Neverending Story จินตนาการไม่รู้จบ................
Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2549
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
22 พฤษภาคม 2549
 
All Blogs
 
คืนเงียบเหงา...วันที่ไม่มีเธอ





คืนเงียบเหงา...วันที่ไม่มีเธอ
ฉันกับหนังสือ..เสียงเพลง...บทกลอน....และความคิดถึง..










คืนนี้เงียบเหงาจังเลย
ไม่มีเสียงออดอ้อนของเธอเหมือนที่เคยได้ยินทุกวัน
ฉันได้แต่คิดถึงเธอ....ว่าป่านนี้เธออยู่ที่ไหนแล้ว
ฟังเพลงที่เคยฟังด้วยกันแล้วก็ยิ่งคิดถึงเธอมากขึ้นไปอีก
อืมม....ช่างเป็นวันที่ว้าเหว่เสียนี่กระไร...



....ป่านนี้เธอจะอยู่ไหน......ป่านนี้เธอเป็นอย่างไร...
จะมีใครดูแลหรือเปล่า...
ป่านนี้คงจะนอนหนาว.....ป่านนี้คงจะเงียบเหงา..
ฝากเดือนและดาว....
.บอกว่าฉันยังห่วงเธอ........




เฮ้อ...คิดถึงเธอจังเลยจ้ะ...
คนที่เงียบเหงา และคนที่นอนหนาว
น่าจะเป็นฉันมากกว่านะเนี่ย..



...ความคิดถึงทรมานปานใจดับ
เพิ่งซึ้งกับพิษสงความหลงใหล
มันร้อนรุ่มทั่วร่างอย่างสุมไฟ
กิ่งไม้ไหวก็ผวาตั้งตาคอย



ความรักเป็นเช่นนี้เองนี่หนอ
สุขยามคลอเคียงใกล้ไม่เหงาหงอย
ทุกข์ยามที่ห่างไกลใจเลื่อนลอย
ชีวิตพลอยชาชืดโลกมืดมน....





สองสามวันมานี่..ไม่รู้ฉันเป็นอะไรซิ
มีความรู้สึกเหมือนอยากจะหยุดอยู่นิ่งๆ สักพัก
บางทีก็นึกอยากจะถอยห่างออกมาจากเธอ
หรือแม้กระทั่งคิดไปว่าควรจะเดินออกไปจากชีวิตเธอซะเลยดีไหม
แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะอะไรเธอคงรู้ดี


ฉันหยิบหนังสือเล่มที่เธอให้มาออกมาอ่าน
บทแล้วบทเล่า...เรื่องราวต่างๆซึมซับเข้าไปในหัวใจ
ทำให้หัวใจเต้นแรง....
แต่ก็เพราะคิดถึงเธอมากกว่าข้อความในหนังสือเสียอีก



....ถ้าตัดความรู้สึกบางด้านลงได้บ้าง
คนเราก็จะสามารถโอบกอดกันได้มากกว่าหนึ่งวิธี
หัวใจก็จะเต้นแรงและระอุอุ่นอยู่ได้เสมอๆ.....


หนังสือว่าอย่างนี้...ฉันก็ว่าจริง
เพราะบางทีฉันยังรู้สึกอยากกอดเธอด้วยความรู้สึกอื่นเหมือนกันนะ



............อยากโอบกอดรักเธอแนบอยู่เคียงกาย
จะพันธนาการเธอด้วยหัวใจที่มี
อยากจะขอบคุณมอบความอบอุ่นให้เธอคนดี
รักเธอด้วยใจหมดใจ................




หลายครั้งที่ฉันรู้สึกว่าเราเดินเข้าใกล้กันมากจนเกินไป
จนวงกลมของเราเข้ามาเกยซ้อนกัน
แล้วฉันก็คิดว่าควรถอยออกมาสักก้าวดีกว่า
แทนการเดินจากกันตลอดไป
เพราะฉันยังทำใจยอมรับตรงนั้นไม่ได้ซะที
แต่พออยู่ใกล้กัน..ฉันก็กลัว...
กลัวว่าจะไปทำร้าย ทำลายชีวิตของเธอเข้า
จนบางครั้งฉันรู้สึกผิดในใจ
แล้วก็รู้สึกโทษตัวเองทุกทีเลยที่คิดขึ้นมา




......เธอคือทุกความหมาย ในชีวิตฉัน คือที่สุดในหัวใจ
ถ้าทั้งชีวิตนี้ ที่มันอ้างว้าง จะยังมีสักครั้ง ที่ได้อบอุ่นใจ

ทั้งชีวิตฉัน ที่มันผิดพลาดไป ถ้าแม้ มีสักครั้งที่ทำถูก
ก็ครั้งเดียวครั้งนี้ ที่รักเธอ ที่สุดในหัวใจ.........................












