เมื่อวานแถวบ้านมีตลาดนัด น้องเอื้อเลยได้ว่าวตัวน้อยที่มีด้ายผูกกับไม้มาหนึ่งตัว พอเข้าบ้านมาเห็นแม่นั่งกินข้าวอยู่ ก็วิ่งยิ้มแป้นโผ้เข้ามาหาแม่
แบบว่าไม่ได้เจอแม่ตั้งนานหลายชั่วโมง...
หลังจากกินข้าว อาบน้ำ เสร็จเรียบร้อย ก็เป็นหน้าที่ของแม่ที่ต้องพาน้องเอื้อเข้านอน ก่อนนอนก็ต้องแปรงฟัน อ่านหนังสือ แต่วันนี้เริ่มมีการต่อรองขอขึ้นไปเล่นบนโต๊ะหน้ากระจก แล้วจึงจะยอมแปรงฟัน เอ้า... ก็ได้ เพื่อให้จบภาระกิจ แม่อุ้มน้องเอื้อ ที่กำลังปีนขึ้นไปบนโต๊ะ จากนั้นก็ยอมแปรงฟันแบบเสียไม่ได้
คุณลูกนั่งยองๆ บรรจงหยิบของที่ละชิ้นบนโต๊ะ เริ่มจากเหล่าบรรดาเครื่องเขียนที่อยู่ในขวดแก้ว ลามไปที่ยาสามัญประจำบ้าน แล้วแม่ก็ได้ยินเสียง..
"ปู๊ด ๆ ๆ" แม่มองดูที่ก้นน้องเอื้อที่เปลือยอยู่ เพราะตรียมพร้อมใส่โคโดโมะ แล้วก็ไม่เอะใจอะไร
จากนั้นก็เดินเอาแปรงเข้าไปเก็บ ออกมาอีกทีก็จ๊ะเอ๋กับ....
กองโต
อ่ะ.. อ้าว!! ลูกชายปล่อยทั้งหนัก ทั้งเบาครบเลย แม่ยังไม่ทันจะพูดอะไร ลูกชายทำท่าจะลูกขึ้น แบบเฉียดเหยียบเป้าหมายไปเส้นยาแดงผ่าแปด แม่รีบอุ้มน้องเอื้อเข้าห้องน้ำแบบไม่คิดชีวิต
หลังจากทำความสะอาดน้องเอื้อจนหมดจดแล้ว
ก็หันมาดูบนโต๊ะที่กระจัดกระจายไปด้วยดินสอ ปากกา ไม้บรรทัด หวี กล่องยา ฯลฯ มีทั้งที่โดนเป้าหมาย และไม่โดน แม่เริ่มสูดหายใจลึก ๆ เพื่อให้มีสติ แล้วหวังว่าจะเกิดปัญญาโดยเร็ว..
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี...
ซึ่งตลอดเวลาที่แม่เก็บกวาด เช็ด ถู ก็ต้องคอยบอกน้องเอื้อเป็นระยะ ๆ ว่า
"ห้ามเล่นบนโต๊ะ จนกว่าแม่จะทำความสะอาดเสร็จ" เฮ้อ... นี่ล่ะ
"รางวัลกองโต จากลูกชายสุดที่รัก"
กองโต 
) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:25:36 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [