระภิกษุและชาวบ้านหลายคนก็ได้เห็นสิ่งที่ชาวบ้านเรียกว่า " แก้ว " ได้ลอยขึ้นมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของภูเขาขนาดเท่าพระจันทร์เต็มดวง สีเขียวปนขาวลอยไปทางทิศตะวันตกของภูเขาก่อนที่จะตกได้แตกออกเป็นประกายแล้วตกลงไปจึงได้ชื่อว่า " วัดเขาแก้ววิเชียร " ตั้งแต่นั้นมา วัดเขาแก้ววิเชียรเป็นวัดเก่าแก่มานาน แต่ไม่ปรากฏหลักฐานว่าสร้างขึ้นเมื่อใด สมัยใด แต่พอคาดคะเนได้ว่าสร้างมาแล้วไม่น้อยกว่า 400 ปี เนื่องจากทางวัดได้นำอิฐเก่าที่เจดีย์ไปให้กรมศิลป์พิสูจน์ เมื่อ 2514 กรมศิลป์บอกว่าอิฐเก่านี้สร้างมาไม่น้อยกว่า 400 ปี ในวัดปรากฏพระพุทธรูป 2 องค์ ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า " พระติ " " พระลิมุ้ย " แต่ชาวบ้านเรียกว่า " พระติลิมุ้ย".. วัดนี้มีบ่อน้ำรอบเขา รวมทั้งหมด 12 บ่อ มีชื่อเรียกดังนี้ในสมัยก่อน แต่ตอนนี้อาจจะยังเหลืออยู่น้อยไม่ครบตามจำนวนแล้วเท่าที่เห๊น 1. บ่อปริกหรือบ่อตริก ไม่ปรากฏหลักฐานว่าทำไมชื่อนี้ 2. บ่อปลิง เดิมมีปลิงอาศัยอยู่จำนวนมาก 3. บ่อยาง เป็นบ่อที่ใกล้ต้นยาง เดิมใช้ล้างกระดูกคนตาย 4. บ่อโพธิ์ เป็นบ่อที่อยู่ใกล้ต้นโพธิ์ 5. บ่อข่อย เป็นบ่อที่อยู่ใกล้ต้นข่อย 6. บ่อกุล เป็นบ่อที่อยู่ใกล้ต้นพิกุล 7. บ่อเผือก เดิมมีปลาไหลสีขาวหรือปลาไหลเผือกอาศัยอยู่ 8. บ่อปลา มีปลาอาศัยอยู่ชุกชุม 9. บ่อพร้าว ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าทำไม่ชื่อนี้ 10. บ่อหลวงหรือบ่อส้ม น้ำในบ่อนี้บางครั้งมีรสส้มและบางครั้งมีรสจืด 11. บ่อพรก บ่อนี้มีก้นคล้ายกับกะลามะพร้าว หรือชาวบ้านเรียกว่าพรก 12. บ่อพูด อยู่ใกล้ต้นพูดหรือมะพูด นอกจากบ่อน้ำแล้วยังมีถ้ำหลายแบบอยู่รอบเขา 7 ถ้ำมีชื่อเรียกดังนี้ 1. ถ้ำผี เป็นถ้ำที่ใช้เก็บกระดูกคนตายสมัยก่อน 2. ถ้ำชาติ เป็นถ้ำที่มีหินสีแดงหรือสีชาติ 3. ถ้ำพระผุด เป็นหินที่มีพระพุทธไสยาสน์ ชาวบ้านเรียกว่าพระผุด 4. ถ้ำเสือ มีหินคล้ายเสือหมอบอยู่กลางถ้ำ 5. ถ้ำค้างคาว เป็นถ้ำที่มีค้างคาวอาศัยอยู่มากจนถึงปัจจุบัน 6. ถ้ำพระ เป็นถ้ำที่เก็บพระพุทธรูปสมัยก่อน แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว 7. ถ้ำนาก เป็นถ้ำที่นากกินปลาอาศัยอยู่ และนี่คือประวัติโดยคร่าวๆของ " วัดเขาแก้ววิเชียรครับ" ^^^^^^^^^^^^^ การเดินทาง^^^^^^^^^^^^^^^ สะดวก มากครับถนนราดยางตลอดสาย โดยทางรถยนต์ จากนครศรีธรรมราชใช้ทางหลวง หมายเลข 408 (นครศรีธรรมราช-สงขลา)เลี้ยวซ้ายบริเวณสามแยกบ้านสระไคร (ประมาณ กม. ที่ 25 ) ใช้ถนนราดยางตลอดเส้นทางถึงวัดเขาแก้ววิเชียร ระยะทาง 8 กิโลเมตรอยู่ติดกับ โรงเรียนชุมชนวัดเขาแก้ววิเชียร และ โรงเรียนวิเชียรประชาสรรค์ ลิงhref="//www.bloggang.com/data/v/voravit-phon/picture/1303187583.jpg" target=_blank> อำเภอเชียรใหญ่มีประวัติความเป็นมาสืบทอดมาแต่ครั้งสมัยสุโขทัยเป็นราชธานี แต่มีหลักฐานแน่ชัดในสมัยสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ปรากฏในทำเนียบข้าราชการเมืองนครศรีธรรมราช จุลศักราช 1173 ว่า ท้องที่อำเภอนี้เป็นหัวเมืองฝ่ายขวา ขึ้นอยู่ในเขตปกครองท้องที่เมืองนครศรีธรรมราช ชื่อ เมืองพิเชียร ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการปฏิรูปการปกครองครั้งสำคัญ มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ ร.ศ.116 ในปี พ.ศ. 2440 มีการรวมหัวเมืองฝ่ายขวาในลุ่มน้ำปากพนัง 4 หัวเมืองเข้าด้วยกัน คือ เมืองพิเชียร เมืองพนัง เมืองเบี้ยชัด (ที่ตั้งอำเภอปากพนังในปัจจุบัน) และที่ตรงตำบลคลองกระบือและตำบลหูล่องตั้งเป็นอำเภอเรียกว่า "อำเภอเบี้ยชัด" ทำให้เมืองพิเชียรกลายเป็นตำบลหนึ่งของอำเภอเบี้ยชัด สำหรับที่ตั้งของเมืองพิเชียรสันนิษฐานว่า เดิมตั้งอยู่ฝั่งขวาของแม่น้ำปากพนัง ที่บ้านหม่อมราม หมู่ที่ 3 ตำบลบ้านกลางปัจจุบัน และเล่ากันว่าที่ตั้งบ้านพิเชียรมีต้นตะเคียนใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง จึงเรียกกันว่า "บ้านพิเชียรเคียนใหญ่" เรียกสั้น ๆ ภาษาปักษ์ใต้ว่า บ้านเชียรใหญ่ ต่อมาเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2480 กระทรวงมหาดไทยได้ประกาศตั้ง กิ่งอำเภอเชียรใหญ่ และยกฐานะเป็น อำเภอเชียรใหญ่ เมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2490 (ขอขอบคุณภาพและข้อมูลทางอินเทอร์เน๊ต) เรือพระวัดเขาแก้ววิเชียร ปี พ.ศ.2554 เรือพระวัดเขาแก้ววิเชียร พ.ศ.2554 ขอมอบเพลงนี้ ให้เด๊กเชียรใหญ่ --------------------   Create Date : 11 มีนาคม 2554 10 comments Last Update : 18 สิงหาคม 2555 22:52:53 น. Counter : 9352 Pageviews. Share Tweet