และบางทีฉันก็รู้สึกเหมือนเธอรุกเข้ามาในชีวิตฉันทีละน้อยๆ
ทั้งที่เธออาจจะแค่ห่วงใยฉัน อยากช่วยแบ่งเบาปัญหาในใจฉัน
รักและหวังดีกับฉันจริงๆอย่างที่เธอบอกก็ได้
แต่ฉันก็นิสัยเสียที่คอยจะระแวงแคลงใจอยู่เรื่อย
มันอาจจะเป็นสัญชาติญาณการป้องกันตัวของมนุษย์เราก็ได้ ใช่มั้ย
ที่เมื่อเวลามีอะไรรุกเข้ามาหาตัว ก็มักจะถอยหนีไว้ก่อนไง



.......คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนขีดโชคชะตา
สั่งฉันและเธอให้มา ให้ได้พบเจอกัน
ให้ฉันได้มีโอกาส ลิ้มรสในความชื่นบาน
ให้เรามีกัน มีวันเวลาที่ดี............



.... แค่เธอรักฉันที่ผ่านมาก็เป็นเกียรติเกินพอ
ไม่ขออะไรมากมายแค่ได้รักเธอ
แค่มีเวลาช่วงหนึ่งที่สมบูรณ์ที่มีเธอ
ชีวิตของฉันก็คุ้มกว่าคนมากมาย....



...... แค่เพียงได้พบได้เจอะเธอ นั้นก็ดีเกินพอ
จากนี้ฉันจะไม่ร้อง จะไม่ขออะไร
ถึงเราจะต้องจากกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
แต่รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่เคยเสียใจ..ที่ได้รักเธอ...





ฉันคิดมากเสมอ ร้อยแปดพันเก้า คิดมันไปเรื่อยๆ
เธอก็รู้ว่าฉันคิดมาก เซ้นท์ซิทีฟ
และ มักจะงอนเวลาที่ถูกกระทบด้วยคำพูดของเธอเสมอ
มันเจ็บนะ...แล้วก็เจ็บมากเสียด้วยเวลาที่คิดขึ้นมาทีไรว่า...
..ฉันเป็นเกมอะไรสักอย่างของเธอหรือเปล่าหนอ...
ที่เธอรู้สึกว่ามันท้าทาย...และอยากเอาชนะแค่นั้น..




.....ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่เดินผ่านมาและจากไป
อาจไม่ใช่คนแรก
หรือคนสุดท้ายในหัวใจเธอ



ก็แค่ความรู้สึกที่มีต่อกัน
หรืออาจเป็นเพียงฝันอันเพ้อเจ้อ
แต่ก็จริงจังจริงใจเสมอ
กับเธอไม่ใช่..ใคร ......



ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง...
ที่เธออาจไม่ซึ้งในความหมาย
ก็ถ้าบอกว่าให้เธอไปทั้งหัวใจ
แล้วเธอจะเข้าใจมากขึ้นไหมนะ.......





แล้วเธอก็พยายามที่จะบอกฉันว่า อย่าคิดมาก
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก
และไม่มีวันที่เธอจะทำอย่างนั้น...อย่างที่ฉันคิด
เธอว่า.สิ่งที่ฉันทำให้กับเธอมันเต็มจนล้นหัวใจเธอแล้ว..
ฉันฟังแล้วก็เป็นสุขใจนะ
หายงอน กลับไปหวานกับเธอเหมือนเดิม
แล้วก็เป็นอีกทุกที ที่เธอพูดกระทบใจ
ทั้งที่บางทีเธอก็แค่แหย่ฉันเล่น
หรือไม่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้นสักนิดเดียว
แล้วเธอก็บอกฉันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า...
เป็นอย่างนี้ทุกทีซิน่า....
จนบางทีเธอก็ตัดบทว่า ตามใจ อยากคิดอย่างนั้นก็ตามใจ..
เฮ้อ..คงจะรำคาญที่พูดแล้วฉันไม่ยอมเข้าใจซะทีละสิ
ก็แล้วเธอหมายความอย่างที่พูดจริงหรือเปล่าล่ะจ๊ะ...




