BlogGang.com : : vistapa : รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนนะ

รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนนะ

ที่ต้นเข็มขาววันนี้
ดอกเข็มขาวส่งกลิ่นหอมฟุ้งขจรขจาย
ไข่ของผีเสื้อที่เป็นตัวหนอนกินใบอ่อนของต้นเข็ม
วันนี้ได้กลายเป็นดักแด้สีเขียวกลมกลืนไปกับใบเข็มขาว

มันสร้างใยบางๆ ห่อหุ้มตัวเองไว้
แล้วก็นอนอยู่นิ่งๆ อยู่ในปลอกใยที่ห่อหุ้มตัวของมัน
ไม่กินอะไร ไม่เคลื่อนไหว
เพราะเป็นช่วงที่มันอ่อนแอที่สุด
ตัวแมลงอย่างต่อ แตน หรือนก เป็นอันตรายของมันอย่างยิ่ง
มันจึงต้องพรางตัวด้วยสีที่เหมือนใบไม้ หรือเปลือกไม้ที่มันเกาะอยู่

หัวใจของคนเราก็เหมือนกัน
มีเวลาที่จะเข้มแข็ง และมีเวลาที่จะอ่อนแอได้ทุกเมื่อ
ด้วยหัวใจนั้นอ่อนนุ่มเพราะทำด้วยเลือดเนื้อ
ไม่ได้ทำด้วยหิน หรือเหล็กไหลอะไร

หลายต่อหลายครั้งที่หัวใจโดนกระทบกระแทก
ไม่ว่าจะด้วยคำพูด ไม่ว่าจะด้วยการกระทำ หรือแม้แต่ความรู้สึกที่รับได้ด้วยใจ
เราอาจจะทนได้หลายครั้งหลายหน แต่ก็มีขีดจำกัดที่จะทน

หลายต่อหลายครั้งที่เราขีดวงสำหรับตัวเราเอง
หรือทำเป็นเข้มแข็ง อดทน
ด้วยรอยยิ้มพรายบนใบหน้า ในขณะที่น้ำตาไหลท่วมใจ
สร้างเกราะขึ้นไว้ป้องกันตัวเอง ครั้งแล้วครั้งเล่า
เหมือนหนอนผีเสื้อที่สร้างใยบางพันไว้รอบตัวมัน

แต่รู้ไหม เวลานั้นหัวใจอ่อนแอที่สุด
แค่เพียงกระทบอะไรเล็กน้อย หัวใจก็พร้อมที่จะแหลกลาญไปในทันที
ถึงจะสร้างเกราะป้องกันให้เข้มแข็งอย่างไร
วางหน้าให้ยิ้มรื่นอย่างไร ใจที่เจ็บปวดก็เกินจะอดทนได้
มันก็ไม่ต่างอะไรกับตัวดักแด้ของหนอนผีเสื้อหรอก ใช่มั้ย

ต้องอยู่นิ่งๆ เฉยๆ และมีสติที่จะพิจารณายอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น
ว่าทุกข์นี้จะไม่อยู่กับเรานานนัก และเราจะไม่เจ็บเช่นนี้ตลอดไป
รอให้ถึงวันที่เราจะเข้มแข็ง และลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งอย่างสง่างาม

รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนนะ..
ฉันจะออกไปจากเกราะป้องกันนี้
แล้วจะเป็นผีเสื้อแสนสวย แข็งแรง
ที่พร้อมจะบินไปสู่โลกกว้าง ชื่นชมกับสิ่งดีๆ ในชีวิต
ที่ยังมีสิ่งงดงามให้ฉันได้เห็นอีกมากมาย

ฉันคงไม่เจ็บนานนักหรอก...คนดี

Create Date : 27 พฤษภาคม 2549

Last Update : 31 สิงหาคม 2549 11:21:12 น.

0 comments

Counter : 417 Pageviews.