วันที่สิบห้า


ได้เจอหมอตั๋ง หมอบอก เคสบู้บี้นี่เครียดกันทั้งโรงบาล ตัวหมอเองก็ด้วย ไม่ใช่แค่เจ้าของ
..ไม่หรอกมั้งหมอ ไม่ทั้งโรงบาลหรอก

หมอป้อนยา ฉีดยา วัด blood gas พร้อมทั้งบอกว่า ของเมื่อวาน 2 ครั้ง ลืมคิด
เมื่อวานคิดแค่ค่าตรวจเลือดของบับเบิ้ล (พามาตรวจตับไต และพยาธิเม็ดเลือด..เป็นโรคหวาดผวา)
ทวงกันงี้เลยนะหมอ - -"

ผล...กลูโคสยังต่ำ(29) แต่ดีกว่าเมื่อวานหน่อย ส่วนโพแทส ดีขึ้นนิด ..ก็เพิ่มเข้าไปให้ในน้ำเกลือ
กลูโคส ให้มาหลอดนึง ค่อยๆ ป้อนไป
(เพิ่งรู้ว่าหลอดตั้งร้อย ต่อไปชงน้ำแดงมาจากบ้านดีกว่า )

[ค่าตรวจ blood gas นี่แพงโคดดด ครั้งละ 600 แน่ะ O_O”]


ขาหลังที่บวม ทำอะไรไม่ได้
เพราะบู้บี้ไตวาย ให้ยาขับน้ำไม่ได้ เป็นอันตรายต่อไต
พยายามให้เดิน or นวด ดึงขายืดๆ หดๆ จะพอช่วยได้

เรื่องการกิน ถ้ากินเองได้ ให้กินเอง ให้ได้ผ่านกระเพาะจะดีกว่าผ่านสายน้ำเกลือ ถึงจะกินแค่น้อยนิดก็ตาม
กระเพาะบู้บี้ไม่ได้รับอาหารมาหลายวัน อาจรับอาหารไม่ได้มาก
ค่อยๆ ให้ แต่ให้บ่อยๆ ยังดีกว่า (3 ชม ให้ที ไรเงี้ย)

แต่คนป้อนก็..นะ สักแต่ว่าป้อน เห็นมันยังยอมอ้าปากก็ยัดๆ เข้าไป ไม่ได้สนใจรายละเอียดคนไข้เล้ยยยยย
ฉันเองก็ปากหนัก ไม่เข้าท่าจริงๆ

สักพักอ๊อกอีก นอนๆ อยู่ ก็พรวดพราดขึ้นมาอ๊อก
เพราะให้กินเยอะไปปล่าวนะ

พออ๊อกเสร็จ หายใจแรง เหนื่อย สักพัก ก็มีน้ำไหลออกจากจมูกอีก T_T
น้ำเกลือขวดเล็กยังไม่ทันหมดก็ต้องหยุดไป แล้วหนูจะเอาอะไรจากไหนไปบำรุงร่างกายล่ะบู้ เฮ้อ
หมอมาฟังเสียงปอด บอกว่าปกติ ไม่ใช่น้ำท่วมปอด ตอนนี้พักก่อน เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง

Is this a bad sign?


พอไม่ได้เสียบสาย เลยพาไปเดิน ฉี่เหลืองเชียว
เห็นหอบๆ เลยพาเข้าไปหลบใน pet shop พนักงานก็น่ารัก แต่ topic ที่คุยกันมันชวนน้ำตาไหลดีจริงๆ
บู้บี้ยังหอบไม่หยุด และดูเหมือนจะมากขึ้น จมูกบานเชียว
รีบอุ้มขึ้นข้างบน หมอเบลมาวัดไข้..ปกติ, ฟังเสียงหัวใจ..ปกติ, ปอด..ปกติ แล้วมันเป็นอะไรละโว้ยยยยยย

อาจเพราะร้อน พนักงานคนป้อนข้าวเมื่อเช้าก็ดี รีบเปิดแอร์ให้เราเข้าไป

หมอตั๋งหายไปแล้ว หมอเบลมาแทน
เห็นหน้าแล้วแอบเซ็ง

เห็นบู้บี้เป็นแบบนี้แล้ว เขาจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ยนะ
..แต่คงไม่..ก็เห็นปกติดี คลำๆ จับๆ แล้วก็ไป

ถามอะไรก็ ผมไม่ทราบ ผมบอกไม่ได้ ต้องดูอาการ
ถามถึงผล wbc ว่าถ้ายาที่ใช้แต่แรก มัน sence กับเชื้อแบคทีเรียในตัวบู้ ทำไมพอไปวัดที่ PS มันสูงขึ้น
หมอก็บอกแค่ว่า ผล lab ต่างที่ค่าอาจไม่เท่ากัน ขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง

..สรุปว่าฉันไม่ดีงั้นสิ ที่เปลี่ยนที่รักษามันอ่ะ


หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาดูมาแลอีก ให้หมอไก่(หมอผู้ชายอีกคน) มาแทน ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังอยู่ ไม่ได้ไปไหน

เออ

ดี

คนจะเป็นหมอคงต้องฝึกให้จิตใจเข้มแข็งไว้มั้ง
เจอคนไข้งอแงจะได้รับมือไหว

แต่อย่างน้อย น่าจะฝึกจิตวิทยาในการพูดด้วยนะ
ไปเรียนด้วยกันกับหมอเมื่อวันที่สี่คนนั้นก็ได้นะ ช่วยหน่อยเหอะ

ฉันก็ไม่วายกัดคนอีกจนได้ :O



ตอนเย็นให้น้ำเกลือต่อ ส่วนที่เหลือจากเมื่อเช้าแหละ ก่อนใส่สาย ฉี่อีกหนนึง

หมอไก่ มาใส่สายให้ คนนี้โอ รับฟัง และขยันพูด ไม่กลัวดอกพิกุลร่วง ^^

พอสรุปได้ว่า อาการต่างๆ ที่บุ้บี้เป็นอยู่ตอนนี้ ล้วนแล้วแต่มาจากไอ้เชื้อโรคบ้าๆ นั่นทั้งนั้น
- อาการหอบ : โลหิตจาง O2 ในเลือดน้อย บวกกับกับภาวะเลือดเป็นกรด
- ตัวซีด : พยาธิเม็ดเลือด ค่อนข้างมั่นใจว่า มาถูกจู่โจมอาตอนต้องมาโรงบาลทุกวนนี้แหละ ก่อนหน้านี้ไม่มีแน่
- บวมน้ำ : ไตวาย แก้ด้วยการให้เดิน ให้ได้ออกแรง ถ้าเดินไม่ไหว เดินแล้วหอบแบบนี้ ค่อยๆ นวดแทน

วันที่สิบหก


หกโมงเช้า ป้อนน้ำหวานกันอีกรอบ แต่แล้วก็อ๊อกออกมาเป็นน้ำลายเหนียวๆ

ได้ยินเสียงท้องร้องโครกคราก หลังจากที่หายไปหลายวัน
แปลว่าดีขึ้นแล้วใช่ไหม ร่างกายเริ่มรับอาหารได้
ยาปฏิชีวนะเริ่มทำงาน ทำลายล้างสิ่งเลวๆ ได้แล้ว

..หรือไม่ใช่ หรือเป็นสัญญาณบอกอย่างอื่น..


วันนี้หมอติ๊กใจดี ไม่ดุ ยายังให้เหมือนเดิม บำรุงเลือด ปฏิชีวนะ อะไรอีกอย่าง..ลืม
กลูโคสยังต่ำ ก้ยังต้องป้อนกันต่อไป
ความเข้มข้นของเลือดก็ต่ำ Ph อ่อนลงจากเมื่อวานนิดนึง

ในปอดเริ่มมีน้ำ เวลาหายใจเลยมีเสียง คืด คืด
ต้องลดปริมาณการให้สารน้ำลง เหลือแค่ N-S-S 100ซีซี แต่สารต่างๆ ยังให้ครบ

ป้อน k/d 10 + 2 + 3 cc ..ทิ้งช่วงซักสองชั่วโมง ...อ๊อกอีก ฮืออออออออ
แต่ยาฆ่าพยาธิมันคงเข้าท้องไปทำงานของมันได้มั่งแล้วแหละ

เจอหมาเด็กตัวนึง ขวบกว่า เป็นแบบที่บู้เป็น ..พยาธิเม็ดเลือด ใช้เวลารักษาอยู่เดือนกว่า ถึงหาย

..แล้วบู้ล่ะ จะหายไหม..