If the sun should tumble from the sky
If the sea should suddenly run dry
If you love me, really love me
Let it happen I won't care



Shall I catch a shooting star
Shall I bring it where you are
If you only say you care
I can make a mountain fall
I'll do anything at all
As long as you are there



When at last my life on earth is through
I will share eternity with you
If you love me, really love me
Let it happen darling I won't care




แม้ฟ้าจะไร้ดวงตะวัน
ฤาทะเลจะแห้งเหือดหาย
แค่เธอบอกว่ารักฉันนั้นหมดใจ
โลกนี้จะเป็นอย่างไรฉันก็ยินดี



และดาวทุกทุกดวงในห้วงฟ้า
ฉันจะเก็บมันมาไว้ให้เธอที่นี่
แทนความรักเปี่ยมล้นจากหัวใจคนคนนี้
และตอบแทนความรักที่มีจากเธอ



หรือแม้หากวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย
เธอจะคือความหมายเสมอ
หนึ่งชีวิตนี้ที่ได้รักเธอ
ก็งดงามเลิศเลอสำหรับฉัน..นิรันดร...











บางครั้งเธอเล่าเรื่องคนอื่นในชีวิตของเธอให้ฉันฟัง
ฟังแล้วฉันก็อดเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้สักที
ฉันก็คอยแต่จะคิดว่า
วันหนึ่งเมื่อความสัมพันธ์ของเราเป็นอดีตไปแล้ว
เธอจะเล่าเรื่องของฉันให้ใครต่อใครฟัง
เหมือนที่เล่าให้ฉันฟังอย่างวันนี้มั้ยนะ
ที่จริงแล้วฉันไม่ชอบเลยที่จะพูดถึงบุคคลที่สาม
แต่เวลาที่เธอเล่า....ฉันก็ฟังแค่ผ่านหูไปเฉยๆ
ส่วนใจก็คิดเตลิดเปิดเปิงไป เปรียบเทียบไป
แล้วเธอก็รู้ใจฉันทุกที..
ว่าฉันคิดอะไร ทุกครั้งที่ฉันเงียบเสียงไปเวลาที่เราคุยกัน
หรือแม้กระทั่งรู้ว่าฉันกำลังน้ำตาไหลรินอยู่
แม้เธอจะไม่ได้ยินเสียงฉันสักนิดก็ตาม
เธอรู้ใจฉันเสมอ....
และฉันก็ไม่อาจซ่อนใจให้พ้นความรู้สึกของเธอได้เลย




.......คนโง่อย่างฉัน เชื่อใจเสมอ
ว่าเธอจะแคร์ และเห็นฉันมีความหมาย
ก็เลยเฝ้ายอม ทุ่มเทให้เธอหมดทั้งใจ
เหตุผลอย่างเดียวของคนโง่คือรักเธอ........




ฉันรู้...เธอเป็นคนฉลาด
เธอจดจำทุกอย่างที่ฉันพูดกับเธอได้อย่างแม่นยำ
ต่างกับฉัน..ฉันพูดแล้วก็ไม่จำหรอก...
แล้วก็มักจะโดนเธอย้อนคำอยู่บ่อยๆ
เธอพยายามที่จะรู้ทุกเรื่องราวที่เป็นตัวฉัน
เป็นเพราะว่าฉันเป็นคนที่เธอสนใจ
หรือเพราะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..
ฉันไม่เคยคิดว่าจะปิดบังอะไรหรอก...เวลาที่เธอซักไซร้ไล่เลียงน่ะ
แต่ฉันก็ไม่อยากบอกเธอทุกเรื่องนี่นา..
และบางทีก็ดูเหมือนกับว่าเธอกำลังค้นหาอะไรในใจฉัน
เพราะว่าเธอก็อาจจะระแวงในความเป็นตัวตนของฉันก็ได้
ฉันว่าเธอก็มีสิทธิ์ที่จะคิดอย่างนั้นกับฉัน
เหมือนที่เธอรู้สึกกับคนอื่นยังไงล่ะ....ใช่มั้ย




.....เหตุผลข้อเดียวที่สั่งให้หัวใจทำทุกอย่าง
ก็คือใจฉันมันรักเธอ
เหตุผลใดๆ คงไม่มีความหมายเท่ารักเธอ
และคิดว่าเท่านี้ก็คงพอ.....




