Delight Moment 62 / สุมิตรา จันทร์เงา

เรื่องของคนสองคนที่ถูกใจกันย่อมไม่เกี่ยวกับคนอื่น
ไม่มีผิดไม่มีถูก ไม่มีช้าไม่มีเร็ว ไม่มีข้อควรครหาใดๆในเรื่องความเหมาะสมระหว่างเขาและเธอ
ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นมหาเศรษฐีลำดับที่ 13 ของเมืองไทย มูลค่าสินทรัพย์ 2.9 หมื่นล้านบาท

หรือเป็นขอทานข้างถนน ไม่ว่าเธอจะเป็นดาราสาวทรงโตเจ้าบทบาทหรือแม่ค้ากล้วยปิ้งธรรมดาคนหนึ่ง

เมื่อความรักได้ทำหน้าที่แล้ว จงปลดปล่อยปีกของมันให้เป็นอิสระเถิด
นกสองตัวที่บินคู่กันไปสร้างรวงรัง ...

จะมีรักเดียวจนตาย หรือตัวหนึ่งตัวใดจะทิ้งรังไปเมื่อพ้นภาระแห่งการดำรงพันธุ์แล้ว...
ก็ล้วนเป็นเรื่องของธรรมชาติที่ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน
เป็นปกติธรรมดาของโลก มิใช่เรื่องน่าตื่นเต้นอันใด

 ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปที่นั่น “พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทยร่วมสมัย” – MOCA ชื่อย่อของ Museum of Contemporary Art

แต่น้องนักข่าวประชาชาติธุรกิจมีบัตรเข้าชมมิวเซียมเหลืออยู่พอดีจำนวนคนในแก๊งค์ มูลค่าบัตรละ 180 บาท เป็นราคาเข้าชมของผู้ใหญ่ และวันนั้นเป็นวันสุดท้ายแล้วที่บัตรจะหมดอายุ

ที่จริงแรงขับดันสำคัญกว่านั้นเห็นจะไม่พ้นข่าวการหมั้นหมายอันเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ ซึ่งจะมีขึ้นที่มิวเซียมแห่งนี้ในวันที่ 19 พฤศจิกายน ประจวบกับข่าวเช้าในวันนั้นบิ้ลด์อารมณ์คนเสพข่าวสารสุดๆ

ด้วยการตอกย้ำถึงความสำคัญของพิพิธภัณฑ์โมก้าในฐานะสะพานใจที่เชื่อมชีวิตสองคนเข้าด้วยกันบงกช คงมาลัย และ บุญชัย เบญจรงคกุล

โดยเฉพาะการพูดถึงภาพเขียนสีน้ำมันชื่อ “Sweet Solitude” ผลงานของเอ็ดมันด์ แบลร์ ศิลปินชาวอังกฤษ ซึ่งเป็นภาพหญิงสาวในสวนกุหลาบที่บุญชัยเคยพาตั๊กไปชมพร้อมกับเล่าว่าภาพนี้เจ้านายเชื้อพระวงศ์อังกฤษองค์หนึ่งเคยพาหญิงคนรักไปดูแล้วทรงขอแต่งงานกับเธอต่อหน้าภาพเขียน และบุญชัยก็อยากจะทำอย่างเดียวกัน

นั่นคือที่มาของความรักสายฟ้าแลบระหว่างเขาและเธอ ที่ร้อนเหมือนไฟ ไวปานพายุ
และอะไรจะหวานและโรแมนติกได้ปานนั้น!