มาเจิม บลอค ให้นะครับ   โดย: Kavanich96 13 มีนาคม 2554 19:30:17 น.

ขอบคุณครับ   โดย: วรวิช (voravit_phon ) 14 มีนาคม 2554 23:28:10 น.

ดีใจจังที่เจอ blog นี้บ้านเราอยู่ใกล้วัดนี้มาก ได้ยินเรื่องเล่ามาตั้งแต่เด็กๆว่า คนเฒ่าคนแก่ในละแวกนี้เคยเห็นดวงแก้วลอยวน 3 รอบก่อนหายไปบนยอดเขา และยังมีงูเหลือมขนาดใหญ่มากคุ้มครองวัดอยู่ค่ะ ด้านล่างวัดจะมีถ้ำ เรียกกันว่าวัดถ้ำ เป็นถ้ำค้างคาว มีพระพทธรูปผุดอยู่เหนือก้อนหิน เรียกกันว่าพระผุด แต่เสียดายที่วัดนี้ไม่ได้รับการพัฒนาและรักษาสิ่งที่มีค่าต่างๆไว้ให้ลูกหลานได้ดู จำได้ว่าตอนเราเด็กๆ มีการขโมยพระพุทธรูปมากมาย จับไม่ได้เลยสักครั้ง ส่วนโบถส์เก่าแก่ที่อยู่ด้านบนของภูเขานี้ ด้านล่างพื้นโบถส์ไม่แน่ใจว่ามีน้ำอยู่หรือไม่ ถ้าเข้าไปจะได้ยินเสียงก้องกังวานเป็นอย่างมาก ส่วนด้านหลังของวัดจะมีสระบัวขนาดใหญ่ เมื่อ 20 ปีที่แล้วมีดอกบัวเต็มสระสวยงามมาก มีถ้ำค้างคาวที่ยังมีชีวิตอยู่ค่ะ อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาช่วยดูแลรักษาเหลือเกิน ลึกๆในใจได้แต่หวังว่าถ้าตัวเองมีบุญวาสนาจะพัฒนาวัดนี้ให้ได้สักวัน / เด็กวัดเขา   โดย: rungsiyagone IP: 58.137.117.194 12 ตุลาคม 2554 14:27:52 น.

ดีใจกับบล็อกนี้มาก..ได้เห็นพัฒนาการจากฝีมือเด็กบ้านเรา..ผมคนหนึ่งที่คลุกคลีกับชุมชนนี้..อยากให้ศึกษาประวัติของวัดและชุมชนให้ดีและถูกต้อง..เพื่อลูกหลานจะได้สืบทอดต่อไปไม่สิ้นสุด   โดย: ฉาน ลูกศิษย์ท่านชา IP: 223.204.182.2 15 มิถุนายน 2555 13:06:00 น.

ดีใจจังที่เจอ blog นี้บ้านเราอยู่เชียรเขากัน   โดย: เด๊กเชียรเขา IP: 182.52.215.81 13 ธันวาคม 2555 21:25:57 น.

ดีใจจ้งพบวัดบ้านเราผมผู้นำท้องถื่น   โดย: สุรศักดิ์ สุขเกื้อ IP: 110.49.224.21 11 ธันวาคม 2556 22:11:34 น.

เราอยู่บ้านคลองแดน เคยบวชจำพรรษาท่ีวัดเขามาแล้ว ๑ พรรษา   โดย: จ่าสูตน์ IP: 118.173.13.204 17 กรกฎาคม 2557 13:46:47 น.

ผมเคยเป็นเด็กวัด เป็นหลานพ่อท่านชา หรือพระครุวิเชียรปทุมรัตน์ อยากจะพัฒนา ให้เป็นแหล่งท่องเทียว ของอำเภอเชียรใหญ่ เพระามีสิ่ง ที่ควรค่าในการศคึกษามาก มีต้นไม้ที่มีอายุมากกว่า 100 ปี หลายต้น บางต้นคนโอบ 3 คนยังไม่รอบครับ ฝากผู้นำท้องถิ่นดูแลด้วยครับ   โดย: ปิยธรรม IP: 171.97.23.105 17 เมษายน 2560 12:00:50 น.

ปัจจุบันวัดมีแผนจะพัฒนาให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแล้วครับ โดยมีแผนจะบูรณะศาลาพระติลิมุย และสร้างพระบรมธาตุฯครับ ตอนนี้วัดเปลี่ยนแปลงไปพอสมควร ผมอยากให้ทุกๆคนกลับมาเที่ยวมาทำบุญที่วัดบ้างครับ   โดย: หนึ่ง คนเชียรเขา IP: 49.230.216.125 15 เมษายน 2561 14:20:42 น.

