เป็นคำถามของน้องคนหนึ่ง ทันทีที่ได้รู้ว่าเราเลี้ยงแมวไว้ที่บ้านสองตัว
เลยตอบไปว่า เลี้ยงไว้ขายน่ะ   ฮา..~

ข้างบนนั้น ขำๆ นะคะ อิอิ 

ที่บ้านรักสัตว์กันทั้งบ้าน ตั้งแต่เด็กก็เลี้ยงมาหลายอย่างทั้งหมา นก ปลา กระต่าย พอมีตัวไหนตายไปก็ร้องไห้เสียใจตลอด แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อนเลย แปลกดีเหมือนกัน

แมวตัวแรกในชีวิต เลี้ยงเมื่อตอนอยู่เรียนอยู่ราวๆ ม.1 เป็นแมวตัวผู้  สีโอวัลติน ชื่อเจ้าเฟรนด์ แต่ก็ไม่ได้มีความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับการเลี้ยงแมวเอาซะเลย เลี้ยงแบบปล่อยและมันก็ไปเที่ยวได้อิสระเสรี ยังผลให้เจ้าเฟรนด์จึงเป็นแมวอายุสั้น ไปกัดกับแมวตัวผู้ที่เป็นเจ้าถิ่นแถวนั้นจนเป็นแผลเหวอะหวะ แล้วมันก็ตาย

เสียใจ ร้องไห้ ตามเคย

จากนั้นก็เว้นว่างร้างราจากการเลี้ยงสัตว์ต่างๆ ไปนานมากๆ ส่วนหนึ่งเพราะตัวเองโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ติดเพื่อนมาก รวมไปถึงพื้นที่บ้านไม่เอิ้ออำนวยอีกอย่างหนึ่ง กลัวมันจะอายุสั้นเมื่อมาอยู่กับเราด้วยอีกอย่าง กว่าจะได้เลี้ยงแมวตัวที่ 2 ในชีวิตก็..เมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว แมวตัวผู้สีดำใส่ถุงเท้าขาว เลี้ยงได้ไม่นาน มันก็หนีหายไปจากบ้าน

ไม่โทษใคร นอกจากตัวเอง ประมาทเลินเล่อเกินไปไม่ระวังประตูบ้านให้ดี หายไปทั้งที่ยังไม่ได้ทำหมันอย่างงั้นแถมเลี้ยงในบ้านไม่เคยปล่อยอีกเฉาก๊วยจึงหายแล้วหายเลย ก็ร้องไห้เสียใจอีกแล้ว ช่วงนั้นเป็นโรคประสาทหลอนหน่อยๆ ถ้าดึกๆ ได้ยินเสียงแมวร้องเราจะรีบวิ่งออกมาดู มีหวังว่าจะเจอเฉาก๊วยอยู่ตลอด

แต่ก็ไม่เคยเจอ จนกระทั่งตอนนี้เรายังคิดถึงอยู่นะ จะตายไปหรือยัง..หวังว่าคงมีใครสักคนเอาก๊วยไปเลี้ยงดูแลอย่างดีนะ
คิดว่าจะไม่เลี้ยงอะไรอีกแล้ว แต่เวลาไม่มีตัวเล็กๆ มาวิ่งววนไปมา ปีนหลังปีนหัว วิ่งมาขอข้าวหรือป่วนรอบบ้านก็เหงาแฮะ

ก็ต้องไปขอมาเลี้ยงอีกแล้ว คราวนี้มาเป็นตัวเมียแพ็คคู่ จะได้เป็นเพื่อนกัน พันธุ์ผสมศุภลักษณ์ กับพันธุ์ผสมวิเชียนมาส ก็เลยให้ชื่อข้าวตังกะข้าวหอมตามสีของเค้าเลย ตอนแรกจะชื่อไข่ดาวกะไข่เจียว แม่บ่นๆ บอก "ชื่ออะไรพิลึกกึกกือ" ก็เลยเอาชื่อนี้แทนแล้วกัน

ตอนนี้แหละค่ะ ที่ได้รู้จักกับพันทิปห้องแมว ได้รู้วิธีการเลี้ยงแมวที่ถูกต้องมากขึ้น (เอ..หรือจะเรียกว่าวิธีการบูชาแมวดีนะ) พูดได้ว่าเริ่มจะเลี้ยงแมวเป็นบ้างแล้ว ที่ไม่เคยรู้จักทรายแมวก็ได้รู้จัก แล้วก็แฮปปี้มากๆ เพราะไม่ทำให้ใครต้องเหม็น (ยกเว้นตัวเองเวลาไปเก็บอึแมว) เลี้ยงข้าวหอม-ข้าวตังมาได้ประมาณ 4 ปี ข้าวตังก็ตาย เรื่องนี้ก็มีเหตุเหมือนกัน แล้ววันหลังจะขยายความเล่าให้ฟังอีกทีนะคะ เป็นเรื่องที่ทำให้เราไม่พาแมวไปคลีนิกนั้นอีกเลยจนกระทั่งวันนี้แหละ

ข้าวหอมก็มีอาการเสียศูนย์มากๆ ทำให้คิดว่าต้องหาเพื่อนมาให้ข้าวหอมซะแล้ว-สงสารแมวค่ะ ปกติข้าวหอมหยิ่งมากด้วยความที่คนเอาใจเยอะเลยไม่ค่อยง้อคน ตั้งแต่ข้าวตังไม่อยู่ ก็มาคลอเคลียกับคนตลอดเวลา บางครั้งยังมาหลับกลางวันบนตักเราอีกด้วย นั่นจึงเป็นที่มาของเจ้าแป้ง ซึ่งแป้งนี่ก็คิดชื่ออยู่นานมาก เราอยากให้เป็นตระกูลข้าวเหมือนข้าวหอม แต่ไม่ลงตัวซะที เลยสรุปที่ชื่อสั้นๆ ว่า แป้ง นี่ล่ะ

ภาพประกอบไม่ค่อยสวย ภาพต้นฉบับ (จากมือถือ) ข้าวหอมหน้ามืดมาก ยิ่งแก่สีมันก็ยิ่มเข้มแถมไปอยู่ตรงที่มืดอีกต้องปรับสว่างเยอะเลยภาพก็เลยแตกอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ ที่เรียกข้าวหอมว่าคุณยายเพราะว่าตอนนี้ 4 ขวบกว่าแล้ว ส่วนเจ้าแป้งแค่ 10 เดือนเท่านั้น แต่ด้วยความที่กินระดับพายุเลยตัวใหญ่กว่าข้าวหอมแล้ว

กลับมาที่คำถามว่าทำไมถึงเลี้ยงแมวล่ะ.. อืม ก็แมวน่ารักนินา อันที่จริงไม่เฉพาะแมวหรอกค่ะ อะไรก็น่ารักทั้งนั้น ถ้าชอบเลี้ยงแล้วเลี้ยงได้-รับผิดชอบได้ก็ดีหมด สำหรับเราอยากเลี้ยงหมาเหมือนกัน แต่สงสารหมาเพราะเรากลับดึกบ่อย ไม่ค่อยได้มีเวลาเล่นกับหมาไม่อยากให้เค้าเหงาน่ะค่ะ

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2552 14:42:43 น.		8 comments
Counter : 512 Pageviews.
Share Tweet