BlogGang.com : : sirivinit : พระราชินีแคทเธอรีน

พระราชินีแคทเธอรีน

พระราชินีนาถแคทเธอรีน เดอ เมดิชิ
โดย ฟรองซัวส์ โคลเอท์
ในฐานะที่ทรงเป็นหม้าย พระราชินีแคทเธอรีน
ทรงหมวกแม่หม้าย
ที่เป็นลักษณะเดียวกับหมวกฝรั่งเศส (French hood)
ด้านหลังคอลูกไม้เป็นคอตั้งสูง
และทรงฉลองพระองค์ดำที่เป็นแขนปีกกว้าง

ภาพ “ชัยชนะของฤดูหนาว” (Triumph of Winter)
โดย อองตวน คารอน ราว ค.ศ. 1568

พระราชินีแคทเธอรีน ทรงมีความเชื่อในลัทธิมนุษยนิยมเรอเนสซองซ์ เช่นเดียวกับชนชั้นเจ้านาย และชนชั้นปกครองทั้งหลายในสมัยนั้นที่อำนาจ ขึ้นอยู่กับการการศึกษาร่ำเรียนพอๆ กับความสามารถทางการพิชัยสงคราม

และทรงได้รับแรงบันดาลใจจากพระเจ้าฟรองซัวส์ที่ 1 พระราชบิดาของพระสวามีผู้มักจะเชิญชวนศิลปินสำคัญๆ จากทั่วยุโรปมายังราชสำนักของพระองค์

และจากบรรพบุรุษในตระกูลเมดิชิผู้มีชื่อเสียง ในการอุปถัมภ์ศิลปะของพระองค์เอง ในสมัยที่เต็มไปด้วยสงครามกลางเมือง และความลดถอยลงของความนิยมในสถาบันพระมหากษัตริย์

พระราชินีแคทเธอรีนก็ทรงนำความหรูหรา ทางด้านวัฒนธรรมกลับมาสู่ราชวงศ์ และยิ่งเมื่อทรงได้รับอำนาจในการควบคุมพระคลัง พระองค์ก็ทรงเริ่มโครงการทางศิลปะต่างๆ ที่ยาวนานถึงกว่าสามสิบปี ระหว่างช่วงเวลานั้นพระองค์ทรงเป็นจุดศูนย์กลาง ของวัฒนธรรมยุคเรอเนสซองซ์ในฝรั่งเศสยุคปลายในทุกสาขา

ในการสำรวจทรัพย์สินของโอเตลเดอลาแรน (Hôtel de la Reine) หลังจากพระราชินีแคทเธอรีนหลังจากที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ก็พบว่าทรงเป็นนักสะสมที่เอาจริงเอาจัง งานศิลปะที่ทรงสะสมรวมทั้งพรมทอแขวนผนัง, แผนที่ที่วาดด้วยมือ, ประติมากรรม, ผ้าเนื้อดี, เฟอร์นิเจอร์ตะโกฝังงาช้าง, ชุดเครื่องถ้วยชาม, และเครื่องพอร์ซิเลนเลอโมจส์ (Limoges)

นอกจากนั้นก็มีภาพเหมือนอีกเป็นร้อยๆ ภาพที่เขียนในรัชสมัยของพระองค์ ภาพเขียนในงานสะสมของพระองค์หลายภาพเขียนโดยฌอง โคลเอท์ (Jean Clouet) และลูกชายฟรองซัวส์ โคลเอท์ (François Clouet) ฟรองซัวส์เขียนภาพพระราชโอรสธิดาของพระราชินีแคทเธอรีน ทุกภาพและภาพข้าราชสำนักอีกหลายคน

หลังจากพระราชินีแคทเธอรีนสิ้นพระชนม์ลง คุณภาพของการเขียนภาพเหมือนในฝรั่งเศสก็เริ่มเสื่อมลง ในปีค.ศ. 1610 งานศิลปะที่อุปถัมภ์โดยราชวงศ์วาลัวส์สมัยหลัง ที่มารุ่งเรืองในสมัยของฟรองซัวส์ โคลเอท์ก็สิ้นสุดลง

