ในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ (ค.ศ.960-1127) ครั้งหนึ่ง ซู ตงโพ ขุนนางผู้มีชื่อเสียงแห่งยุคกับสหายรัก หวง ถิงเจียนระหว่างที่พำนักอยู่ ณ วัดภูเขาทอง (วัดจินซาน) วันหนึ่งทั้งสองทำแป้งทอดเป็นอาหารรับประทาน โดยก่อนจะลงมือทำทั้งคู่ตกลงกันว่า เมื่อทำเสร็จจะไม่แจ้งให้หลวงพี่ฝออิ้น ซึ่งชอบพอกันได้รับทราบ เพราะตั้งใจว่าจะนำแป้งทอดส่วนหนึ่งไปถวายเจ้าแม่กวนอิม

       หลังจากที่ทอดแป้งเสร็จได้สักพัก รอให้แป้งเย็นลงสักหน่อย ซู ตงโพ และหวง ถิงเจียน จึงยกแป้งทอดซึ่งกำลังกรุ่นไปถวายรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมซึ่งประดิษฐานอยู่ภายในวัด โดยระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุกเข่าลงกราบเจ้าแม่กวนอิมพร้อมกับขอพรอยู่นั้น นึกไม่ถึงว่าหลวงพี่ฝออิ้น ซึ่งแอบอยู่หลังองค์เจ้าแม่อยู่ก่อนแล้ว กลับอาศัยช่วงเวลาดังกล่าวลอบยื่นมือออกมาหยิบแป้งทอดไปสองชิ้น

       เมื่อซู ตงโพ คุกเข่าขอพรเสร็จ เงยหน้าและลุกขึ้นมาพบว่าแป้งทอดที่เพิ่งถวายเจ้าแม่กวนอิมหมาดๆ หายไปอย่างไร้ร่องรอยสองชิ้น จึงย่อตัวลงไปคุกเข่าอีกครั้งพร้อมกับกล่าวภาวนาว่า “หากโพธิสัตว์กวนอิมทรงแสดงอิทธิฤทธิ์เป็นที่ชัดเจนเช่นนี้แล้ว เมื่อรับประทานแป้งทอดลงไปสองชิ้น เหตุใดจึงไม่ปรากฎตัวออกมาสนทนากับข้าน้อยทั้งสองบ้าง?”

       ด้านหลวงพี่ฝออิ้น เมื่อได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า “หากข้าปรากฎตัวได้ ก็คงออกมาช่วยพวกท่านทอดแป้งรับประทานไปแล้ว มิกล้าแสดงอิทธิฤทธิ์รบกวนพวกท่านดอก”

ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์

สวัสดิ์สิรชีววารค่ะ