 ฉันขับรถผ่านมิวเซียมแห่งนี้เกือบทุกวัน มันอยู่ริมถนนวิภาวดีรังสิต เส้นทางผ่านกลับบ้าน ด้านที่ติดกับถนนโลคัลโรดตั้งอยู่เคียงกันกับอาคารเบญจจินดา ซึ่งเคยเป็นตึกดีแทคเดิมก่อนที่กลุ่ม “เบญจรงคกุล” จะแบ่งขายหุ้นกิจการโทรศัพท์ให้กับเทเลนอร์

ตอนที่ MOCA กำลังก่อสร้าง ฉันลุ้นอยู่ทุกวันให้มันเสร็จโดยไว จะได้เข้าไปดูให้เป็นกับตาว่า งานศิลปะสะสมของ “บุญชัย เบญจรงคกุล” ที่ว่ามากมายมหาศาลทั้งจำนวนชิ้นและมูลค่าของมันนั้นจะเป็นอย่างที่เขาเล่าลือกันหรือไม่ รวมทั้งข่าวที่ว่าเขาเป็นนักสะสมปืนระดับโลก มีอยู่ในมือถึงสี่ห้าร้อยกระบอก ของเหล่านี้จะเอาออกมาแบ่งปันให้ได้ดูกันไหม

เมื่อวาน ตอนไปยืนอยู่หน้าตึกทรงลูกบาศก์เกลี้ยงเกลากรุหินแกรนิตสีเทาเรียบขรึม ฝนปรอยลงมาบางบาง พรมพร่างลงบนประติมากรรมดอกบัวขนาดมหึมหากลางสระน้ำ ผลงานชิ้นนี้เป็นของประติมากรเลื่องชื่อแห่งยุค อาจารย์นนทิวรรธน์ จันทนะผะลิน

ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นละรอกน้อยๆ เปลี่ยนภาพสะท้อนที่เคยเป็นกระจกเงาเรียบกริบให้ฝ้ามัวจริงสิ...สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น และบางทีการมองภาพที่ไม่ชัดก็อาจทำให้เรารู้สึกดีกว่า

ฉันแหงนมองสูงขึ้นไป สถาปัตยกรรมของมิวเซียมนี้แสนจะธรรมดา แต่ก็แฝงความโก้เก๋เป็นไทยไว้ในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เช่น ลายฉลุก้านมะลิบนหินแกรนิตแผ่นมหึมาเบื้องหลังดอกบัวนั่น

 ภายในตึกตัวอักษร MOCA ประกาศศักดาอยู่เต็มพื้นที่ผนังด้านซ้าย ขวามือคือประตูใหญ่โอ่อ่าสูงลิ่วกินพื้นที่เท่ากับตึกสองชั้นรวมกัน มองลอดซุ้มประตูนั้นก็พบหัวใจของมิวเซียม

“ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น”

ประโยคอมตะของศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี บิดาแห่งวงการศิลปะร่วมสมัยที่ชาวศิลปากรทุกคนรู้จักกันดี
ฉันเชื่อในทันทีว่า มิวเซียมแห่งนี้คือที่รวบรวมผลงานศิลปกรรมของศิลปินหน้าพระลานระดับหัวกะทิทุกคนไว้มากที่สุด

โก้และโอ่อ่า แต่ไม่มีอะไรหรูหราจนข่มคนดู...

ฉันรู้สึกแบบนั้นเมื่อเข้าไปยืนอยู่กลางร้านกาแฟโล่งกว้างที่มีผนังกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน เปิดมุมมองออกไปสู่สวนด้านนอกซึ่งใช้จัดกิจกรรมแบบโรงละครกลางแจ้ง

มีคนในมิวเซียมนับคนได้ ส่วนใหญ่เป็นเจ้าหน้าที่ภัณฑารักษ์ รปภ.และพนักงานร้านกาแฟ มันช่างเหงาอย่างร้ายกาจ

รู้สึกใจหาย....สถานที่สวยงาม งานศิลปะดีๆ ขนาดนี้แต่ไม่มีคนมาดู

ฉันนึกถึงลูฟท์ ปราโด้ และบริติชมิวเซียม ที่คนอัดกันเป็นหนอน ...หวังว่าสักวันหนึ่งโมก้าก็จะเป็นเช่นนั้น

แล้วอะไรบางอย่างในบรรยากาศรวมๆ ก็ทำให้ฉันนึกถึงวรรคทองเจ้าของมิวเซียมในยามที่เขาคร่ำครวญถึงผู้หญิงเคยรัก

"แสนล้านเสียได้..ผู้หญิงคนเดียวเสียไม่ได้" 

เขาหมายถึง “เธอ” คนก่อนหน้านี้ "เบญจา บารมีย์" ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดคนหนึ่งหลังจากใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมากว่า 10 ปี

ฉันพลันสงสัยว่างานศิลปะที่บุญชัยสะสมมากว่า 35 ปี ตลอดชีวิตวัยหนุ่มของเขานั้นมีค่าทางใจในระดับใดกันหนอ...???

