อบเชย .. อีกชื่อที่ไพเราะกว่า ฝนเสน่หา
อบเชย
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cinnamomum bejolghota (Ham.) Sweet
ชื่อวงศ์ : Lauraceae
ชื่อสามัญ : Cinnamon
ชื่อพื้นเมือง : ฝนเสน่หา, สมุลแว้ง, อบเชยต้น, มหาปราบ
ถิ่นกำเนิด : ประเทศพม่า มาเลเซีย
ประโยชน์ :
เปลือก ใช้ปรุงเป็นเครื่องเทศ ยาหอม ยานัตถุ์ แก้อ่อนเพลียปวดศีรษะ
รากและใบ ใช้ต้มดื่มแก้ไข้จากการอักเสบหลังคลอด
ลักษณะทรงพุ่ม : เรือนยอดเป็นพุ่มกลมรูปเจดีย์ต่ำ
ลักษณะทั่วไป : ไม้ต้นสูง 15 - 20 เมตร
ฤดูการออกดอก : ออกดอกช่วงเดือนมิถุนายน-ตุลาคม
การขยายพันธ์ : โดยการเพาะเมล็ดในถุงเพาะกล้าจนงอก และแข็งแรงก่อนจึงย้ายไปปลูกลงดิน
ข้อมูลอื่น ๆ :
ใบ หนาแข็งและกรอบ มีเส้นใบออกจากโคนใบ 3 เส้น
ดอก เล็ก สีเหลืองอ่อนหรือเขียวอ่อน ออกรวมกันเป็นช่อโตตามปลายกิ่ง
ผล เล็กรูปไข่กลับ เมล็ดมีเมล็ดเดียว เหมาะกับสภาพดินทุกชนิด
ชอบดินร่วน กลางแจ้ง ต้องการน้ำและความชื้นปานกลาง
เนื้อไม้ มีกลิ่นหอมคล้ายการะบูน เนื้อหยาบแข็ง ค่อนข้างเหนียว
ใช้ในการแกะสลักทำหีบใส่ของ ที่ป้องกันแมลง
เครื่องเรือนไม้บุผนังที่สวยงาม
รากและใบ ต้มให้หญิงที่คลอนใหม่ รับประทานและรักษาไข้
เปลือก มีรสหวานหอมใช้เข้ายานัตถุ์แก้ปวดศีรษะ เข้ายาบำรุงกำลัง แก้จุกแน่น ลงท้อง บำรุงดวงจิต
ใช้ปรุงเครื่องแกงเป็นเครื่องเทศ
ขอขอบคุณ
กลุ่มพืชศาสตร์ วิทยาศาสตร์เกษตร
คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี
สวัสดิ์สิริศนิวาร มานอวลบุษปคนธาลดามาศนะคะ
| Create Date : 30 เมษายน 2554 |
| Last Update : 30 เมษายน 2554 7:53:30 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 5982 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 224 คน [
2558
2556
2555
2553
