นิวสวีคกล่าวถึงอดีตนายกทักษิณ : ผู้นำที่ส่องแสง A Leader Who Looms The pundits laughed at Thaksin, but his economic populism is spreading in Asia, even as he leaves. By George Wehrfritz | NEWSWEEK Published Aug 23, 2008 From the magazine issue dated Sep 1, 2008 In political terms, Thaksin Shinawatra is all but a spent force. Two weeks ago Thailand's former prime minister slipped quietly abroad to the safety of his mansions in the United Kingdom, ending expectations that his triumphant January homecoming from exile after his ouster in a bloodless coup in 2006 might presage his return to national politics. Thaksin justified his flight saying the string of corruption and other charges now working their way through the Thai courts "have been prejudged to get rid of me and my family." The self-made billionaire's surprise exit triggered fierce debates over the validity of the charges he faces, whether Bangkok should pursue extradition and the future of Thaksin's political machine. Yet almost nothing has been said about Thaksin's most enduring legacy: a bottom-up approach to economics with widespread appeal across the developing world. In a bit of shameless self-promotion, Thaksin branded that strategy "Thaksinomics," billing it as a plan to elevate his primary constituency—rural Thais—from poverty. Implemented after he won office back in 2001, Thaksin's initiatives quickly reversed the devastation wrought by the 1997–98 Asian financial crisis and made Thailand's fast growth the envy of Southeast Asia. Today, similar schemes are ramping up across developing Asia to address the issues that plagued Thailand in the late 1990s and now threaten the entire region: overdependency on export markets, unequal development at home and yawning rich-poor income gaps. Critics decried Thaksin's programs as bald pork-barrel populism, but skeptics quickly became converts as rural debt holidays and village-level business loans energized grass-roots manufacturing and services, and improvements to Thailand's weak social safety net—particularly the creation of a nearly free system of basic medical care—liberated rural households to save less and spend more. Thaksin called it "dual track" development, building a vibrant local market alongside the export sector, and it worked. Yes, public debt rose, but the boost in growth and tax revenues more than compensated. Thailand's economy expanded by nearly 6 percent a year from 2001 to 2006, dependency on foreign investment and exports decreased and the country's income gap actually narrowed during a period when the distance between the haves and have-nots widened virtually everywhere else in Asia. The logic of Thaksin's approach—that access to capital, employment opportunities and basic social services can transform disadvantaged regions into growth engines—is now accepted wisdom. Indonesian President Susilo Bambang Yudhoyono has followed it in his support for poor households hit hardest by a rollback in fuel subsidies. India's Manmohan Singh has created millions of rural jobs; his ultimate growth goals very much echo Thaksin's. In the Philippines, President Gloria Macapagal Arroyo once declared, "I am an unabashed disciple of Thaksinomics." And since 2006, when China unveiled a sweeping plan to redirect state investment to create a "new socialist countryside" in the hinterland, Beijing has repealed farm taxes, channeled millions to rural enterprises and otherwise sought to revitalize poor interior provinces (China reportedly sent a team to Thailand to study Thaksinomics back in 2003). Chinese leaders reaffirmed the importance of what President Hu Jintao calls "harmonious" growth when the National People's Congress met last March, and in recent weeks Chinese and foreign analysis have suggested that Beijing soon could unveil a massive fiscal stimulus package targeting disadvantaged sectors of the economy. As the Asian leader who pioneered "dual track" development, Thaksin might have climbed the pantheon of great economic thinkers if not for a massive political blunder. ------------------------------------------- นิวสวีคกล่าวชื่นชมอดีตนายกทักษิณหลายเรื่อง ผมขออนุญาตแบ่งเป็นประเด็นดังนี้ครับ 1. นโยบายทักษิโณมิคส์ช่วยลดช่องหว่างระหว่างรวยจนอย่างได้ผล 2. นโยบายทักษิโณมิคส์ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจไทยจนหลายๆประเทศในอาเซียนอิจฉา 3. นโยบายทักษิโมคส์ถูกนำไปใช้เป็นนโยบายของประเทศในเอเชียหลายๆประเทศเพื่อแก้ปัญหาเศรษฐกิจและลดช่องว่างทางรายได้ ก.ซูซิโล บัมบัง ยุดโฮโยโน(อินโดนีเซีย)นำนโยบายช่วยเหลือราคาน้ำมันแก่คนยากจนไปใช้ ข. มาน โมฮัมมาน ซิงห์(อินเดีย) ประกาศนโยบายเศรษฐกิจที่สะท้อนแนวคิดทักษิณทุกอย่าง ก่อให้เกิดการสร้างงานในชนบทหลายล้านตำแหน่ง ค. อาร์โรโย(ฟิลิปปินส์) กล่าวว่า "ข้าพเข้าเป็นผู้ที่แน่วแน่ในทักษิโณมิกส์" ง. หู จิ่น เทา ประกาศนโยบาย "ชนบทแนวใหม่" ซึ่งมีสาระสำคัญคือยกเลิกภาษีการทำนา และกระจายงบประมาณลงสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อพัฒนาชนบทที่ห่างไกล 4. นิวสวีคกล่าวอีกว่า ถ้าคุณทักษิณไม่ถูกปฏิวัติเสียก่อน ท่านน่าจะได้รับการยกย่องเป็นถึงนักวางแผนทางเศรษฐศาสตร์ชั้นนำของโลก ------------------------------------------------------------- สูญเสียทรัพยากรบุคคลไปให้คนอื่นฟรีๆซะแล้ว เฮ้อออออ จากคุณ : โรงงานช็อคโกแล็ต Create Date : 14 กันยายน 2551 Last Update : 14 กันยายน 2551 11:01:45 น. 0 comments Counter : 781 Pageviews.   Share Tweet