ฤดูใบไม้ร่วงแห่งความสุข..
หลังจาก หย่าร้างกับภรรยา เฮียเจียวเพิ่งมีโอกาสได้เจอลูกสาวเป็นครั้งแรก
เลยเขียนเป็นบทความที่ซึ้งกินใจ มาอ่านกันค่ะ
ฤดูใบไม้ร่วงแห่งความสุข
ฤดุใบไม้ร่วง มักทำให้คนเราหมองเศร้า
แต่ใบไม้ร่วงปีนี้ กลับทำให้ได้พบเจอกับความสุข
ทีแรกพ่อเชื่อว่า ความสุขได้จากไปไกลแล้ว
สี่ปีแล้ว สี่ปีที่เฝ้าสืบเสาะค้นหา สี่ปีแห่งความหวัง สี่ปีแห่งการรอคอย
อันที่จริงสี่ปีก็ไม่นับว่าเป็นเวลายาวนานมากนัก
แต่สำหรับพ่อแล้วอยากจะบอกว่า หนึ่งวันยาวเท่ากับหนึ่งปีก็ไม่ปาน
จากมีหวัง ถึงผิดหวัง จนกลายเป็นหมดหวัง
ทว่า ใบไม้ผลิปีนี้ ทำให้พ่อได้พบกับความหวังอีก
ได้สมหวัง ได้พบความสุข
ขอบใจ ที่หนู(ลูกสาว)ยังไม่ลืมพ่อ
ยังจำความหลังในอตีตระหว่างพ่อกับลูกได้
พ่อไม่กล้าหวังอะไรมากไปสำหรับอนาคต
ได้แต่ทนุถนอมช่วงเวลาดี ๆ ในปัจจุบันนี้เอาไว้
ความสุขมาหาพ่อแล้ว
ถึงแม้มันจะแสนสั้น แต่พ่อก็รู้จักพอ
พ่อรับปากลูกว่าพ่อจะเฝ้ารออยู่ที่ตรงนี้อย่างเงียบ ๆ
เฝ้ารอการมาถึงของลูกในครั้งหน้า
และรับปากที่ลูกขอร้องให้พ่อดูแลสุขภาพตัวเองดี ๆ
รักตัวเองให้มาก ๆ ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก
นางฟ้าตลอดกาลของพ่อ
................................
อ่านแล้วน้ำตาซึมอ่ะค่ะ หัวอกของพ่อที่รักลูกสุดหัวใจ
ขออภัย ....ขอปาดน้ำตาหนึ่งที
แปลโดย..คุณเมามาย...
อีกบทความ ความรู้สึกของลูกสาวค่ะ
......................
ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี...
พ่อจ๋า
ทำไมการแยกกันครั้งนี้ถึงทำให้หนูปวดใจนัก
เพิ่งจะพูดอยู่หยกๆ ว่าจะไม่ร้องไห้
แต่พออยู่ในอ้อมกอดของพ่อทุกอย่างก็พังทลาย
พยายามสะกดตัวเองว่าอย่าได้หันกลับไปดูพ่ออีก
เพราะหนูไม่อยากให้พ่อได้เห็นน้ำตาที่นองหน้าหนู
ระหว่างที่รออยู่หลายชั่วโมง น้ำตาหนูไหลตลอดเวลา
ก่อนจะมุ่งตรงกลับบ้าน คืนนั้นตลอดคืนหนูร้องไห้จนตาแดงก่ำ
หมวกที่คลุมหัวหนูตอนนอนเปียกชุ่มไปจนกระทั่งถึงหมอน
หนูเศร้ามาก
หัวใจก็แสนเจ็บปวด
เฝ้ามองดูรูปที่เราถ่ายด้วยกันพลางร้องไห้อย่างหนัก
หนูคิดถึงพ่อ คิดถึงพ่อเหลือเกิน
ถ้ารู้มาก่อนว่าการแยกจากกันมันเจ็บปวดทรมานขนาดนี้
หนูก็คงไม่ยอมไปหาพ่อแล้ว
ถ้ารู้ว่าหัวใจจะเจ็บปวดมากมายขนาดนี้
หนูก็คงจะรออยู่นิ่ง ๆ จนกว่าจะถึงเวลาที่ต้วเองเข้มแข็งกว่านี้ค่อยไปพบหน้าพ่อ
หนูไม่ได้ร้องไห้หนักขนาดนี้มานานแล้ว
ร้องไห้จนในท้องปั่นป่วนไปหมด หายใจแทบไม่ออก
เพราะอะไร.....หนูถึงได้คิดถึงพ่อขนาดนี้
เวลาที่มีพ่ออยู่ในแต่ละวัน หนูแสนจะมีความสุข
มีความสุขมากจริง ๆ
ในช่วงเวลานั้น หนูได้กลับไปเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ชอบร้องไห้
พูดไม่หยุดปากว่าตัวเองนั้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
แต่....บางทีเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ นั่นก็อาจจะเป็นผู้ใหญ่กว่าหนูเสียอีก
หนูคิดถึงพ่อ...คิดถึงมากเหลือเกินจริง ๆ
I love you my dear daddy.
แปลโดย คุณเมามาย..
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