พรมทอแขวนผนังวาลัวส์ เป็นภาพวังทุยแลรีส์ในปี ค.ศ. 1573 ในโอกาสที่ราชทูตโปแลนด์ เดินทางมาถวายพระมหามงกุฏสำหรับบัลลังก์โปแลนด์ แก่ดยุคแห่งอองชูพระราชโอรส

นอกไปจากศิลปะการเขียนภาพเหมือนแล้ว เราก็ไม่ทราบอะไรมากเกี่ยวกับการเขียนของราชสำนักของพระราชินีแคทเธอรีนอื่นๆ อีก

ในช่วงยี่สิบปีสุดท้ายก็มีจิตรกรเพียงสองคนเท่านั้น ที่พอจะเป็นที่รู้จัก: ฌอง คูซีน (ผู้ลูก) (Jean Cousin the Younger) (ราว ค.ศ. 1522–ราว ค.ศ. 1594) ซี่งมีผลงานเพียงไม่กี่ชิ้นที่หลงเหลืออยู่และอองตวน คารอน (Antoine Caron) (ราว ค.ศ. 1521– ค.ศ. 1599)

ผู้กลายมาเป็นช่างเขียนประจำราชสำนัก หลังจากทำงานเขียนที่พระราชวังฟงแตนโบลภายใต้ฟรันเชสโก ปรีมาติชโช (Francesco Primaticcio) ลักษณะการเขียนแบบแมนเนอริสม์ของคารอน และความนิยมพิธีรีตอง และการสังหารหมู่สะท้อนให้เห็นถึงบรรยากาศ ที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงทางจิตใจ ของราชสำนักฝรั่งเศสระหว่างสงครามศาสนาของฝรั่งเศส

งานเขียนของคารอนหลายชิ้นเช่นภาพชุด “ชัยชนะของฤดู” (Triumph of Seasons) เป็นอุปมานิทัศน์ที่สะท้อนให้เห็น ถึงพระราชพิธีฉลองต่างๆ ที่มีชื่อเสียงของราชสำนักของพระองค์ งานออกแบบพรมทอแขวนผนังวาลัวส์ (Valois Tapestries) แปดผืน เป็นการสร้างเพื่อแสดงภาพ “งานฉลอง” (fêtes), ปิคนิค และการละเล่นสงคราม

ที่พระราชินีแคทเธอรีนทรงเป็นเจ้าภาพ พรมบรรยาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่พระราชวังฟงแตนโบลในปี ค.ศ. 1564; ที่ Bayonne ในปี ค.ศ. 1565 ในโอกาสการพบกับราชสำนักสเปน; และที่วังทุยแลรีส์ (Tuileries Palace) ในปี ค.ศ. 1573 ในโอกาสที่ราชทูตโปแลนด์มาถวายพระมหามงกุฏ แก่ดยุคแห่งอองชูพระราชโอรส

นักเขียนชีวประวัติเลินนี ฟรีดาเสนอความคิดที่ว่า พระองค์ทรงมีบทบาทสำคัญกว่าผู้ใดในการจัดงานฉลองต่างๆ ที่ต่อมากลายมาเป็นแบบแผนที่ทำตามโดยราชสำนักต่อๆ มาที่มามีชื่อเสียง

การดนตรีเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เห็นความมีพรสวรรค์ ในทางสร้างสรรค์ของพระองค์ ที่มักจะอุทิศให้แก่อุดมการณ์ของความสงบในราชอาณาจักรโดยใช้หัวเรื่องจากปรัมปราวิทยา เพื่อที่จะสร้างสรรค์นาฏกรรม, ดนตรี และฉากที่น่าประทับใจพระองค์ ก็ทรงจ้างศิลปินและสถาปนิกผู้มีชื่อเสียงในสมัยนั้นให้เป็นผู้สร้าง

นักประวัติศาสตร์ฟรานซ์ เยทส์ขนานพระนามว่าเป็น “ศิลปินผู้สร้างสรรค์อันยิ่งใหญ่ของงานฉลอง” พระราชินีแคทเธอรีนทรงนำวิธีใหม่ในการจัดงานฉลองเข้ามาแทนวิธีที่ใช้กันมาก่อน เช่นทรงเน้นการเต้นรำให้เป็นจุดสุดยอดของงานเอนเตอร์เทนเม้นท์ชิ้นต่างๆ “Ballets de cour”

