อะไร...ในห้องน้ำ คืนวันแต่งงาน....วันที่สำคัญที่สุดสำหรับเค้าและเธอ ท่ามกลางบรรยากาศงานเลี้นงค๊อกเทลหรูหรา ในห้องโถงใหญ่ของโรงแรมชั้นหนึ่ง ในฐานะแขกผู้มีเกียรติ ผมอยู่ในชุดสูทหรู นาฬิกา St. Bernard ประดับเพชรราคาแพง มือซ้ายถือจานใบเล็ก ๆ ที่มีทั้งไส้กรอก ขนมจีบ และแซมมอลรมควันชิ้นเล็ก ๆ บนขนมปัง พร้อมกับชม VTR บรรยายประวัติของบ่าวสาวที่กำลังฉายบนเวทีไปด้วย ทันใดนั้น ความรู้สึกมวลท้อง ก็เกิดขึ้น เป็นสัญญาณเตือน ว่าผมควรจะรีบรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉินเฉพาะหน้านี้ก่อน แม้จะไม่เต็มใจนัก ผมวางจานลง เดินออกจากห้องหรู มองหาห้องน้ำ โอ้ นั่นไง ไม่ไกลไปมากนัก น้องน้ำตามโรงแรมชั้นหนึ่ง สะอาดสอ้านเสมอ ห้องน้ำแห่งนี้ก็เช่นกัน กว้างขวาง สะอาด อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำหอม และที่สำคัญ ไม่มีใครในห้องน้ำเลย ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต ด้วยความรอบคอบ และเวลาที่ยังพอมี ผมเปิดประตูสำรวจห้องน้ำทีละห้อง เริ่มจากห้องในสุดก่อน กวาดสายตามองหากระดาษมีพร้อมมากพอไหม ตะขอแขวนกางเกงยังมีอยู่หรือเปล่า รวมทั้งมีอะไรลอยฟ่องในโถส้วมหรือไม่ จุดที่สำคัญที่สุด บนที่รองนั่ง มีคราบไคลเหลืองๆ เป็นดวง บ่งบอกความไม่สะอาดหรือไม่ เพราะนั่นคือจุดที่ต้องสัมผัสกับก้นเนียนนุ่มของผม แล้วผมก็ตัดสินใจเลือก ห้องที่สองจากหลังสุด ทุกอย่าง Perfect กระดาษชำระมีเหลือเฟือ ตะขอแขวนกางเกงที่ประตูแน่นหนา แถมมีให้ถึง 2 อัน ฝารองนั่งสะอาด ไม่มีคราบใด ๆ ภายในโถ ไม่มีอะไรลอยฟ่อง ไม่มีแม้แต่รอยเปื้อนสกปรก ถังขยะข้างๆ โถส้วมว่างเปล่า แม้จะไม่มีสายฉีดชำระ ที่เราก็คงไม่อาจคาดหวังได้จากห้องน้ำโรงแรมเช่นนี้อยู่แล้ว ผมยังไม่รู้ตัวหรอก ว่านี่เป็นการตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ประการแรกของผม การต้องทำธุระหนักขณะกำลังใส่สูทเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมณ์นักสำหรับผม เพราะผมไม่ได้รับการฝึกฝนให้ถอดกางเกงวางไว้ที่ข้อเท้า แล้วนั่งทำธุระได้ ผมตัดสินใจถอดกางเกงออก เริ่มจากกางเกงตัวนอกแขวนก่อน ตามด้วยกางเกงใน เหลือแต่ท่อนบนกับถุงเท้ารองเท้าเท่านั้น ผมพบว่าถ้ายังคงใส่เสื้อสูท มันจะไม่ถนัด ผมจึงถอดเสื้อสูทออกแขวนไว้อีกที แขวนคลุมกางเกงทั้งสองชั้นไว้ นี่คือการตัดสินใจผิดพลาดประการที่สอง ที่ผมยังคงไม่รู้ตัว