ซักบ่ายสอง ย้ายมาห้องแอร์ อยู่ในนี้นานๆ แล้วมันก็หนาวคอดเลยนะ
หมาเรายังมีผ้าห่ม สงสารยูโรกะท้อฟฟี่นี่แหละ

วันที่สิบเจ็ด


โดดงานอีกวัน
วันนี้ครบ 4 วัน หลังเปลี่ยนยา บู้บี้ต้องเจอะเลือดดูว่าผลการรักษาเป็นไงบ้าง
แต่ตอนเช้า เจาะไม่ได้เลย เส้นเลือด เปราะ ตีบไปเกือบทั้งหมดแล้ว T_T
ท้องก็บวมขึ้นกว่าเดิม สภาพบู้บี้ก็แย่ลงด้วย ฮือ ..ตัดสินใจ x-ray ดู


หมอรวมหัวกันในห้องหายไปนานผิดสังเกตุ
พอออกมา ก็หายไปพักใหญ่อีก
ต้องมีอะไรแน่ๆ คนรอมันเครียดนะหมอนะ

นั่งจนทนไม่ได้ เปิดประตูเข้าไป ยังไงก็เอาบู้ออกมาก่อน
ไม่ให้มันนอนให้ห้อง x ray แล้ว
..บู้บี้ดีใจมาก ที่เราเข้าไปหา

ผลก็มาพอดี ทั้งผล x ray ทั้งผลเลือด ..ที่นานเพราะรอผลเลือด
..และนานเพราะหมอหายไปโทรปรึกษาหมอตั๋ง

ดูจากฟิล์ม ไอ้ก้อนที่เคยสงสัย(ตอนมากลืนแป้งหนนู้น) ว่ามันคืออะไร มันใหญ่ขึ้น
และมันไปเบียดบังอวัยวะอื่นในช่องท้อง ท้องเลยใหญ่ขึ้น

หมอตั๋งจะมาอัลตร้าซาวน์ให้พรุ่งนี้ หรืออาจผ่า ดูว่ามันคืออะไร ..แล้วแต่เจ้าของ
ผ่าแล้วทำอะไรได้หรือไม่ ว่ากันอีกที

ร่างกายบู้บี้ตอนนี้ ผ่าได้ไงวะหมอ!!

แล้วผลเลือด wbc ดีขึ้น จากแสนสอง เหลือเก้าหมื่น
นอกนั้น น่าใจหายทั้งหมด ตับขึ้น ไตขึ้น T_T
เรียกได้ว่า อะไรที่ควรลด มันกลับเพิ่ม อะไรที่ควรเพิ่มมันกลับลด

บู้เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย


หมอเห็นว่า ควรจะต้องถ่ายเลือด ต้องเจาะเลือดเพื่อไปทำ cross match
ควานหาเส้นกันอีก สงสารบุ้จับใจ
หมอติ๊กไม่สามารถ ให้อียายหมอคนนั้นมาหา
แล้วก็ยังพูดจาเหมือนเดิม เซ็งจริงๆ

หาเลือดให้ได้ เป็นหมาหมอตั๋งเอง และหมาของโรงบาลนี่แหละ
แค่ขอให้มัน match กันให้ได้เท่านั้น

หมอตั๋งก็ดี ไม่คิดค่าเลือด


น้ำเกลือ ให้มากไม่ได้แล้ว ปอดเริ่มมีน้ำแล้ว T_T

วันที่สิบแปด


อุ้มบู้บี้ส่งขึ้นรถ วันนี้ฉันไปทำงาน
ระหว่างให้เลือด บู้บี้ต้องอยู่ใกล้ชิดหมอ ไปอยู่ด้วยก็เกะกะเปล่าๆ

พอให้เลือดเสร็จแล้ว เพราะบู้บี้หอบมาก ยังต้องให้อ็อกซิเจน ..วันนี้คงกลับดึก

ซักสองทุ่มกว่า ฉันพาบั๊บขึ้นแท็กซี่ไปหา ..บู้บี้ตัวแดง หูแดง เหงือกแดง ยังต้องให้ O2 อยู่


บู้บี้กำลังอยู่ระหว่างการปรับตัวรับเลือดใหม่ให้ได้
สู้ๆ นะบู้นะ หนูอดทนมาขนาดนี้แล้ว
ตอนนี้อะไรๆ กำลังจะดีขึ้นแล้วนะบู้นะ ^^


นั่งเป็นเพื่อนบู้กันจนเที่ยงคืน เขาไล่ให้กลับ อยู่ไม่ได้
เด่วหมอกับพนักงานจะดูให้เอง

..ขอให้กำลังใจตรงนี้ไม่ได้เหรอ ใจร้ายจัง รับรองว่าไม่เกะกะ ไม่เพ่นพ่าน
บู้บี้ต้องการกำลังใจมากนะตอนนี้ T_T


กลับก็ได้ พรุ่งนี้มาใหม่นะบู้นะ เข้มแข็งนะ หมาน้อย

อ่านแค่ตอนแรกก็เศร้าน้ำตาซึม ๆ แล้วค่ะ
ที่บ้านเคยมีอยู่ตัวนึงเป็นไตวาย
พูดแล้วก็คิดถึงแบม แบม จังเลยค่ะ

น่าสงสารคะ เจ้าเตี้ยจะเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้หายไวๆ นะคะ

อ่าน...แล้ว....