ซึ่งเป็นบัลเลต์ใหม่ก็เป็นบัลเลต์ที่เกิดขึ้นในยุคนี้ “บัลเลต์คอมมิค เด ลา แรน” (Ballet Comique de la Reine) ที่สร้างในรัชสมัยของพระองค์ในปี ค.ศ. 1581 ถือกันโดยนักวิชาการว่า เป็นบัลเลต์ที่แท้จริงบัลเลต์แรก

“บัลเลต์คอมมิค เด เล แรน” ค.ศ. 1582 โดยฌาคส์ ปาแตนสิ่งที่พระราชินีแคทเธอรีนทรงสนพระทัยมากที่สุด ทางด้านศิลปะคือสถาปัตยกรรม ฌอง-ปิแอร์ บาเลบอนนักประวัติศาสตร์ศิลปะชาวฝรั่งเศสกล่าวว่า

“ความที่ทรงสืบเชื้อสายมาจากตระกูลเมดิชิ พระองค์ทรงมีความต้องการอย่างรุนแรงในการสร้างและทิ้งความสำเร็จของสิ่งที่ทรงก่อสร้างไว้ให้ลูกหลานหลังจากที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว”

หลังจากที่พระสวามีพระเจ้าอองรีที่ 2 เสด็จสวรรคตพระราชินีแคทเธอรีนก็ทรงพยายามสร้างอนุสรณ์ เพื่อเป็นที่ระลึกสำหรับพระองค์และเพิ่มความยิ่งใหญ่ ให้แก่ราชวงศ์วาลัวส์โดยการริเริ่มโครงการสร้างสิ่งก่อสร้างใหญ่โตมโหฬารหลายโครงการ

ที่รวมทั้งงานที่วังที่ Montceaux-en-Brie, Saint-Maur-des-Fossés, และวังเชอนงโซ พระองค์ทรงสร้างพระราชวังใหม่สองแห่ง ในปารีส: Tuileries และ โอเตลเดอลาแรน (Hôtel de la Reine) ในโครงการเหล่านี้พระองค์ทรงทำงานอย่างใกล้ชิดกับสถาปนิกตลอดโครงการ

พระราชินีแคทเธอรีนทรงสั่งให้แกะตรา แห่งความรักและความโทมนัสบนหินในสิ่งก่อสร้างต่างๆ ของพระองค์ กวีสรรเสริญว่าทรงเป็นอาร์เทมิเซียองค์ใหม่ตามอาร์เทมิเซียที่ 2 แห่งคาเรีย (Artemisia II of Caria) ผู้ที่เป็นผู้สร้างมอโซเลียมแห่งมอสโซลลอส (Mausoleum of Maussollos) ที่ฮาลิคาร์นาสซัส (Halicarnassus)

เพื่อเป็นที่บรรจุพระศพของพระสวามี งานที่เป็นหัวใจของงานก่อสร้างทั้งหมดคืองานการสร้างชาเปลใหม่ สำหรับเป็นที่บรรจุพระบรมศพของพระสวามี ภายในมหาวิหารแซงต์เดอนีส์ ที่ออกแบบโดยฟรันเชสโก ปรีมาติชโช (Francesco Primaticcio)

โดยมีแยร์แมง ปิลอน (Germain Pilon) เป็นประติมากร นักประวัติศาสตร์ศิลปะ อองรี แซร์แนร์บรรยายอนุสาวรีย์นี้ว่าเป็น “อนุสาวรีย์หลวงสุดท้ายที่เลิศลอยที่สุดในยุคเรอเนสซองซ์”

พระราชินีแคทเธอรีนทรงจ้างให้แยร์แมง แกะสลักแจกันสำหรับบรรจุหัวใจของพระสวามีด้วย บนฐานเป็นโคลงที่เขียนโดยรอนซาร์ดที่บอกให้ผู้อ่านไม่ต้องฉงนใจว่าทำไมแจกันที่เล็กเช่นนั้น สามารถบรรจุหัวใจอันยิ่งใหญ่ได้ เพราะหัวใจอันแท้จริงของพระเจ้าอองรี อยู่ภายในพระอุระของพระราชินีแคทเธอรีน

