เอื้อจะสานต่อเจตนารมณ์เอง
.
ก่อนเข้านอนคืนหนึ่ง หลังจากสวดมนต์ ปิดไฟแล้ว ถ้าไม่ดึกเกินไป เราแม่ลูกจะคุยกันนิดนึงก่อนที่จะราตรีสวัสดิ์กัน
เอื้อพูดขึ้นว่าคุณแม่เขียนบล็อกได้กี่หน้าแล้ว?
แม่ ประมาณ 300 กว่าเรื่องแล้วครับ
เอื้อ ไม่เยอะ
แม่ เหรอ!??!?!
เอื้อ ถ้าคุณแม่ตาย เอื้อจะเขียนต่อเอง (พูดอย่างมุ่งมั่น)
แม่ ครับ
. คุณแม่ก็ไม่ได้อ่านหน่ะซิ
เอื้อ (ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้)
แม่ เอื้อต้องเขียนต่อจริง ๆ นะ
เอื้อ พยักหน้ารับ
. พร้อมกับหยิบผ้าห่มมาปิดหน้า
แม่เข้าไปหอมหัวเอื้อ และพูดว่า ฝันดีครับ
..
แม่ออกจากห้องนอนเอื้อพร้อมกับรอยยิ้ม ที่เอื้อให้ความสำคัญกับเรื่องเล่าของแม่
แต่เอื้ออาจจะน้ำตาคลออยู่ก็ได้
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ติดตามอ่านตลอดนะค๊าาา