Group Blog
All Blog |
ดวงใจที่เงียบเหงา.... จากบทความของ เจียวเอินจวิ้น ที่มักเขียนลงบล๊อค //blog.sina.com.cn/jiaoenjun ในคืนที่รู้สึกเงียบเหงา ที่คุณเซียงหนี่รวบรวม และ แปลโดย คุณเมามาย รวมไว้ให้อ่านกันง่ายๆค่ะ.  ประสบการณ์ / ความรู้สึก .. ชีวิตดำเนินไปเรื่อยๆ บางทีก็สุขบางทีก็เศร้า แต่ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน ต้องเดินไปลำพังคนเดียวด้วยตัวเอง จะทุกข์หรือสุขเราเป็นคนเลือกเอง ไม่มีใครช่วยได้ มองหาที่จะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีชีวิตที่มีความสุขสมบูรณ์ แต่เหมือนกับว่ามันช่างเป็นการเดินอย่างเงียบๆและช้าๆในการค้นหานี้ ฉันจะไม่โทษใครหรอก เพราะฉันตระหนักถึงเหตุผลนี้ดีอยู่ เพราะในหัวใจฉันรู้สึกซาบซึ้งถึงบุญคุณของญาติพี่น้องและเพื่อนๆ ที่คอยเป็นห่วงฉัน แน่นอนคุณจะชนะบ้างแพ้บ้าง ฉันหวังว่าทุกคนที่ก้าวเดินในชีวิต สามารถที่จะอยู่ไกลจากความเจ็บปวดและความเศร้า. ความเจ็บปวด: ความรักที่ลึกซิ้งยากจะลืมเลือน พังทลายเพียงในข้ามคืน เหมือนพระอาทิตย์ตกเมื่อปลายฤดูใบไม้ร่วง และก็เป็นจุดเริ่มต้นของค่ำคืนอันเหน็บหนาว นับตั้งแต่นาทีนั้นเป็นต้นมา เหล้ากับความเจ็บปวดและความมืดมนก็คอยติดตามอยู่เสมอ ปราศจากกำลังใจในชีวิตและจุดมุ่งหมายที่จะดำรงชีวิต ก็เหมือนกับคนที่ไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึกและไม่มีจิตวิญญาณ เริ่มต้นใหม่. . . มันช่างเป็นคำพูดที่ง่ายๆ แต่จะทำได้ยังไง มันไม่ง่ายเลยที่จะสะสมสร้างความรักความผูกพัน. . . เริ่มต้นใหม่.. . .ชีวิตมันช่างสั้น เพียงได้แต่รอให้ฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่นเริ่มขึ้นอีกครั้ง. . . จดหมายจากพ่อ...ถึงลูก นี่อาจจะเป็นจดหมายที่แปลกประหลาดไม่เคยมีมาก่อน เพราะว่าพ่อไม่รู้ว่าลูก ๆ จะได้อ่านมันหรือเปล่า จดหมายฉบับนี้นำความคิดถึงอย่างสุดซึ้งจากพ่อมาถึงพวกหนู ลูกสบายดีไหม โตขึ้นหรือเปล่า เรียนเป็นยังไง ปีนี้เป็นยังไงบ้าง อั่งเปาของพ่อปีนี้ถึงมือพวกหนูหรือเปล่า พ่อคิดถึงลูก ๆ มาก ทุกวันเฝ้าแต่คิดถึงพวกหนู พวกหนูอยู่ทีไหน พวกหนูจะรู้ไหมว่าพ่อคิดถึงพวกหนูนะ โทรศัพท์เป็นแค่ตู้ไปรษณีย์ที่คอยรับฝากข้อความเพียงอย่างเดียวตลอดเวลา เมื่อพ่อทำงานอยู่ที่ข้างนอกพ่อเฝ้าแต่คิดถึงหนูทั้งวันทั้งคืน พวกหนูรู้สึกถึงบ้างไหม จากตงเป่ยอันหนาวเหน็บที่พ่อจบการถ่ายทำ ไปถึงเซี่ยงไฮ้เพื่อปิดกล้อง พ่อรีบกลับมาบ้าน...