สิงหาคม 2555

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
31
 
 
30 สิงหาคม 2555
กำเนิดหมูลิง!!!
ก่อนจะเขียนถึงกำเนิดหมูลิง ขอเกริ่นเรื่องกลับมาเขียนบล็อกนิดนึง ไม่มีเหตุผลอะไรพิเศษ เพียงแค่...คิดถึง

คิดถึงการเขียนที่นี่จังค่ะ ถึงจะไม่มี feedback ทันควันอย่าง facebook แต่มันประทับในใจเรามากกว่า

เอาล่ะ ดราม่าแล้วก็...กำเนิดหมูลิง

ก่อนจะคลอด เราก็พยายามทำทุกอย่างที่ควรทำและทำได้ ไม่ว่าจะช้อปปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลง ไปเที่ยวตจว. กินบุฟเฟต์อย่างเมามันส์ นอนเต๊นท์ฯ

และก็ถึงสัปดาห์ที่ 37 เย็นนั้นมี Staff Party วันรุ่งขึ้นวันฉัตรมงคล เรามีนัดหาหมอ แต่ไม่รู้ยังไง เรียกบรรดาผู้ช่วยทุกฝ่ายมานั่งรวมกันสั่งงาน ฝากงาน ฯ พอเลิกงานก็บอกพี่ฝ่ายบุคคลว่าขอไปหาหมอก่อนจะตามไปปาร์ตี้ มีแต่คนแซวว่าสงสัยจะได้ไปคลอด

และเมื่อหมอบอกวันรุ่งขึ้นต้องผ่าคลอด เจอกันตี 4 ที่โรงพยาบาล เราออกมาจากห้องหมอโทรบอกแม่แบบงงๆ กลับบ้านไปจัดของเพิ่มนิดหน่อย โชคดีจัดไปบ้างแล้ว แล้วก็นอนไม่เต็มตา ตื่นมาโรงพยาบาลกับคุณชายแล้วก็เจอพยาบาลที่ห้องคลอดมองมายิ้มๆ เราก็ยิ้มรับงงๆ พยาบาลก็แซวว่า มีคนมาเยี่ยมแล้วค่ะ มาถึงก่อนคนจะคลอดเสียอีก ในใจคิด ใครหว่า พอไปที่ห้องเยี่ยม โอ้ว ครอบครัวชั้นมากันครบ ขาดแต่พี่สาวเบอร์ 2 กับพี่เขยซึ่งบ้านไกล ขำก็ขำ แต่อายเค้าว่ะ

แล้วพยาบาลก็เอาเราเข้าห้องเพื่อเตรียมการ พอเสร็จก็นอนรอก็อนุญาตให้ครอบครัวมาเม้าธ์ลั้นลาได้ ว่าแล้วก็ขึ้นเขียง ใจเสียเหมือนกันนะเนี่ย

เข้าไปในห้องผ่าตัด หมอดมยามาอธิบายเกี่ยวกับการบล็อกหลังได้ ชัดเจน แจ่มแจ้ง และแปลกมากที่เราไม่กลัวเลย และหมอก็สุดจะมือเทวดา ไม่เจ็บเลยซักนิด สุดยอดมากค่ะ

ที่นี่โรงพยาบาลถ่ายวีดิโอให้ เราก็เดาๆ ว่าหมอลงมือแต่ก็ความที่ไม่รู้สึกก็เดาๆ เอาว่าน่าจะถึงช่วงนี้ช่วงนั้น ด้วยความที่หมอคือพี่ชายเราเองก็เม้าธ์เมามันส์ มาดูวีดิโอที่หลัง อั๊ยย่ะ ตอนนั้นพี่กำลังกรีดท้องชั้นนี่หว่า

แล้วพอรู้สึกว่าท้องถูกโยก นั่นคือตอนที่หมอโยกเอาลูกออกมาครั้งสุดท้าย แต่เงียบ เราลุ้นมากกลัวลูกไม่ร้อง แต่แป๊บเดียวเท่านั้น เสียงแหกปากลั่นทั้งห้อง น้ำตามันก็ไหลออกมาเองนะ ปกติไม่ใช่แนวนี้

แล้วหมอก็อุ้มลูกไปตรวจผ่านเราไป เห็นแวบๆ ก็เฮ้ย ทำไมตัวใหญ่จัง ไม่เห็นกับตาไม่เชื่อนะเนี่ยว่าลูกชั้นเพราะเราท้องไม่ใหญ่เลย แล้วเค้าก็ตรวจๆๆ แล้วหมอดมยา (ทำท่าอยากอุ้มมาก) อุ้มมาให้เราจุ๊บ 1 ที เราก็ถามว่ามือเท้าครบมั้ยคะ หมอกับพยาบาลหัวเราะกันใหญ่ เค้าก็เลยเปิดห่อผ้าให้ดู เท้าเป็นเท้ามากลูกเอ๊ย เท้าอย่างนี้ลูกแม่ชัวร์

แล้วหมอก็มาบอกว่าจะทำให้เราหลับเพื่อพักผ่อน แล้วเราก็หลับไป...

แม่รักหนูนะหมูลิง




Create Date : 30 สิงหาคม 2555
Last Update : 30 สิงหาคม 2555 19:27:50 น.
Counter : 1571 Pageviews.

3 comments
  
น่ารักจังครับ
โดย: คนขับช้า วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:21:41:57 น.
  
สวัสดีครับคุณเอียด ไม่ได้เจอกันนานเลย


ลูกชายชื่อหมูลิงเหรอครับ น่าเกลียดน่าชังซะจริง ๆ
(สำนวนไทยโบราณน่ะครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิด ^^")
เป็นไงครับเลี้ยงยากหรือเปล่า
แล้วจะตามอ่านบันทึกของคุณแม่และหมูลิงเรื่อย ๆ นะครับ
โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:23:38:13 น.
  
@ขอบคุณคุณคนขับช้าค่ะ

@คุณทุเรียน ลูกชายชื่อเอยค่ะ แต่เรียกหมูลิงเพราะทั้งอ้วนตุ้บทั้งซนสุดๆ ค่ะ เลี้ยงแล้วแม่ผอมเพรียว ฮ่าๆ
โดย: ViPaSa วันที่: 31 สิงหาคม 2555 เวลา:11:26:45 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ViPaSa
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



รักครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ
ชอบดูหนังเป็นชีวิต
ชอบการ์ตูนเป็นจิตใจ
มีเพื่อนดีๆ มากมายช่วยสร้างชีวิต
มี Dark Chocolate ชิ้นนิดๆ สร้างความสุขให้จิตใจ
มีการท่องเที่ยวเพิ่มประสบการณ์ชีวิต
มีความรักที่ดีขึ้นทุกครั้งเพิ่มประสบการณ์จิตใจ มี...