ฉันมักจะหยุดพูดเสมอ เมื่อชักจะรู้แกวว่า
เริ่มจะเล่าอะไรต่อมิอะไรให้เธอฟังมากเกินซักหน่อยแล้ว
หรือรู้สึกว่า..เธอชักจะรู้เรื่องของฉันมากไปแล้วนะเนี่ย....อืมม เนอะ...
มันดูเหมือนเธอเอาเปรียบฉันนะ
ที่ไม่ค่อยจะยอมเล่าเรื่องของตัวเองให้ฉันฟัง
คอยแต่จะมาซักประวัติฉัน
ยังกับเป็นคนสำรวจสำมะโนประชากรยังไงยังงั้น



.....บอกไม่ถูกว่าทำไมรักเธอ
พูดได้เพียงว่าเธอคือสุดหัวใจ
ใครจะมองว่าฉันนั้นงมงาย
บอกเลยว่าไม่เคยจะใส่ใจ........




จริงนะ..ฉันไม่ค่อยจะเชื่อเลย
ว่าทุกครั้งที่เธอพูดว่าเธอหวง..และแคร์ฉันนั้น
เธอจะหมายความอย่างนั้นจริงๆ ฉันมักจะหัวเราะทุกทีที่ได้ยิน...
และเธอก็ไม่ชอบที่ฉันหัวเราะ
เธอว่า...เหมือนกับฉันหัวเราะเยาะเธอ แต่ไม่ใช่หรอกจ้ะ
ฉันแค่คิดว่า..เธอยังไม่แน่ใจกับคำพูดของตัวเองมากกว่า..
เธออาจจะแค่พูดเอาใจฉันให้ฉันรู้สึกดีๆ เท่านั้นเองว่าเธอแคร์
ฉันพยายามที่จะเข้าใจมัน...และเราก็เข้าใจกันดีเสมอมา
ในความรู้สึกตรงนี้ ตรงที่ต่างคนต่างเป็นอิสระในใจ
แล้วก็แอบซ่อนความรู้สึกถึงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกันอยู่ลึกๆ ต่างหาก




.....ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร เพราะมันไม่ใช่เธอ
แต่ขอให้เป็นอย่างเธอ ทั้งตัวและหัวใจ
ไม่รู้ว่าวันพร่งนี้ จะดีจะร้าย
ถึงแม้จะเป็นอย่างไร ไม่เสียใจที่รักเธอ....










ฉันคิดเสมอและบอกตัวเองว่าวันหนึ่งเธอจะเดินจากฉันไป
และเส้นทางของเรามันคงเป็นเส้นขนานเช่นนี้ตลอดไปแหละ
วันหนึ่งวงกลมของเธอก็จะค่อยๆ ถอยห่างไปจากฉัน
และฉันก็ต้องทำใจกับการจากไปของเธอ
เพราะว่าวันหนึ่งมันจะเป็นอย่างนี้
ชีวิตเป็นของเธอ ทางเดินนั้นเป็นของเธอ
วันหนึ่งเธอจะไปตามทางที่เธออยากไป....ไปไกลจากฉัน...
ไปพบเจอคนที่เธอจะพูดอย่างนี้ได้อีก ....อย่างที่พูดกับฉัน...
และฉันคงไม่รู้ว่าจะทำยังไง....ร้องไห้เสียใจ
แล้วก็ต้องทำใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า
มองดูเธอเดินจากไปกับทางและคนที่เธอเลือกแล้วต่างหาก
อะไรจะมาเจ็บปวดเท่ากับความคิดที่ทำร้ายตัวเองเป็นไม่มี
ฉันรู้ดี ..แต่ก็ฉันทำตัวของฉันเองนี่จะทำไงได้ล่ะ จริงมั้ย




.....เธออาจมีร้อยเหตุผลที่เธอจะไป
แต่ฉันมีเพียงเหตุผลเดียวจะให้เธออยู่
ฟังเสียงหัวใจของฉัน แล้วเธออาจจะรู้
เหตุผลเดียวมีอยู่ก็คือรักเธอ....................



เธอรู้ใช่ไหมว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ...



พูดอย่างนี้เธอก็จะบอกว่า...ฉันไม่รักตัวเองเลย...
ไม่ใช่หรอกจ้ะ...ฉันพูดเสมอนี่นะว่าอย่าคาดหวัง อย่าเดา...
ฉันจึงไม่อยากที่จะคิดเข้าข้างตัวเองก็เท่านั้น...



