นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ เมื่อครั้งเรียนราม ช่วงต้นเดือน พอมีเงินบ้าง ก็ชวนเพื่อนๆไปนั่งที่ร้านนี้ เดินออกจากตึกกิจกรรม เพื่อไปเอาบรรยากาศที่มุมกาแฟร้านนายอินทร์...หลังๆ น้ำใจที่เอื้ออาทรก็น้อยลง...ไม่ค่อยเต็มใจให้นั่ง...เลยไม่กลับไปนั่งอีกเลยจนทุกวันนี้

ร้านปิดกิจการไปหลายปีดีดักแล้วน่ะครับ
บทกวีนี้ถือว่าผมรำพึงถึงความหลังแล้วกัน

ว่าแต่ว่าเราเคยเจอกันที่มุมกาแฟหรือเปล่าน๊อ

นั้นสิเนอะ เราจะเคยเจอกันรึป่าว อิอิ
ร้านปิดไปแล้วหรอค่ะ ไม่ทราบเลย เพราะไม่เคยได้ไปเดินแถวนั้นนานมากแล้ว

ส่วนเจ้าหน้าด้าน ของเรา ไม่ต้องห่วงหรอกจ้า อย่าไปสงสารมันเลย ตอนนี้มันเป็นน้องเล็กของบ้าน มีแต่คนคอยเอาใจ แม้แต่เราก้อรักและสงสารมันจ้า

แล้วจะแวะมาบ่อยๆนะ

ปลง

หวัดดี ปีใหม่ นะจ๊ะ

เชยเป็นบ้า แต่หมายความตามนั้น

เพลงเพราะจังค่ะ