คิดว่าจะได้ฉลองตรุษจีนกับพวกหนู กลายเป็นว่าพ่อกลับหาพวกหนูไม่พบ ขอให้เชื่อว่าพ่อรักพวกหนู ทุกเวลาทุกนาทีเฝ้าแต่คิดถึงพวกหนู พ่อรักลูก พ่ออยู่ที่นี่ไหว้เจ้าตรุษจีนให้พวกหนูแล้ว ขอให้ตรุษจีนปีนี้ พวกลูกจงมีความสุข การเรียนเจริญก้าวหน้า เติบใหญ่ปลอดภัย ถ้ามีคนใจดีคนไหนได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ช่วยผมบอกพวกลูกสาวของผมทีได้ไหม ว่าผมรักพวกเขา หรือไม่ก็บอกผมก็ได้ว่าพวกลูก ๆ ของผมสบายดีอยู่หรือเปล่า? ขอบคุณครับ จดหมายจากพ่อ...ถึงลูก # 2.. เริ่มศักราชใหม่ ปีใหม่เริ่มต้นศักราชใหม่อีกปี พวกลูกโตขึ้นแล้วล่ะสิ? อ้วนขึ้นไหม หรือว่าผอมลง? กำลังหงอยเหงาหรือว่ากำลังเบิกบานใจ? คุณพ่อวินเซนต์คิดถึงพวกหนูมาก ๆ ทุกคืนทุกวันไม่มีสักนาทีที่จะไม่คิดถึงพวกลูก พ่อไหว้วานให้เพื่อนพ่อหอบหิ้วโน๊ตบุ๊คไปให้หนูคนละเครื่องพร้อมกับเงินติดกระเป๋าอีกคนละจำนวนหนึ่ง พวกหนูได้รับกันหรือยังจ๊ะ? พ่อรักพวกหนู คิดถึงพวกหนู ตอนนี้กระทั่งตอนที่พ่อหลับตาลงก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงข้อนี้ได้ บางคนบอกว่า พ่อไม่สามารถพูดคุยกับพวกหนูได้ในตอนนี้ บางทีควรจะรอให้หนูโตแล้ว เมื่อพวกลูกบรรลุนิติภาวะพ่อถึงจะบอกลูกได้ แต่ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร ก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความจริงและความรักความผูกพันธ์ระหว่างพ่อลูกของเราได้ พ่อขอให้พวกลูก ๆ จงเชื่อว่า ความรักของพ่อจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงตลอดกาล นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจมาแทนที่ได้ ตอนนี้พ่อมีปัญญาซื้อบ้านแล้ว สามารถมอบบ้านที่อบอุ่นแก่พวกหนูได้ ที่พ่อทนลำบากทั้งหมดนี้ก็เพื่อพวกลูก ทุกวันนี้พ่อภาวนาขอให้พวกลูก ๆ ของพ่อจงปลอดภัย แข็งแรง ขอให้ลูก ๆ ของพ่อจงมีความสุข พ่อกำลังรอพวกหนูอยู่ และจะรอจดหมายตอบกลับจากลูกนะ.... ยามเย็น.... ตะวันค่อยลาลับฟ้าไป ย่างเข้าสู่ยามสนธยาอย่างไร้ขอบเขต คนเราเมื่อรุ่งเรืองถึงที่สุดย่อมต้องโรยราลงสักวันหนึ่ง วันเวลาที่รุ่งโรจน์โชติช่วงย่อมมิอาจคงอยู่ตลอดไป ชั่วชีวิตนี้ปฏิบัติกับผู้อื่นด้วยใจก็นับว่าไม่เกิดมาสูญเปล่า อาทิตย์ขึ้นทางทิศบูรพาและต้องถึงเวลาตกในทิศปัจฉิม ความรับผิดชอบ คือสิ่งที่ผมถือเป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวต ผมไม่เคยละวาง ....ความกตัญญูที่ผมยังทำได้ไม่สมบูรณ์ ....คุณธรรมระหว่างพี่น้องที่ยังไม่เต็มที่ ....