....... ....... อยากรู้ ฉันยังคงจำเป็นหรือเปล่า...
เก็บฉันไว้ อยู่ตรงไหน อยากรู้ รักเรายังคงมีอีกไหม
ฉันควรจะไป หรือยัง


.............. .อยากมีความมั่นคง ไม่หวั่นไหว.....
อยากมีความเชื่อใจ ไม่จืดจาง แต่ความเป็นไปของเรา
เปลี่ยนไปทุกอย่าง ให้ฉันทำใจยังไง
จะให้ฉันทำใจยังไง.....................





จริงซินะ..ถึงวันนั้นแล้ว ฉันคงไม่รู้ว่าจุดยืนของตัวเองอยู่ตรงไหน
ไม่ต้องรอถึงวันนั้นหรอก ....ถึงแม้แต่วันนี้เองก็เถอะ
ฉันยังสับสนกับตัวเองอยู่เลยว่าควรทำตัวยังไงกับเธอดี
กับความรักสองมิติของเรา.....



..... จะเก็บเอาวันเวลาที่ดี ที่เรามีกัน
ไว้เติมคืนและวัน ยามไม่มีเธอ จะเก็บไอรักที่เรายังมี
ต่อกันคืนนี้... ไว้เติมใจยามเธอ ห่างไกล ........




จริงนะ...มันเหมือนกับว่า ยิ่งเราเข้าใกล้ความรักเท่าไหร่
มันก็ยิ่งทำให้เราเจ็บมากขึ้นเท่านั้น
ใครสักคนบอกว่า การที่จะรักได้อย่างมีความสุข
คือปล่อยให้ความรักมันเป็นอิสระ
และอยู่ห่างๆ มันไว้ต่างหาก



......จะให้ฉันทำใจยังไง...จะให้ฉันทำได้ยังไง
ขาดเธอไปสักคน ก็ไม่มีไม่เหลือใคร
หากวันนี้ยังคงมีอยู่ ....และวันนี้ยังพอมีหวัง
ฉันจะทำ...ทำทุกอย่างเพื่อเธอ.....เพื่อเธอคนเดียว....





เธอว่าการเว้นช่องว่างระหว่างเรา
อาจจะทำให้อะไรๆ ดีขึ้นก็ได้ละมั้ง
มันเหมือนเดินสวนกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก
เหมือนเดินขึ้นภูเขาที่แสนชัน
ถ้าเราต่างคนต่างเดินไปตามทางด้วยตัวของเราเอง
อาจจะทำให้เราก้าวเดินไปง่ายขึ้น
แต่เรายังคงอยู่ในสายตาซึ่งกันและกัน
และยื่นมือให้กันหรือแม้แต่โอบกอดกัน
ในเวลาที่ใครคนใดคนหนึ่งต้องการกำลังใจ
จับมือกันไว้ เดินก้าวไปด้วยกันยามที่มีอุปสรรคมากมาย
ยิ้มให้กัน และมีความสุขกับสิ่งที่เราพบเจอในวันนี้
แทนการฉุดรั้งกันไว้เป็นของกันและกันเท่านั้น
ความรักของเรามันจะคงมีค่าขึ้นบ้างหรือเปล่านะ
เธอว่ามันเป็นความรักในอุดมคติหรือป่าวล่ะ
มันเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงหรือ
หรือมันเป็นแค่อยากให้เป็นเท่านั้น
เพื่อที่เราจะไม่ต้องผูกพันกัน.....



.......อยากบอกเธอเหลือเกิน
อยากให้เธอได้ฟัง
อยากตอบแทนเธอด้วยคำหนึ่งคำ
คำที่ไม่เคยพูดจากปาก บอกใครทั้งนั้น
คำที่คู่ควรที่สุด กับคนดีเช่นเธอ.....



.......อยากขอบคุณเหลือเกิน
กับความดีของเธอ
กับชีวิตนี้ที่เธอให้ไว้..
ชีวิตที่เคยไม่มีค่า
ก็กลับมีความหมาย..........
ชีวิตที่ยืนขึ้นใหม่
ได้ด้วยมือของเธอ..................



ฉันรู้ฉันซึ้งฉันอุ่นใจ
มีเธอประคองป้องกัน
เธอทำให้ด้วยใจทุกอย่าง
ไม่หวังให้ตอบแทนให้เธอ.....



