หวนกงเห็นภูตผี
ภาพ:ไต้จิ้น /戴进 (ค.ศ.1388 - 1462)
ขณะหวนกง ออกล่าสัตว์ในบริเวณหนองน้ำโดยมีก่วนจ้ง เป็นสารถีขับรถม้า เมื่อเขาเห็นภูตผีเข้า ก็ฉวยกุมมือของก่วนจ้งไว้ทันที และพูดว่า จ้งฝู่ ท่านเห็นอะไรหรือไม่?
ข้าไม่เห็นอะไรเลย ก่วนจ้งตอบ
เมื่อหวนกงกลับถึงเรือน ก็ล้มป่วยหมดสติจับไข้ไม่ออกไปไหนเลยเป็นเวลาหลายวัน หวงจื่อเก้าเอ๋าปราชญ์แห่งแคว้นฉีมาเยี่ยมและกล่าวว่า ท่านไฉนทำให้ตัวเองล้มป่วยไปเช่นนี้ ภูตผีมีพลังทำร้ายท่านถึงเพียงนี้เชียวหรือ เมื่อพลังปราณภายในตัวมนุษย์แตกซ่านและไม่อาจฟื้นคืนมา ก็จะรู้สึกอ่อนเปลี้ย หากพลังปราณไหลขึ้นและไม่ไหลกลับลงมา ก็จะรู้สึกร้อนรุ่มหงุดหงิด หากพลังปราณไหลลงและไม่อาจกลับขึ้นมา ก็จะทำให้หลงลืมฟั่นเฟือน เมื่อพลังปราณไม่อาจทั้งไหลขึ้นหรือไหลลงมา แต่กลับกระจุกอัดอั้นอยู่ภายในใจ ก็จะล้มป่วย
หวนกงถามขึ้นว่า ภูตผีมีจริงหรือไม่?
มีสิ ในกองไฟมีหลี่ว์ ในเตามีจี้ ในกองขยะปฏิกูลมีเหลยถิง ณ เบื้องตะวันออกเฉียงเหนือมีเป้ยอาและกุยหลง และ ณ เบื้องตะวันตกเฉียงเหนือก็มีอี้หยัง ในห้วงน้ำมีหวั่งเซี่ยง บนเนินเขาก็มีซิน ในเทือกเขามีขุย ในทุ่งกว้างมีฝังหวง และในหนองน้ำก็ยังมีเวยอี๋
หวนกงถามอีกว่า ข้าขอถามว่าเวยอี๋มีหน้าตาเยี่ยงไร?
หวงจื่อตอบว่า เวยอี๋มีขนาดราวดุมล้อ สูงเท่าเพลา สวมอาภรณ์สีม่วงและหมวกสีแดงสด ดูน่าเกลียดน่ากลัวมาก เมื่อมันได้ยินเสียงฟ้าผ่าหรือเสียงรถม้า ก็จะกุมศีรษะและทะลึ่งยืนขึ้น ผู้คนที่พบเห็นจะได้เป็นเจ้าแคว้นผู้ทรงอำนาจเด็ดขาด
หวนกงเงยหน้าขึ้น พลางหัวเราะร่า นั่นต้องเป็นตัวที่ข้าพบเห็นแน่ๆ! จากนั้นก็ลุกขึ้นจัดแต่งอาภรณ์หมวกยศ นั่งลงบนเสื่อสนทนากับหวงจื่อ เวลาผ่านไปจนพลบค่ำโดยที่ไม่ได้รู้สึกเลยว่าอาการป่วยไข้ของตนได้ปลาสนาการไปสิ้น
แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ(庄子)
ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์
สิริสวัสดิ์โสรวารค่ะ
Create Date : 22 มีนาคม 2557 |
Last Update : 22 มีนาคม 2557 13:54:31 น. |
|
0 comments
|
Counter : 889 Pageviews. |
|
|