เรื่องของคนขี้เขิน ผมเองมาอยู่เมืองไกลปืนเที่ยงใหม่ๆ ก็รู้สึกว่าผู้คนที่นี่อัธยาศัยดีมาก อาจจะเพราะเป็นเมืองบ้านนอก ผู้คนไม่เร่งรีบ เช่นเราเดินไปไหนมาไหน หรือขี่จักรยาน ผู้คนที่เดินสวนมาก็มักจะทักทาย หรือยิ้มให้ เป็นเรื่องปกติ เหมือนตามต่างจังหวัดบ้านเรา โดยเฉพาะผู้ใหญ่หรือคนแก่ฝรั่ง บางคนไม่แค่ทัก เข้ามาพูดคุยด้วย ซึ่งสร้างความอึดอัดแก่เรายิ่งนัก เพราะภาษาเรายังไม่ดี เค้าชวนคุยเราคุยไม่รู้เรื่อง สมัยอยู่เมืองไทย อยู่ในสังคมแบบต่างคนต่างอยู่ แถมครอบครัวผมเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยเข้าสังคม เพื่อนบ้านชื่ออะไรยังไม่รู้จักเลย ดังนั้นการสนทนาพูดคุยกับคนไม่รู้จักจึงเป็นเรื่องลำบากใจมาก เพราะความไม่ค่อยคุ้นเคย มาอยู่ที่ UK นี่ คนไทยอื่นๆ ที่ได้พบ นอกจากกลุ่ม นร ไทยแล้ว คนอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็คือแม่บ้านฝรั่งนั่นเอง อย่างที่เมืองผมก็ได้เจอหลายคน บางคนเจอในซุปเปอร์ หลายท่านเจอตามงานสังสรรค์ แม่บ้านฝรั่งที่เจอส่วนใหญ่ เอาเป็นว่าทั้งหมด ก็เห็นนิสัยดีทั้งนั้น ไม่เห็นมีใครเว่อร์ หรือดูถูกเหยียดหยามคนอื่น หลายคนคุยเก่ง อัธยาศัยดีมาก ส่วนคนไม่ดีคงมีแต่ยังไม่เจอหรือยังไม่รู้ ปัญหาหนึ่งตอนนี้เวลาเจอคนไทยที่เป็นแม่บ้านฝรั่ง กลายเป็นว่า ผมต้องมาวิตกกลัวว่าเค้าจะหาว่าเราหยิ่งหรือดูถูกเค้าหรือไม่ เนื่องจากอย่างที่บอกว่าผมเข้าสังคมไม่เก่ง ขี้เกรงใจ ดังนั้นเวลาเจอแม่บ้านฝรั่งที่เป็นคนไทยเข้ามาคุย เราเองยังไม่คุ้นเคย ก็เลยอึก ๆ อัก ๆ วางตัวไม่ถูก หรือเค้าคุยกันสนุกสนาน เรานั่งอยู่ก็ไม่รู้จะร่วมวงคุยยังไง เวลาจะคุยกับเค้า เค้าอาจจะเห็นเราคุยเฉยๆ แต่จริงๆ อยากบอกว่า “พี่น้องครับ ผมต้องรวบรวมความกล้ามากเลยนะครับเนี่ย” มาอยู่นี่ ได้ email หรือเบอร์โทรของหลายๆ ท่านที่มีน้ำใจให้มา ใจจริงอยากโทรไปพูดคุยหรือไปเยี่ยมเยียนเสริมสร้างมิตรภาพมาก แต่แบบว่าเขิน ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ทั้งเกรงใจ ทั้งไม่กล้า บางท่านผมไปถึงเมืองที่เค้าอยู่ละ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว พอจะโทรก็ไม่กล้าทุกที ไม่ไหว ๆ กลัวมากว่าเค้าจะหาว่าไอ้นี่หยิ่ง จริงๆ ขี้อายครับ อยู่เมืองไทยทำงานเป็นอาจารย์มหาลัย จะ 10 ปีแล้ว จริงๆ เวลาสอนก็เขินมาก เลยต้องใช้มุกเสียงดังสุดดุเข้าข่มเด็ก ๆไว้ก่อน บางทีก็ทำตลกกลบเกลื่อนเวลาเขินบ้าง เช่นเวลาสอนมี นศ สาวมองมา เมื่อเรามองกลับไปเด็กก็คงอึกอัก ไม่รู้จะทำไงก็เลยยิ้มใส่ ไอ้เราก็ไม่รู้ว่าเราลืมรูดซิบรึเปล่า หรือทำไรเปิ่น ๆ อยู่รึเปล่า ทำไมเด็กยิ้มหว่า เลยต้องทำตลกไปเลยบอกไปว่า อย่ายิ้มครับ เดี๋ยวผมละลาย ให้เด็กฮาแทน จริงๆ คือเขินเว้ยยยยยยย ดังนั้นเวลาเห็นใครโดนนินทาว่าคนนี้หยิ่ง จะเข้าใจเลยว่า เค้าอาจจะไม่ได้หยิ่ง แต่ขี้เขิน ขี้อาย เลยไม่รู้ว่าจะวางตัวยังไงต่างหาก(โว้ยยยยย)   Create Date : 07 กันยายน 2553 5 comments Last Update : 7 กันยายน 2553 19:18:59 น. Counter : 1298 Pageviews. Share Tweet