ฉันรู้ฉันซึ้งฉันห่วงใย
จึงมีอะไรมาทดแทน
มีแค่เพียงคำที่บอก
ว่ารักเธอจริงจริง........










The way to love anything is to realize that it might be lost....

หากจะรักก็ต้องยอมรับว่า..สักวันหนึ่งเราอาจต้องสูญเสียมันไป...




ใครหนอ...ที่ให้คำจำกัดความนี้
แต่ฉันไม่มีวันที่จะสูญเสียเธอไปหรอก
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่นี่หรือที่ไหนก็ตาม
ตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในชีวิตของฉัน
เธอก็อยู่ในหัวใจฉันเสมอ ตลอดมาและจะตลอดไป
และคงไม่มีวันไหน ที่ฉันจะลืมเธอได้เลย...



......ดวงอาทิตย์ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ท้องฟ้าไม่ทันไรก็เปลี่ยนสี
ดอกไม้ดูสวยงาม..ไม่กี่นาที
สิ่งดีๆที่เคยมีก็จากไป


..เพราะกาลเวลาไม่เคยอยู่กับที่
และเพราะโลกใบนี้ยังคงเคลื่อนไหว
แต่อยากให้รู้ว่ามีใจอยู่หนึ่งใจ
ที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเหมือนกาลเวลา...




เพราะตั้งแต่ที่ฉันมีเธอ
ฉันได้เรียนรู้ว่า.....การที่เราจะรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย..
ความรักมันทั้งอบอุ่นอ่อนหวาน ละเอียดอ่อน..
เข้มแข็ง และเปราะบางในเวลาเดียวกัน



ท้าทายความรู้สึกหลายอย่าง...ในหัวใจ
ทั้งความเสน่หา..และความรู้สึกอ่อนไหววาบหวาม
และบางทีฉันอาจจะต้องเรียนรู้...
ที่จะไว้วางใจเธอมากกว่าที่จะหวาดระแวง
เพราะความเชื่อใจกัน
มันสำคัญมากกับความสัมพันธ์ที่เรามีต่อกัน..



บางครั้งมันก็เหมือนกับว่าเราสนิทสนมคุ้นเคย
และในบางครั้งเราก็ดูเหมือนเป็นคนแปลกหน้าต่อกันก็มี
เวลาที่ผ่านไปอาจทำให้อะไรเปลี่ยนไป
แต่เราก็ยังเข้าใจกันตลอดมานี่นะ




.....ดั่งดวงตะวัน ที่ยังยั่งยืนคู่ฟ้า
ความรักจึงบังเกิดมา ให้เป็นภาษาทางใจ
ให้ไว้เพื่อช่วยนำทาง คู่ใจของเรา
....รักคือความอ่อนโยน
รักนำทางสู่ความสำเร็จ เป็นจริงสมใจ
รักคือเธอและฉัน รักคือความผูกพันยิ่งใหญ่
จากใจของเรา เพราะเราคู่กัน....





เธอว่า...เธอไม่อยากให้สัญญาใดๆ..
เพราะอะไรๆ อาจเปลี่ยนไปได้สักวันหนึ่ง
และเธอก็ไม่อยากผิดสัญญากับฉัน.
ฉันรู้......อาจเป็นเพราะเธอยังไม่แน่ใจตัวเอง
ในความรู้สึกที่อยู่ในใจเธอต่างหาก...
เธอจึงไม่อาจรับคำหรือแม้แต่แน่ใจในคำพูดตัวเอง
แต่ในความรู้สึกของฉันแล้ว ฉันอยากจะให้ความรักของฉัน
เป็นความรักที่รักเธอได้เต็มหัวใจ
และไม่เคยคิดว่า วันไหนข้างหน้าที่ฉันจะไม่รักเธอ



....... ไม่ใช่เพียงแค่ไหล่ไว้ซบอิง
แต่เธอคือที่พักพิงที่สุดท้าย
ไม่ได้หวังแค่เพียงมาเพื่อฝากหัวใจ
แต่จะฝากชีวิตไว้กับเธอ



........ โปรดอย่ามองว่าฉันเหมือนคนน่ารำคาญ
อย่าโกรธเคืองที่ฉันวุ่นวายและอ่อนไหว
แค่อาการไขว่ขว้าของคนที่เหงาใจ
หวังจะฝากความรักครั้งสุดท้ายไว้ที่เธอ..............