เคยเป็นเด็กวัด อาศัยกุฏิหลังเล็กด้านหลังหอสมุดเก่ากับพระไม้เรียง (ปัจจุบันเป็นข้าราชการบำนาญ) พ่อท่านชาเป็นเจ้าอาวาส ท่านมักจะชักชวนผมไปกับท่านอยู่บ่อย โดยเฉพาะปากพนัง นั่งเรือหางยาวจากท่าน้ำตลาดเชียรเขา ไปท่าน้ำตลาดปากเชียร ลงเรือด่วนไปปากพนัง ขึ้นฝั่งไปวัดใต้ฝั่งตะวันออกท่านไปหาพระครูเมตตาวิหารีหลายครั้ง และไปวัดใต้ฝั่งตะวันตกท่านไปหาพระครูประภาสก็หลายครั้ง พ่อท่านชา(พระครูวิเชียรปทุมรัตน์) ได้พัฒนาวัดมาเป็นลำดับ ต่อจากเจ้าอาวาสองค์เดิม (พ่อท่านผ่อง มีซ้าย) ทำให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของวัดมาตามลำดับ วัดเขาแก้ววิเชียรทำไมไม่สามารถจัดให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวได้ยังจาดเกินอะไรบ้าง สิ่งที่ขาดประการแรกคืองบประมาณ มีเงินเมื่อไหร่ทุกอย่างทีทุกคนคิดไว้ปรากฎขึ้นในทันที สามารถปรับเชิงเขาโดยรอบ มีรถสองแถวเล็กรับนักท่องเที่ยวนั่งชมบรรยากาศรอบเชิงเขาได้ ปรับเมรุปัจจุบันออกไป สร้างที่แห่งใหม่แทน ทางทิศเหนือ ถมพื้นที่ทั่วบริเวณ ลงหินเกล็ดให้ทั่ว ปลูกต้นไม้ดอกไม้ประดับ จัดระเบียบแล้ววางที่นั้งพักไว้เป็นระยะ ทีรูปหล่อหลวงปูทวดขนาดพอเหมาะหันหน้าหาถนนทางทิศเหนือ มีกำแพงแก้วยาวตลอดแนวปรัยถนนให้กว้างขึ้นเป็นคอนกรีด ทางทิศใต้มีร้านจายของที่ระลึกหรือสินค้า OTOP ( ขาดงบประมาณครัย) บนเขา รื้ออาคารที่ไม่เป็นระเบียบออกให้หมด สร้างขึ้นใหม่ตามแบบแปลนื่เขียนเอาไว้อย่างสวยงาม บูรณะโบสถ์เก่าให้สวยงามตามที่เห็นสมควร ปลูกต้นยาง ไม้ยูง(ไม้เดิมๆที่เจริญเติบโตดีกับสภาพของพื้นที่) ถูกโค่นไปหมดแล้ว ไม้ตะเคียนไม่เหมาะเพราะเขาไม่ชอบดิน แคระแกร็นอยู่อย่างที่เห็น ไม่ได้ปลูไว้เพื่อใช้ไม้ แต่ปลูกรักษาสภาพเดิมที่เคยร่มรื่นาวยงาม สิ่งที่เกิน ประการแรก จำนวนประชากรลิง มากเกินความจำเป็น ลิงไม่เหมือนสัตว์อื่น เขาอยู่ไม่นิ่ง ทำลายเายหายทั้งหลังคากุฏิ ข้าวของ ของนักแสวงบุญ ทำลายชิ้นส่วนรถยนต์ เพราะเขามีจำนวนมากจึงไม่เกรงกลัวแะไร แต่ถ้าลดจำนวนลง3ใน4 เขาจะหยุดพฤติกรรมเดิมๆลง เพราะเขาจะรู้สึกไม่ปลอดภัย(ประสานกับเจ้มหน้าที่ได้ตลอด ประการที่2 สิ่งที่เกิน บ้านเรือนชาวบ้านที่อยู่ชิดเชิงเขา ต้องย้ายออกให้หมด ภูมิทัศน์ขาดความสวยงาม ยิ่งปล่อยเอาไว้ก็ยิ่งเป็นปัญหา ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ   โดย: ดามพ์ ลักษณะวิลาศ IP: 58.9.55.245 6 กรกฎาคม 2562 12:35:35 น.