บอกตรงๆ ว่า...ถ้าเจ๊...เจอวี...ไม่รู้จะกลั่นน้ำตาได้แค่ไหน...


วีเข้มแข็งมากๆ

คลายเศร้าเมื่อไหร่...เจอกันนะวี...

เจ๊สัญญาด้วยเกียรติของแหนมยักษ์..

เจ๊จะไม่ขี้แย...

เอาบั๊บ มาอวดบ่อยๆด้วยนะ....จะรออ่าน

เจ๊แหนมจ๋า..ผ่านไปหกวัน วีว่าวีก็เข้มแข็งขึ้นในระดับนึงแล้ว
แต่พอเจอข้อความเจ๊เข้า น้ำตามันรีบเสนอหน้ามาทันทีเลย


ดีขึ้นได้(ทั้งพี่ทั้งน้อง) ส่วนนึงเพราะคำพูดน้าเล็ก (-/\\-)

และไปขุดเอาวีดีโอเก่าๆ เมื่อ 6 ปีที่แล้ว มาดู ..เออ.. บู้บี้มันก็ใช้ชีวิตกับเราอย่างคุ้มค่ามากๆ แล้ว
ตอนนั้น 9 ขวบ ก็เรียกได้ว่าแก่ มันยังริกๆ กระดิกตูดสะบัดได้อยู่เลยนี่หว่า

เรามัวแต่คิดถึงตอนมันป่วยหนัก ตอนมันเริ่มแย่
จนลืมไปว่า ช่วงเวลาตอนมันยังร่าเริง (ซึ่งมีอยู่เยอะกว่ามากมายนัก) นั้นมันแสนจะแฮปปี้ขนาดไหน


..บู้มันก็ยังดี๊ด๊า จนวินาทีสุดท้ายของมัน
..ส่วนบั๊บ มันก็นิ่งๆ งี้มาแต่ไหนแต่ไร เพิ่งจะสังเกตเห็นตอนดูวีดีโอเก่าๆ นี่เอง




ยังเหลือของวันสุดท้าย ยังไม่ได้เอามาลง เศร้าของแท้..
เจ๊อย่าลืมมาร้องไห้อีกรอบนะคะ 5555555

ไม่ค่อยได้เข้าเวปเลยค่ะ วันนี้ก็เพิ่งกลับจากไปงานคุณแม่ผู้ใหญ่ที่ทำงานเสียที่ชัยภูมิ


อ่านแล้วเศร้าทุกที แล้วพาลต้องหันไปมองเจ้า 2 ตัวข้างๆ แล้วก็เหมือนมีอะไรจุกจมูก จุกคอ จุกปาก

เข้มแข็งนะคะ เป็นคำพูดที่ปลอบใจตามธรรมเนียม เพราะรู้ว่าถ้าเกิดขึ้นกับเราจะเข้มแข็งได้แค่ไหนหนอ แค่คิดก็จะขาดใจตายอยู่แล้ว

เศร้าค่ะเศร้า

อ่านแล้วเศร้าจัง เราแทบร้องไห้แน่ะ ไงเราก้อให้หมาเทอหายไวๆนะ
อืมตอนนี้หมาเราก้อไม่ค่อยสบาย มันเป็นเหมือนหูดขึ้นที่หัวอ่า น่าสงสารมาก นี่ก้อเพิ่งไปหาหมอมา หมอบอกว่าวันที่ 3 นี้จะนัดผ่าอะ เรากลัวๆอะใจไม่ดีเรย เฮ้อ...

โดย: เป้ IP: 202.44.8.100 วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:22:32:00 น.

รู้ว่าวี...คงไม่อยากเข้าบล็อกช่วงนี้...

แค่อยากแวะมาเยี่ยมจ้า....

ตั้งใจมาอวยพรวันเกิด แต่ว่าก็เสียน้ำตาไปแล้ว เพราะคิดถึงน้องหมาของตัวเอง ทั้งที่จากไปแล้ว และที่ยังอยู่ เข้าไปเม้นต์ของตอนวันที่สิบเก้าไม่ได้ เลยมาอวยพรที่นี่ละกัน ขอให้คุณวี และบั๊บเบิ้ลมีความสุขตลอดไปนะคะ

ส่วนอันนี้พิเศษสำหรับบู้บี้นะคะ เค้าคงได้รับแล้วล่ะ

แวะมาส่งความสุขด้วยคน
สุขสันต์วันเกิดมาก ๆๆๆๆๆๆ



ปล.ตามมาด้วยคน

miss you na ka

good night ka