ความรักที่มีต่อลูกสาวที่ผมยังให้ไม่ถึงที่สุด ในยามถอนตัวจากไป ผมอาจจะเป็นเช่นอาทิตย์ยามสนธยาทั่ว ๆ ไป ย่อมต้องตกลับฟ้าไปในที่สุด..... โกหก.. ชั่วชีวิตคนคนหนึ่งมีเรื่องที่ต้องโกหกมากมายเหลือเกิน แม้เพราะปรารถนาดี แต่มันก็คือการโกหก ไม่โกหกจะได้ไหม?...ยาก โกหกแล้วจะมีความสุขได้ไหม?....ได้สิ เพราะอะไรล่ะ โกหกทำให้เราบรรลุถึงเป้าหมาย บรรลุถึงสิ่งที่หวัง เป้าหมายสำคัญไหม? สำคัญแน่นอน ... อย่างน้อยสำหรับตัวเองมันสำคัญมาก เพราะว่าการโกหก ทำให้เราไปถึงเป้าหมายที่สำคัญ บรรลุถึงผลสำเร็จที่อยากได้ ผมคงไม่สามารถพูดได้หรอกว่าผมไม่เคยโกหกเลย แต่ผมก้ไม่ได้รู้สึกสบายใจดีกับการต้องโกหก เพื่อที่ผมจะไม่ต้องทำร้ายคนอื่นด้วยการโกหก จริง ๆ แล้ว นี่ก็เป็นการโกหกด้วยความปรารถนาดีแบบหนึ่งเหมือนกัน แต่มันก็คือการโกหก โกหก ก็คือโกหก พอคุณพูดไปประโยคหนึ่ง มันก็ต้องใช้อีกสิบประโยคเพื่อมาช่วยโกหกต่อ แล้วมันก็จะกลายเป็นเรื่องที่คุณต้องทำไปชั่วชีวิต อย่าโกหก ก้บเพื่อน กับญาติพี่น้อง กับสังคม อย่าโกหก.. ส่งผ่านความรัก.. ครั้งนี้ไปเซี่ยงไฮ้เพื่อร่วมโปรแกรม Star lightning แม้ว่าจะเหนื่อยบ้าง ต้องตากฝนเปียกโชกจนกลายเป็นหวัด แต่ผมก็ไม่รู้สึกย่ำแย่หรือเสียใจแม้แต่นิดเดียว ผู้คนเหล่านี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก อบอุ่นไปทุกหนทุกแห่ง ภาระกิจในการพาเด็ก ๆ จะบ้านดวงตะวันไปเที่ยวดูงานเอ็กซโปร์ด้วยกันครั้งนี้สำเร็จได้ด้วยความรัก และความทุ่มเทของสังคมและผู้คนทั้งหลาย ผมเป็นเพียงผู้ส่งข่าวสารคนหนึ่งเท่านั้น ผมยินดีและเต็มใจที่จะสานภาระกิจนี้ต่อไป และหวังว่าเด็ก ๆ เหล่านี้จะเติบใหญ่อย่างปลอดภัยและมีความสุข ขอบคุณ แฟนๆ จากใจจอมยุทธ ... ข้อความที่พวกคุณฝากเอาไว้ ผมได้อ่านแล้ว โปรดอภัยด้วยที่ผมไม่สามารถตอบทีละคนได้ ความจริงผมอยากจะคุยกับพวกคุณมาก ๆ เลย แต่ว่าเวลานอนของผมก็ไม่ค่อยจะพอแล้ว สภาพจิตใจที่ไม่ค่อยพร้อม เวลาที่เผชิญหน้ากับการงานทุกวันก็จะรู้สึกไม่แจ่มใส ผมขอขอบคุณเพือน ๆ ทุกท่านที่อำนวยพรและเอาใจใส่ผม ยิ่งไปกว่านั้นผมอยากจะบอกพวกคุณว่า แม้ชีวิตของพวกคุณจะเจอเรื่องที่จนปัญญาหรืออุปสรรค ทว่าขอเพียงพวกคุณทำตัวให้คู่ควรกับที่คุณพ่อคุณแม่ให้ชีวิตมา คู่ควรกับฟ้าดิน คู่ควรกับสังคม คู่ควรกับจิตสำนึกอันดีงามของตัวเอง นั่นก็เพียงพอแล้ว ผมขอขอบคุณทุกความสนับสนุนที่มีต่อเพือนของผมและครอบครัวของผม ปราศจากการสนับสนุนจากพวกคุณ ผมก็คงเป็นแค่เพียงคนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ผมก็แค่พยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อเป็นกำลังให้กับสังคมนี้ แม้แต่เพียงน้อยนิดก็ยังดี ก็แค่นั้นเอง คืนนี้ก็นอนไม่หลับอีกตามเคย ขอบคุณพวกคุณทุกคน รักคือความเสียสละ รักคือการให้ รักคือการไม่ร้องขออะไรตอบแทน ผมหวังอย่างยิ่งว่าจะได้ส่งผ่านความรักออกไป บางทีผมอาจจะเป็นแค่หน่อเล็ก ๆ ของแรงบันดาลใจ แต่เมื่อมีแรงใจจากพวกคุณ ไม่ว่าเส้นทางที่ผมจะเผชิญต่อไปในเบื้องหน้าจะลำบากและมีอุปสรรคแค่ไหน ผมก็จะก้าวต่อไปจนกว่าจะเดินไม่ไหว ผมขอถือโอกาสนี้ อวยพรทุกท่านให้มีแต่ความราบรื่น สุขภาพแข็งแรง จิตใจเบิกบานตลอดทุกวันไป เจียวเอินจวิ้น เขียนด้วยลายมือตัวเอง....... พ้นเงามืดของการหย่าร้างมาแล้ว เปิดอกไม่มีอะไรต้องขอโทษลูกสาว.. ผู้คนมากมายต่างรู้ว่า เจียวเอินจวิ้นเคยมีความรักที่แสนหวานกับภรรยานานถึง 17 ปี และมีลูกสาวที่แสนน่ารัก 2 คน ทว่าเขาหย่าร้างมานาน 5 ปีแล้ว ภรรยาเป็นฝ่ายได้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่เจียวมี ขณะเดียวกันก็ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกสาวทั้งสอง เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เจียวเอินจวิ้นเขียนในบล็อคของเขาว่าอยากจะพบหน้าลูกทั้งสอง แต่จนบัดนี้เขาก็ยังไม่ได้เห็นลูกสาวสุดที่รัก แต่เป็นที่น่ายินดีว่าเมื่อคราวตรุษจีนที่ผ่านมา เขาได้รับจดหมายจากลูกสาวแล้ว "เขาบอกว่าคิดถึงผมมากล่ะ แล้วยังบอกอีกว่าให้ป่าป๊าดูแลสุขภาพให้ดี ผมดีใจมาก ด้วยเหตุบางอย่างที่ไม่อนุญาตให้เจอกัน ใน 3 ปีที่ผ่านมาผมไม่ได้เจอพวกเขาเลย ผมรู้สึกว่าต้องไม่ทุรนทุรายสักชั่วขณะ ก่อนหน้านี้เครียดมาก แน่นอนผมมั่นใจว่าพวกลูก ๆ ต้องเข้าใจหัวอกของคนที่เป็นพ่อที่อยากจะพบลูก ๆ การไม่อาจเห็นพวกเขาได้เป็นความทุกข์ทรมานมากจริง ๆ ก่อนหน้านี้ผมอยากจะหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้ แต่ตอนนี้คิดตกแล้ว ลูกผมโตแล้ว ผมเชื่อว่าพวกเขาสามารถเข้าใจปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้แล้ว รวมทั้งจากการที่คุณอาและคุณน้าที่อยู่รายล้อมได้บอกพวกเขา พ่อคนนี้ไม่มีอะไรต้องขอโทษพวกเขา ผมเพียงแต่เป็นห่วงพวกเขามาก และรักพวกเขามาก ผมเชื่อว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทั้งหมด ผมเชื่อว่าเมื่อลูก ๆ โตแล้ว เขาก็จะมาหาผมเอง ดังนั้นตอนนี้ผมไม่ควรกระวนกระวายดิ้นรนไปพบพวกเขา แน่นอนว่าผมยังคงอยากจะพบพวกเขาเหมือนอย่างเคย ซึ่งลูก ๆ ก็รับรู้ได้ ตอนนี้ผมให้น้ำหนักกับงานการแสดง