ถลกแขนเสื้อเชิตขึ้น ยัดเนคไทด์เข้าไปไว้ในกระเป๋าเสื้อ แล้วนั่งลง ทำธุระให้เสร็จสิ้นไป แล้วเวลาแห่งความอภิรมณ์ก็ผ่านไป นี่หละหนอ คำว่าสุขา มันเป็นแบบนี้นี่เอง ข้าศึกที่จู่โจมผมยกทัพกันมาทางน้ำ ถูกปลดปล่อยไปจนหมดสิ้น ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษ ทำความสะอาด ก่อนจะตัดสินใจผิดพลาดอีกครั้งด้วยความมักง่าย ทิ้งกระดาษชำระที่ใช้แล้วลงไปในโถส้วม แทนที่จะเป็นในถังขยะข้างๆ เมื่อรู้สึกว่าสะอาดพอแล้ว ผมลุกขึ้นยืน หันไปมองข้าสึกที่ถูกปลดปล่อยลงไปในโถส้วมแล้วด้วยสีหน้าเย้ยหยัน หึๆ พวกเอ็งทำอะไรข้าไม่ได้หรอกนะ ลาก่อน แล้วผมก็ทำความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ ผมตัดสินใจกดปุ่มชักโครก เพื่อขับไล่ไสส่งพวกมันให้พ้นหน้าไป เสียงโครก ๆ ดังขึ้น พร้อมกับน้ำที่ไหลวนลงไปในช่องเล็ก ๆ มองมองด้วยความสะใจ ลาก่อน แล้วเราจะไม่ได้พบกันอีก เหมือนสวรรค์แกล้ง น้ำที่กำลังลดระดับและควรจะไหลวนไปจนหมด กลับทำท่าเหมือนสะดุดลง มีเสียงโครกคราก แล้วระดับน้ำในโถก็ค่อย ๆ เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จนถึงระดับที่ควรจะเป็นระดับปกติก็แล้ว ก็ยังคงไม่หยุด ระดับน้ำยังคงเพิ่มสูงขึ้นเหมือนเขื่อนแตก พร้อมข้าศึกที่ผมคิดว่ากำจัดไปหมดแล้ว พวกมันกำลังกลับมาด้วย เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้า ชิบหายแล้ว ผมยังไม่ได้ใส่กางเกงเลย! ! ! ไวเท่าความคิด ผมหันไปหยิบกางเกง ตายแล้ว มีเสื้อสูทคลุม ผมกำลังสูญเสียเวลาอันมีค่าไป ระดับน้ำยังคงเพิ่มสูง มันกำลังจะปลิ่มขอบโถแล้ว ผมรีบหยิบสูทออก พาดไว้กับแขนเสื้อ เอื้อมไปหยิบกางเกงใน ใส่อย่างเร่งรีบ แย่แล้ว ติดรองเท้า โชคดียังเป็นของผมที่รองเท้าหนังคู่นี้ ไม่ใช้เชือก ถอดใส่ง่าย ถอดรองเท้า รีบใส่กางเกงในก่อน เวลาอันมีค่าหมดลงแล้ว ระดับน้ำไหนนองเริ่มทะลักออกมาจากโถส้วมแล้ว ผมยังใส่กางเกงในไม่เสร็จ ! ! ! สถานการณ์ฉุกเฉินขั้นเลวร้าย ไม่มีทางเลือกแล้ว นอกจากเดินหน้าต่อไป ผมใส่กางเกงในจนสร็จ ไม่มีเวลาดูด้วยซ้ำ ว่ากลับนอกลับใน หันหน้าหันหลังถูกไหม เท้าทั้งสองกำลังยืนอยู่บนรองเท้าของตัว ระดับน้ำที่เอ่อ เริ่มไหลนองไปตามพื้น มันกำลังจะมาถึงรองเท้าผมแล้ว ถึงจะไม่มีเวลามองข้าศึก ผมรู้ว่าพวกมันคงกำลังโหร้องกันอย่างยินดี ลิงโลดว่ามันกำลังจะสร้างหายนะให้ผมได้ ฝันไปซะเถอะ แข่งกับเวลาและสายน้ำที่กำลังไหลนอง