พฤศจิกายน 2556

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
24
25
26
27
28
30
 
22 พฤศจิกายน 2556
All Blog
Surprise!!!!
มีเรื่องให้แปลกใจได้ทุกปี….

ขอย้อนไปเมื่อเอื้อ 4 ขวบกว่า ๆ เราได้มีโอกาสย้ายมาอยู่ต่างแดน ที่แตกต่างจากประเทศไทยมากทั้งอากาศ อาหาร วัฒนธรรม ประเพณี ภาษา เรียกได้ว่าไม่มีอะไรเหมือนกันเลย เป็นบิ๊กช๊อกสำหรับเอื้อกันเลยทีเดียว และเอื้อต้องเข้าเรียนโรงเรียนประถมที่นี่ตามอายุเอื้อเริ่มเรียนที่ชั้นเล็กสุด

ตอนนั้น พ่อกับแม่คาดหวังแค่ให้เอื้อสื่อสารกับคนอื่นได้ ปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ได้ แค่นั้น!!!!!

ผ่านไป 4 ปี…. เร็วเหมือนโกหก….

เอื้อกลายเป็นเด็กที่อยู่ในกลุ่มลำดับต้น ๆ ของชั้น โดยเฉพาะเรื่องการอ่าน เอื้อก้าวกระโดดไปอยู่กลุ่มที่สามารถเลือกหนังสือในห้องสมุดมาอ่านได้เองแล้ว…..

ขอเล่าเรื่องการอ่านในโรงเรียนที่นี่ซักหน่อย โรงเรียนจะเริ่มให้เด็ก ๆ อ่านหนังสือตั้งแต่ชั้นเล็กสุดที่เรียนว่า Reception Class แต่ตอนนั้นอย่าว่าแต่อ่านเลย แค่พูดยังพูดไม่ได้เลย ดังนั้นลืมไปได้เลยเรื่องการอ่านในปีแรกของเอื้อ

หลังจากนั้นก็ขึ้น Year 1 เอื้อก็มีหนังสือที่ให้อ่านที่โรงเรียนและอ่านที่บ้านอย่างต่อเนื่อง โดยมีแบรนด์สีบอกระดับความยากของหนังสือ ซึ่งก็ไต่ไปตั้งแต่ง่ายมากที่อยู่ในชั้นเล็ก จนถึงยากมาก และด้วยความเปิ่นปนเซ่อของอิแม่ไม่รู้ว่าต้องเซ็นต์ชื่อลงใน reading record book ทุกครั้งที่เอื้ออ่านและเมื่ออ่านจบก็จะได้หนังสือใหม่มาอ่านต่อไป ก็ทำเอาเอื้อเสียเวลาไปอีกเกือบหนึ่งปีไดยไม่มีความก้าวหน้าทางการอ่าน แต่พอช่วงปลายปี Year 1 อิแม่จับทางได้ เราก็อ่านกันทุกวัน แล้วก็เซ็นต์ชื่อทุกครั้งเมื่ออ่านจบ ทำให้เอื้อได้หนังสือใหม่ๆ มาอ่านตลอด เริ่มมีความก้าวหน้าด้านการอ่านตามลำดับ จากเด็กที่ลั้งท้าย เริ่มเกาะกลุ่มกลาง ๆ ค่อนไปทางท้ายอย่างเงียบ ๆ…..

พอเข้า Year 2 เรายังคงมุ่งมั่นอ่านกันต่อไปผ่านแบรนด์สี ต่อแบรนด์สีใหม่ จากง่ายไปยากอย่างรวดเร็ว ซึ่งเราสามคนก็มุ่งมั่นอ่านกันแทบทุกวัน คือถ้าเอื้อไม่ลืมเอาหนังสือมาจากโรงเรียน ต้องได้อ่านกันทุกวัน ไม่เว้นวันหยุด แม้ว่าจะไปเที่ยวก็หอบหิ้วหนังสือไปอ่านด้วย ในยามปิดเทอมก็ขอสต็อกหนังสือกลับมาอ่านกันช่วงปิดเทอมด้วย 4-5 เล่ม เรียกได้ว่าลมหายใจเข้าออกเป็นอ่านหนังสือ ซึ่งเอื้ออาจจะเป็นเด็กคนแรก และคนเดียวในโรงเรียนที่ขอหนังสือมาอ่านในช่วงปิดเทอม ส่วนหนังสือภาษาไทยเรียกได้ว่าฝุ่นจับกันเลยทีเดียว T_T

พอเข้า Year 3 อิแม่กับคุณพ่อเริ่มปล่อยเอื้อ ไม่เข้มงวดกับการอ่านมากนัก เพราะเอื้อเริ่มอ่านได้ดีจนไม่ต้องเข้มงวดแล้ว แต่ก็มีการเตือนกันเป็นระยะ ๆ ว่าอ่านหนังสือรึยัง อ่านถึงไหนแล้ว???

เมื่อเปิดเทอม Year 4 ที่ผ่านมาคุณครูบอกว่าเอื้ออ่านได้ดีมาก สามารถเข้าใจเรื่องที่อ่านได้เป็นอย่างดี…. ทำเอาคุณพ่อยิ้มหน้าบานไปหลายวัน อาจเป็นเพราะเราไม่เคยคาดหวังถึงขั้นนั้น แต่ก็เห็นชัดว่าเอื้ออ่านได้ดีขึ้นมาก

ซึ่งคุณพ่อเอื้อเป็นแรงหนุนอย่างเงียบ ๆ เหมือนกัน เพราะถ้าเอื้ออยากได้หนังสืออะไร คุณพ่อเอื้อจะยินดีจ่ายแบบไม่อั้น เพราะคุณพ่อเอื้อเองก็เป็นนักอ่านตัวยงด้วยเหมือนกัน

เอื้อจึงเสมือนว่ามีห้องสมุดเล็ก ๆ ของตัวเอง และนี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การอ่านของเอื้อพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเอื้อก็เริ่มเขียนหนังสือการ์ตูน วาดรูป เขียนเรื่องเอง….. อันนี้อิแม่ถึงกับ “อึ้ง!!!!!!”

และนี่จึงเป็นที่มาของจ่าหัว Surprise!!!!!!

มีรูปมาเก็บไว้ให้เอื้อดูตอนโตด้วย….








Create Date : 22 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2556 21:05:53 น.
Counter : 797 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

viji
Location :
Lancaster  United Kingdom

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]



คุณแม่ ลูกหนึ่ง...
เมื่อมีลูก จึงรู้ว่าแม่รักลูกมากแค่ไหน...
และจึงรู้ว่ารักแม่ แค่ไหนด้วย....