ปรักปรำศาสตร์ "แพะรับบาป"
บุ๊กสโตร์
ผู้สื่อข่าวหรรษา
(สนพ.มติชน, 176 หน้า, 160 บาท)
| คําว่า "แพะรับบาป" (scapegoat) เริ่มใช้ครั้งแรกโดย วิลเลี่ยม ทินเดล ผู้แปลพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับปี 1530 เขาคิดคำคำนี้ขึ้นมาเพื่ออธิบายพิธีกรรมวันไถ่บาป ของชาวยิวในหนังสือเลวีนิติที่มีการบูชายัญแพะสองตัว
แพะตัวแรกใช้บูชายัญถวายพระยาห์เวห์ พระเจ้าของชาวยิว เพื่อขอให้พระองค์ยกโทษให้ชาวอิสราเอล ส่วนแพะตัวที่สองอุทิศให้อาซาเซล เทพเจ้าแห่งโลกหลังความตาย
หนังสือ "ปรักปรำศาสตร์" เล่มนี้ เขียนโดย ชาร์ลี แคมป์เบลล์ พาย้อนสำรวจพิธีกรรมเก่าแก่ในประวัติศาสตร์ ที่แสดงถึงวัฒนธรรมแพะรับบาปที่กระทำโดยมนุษย์ ผลงานแปล อลิสา สันตสมบัติ
จากหลักฐานที่ได้มา ชาร์ลีระบุว่า พิธีกรรมแพะรับบาปนั้น สามารถย้อนสืบไปได้ไกลจนถึงจุดเริ่มต้นของมนุษยชาติ
"ทุกวัฒนธรรมยุคแรกๆ มีพิธีนำบาปออกไปจากชุมชน พิธีต่างๆ นานานี้ แตกต่างหลากหลายกันไปมาก แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยน นั่นคือ ความคิดที่ว่า บาปเป็นสิ่งที่แยกขาดเป็นเอกเทศ จึงสามารถถ่ายโอนจากคนหนึ่งไปยังอีกคนหรือวัตถุอื่นได้ และการกระทำผิดสามารถลบล้างได้"
พิธีกรรมแพะรับบาปเกิดขึ้นมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล ทุกวันนี้ แม้จะไม่มีพิธีกรรมเชือดแพะเพื่อไถ่ ความผิดบาปของมนุษย์อีกแล้ว แต่มนุษย์ก็ยังไม่เลิกพฤติกรรม "โบ้ย" ความผิดให้ผู้อื่นและไม่หยุดแสวงหาแพะรับบาป
ในประวัติศาสตร์เก่าแก่ของมนุษยชาติจนถึงปัจจุบัน มีแพะรับบาปอยู่มากมาย และจะไม่มีวันหมดไป ตราบใดที่มนุษย์ยังต้องใช้สัญชาตญาณการเอาตัวรอด
ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์ บุ๊กสโตร์
อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ค่ะ
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2558 |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2558 8:17:00 น. |
|
0 comments
|
Counter : 903 Pageviews. |
|
|