If I had to live my life without you near me
The days would all be empty
The nights would seem so long.............


.....Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by now how much I love you
One thing you can be sure of
I'll never ask for more than your love
Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by now how much I love you......


.............Hold me now.....Touch me now
I don't want to live without you.........



....ถ้าชีวิตฉันต้องขาดเธอไป
วันเวลาเหล่านั้นคงว่างเปล่า
และราตรีก็คงจะยาวนานเหลือเกิน......

จะไม่มีสิ่งใดจะเปลี่ยนความรักที่ฉันมีต่อเธอได้เลย
เธอรู้ใช่มั้ยว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน
และเธอแน่ใจได้เลยว่าฉันจะไม่ขออะไรจากเธอ
มากไปกว่า..ความรักจากเธอเท่านั้น...

จับมือฉันไว้หน่อยเถอะที่รัก
เพราะฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ....











ความรักของเราจะกลายเป็นความทุกข์ของฉันหรือไม่..ฉันไม่รู้
บางทีมันอาจจะสุขไม่จริง หรือสุกๆ ดิบๆ มั้ง
ฉันรู้แต่ว่าทุกวันนี้ฉันยังคงมีความสุข
ไม่ว่าจะยิ้มหรือร้องไห้...
ฉันรู้แต่ว่ามันก็คงมีค่าไม่แตกต่างกัน
ถึงวันหนึ่งข้างหน้า ความรักนี้จะกลายเป็นทุกข์แสนสาหัส
ฉันก็ยังแน่ใจว่าจะมีเธออยู่ในหัวใจเสมอ
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม....



เธอ.......จะคงอยู่ในความทรงจำเสมอ
และฉันก็หวังว่าเธอจะรู้ได้
ว่ารักและผูกพันนี้ด้วยหัวใจ
บริสุทธิ์และยิ่งใหญ่จากใจดวงนี้
ที่รักเธอจริงจริง...




ไม่ว่าพรุ่งนี้ความรักของเราจะเป็นอย่างไร
มั่นคง..ยั่งยืนตลอดไป..หรือขาดสะบั้น
ไปเพราะถ้อยคำเรื่องราวที่ฉันบอกกับในวันนี้ก็ตาม...
ฟังเพลงนี้เป็นเพลงแห่งความทรงจำของเราก็แล้วกัน
ว่าฉันจะยังคงเก็บความทรงจำที่ดีของเราไว้ตลอดไป



......และยังคงยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี
บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ

ถึงแม้ว่าเราจะห่าง
แยกคนละทางที่ไป
ก็เป็นเพียงแค่ความสุขใจ
เมื่อคิดถึงเธอ












Create Date : 22 พฤษภาคม 2549
Last Update : 9 สิงหาคม 2551 16:07:55 น. 3 comments
Counter : 2893 Pageviews.

 
หวัดดีค่ะ
หลงทางเข้ามาจ้า


โดย: tangmae วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:49:02 น.  

 
อยากให้เจ้าของบล็อคเข้าไปให้กำลังใจคน ๆ นึง ๆ หน่อยค่ะ เพราะอ่านแล้วซึ้งค่ะ แต่ไปอ่านมาอีกอันค่อนข้างเศร้าเลยคิดถึงเค้าค่ะ


โดย: ครูพิ้ง IP: 124.122.164.62 วันที่: 25 สิงหาคม 2555 เวลา:22:32:35 น.  

 
//diarylove.com/forum_posts.asp?TID=12850

เจ้าหญิงกับนายแสนดี ซีแกรมอ่ะคะ


โดย: ลืมแปะ(ครูเพิ้ง) IP: 124.122.164.62 วันที่: 25 สิงหาคม 2555 เวลา:22:37:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

vistapa
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]











ปีใหม่นี้ไม่มีของขวัญมาให้
มีก็แต่หัวใจดวงนี้
มามอบให้แด่เพื่อน..ที่แสนดี
ด้วยรักและหวังดีอย่างจริงใจ


ให้ร่ำรวยสวยฉลาดสมปรารถนา
ให้ชีวิตมีคุณค่าดังฝันใฝ่
ให้พ้นทุกข์พ้นโศกไร้โรคภัย
ตั้งแต่นี้ตลอดไปทุกท่านเทอญ...




Friends' blogs
[Add vistapa's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.