Group Blog All Blog
|
forward mail ในวันนี้ หนึ่งปีที่ผ่านมา...... เราใส่ เสื้อเหลือง เราใส่ สายรัดข้อมือสีเหลือง คนนับแสน ไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆหน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม เพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาที วันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเชื่อศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข เราได้แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรีและพระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย .....สิบสองปีที่ผ่านมา...... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป ในขณะเดียวกันสมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนีไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวายพระ หัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระและในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือม้วนแผนที่กรุงเทพฯเพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม? ..... 34 ปีที่ผ่านมา..... วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516 เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด วันนั้นนิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวน ประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้น ตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการเกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้าคนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นานมีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น? ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่าพระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' หรือ จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ ยังจำกันได้ไหม? แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่? เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ สิทธิ แต่ลืมคำว่า หน้าที่ เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้ เราสร้าง กฎหมู่ ให้เหนือ กฎหมาย เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน และทั้งโลกกำลัง จับตามองเราอยู่ เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราจะทรงเสียพระทัยเพียงใด? 80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนักหรือกระทบกระเทือนใจแต่อย่างใด แต่กลับเป็นว่าในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์ พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้ ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อมด้วยข้าราชบริพาร หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน รู้จักความพอเพียง และมีสติ เพียงเท่านี้เอง แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่? หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา? . . . . . ข้างบน คือ ข้อความที่ได้จาก forward mail วันนั้น เราก็ไปที่หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม ได้ช่วยอุ้มคุณยายคนหนึ่งที่หลานสาวมาขอร้อง ให้ขึ้นไปยืนบนเสาไฟรอบลานพระบรมรูปทรงม้า ช่วยกันหลายๆ คน เพื่อให้คุณยายเห็นพระองค์ท่าน ปีที่แล้วก็ไปรอหน้าวังสวนจิตรฯ รอ 7 ชั่วโมง เพื่อที่นั่งที่ดีที่สุด และได้เห็นพระองค์ท่าน 7 วินาที วันนี้ ก็ยังใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง แต่ต้องอดใส่เสื้อเหลือง (ชั่วคราว) เมื่อไม่นานมานี้ ไม่ต้องถามว่าคนไทยรักใคร เรารักในหลวงค่ะ ยังเชื่อมั่นอย่างนั้นอยู่...นะ 
|
ViPaSa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] รักครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดูหนังเป็นชีวิต ชอบการ์ตูนเป็นจิตใจ มีเพื่อนดีๆ มากมายช่วยสร้างชีวิต มี Dark Chocolate ชิ้นนิดๆ สร้างความสุขให้จิตใจ มีการท่องเที่ยวเพิ่มประสบการณ์ชีวิต มีความรักที่ดีขึ้นทุกครั้งเพิ่มประสบการณ์จิตใจ มี... Friends Blog
|
||||||||||||