แม้ว่าพระราชินีแคทเธอรีนจะทรงใช้เงินจำนวนมหาศาล ในด้านศิลปะ[แต่งานเกือบทั้งหมดก็เกือบจะไม่มีงานใด ที่เป็นงานที่ทิ้งร่องรอยเป็นอนุสรณ์อย่างถาวร

การสิ้นสุดของราชวงศ์วาลัวส์ไม่นาน หลังจากที่สิ้นพระชนม์ทำให้สถานะการณ์ต้องเปลี่ยนแปลง งานศิลปะที่ทรงสะสมก็กระจัดกระจายไป พระราชวังถูกขายและโครงการก่อสร้างต่างๆ ที่ทรงริเริ่มไว้ก็ไม่เสร็จและต่อมาถูกทำลาย

พระราชโอรสธิดา

พระราชินีแคทเธอรีนทรงเสกสมรสกับดยุคอองรี แห่งออร์เลอองผู้ต่อมาครองราชย์เป็นพระเจ้าอองรีที่ 2 แห่งฝรั่งเศสที่มาร์เซย์เมื่อวันที่28 ตุลาคม ค.ศ. 1533 ทรงมีพระราชโอรสธิดาสิบพระองค์ เจ็ดพระองค์รอดมาจนโต

พระราชโอรสสามพระองค์ขึ้นครองราชย์ เป็นพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศส พระราชธิดาสองพระองค์เสกสมรสกับผู้ต่อมาเป็นกษัตริย์ และพระราชธิดาองค์หนึ่งเสกสมรสกับกับดยุค

พระเจ้าฟรองซัวส์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส (19 มกราคม ค.ศ. 1544 – 5 ธันวาคม ค.ศ. 1560) เสกสมรสกับพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์ ในปี ค.ศ. 1558

เอลิซาเบธแห่งวาลัวส์ สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน (2 เมษายน ค.ศ. 1545 – 3 ตุลาคม ค.ศ. 1568) เสกสมรสกับพระเจ้าฟิลลิปที่ 2 แห่งสเปน ในปี ค.ศ. 1559

โคลด ดัชเชสแห่งลอร์แรน (12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1547 – 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1575) เสกสมรสกับชาร์ลส์ที่ 3 ดยุคแห่งลอร์แรน.
หลุยส์ ดยุคแห่งออลีอองส์ (3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1549 – 24 ตุลาคม ค.ศ. 1549) สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์

พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศส (27 มิถุนายน ค.ศ. 1550 – 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1574) เสกสมรสกับเอลิซาเบธแห่งออสเตรีย สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส ในปี ค.ศ. 1570

พระเจ้าอองรีที่ 3 แห่งฝรั่งเศส (19 กันยายน ค.ศ. 1551 – 2 สิงหาคม ค.ศ. 1589) เสกสมรสกับหลุยส์แห่งลอร์แรน-โวเดมองท์ ในปี ค.ศ. 1575

มาร์เกอรีตแห่งวาลัวส์ สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส (14 พฤษภาคม ค.ศ. 1553 – 27 มีนาคม ค.ศ. 1615) เสกสมรสกับอองรีแห่งนาวาร์ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าอองรีที่ 4 แห่งฝรั่งเศส ในปี ค.ศ. 1572

ฟรองซัวส์ ดยุคแห่งอองชู (18 มีนาคม ค.ศ. 1555 – 19 มิถุนายน ค.ศ. 1584)

วิคตอเรียแห่งวาลัวส์ (24 มิถุนายน ค.ศ. 1556 – สิงหาคม ค.ศ. 1556) แฝดของโจน สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์

โจนแห่งวาลัวส์ (24 มิถุนายน ค.ศ. 1556 – 24 มิถุนายน ค.ศ. 1556). แฝดของวิคตอเรีย สิ้นพระชนม์ในพระครรภ์

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์จันทรวาร เปรมปรีดิ์มานรมณีย์นะคะ

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 9 เมษายน 2554 22:03:35 น.

0 comments

Counter : 3143 Pageviews.