BlogGang.com : : sirivinit : อัลเฟรด ลิวอิส เวล .. ที่นักวิชาการจำนวนหนึ่งเห็นว่าเป็นผู้คิดค้นรหัสมอร์ส

อัลเฟรด ลิวอิส เวล .. ที่นักวิชาการจำนวนหนึ่งเห็นว่าเป็นผู้คิดค้นรหัสมอร์ส

อัลเฟรด ลิวอิส เวล

อัลเฟรด ลิวอิส เวล (25 กันยายน ค.ศ. 1807 — 18 มกราคม ค.ศ. 1859) เป็นช่างเครื่องและนักประดิษฐ์ เวลเป็นศูนย์กลาง ร่วมกับซามูเอล มอร์ส ในการพัฒนาและการประกอบธุรกิจโทรเลข ระหว่าง ค.ศ. 1837 ถึง 1844

เวลและมอร์สเป็นสองผู้ควบคุมโทรเลข ในสายทดลองแรกของมอร์สระหว่างวอชิงตัน ดี.ซี. กับบัลติมอร์ และเวลเป็นผู้ควบคุมอาคารและจัดการสายโทรเลขหลายสาย ในช่วงเริ่มแรกระหว่าง ค.ศ. 1845 และ 1848

เขายังรับผิดชอบต่อนวัตกรรมทางเทคนิคต่อระบบของมอร์ส เพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แป้นส่งและรีเลย์แม่เหล็ก เวลปลีกตัวจากอุตสาหกรรมโทรเลขใน ค.ศ. 1848 เนื่องจากเขาเชื่อว่า ผู้จัดการสายของมอร์ส ไม่ได้ให้คุณค่าแก่การมีส่วนร่วมของเขาสักเท่าใด

งานสุดท้ายของเขา คือ การเป็นผู้จัดการบริษัทโทรเลขวอชิงตันและนิวออร์ลีนส์ ซึ่งสร้างรายได้เพียง 900 ดอลล่าร์สหรัฐต่อปี โดยเขาเขียนจดหมายถึงมอร์สว่า "ผมได้ตัดสินใจที่จะปล่อยให้โทรเลขเป็นไปตามยถากรรม เพราะมันไม่สามารถดูแลผมได้เลย..."

ชีวประวัติ

บิดามารดาของเวล คือ สตีเฟน เวล (1780-1864) และเบ็ธทีอะห์ ยังส์ (1778-1847) เวลเกิดในมอร์ริสทาวน์ รัฐนิวเจอร์ซีย์ บิดาของเขาเป็นผู้ประกอบการและนักอุตสาหกรรม ผู้ก่อตั้งสปีดเวลล์ ไอร์ออนเวิร์กส์ ให้เป็นหนึ่งในโรงงานผลิตเหล็ก ที่มีความก้าวหน้าที่สุดแห่งยุค พี่น้องของอัลเฟรด ได้แก่ จอร์จ เวล ผู้ซึ่งเป็นนักการเมืองที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น

อัลเฟรดเข้ารับการศึกษาในโรงเรียนรัฐบาล ก่อนที่จะเข้าทำงานเป็นช่างเครื่องในโรงงานผลิตเหล็ก เขาเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กในด้านเทววิทยา ใน ค.ศ. 1832 ที่ซึ่งเขาเป็นนักเรียน ที่กระตือรือร้นและประสบความสำเร็จ

โดยสำเร็จการศึกษาใน ค.ศ. 1836 การเดินทางเยี่ยมโรงเรียนเก่าเมื่อวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 1837 ทำให้เขาได้เป็นพยานเห็นหนึ่งในการทดลองโทรเลขครั้งแรก ๆ ของซามูเอล มอร์ส เขาได้มีความสนใจในเทคโนโลยีดังกล่าวเป็นอย่างมาก

และเจรจาข้อตกลงกับมอร์สเพื่อพัฒนาเทคโนโลยีดังกล่าว ที่สปีดเวลล์ โดยที่เขาจะต้องออกค่าใช้จ่ายเอง แต่จะได้รับผลตอบแทนเป็น 25% ของรายได้ อัลเฟรดได้แตกหุ้นของเขากับน้องชาย จอร์จ เวล เมื่อมอร์สว่าจ้างฟรานซิส สมิธ สมาชิกรัฐสภาจากรัฐเมน เป็นผู้ช่วยงาน

เขาได้ลดสัดส่วนถือหุ้นของเวลเหลือหนึ่งในแปด มอร์สผูกขาดสิทธิบัตรในทุกสิ่งที่เวลได้พัฒนาขึ้น

หลังจากได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากบิดา เวลได้ปรับปรุงต้นแบบโทรเลขของมอร์ส เพื่อให้เหมาะสำหรับการนำเสนอต่อสาธารณะและการนำไปประกอบธุรกิจ

การสื่อสารด้วยโทรเลขประสบความสำเร็จครั้งแรก ที่สปีดเวลล์ไอร์ออนเวิร์กส์ เมื่อวันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1838 โดยส่งข้อความผ่านสายโทรเลขยาว 3 กิโลเมตร ข้อความดังกล่าวเขียนว่า "ผู้ที่อดทนรอไม่ใช่ผู้แพ้"

ตลอดเวลาอีกหลายเดือนต่อมา มอร์สและเวลได้แสดงโทรเลข ต่อสถาบันแฟรงกลินของฟิลาเดลเฟีย สมาชิกรัฐสภา และประธานาธิบดีมาร์ติน แวน บิวเรน ตลอดจนสมาชิกคณะรัฐมนตรี

การแสดงดังกล่าวมีความสำคัญต่อการ ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐสภาจำนวน 30,000 ดอลล่าร์สหรัฐ ในการสร้างสายโทรเลขสายแรกใน ค.ศ. 1844 จากวอชิงตันไปยังบัลติมอร์

มีข้อถกเถียงกันไม่น้อยว่า ระหว่างเวลหรือมอร์ส ผู้ใดเป็นผู้คิดค้น "รหัสมอร์ส" นักวิชาการจำนวนหนึ่งเห็นว่าแท้ที่จริงแล้ว เวลเป็นผู้คิดค้นรหัสดังกล่าว

เวลได้เกษียณจากกิจการโทรเลขใน ค.ศ. 1848 และย้ายกลับไปอาศัยยังมอร์ริสทาวน์ เขาใช้ชีวิตสิบปีสุดท้ายในการวิจัย เกี่ยวกับวงศ์ตระกูลของตน

เนื่องจากเวลได้รับผลประโยชน์เพียงหนึ่งในแปด จากสิทธิบัตรโทรเลขของมอร์สร่วมกับน้องชาย เวลจึงเห็นว่าตนได้รับรายได้จากผลงานของเขาน้อยกว่ามอร์สและคนอื่น ๆ

ผลงานและอุปกรณ์ของเขาได้รับการบริจาค ให้แก่สถาบันสมิทโซเนียนและสมาคมประวัติศาสตร์นิวเจอร์ซีย์ โดยบุตรชายของเขา สตีเฟน

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สวัสดิ์สิริธีววาร สิริมานรมณีย์นะคะ

Create Date : 20 มกราคม 2554

Last Update : 20 มกราคม 2554 7:58:58 น.

0 comments

Counter : 1835 Pageviews.