ผมรีบเอื้อมไปหยิบกางเกง แต่ด้วยความเกะกะเสื้อสูทที่พาดแขน กางเกงที่ผมเอื้อมไปคว้า หลุดออกจากตะขอ กำลังหล่นลงไปที่พื้น น้ำกำลังนองอยู่เบื้องล่าง นี่คือหายนะแท้จริงแล้ว!!! ผมติดสินใจตวัดเท้าขึ้น โชคยังเป็นของผม กางเกงหล่นลงมาติดกับขาผม ยังไม่มีส่วนใดสัมผัสเบื้องล่าง ผมดึงขาเข้ามา รีบหยิบกาเกงมาสวม ระดับน้ำยังคงสูงขึ้น ยิ่งต้องแข่งกับเวลาแล้ว สวมกางเกงขาแรกเสร็จ ปัญหายังไม่จบ เพราะปลายขากางเกงมันยาวครอบไปถึงรองเท้า ถ้าไม่ระมัดระวังให้ดี ปลายขากางเกงผม อาจสัมผัสกับสายน้ำและ ”สิ่งนั้น” ได้ ผมต้องเขย่งปลายเท้าข้างที่ใส่กางเกกงเสร็จแล้ว ป้องกันขอบกางเกงสัมผัสน้ำ วงแขนอีกข้างมีสูทพาด เอาขาใส่ไปขากางเกงที่เหลืออีกข้าง น้ำหนักตัวเกือบร้อยกิโลทิ้งไว้บนปลายขาข้างเดียว เสี้ยววินาทีนั้น ผมเสียหลัก! ! ! แต่ด้วยขนาดห้องน้ำที่คับแคบ ตัวผมจึงไปพิงกับผนังห้องน้ำแทน นี่ช่วยทำให้การทรงตัวดีขึ้น ผมรับสวมกางเกงจนเสร็จ ไม่มีเวลาสำรวจตัวเอง ยัดเท้าทั้งสองเข้าไปในรองเท้า ผมรีบปลดกลอนประตู พาตัวออกมาจากห้องน้ำทันที ผมชนะแล้ววววววววววววว น้ำยังคงเจ่อนอง ตอนนี้ไหลไปตามพื้นห้องน้ำห้องอื่นๆ โชคของผมยังดี นอกจากพื้นรองเท้าที่เลอะน้ำไปบ้าง ชุดของผมยังคงสะอาด เสื้อสูทอาจจะยับไปบ้าง แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาร้ายแรง ห้องน้ำยังว่าง นอกจากผม ไม่มีใครเข้ามาใช้ ล้างมือล้างไม้เสร็จ สวมสูทให้เรียบร้อย ผมรีบเดินหลบน้ำที่ยังคงไหลและเจิ่งนองไปทั่ว รีบพาตัวเองออกไปจากห้องน้ำโดยเร็ว หน้าประตู ชายวัยกลางคนคนนึงในชุดสูท กำลังเดินสวนมาจะเข้าห้องน้ำ ผมได้แต่นึกในใจ โชคดีนะลุง งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ผมยังสามารถ enjoy กับอาหารต่างๆ เครื่องดื่มต่อไปได้ จนถึงเวลาที่งานเลิกรา ก่อนกลับ เพื่อนผมที่มางานด้วยกันและจะติดรถผมกลับด้วยบอกผม “เฮ้ย เดี๋ยวเข้าห้องน้ำก่อนนะ รอกูแป๊บนึง” ผมรีบดึงตัวมันมา “ไปเข้าแถวลานจอดรถดีกว่าหวะ ตรงนี้คนเยอะ รีบไปเหอะ” ตอนเดินผ่านหน้าห้องน้ำ ผมมองเห็นรอยเท้าเปียก ๆ หน้าห้องน้ำเลอะอยู่บนพรม เดินไปตามทิศทางต่างๆ เต็มไปหมด ขอโทษด้วยครับ พี่ ๆ พนักงานทำความสะอาด หลังจากนี้ งานพี่คงยุ่งทีเดียว   Create Date : 22 มกราคม 2554 13 comments Last Update : 22 มกราคม 2554 22:19:13 น. Counter : 2185 Pageviews. Share Tweet