นางแบบ โดยอารีย์ สุทธิพันธุ์

ตอนนี้เขาสูญเสียผู้หญิงคนหนึ่งไปเพื่อจะได้เธอคนใหม่เข้ามาทดแทน โดยที่เธอคนนี้บอกว่ามีจุดร่วมความสนใจในสิ่งเดียวกันคืองานศิลปะและอุดมการณ์

เขาพร้อมจะเสียเธอไปอีกไหม ความรู้สึกใหม่จะทดแทนความรู้สึกเก่าได้หรือไม่ และถ้าฉันเป็นตั๊ก-บงกช ฉันจะเชื่อสนิทใจไหมว่าเงาอดีตที่กัดกินใจผู้ชายที่ฉันรักมันจางหายไปแล้ว...หรือว่ามันยังอยู่ตรงนั้นเสมอ ฝังลึกอยู่ในผืนผ้าใบของชีวิต

เหมือนสี เหมือนฝีแปรง เหมือนน้ำมันลินสีด ที่รวมกันเป็นภาพสีน้ำมันหนึ่งเดียวที่ไม่อาจเขียนขึ้นใหม่อีกแล้ว ยิ่งผ่านกาลเวลายิ่งเลอค่าไม่อาจประเมินราคา

นางพิมในจินตนาการที่บุญชัยให้ศิลปินวาดขึ้นมาใหม่

ฉันมีเวลา 2 ชั่วโมงสำหรับละเลียดงานที่มีรายละเอียดมหาศาล บนพื้นที่จัดแสดงกว้างขวางถึง 2 หมื่นตารางเมตร พร้อมกับคำถามในใจมากมายเกี่ยวกับรสนิยมของมหาเศรษฐีคนหนึ่ง

ในเรื่องผู้หญิงและงานศิลปะ

รายละเอียดในงานของสมภพ บุตราช

รสนิยมเป็นเรื่องของการสั่งสม มิใช่ซื้อหามาได้ด้วยความร่ำรวยเพียงอย่างเดียวโดยบทบาทของบุญชัยเอง เขาอยากเป็นนักเรียนศิลปะ แต่ไม่มีโอกาสได้เรียน เขาหลงใหลงานศิลปะแต่ไม่ถึงกับเป็นนักสร้างสรรค์งาน ในความเป็นเศรษฐีมีเงินเขาจึงกลายเป็น Art Patron หรือผู้อุปถัมภ์วงการศิลปะตัวยงของเมืองไทย

เขาทำให้ศิลปินหลายคนในเมืองไทยมีความสุข ยิ้มออก หัวเราะได้ จากมูลค่าภาพเขียนที่บุญชัยพร้อมจะจ่ายให้กับสิ่งที่เขาชอบ

MOCA คือตัวตนที่เป็นรสนิยมทั้งหมดของเขา ทั้งชีวิตที่เขาสั่งสมมา ไม่ว่าจะเป็นงานจิตรกรรม ประติมากรรม สื่อผสม ศิลปะจัดวาง รวมทั้งสถาปัตยกรรมของอาคารนี้

แม้แต่ในศิลปกรรมก็สะท้อนภาพหญิงสาวที่เขาชอบผ่านงานหลากรูปแบบของบรมครูช่างเขียน

งานของสมภพ บุตราช ที่บุญชัยชื่นชอบ

บุญชัยสะสมภาพนู้ดหลากอารมณ์ไว้เยอะมาก เฉพาะภาพในกลุ่มนี้ก็มีมูลค่ามหาศาลแล้ว ไม่รวมถึงภาพล้ำค่าหายากจากต่างประเทศอายุกว่า 270 ปี และภาพต้นฉบับของศิลปินผู้ล่วงลับอย่างครูเหม เวชกรมากถึง 48 ภาพ

นี่คือรายชื่อเบื้องต้นของศิลปินเพียงบางส่วนในจำนวน 200 กว่าคนที่เขาเก็บสะสมผลงานไว้  

เขียน ยิ้มสิริ, ชลูด นิ่มเสมอ, ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์, พิชัย นิรันดร์,จรูญ บุญสวน, กมล ทัศนาญชลี,ถวัลย์ ดัชนี,ช่วง มูลพินิจ, ประหยัด พงษ์ดำ,ประเทือง เอมเจริญ, ถาวร โกอุดมวิทย์, วิโชค มุกดามณี, เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์,

ทวี นันทขว้าง, ปรีชา เถาทอง, จักรพันธุ์ โปษยกฤต, ประทีป คชบัว, สมพง อดุลย์สารพันธ์, ศรีวรรณ เจนหัตถการกิจ, ประพันธุ์ ศรีสุตา,เกียรติศักดิ์ ชานนนารถ,ประทีบ คชบัว, สมภพ บุตราช, สุขี สมเงิน, วินัย ปราบริปู,ปัญญา วิจินธนสาร, Sir Lawrence Alma-Tadema....ฯลฯ

ภาพที่นำมาจัดแสดงทั้งหมดในเวลานี้มีเพียง 400 ภาพ และเป็นแค่ “ส่วนหนึ่ง” ของทั้งหมด

นางแบบ 88 โดยธงชัย รักปทุม

ผลงานภาพนู้ดอันงดงามของจรญ บุญสวน

ผลงานของ Guan Zeju

ผลงานของศิลปินต่างชาติชาวจีน Yang Feiyun

สำหรับภาพ “หญิงสาว” ที่นำมาให้ชมกันนี้ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ ของภาพเขียนผู้หญิงที่เขาชื่นชอบซึ่งยังมีเหลือไม่ได้จัดแสดงอีกจำนวนมาก

MOCA อาจจะไม่ใช่ชีวิตทั้งหมดของผู้ชายคนนี้ แต่มันเป็นส่วนหนึ่งในตัวตนของเขา เป็นเงาสะท้อนความรู้สึกนึกคิด ความใฝ่ฝัน ความทะยานอยาก ในทะเลความสุขและความทุกข์ที่เขาเวียนว่ายอยู่ทุกวันและไม่อาจหลีกลี้หนีไปไหนได้

ผลงานภาพนู้ดอันงดงามของจรญ บุญสวน

หญิงสาว 2 โดยประหยัด พงษ์ดำ

ทะเลชีวิตยามนี้ของบุญชัย เบญจรงคกุล กำลังปั่นป่วนด้วยคลื่นรัก และมันเป็นพลังชีวิตขุมใหม่ของเขา

ตอนที่เราหันหลงจาก MOCA มา น้องคนสนิทที่คุยกับบุญชัยได้ทุกเรื่อง เปิดข้อความที่เขาคุยกับเธอให้ดู และฉันทันได้อ่านประโยคนั้น 

“ไม่มีสินสอด มีแค่ยืนยันว่ารักจริง ด้วยแหวนและเกียรติยศของลูกผู้ชายครับ...” 

ฉันอยากให้ตั๊กได้รู้เรื่องนี้...อยากให้เธอมีความสุข เพราะเธอทำให้คนอื่นมีความสุขมาเยอะแล้ว !

ขอบคุณ
มติชนออนไลน์
Delight Moment 62
คุณสุมิตรา จันทร์เงา

สิริสวัสดิ์ศุกรวารค่ะ 

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2555 11:43:02 น.		0 comments
Counter : 12547 Pageviews.
Share Tweet