ทำงานอย่างหนักเพื่อหวังว่าในอนาคตที่จะถึงนี้จะสามารถอยุ่ร่วมกับพวกลูก ๆ ได้อีกครั้ง ความคิดเช่นนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาล ครอบครัวย่อมสมควรจะอยู่ร่วมกัน" ทว่าเจียวเอินจวิ้นในปัจจุบันนี้ ยังคงเชื่อมั่นในรักอีกไหม? "รักแรกพบก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่อาจเชื่อมั่นได้ ผมก็ยังคาดหวังที่จะพบรักแรกพบอีกสักครั้ง เหนือสิ่งอื่นใดคือตอนนี้ผมโสดสนิท ผมไม่ใช่พวกที่หลังจากเจ็บปวดกับความรักก็ปฏิเสธความรู้สึกดี ๆ หรือความรักไปเลย ตรงข้ามผมกลับยิ่งพยายามมองหารักที่งดงามมากกว่าเดิม ซึ่งตอนนี้ยังไม่เจอเลย ดังนั้นผมจึงบอกได้แค่ว่าตอนนี้ผมยังโสด" เมื่อถามถึงลักษณะที่เขาชื่นชอบ เจียวเอินจวิ้นชี้ไปยังจางจื้อหลินที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา "แบบจื้อหลินนี่แหละดีมาก ๆ รูปร่างสูงโปร่ง ผมยาว ดูอ่อนหวาน ผมไม่ชอบพวกที่ดูเฉี่ยวเปรี้ยวไป"
ดีใจที่ถูกใจค่ะ คุณเซี่ยงหนี่ ว่าจะรวมๆ เพิ่มจะได้รวมจริงๆอ่ะค่ะ^_^
โดย: mol98
 วันที่: 5 ตุลาคม 2553 เวลา:20:40:46 น.ปัจจุบันเจียวได้เจอหน้าลูกของเค้าหรือยังคะแต่ถ้ายังไม่เจอ ลูกของเค้าไม่คิดถึงเจียวบ้างเหรอความจริงโทรหากันก็ได้
โดย: nok IP: 58.9.157.5 วันที่: 5 ตุลาคม 2553 เวลา:23:03:25 น.
อ่านแล้วรู้สึกหดหู่ใจสงสารชีวิตเจียวมากที่จริงในชีวิตเราและคนอื่นก็เจอความทุกข์เราสงสารเจียว สิ่งที่ทำได้คือรักเขา(รักแบบชื่นชม+สงสารด้วย)และเป็นกำลังใจให้เราชอบเจียวเจียวเก่งที่สุดในสายตาเราเราอยากให้เจียวดูแลตัวเองให้ดีๆ เราจะเป็นกำลังใจให้เจียวประสบความสำเร็จทุกๆด้าน ให้เจียวได้เจอลูกๆและได้พบกันบ่อยๆ เราจะเป็นกำลังใจให้เจียว
โดย: น้องน้อย IP: 61.19.52.106 วันที่: 10 มกราคม 2554 เวลา:19:48:49 น.
|
mol98
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] 
|
|||||||||||||
ขอบคุณ ทุกๆท่านที่มาเยี่ยมชมบล๊อคค๊า .......
เมื่อมานึกดูแล้วความจริงที่ความเศร้าและความอ่อนไหวของเฮียนี่ก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงของเฮียนะคะ สำหรับคนที่ชอบดูหนังของเฮียอยู่แล้วพอได้รู้ถึงความรู้สึกของเฮียก็ยิ่งทำให้เห็นใจและชอบเฮียมากขึ้น แล้วเวลาดูหนังที่เฮียเล่นแล้วเมื่อถึงบทที่เศร้า เราก็จะรู้สึกว่าเขาเล่นได้ดีมาก และเราก็รู้ถึงเหตุผลด้วยว่าทำไมเขาถึงดีบทแตกขนาดนั้น ก็คงเพราะว่าละครบทเศร้าที่เขาแสดงอยู่นั้นมันก็ไม่ต่างจากชีวิตจริงของเขาสักเท่าไหร่เลย