หลังจากนั้น พนักงานทำความสะอาด ก็ลาออกกันยกชุด ล้อเล่นค๊าาา ฮาได้อีก กดโหวตให้คุณประกอบ เล่าเรื่องได้สนุกและขำและนึกภาพออกเลยค่ะ   โดย: ดาวเคราะห์ดวงที่ร้อย 22 มกราคม 2554 23:32:08 น.

กลิ่น มาแต่ไกล   โดย: mecon (m_econ ) 23 มกราคม 2554 2:05:34 น.

อะจ๊าคคคคคค ขรี้...   โดย: บรื๋อ ยึ๋ยๆ IP: 192.168.50.119, 110.164.25.121 23 มกราคม 2554 2:40:21 น.

ฮาขี้แตกขี้แตนค่ะ งานนี้ 555   โดย: PatPDX IP: 68.0.188.74 23 มกราคม 2554 10:55:39 น.

เคยเจอเหมือนกันค่ะ แต่เป็นบ้านพัก และเราไปกับเพื่อนและแฟนเพื่อนทั้งหญิงชายหลายคน ซวยเลยตรูส้วมตัน ต้องก้มหน้าก้มตาทำล้ายล้างกับมันอยู่เป็นชั่วโมง กับแปรงและสบู่ที่อยู่ในห้อง เพราะว่าคนที่เคยมาพักเก่าคงทิ้งผ้าอนามัยไว้ในส้วม จะหนีออกมาแบบไม่รับผิดชอบก็ไม่ได้ พอเปิดประตูออกมา ทุกคนมองหน้าเราแต่ไม่พูดอะไร แต่กลิ่นก็ติดตัวเราออกมาด้วย อายแทบแทรกแผ่นดินหนี เวร กรรม จริงๆ เล้ย   โดย: Apples in my eyes 23 มกราคม 2554 11:44:21 น.

โดย: javee 23 มกราคม 2554 11:57:50 น.

เยี่ยม!!!!!!!! เล่าซ่ะนึกว่าเดินตามเข้าห้องน้ำ จนวิ่งหนีตามออกมาจากห้องน้ำด้วยเลย แหว่ะๆๆๆ   โดย: เพื่อนคุณประกอบ IP: 192.168.182.66, 118.172.79.28 23 มกราคม 2554 21:32:51 น.

ฮามากกกก แต่ไม่ค่อยอยากเจอกับตัวเองเท่าไหร่ 555+   โดย: จอม จตุพล IP: 10.34.134.47, 194.80.32.8 24 มกราคม 2554 9:17:32 น.

โดย: >ปั่มปั๊มซัง< 24 มกราคม 2554 20:27:10 น.

เขียนจากประสบการณ์ตรงชิมิ.. คอนเฟิร์มม...   โดย: i'm not superman 26 มกราคม 2554 18:57:33 น.

สู้ว้อยย..เอ๊ย..สู้นะคะ   โดย: i'm not superman 4 กุมภาพันธ์ 2554 10:11:33 น.

ง่ะ   โดย: นนนี่มาแล้ว 5 กุมภาพันธ์ 2554 20:44:13 น.

ขออนุญาตเม้นท์หน่อยเถอะนะคะ ทนความฮาไม่ไหวจริงๆ อ่านแล้วขำมาก 555 แต่ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองคงขำไม่ออก เขียนบรรยายได้เห็นภาพจริงๆค่ะ อ่านแล้วประหนึ่งกับตัวเองอยู่ในเหตุการณ์เลยทีเดียว ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังค่ะ ประสบการณ์ครั้งนี้สอนให้รู้ว่า ควรลองกดน้ำก่อนจะใช้สุขาทุกครั้ง อิอิ   โดย: Nirancha 1 เมษายน 2555 13:27:47 น.