มิตรภาพมันเริ่มจากคำว่า...เล่นด้วยยยยยยย

เช้าวันหนึ่งเป็นเวร นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ เพราะยังเช้าอยู่เลยมีแต่หนุ่มน้อยเล่นฟุตบอลอยู่คนเดียว

ผ่านไปซักพักก็ได้ยินเสียง "เล่นด้วยยย" มาจากหนุ่มน้อยอื่นๆ แล้ววงฟุตบอลก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น

วงฟุตบอลมีเด็กหลายชั้นคละกันไป (ที่โรงเรียนสอนให้พี่รักน้อง ดูแลน้อง เล่นด้วยกันได้และรู้จักกันทั้งโรงเรียน) หนุ่มต่างวัยวิ่งกันหัวซุกหัวซุนไล่ตามลูกบอลลูกเดียวกัน

กำลังนั่งดูเพลินๆ มองนาฬิกาอีก 5 นาทีออดเข้าแถว แล้วก็ได้ยินเสียง "เล่นด้วยยยยยยยยย"

เสียงนี้มาจากหนุ่มจ้ำม่ำตัวเล็กของเรา ที่ถึงจะยังเด็กแต่รู้จักตัวเองดีมากว่าชอบเล่นฟุตบอล ใครเตะกันยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่ ถ้าไม่ข้ามรุ่นมากผมต้องเล่นด้วย ว่าแล้วก็วิ่งตื๋อไปรวมกลุ่มอย่างกลมกลืน

เป็นเด็กนี่ดีจริงๆ นอกจากความเป็นเด็กจะทำให้โลกสดใสแล้ว มิตรภาพของเด็กเกิดง่าย แต่คงทน ไม่ต้องลีลาท่ามาก แค่พูดว่า "เล่นด้วย"

เราไม่ได้พูดคำนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ แต่ตอนนี้จะไปพูดกับใครได้ พวกเราทำงานกัน รีบเร่งกันจนลืมที่จะอยู่ด้วยกันโดยเล่นกัน

...นอกจากเล่นไพ่

Create Date : 24 มิถุนายน 2553 Last Update : 24 มิถุนายน 2553 18:29:14 น. Counter : 725 Pageviews.		10 comments
Share Tweet