5555 เข้ามาแซว คงไม่ละลายหรอกมั้ง เข้าสังคมบ่อย ๆ ยิ้มเยอะ ๆ พูดคุยบ่อย ๆ ก็คงหายเขินแล้วชินไปเองมั้งคะ เป็นคนเขินเหมือนกันถ้าเจอหนุ่มถูกใจหรืออยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว แต่ถ้าอยู่ในกลุ่มที่มากกว่า 2 คนขึ้นไปเร๊อะ เพื่อนต้องเขินแทน 555   โดย: ยัยลีลี 7 กันยายน 2553 21:21:14 น.

ดิฉันเป็นคนไทยที่อยู่ต่างประเทศเหมือนกันค่ะ(เยอรมันนี)รวมแล้วสิบเจ็ดปีกว่าแล้วค่ะ ตอนไปเรียนก็อายุเยอะแล้วนะยี่สิบหกปี คือเคยเป็นครูสอนโรงเรียนมัธยมของรัฐบาล ลาศิกษาต่อโดยใช้ทุนส่วนตัวสามปีแรกเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยมิวนิคก็ใช้ภาษาเยอรมัน ไม่มีปัญหาอะไรพอเรียนจบ(โท)ก็ไปได้งานที่บริษัท(ปัจจุบันนี้ก็ยังทำอยู่)คือที่ทำงาน ผู้คนเขาเป็นคนในท้องถิ่นเขาพูดภาษาบาวาเรียกัน(คนละเรื่องกับภาษาเยอรมัน) และคนที่นี่เขาจะไม่ค่อยยอมรับคนที่ไม่พยายามเรียนรู้ภาษาพื้นเมืองของเขา ตอนมาอยู่ ที่นี่ใหม่ๆลำบากใจมากแต่ดิฉันก็พยายามทุกวิถีทางที่จะสื่อสารกับเขาให้รู้เรื่องพอดีบุบเพ อาละวาดด้วยคือเจอกับแฟน(เขาเป็นวิศวกรของบริษัท)เขาจะคอยสอนภาษาบาวาเรีย ให้ดิฉันสุดท้ายเราก็แต่งงานกัน   โดย: คนเมียงนอก IP: 93.199.45.204 7 กันยายน 2553 21:42:56 น.

อยากไปเที่ยวเมืองนอกค่ะแต่ทำวีซ่าไม่ผ่านร้องให้เลย 555+   โดย: นัท (Pattaranan ) 8 กันยายน 2553 2:56:58 น.

อิๆ อ่านแล้วก็น่ารักดีค่ะ คนขี้อายนี่ก็น่าสงสารนะ อิๆ   โดย: far_sexy1 8 กันยายน 2553 23:18:15 น.

โฮะๆตรงข้ามกับดิฉัน ไม่เคยอายเลย ไม่รู้จักคำว่าเขิน แต่ขี้เกียจคุยไม่รู้จะคุยไรบางทีก็โดนว่าหยิ่งได้เหมืยนกัล เป็นโรคขี้ลืมอีกตะหากจำใครไม่เก่ง ไม่ทักก็โดนด่าอีก เสียงนินทามีมาอย่างกะไฟลามทุ่ง น่าเบื่อที่สุด ก็คนมันคุยไม่เก่งอะไอ้เรื่องสัพเพเหระเนี๊ย ไม่รู้จะคุยไรแป๊บเดียวก็หมดเรื่องคุยแล้ว เขาชอบถกปัญหาเครียดๆแล้วจะไปหาคู่คุยมันส์ๆได้ที่ไหนกันเล่า   โดย: ฟ (pluffy ) 9 กันยายน 2553 0:09:47 น.