ว่าจะๆไป “ตลาดน้ำอโยธยา” อีก...หลังจากเหตุการณ์น้ำท่วม
ก็ไมได้ไปซักที

เสียทีเป็นคนอยุธยานะเนี่ยใกล้ๆแท้ๆ แต่ไม่ค่อยสู้พลังมหาชนง่ะ

ที่นี่ คนเยอะมากมว๊ากกกก เลยกะว่าเดี๋ยวหาวันไหนโอกาสอำนวยไปกันแต่เช้าละกัน


และแล้วเลยถือฤกษ์วันแรงงานเป็นวันดี พาโทรฟี่ไปตลาดน้ำอโยธยากันเลยละกัน

ออกจาบ้านฝนปรอยเอาฤกษ์เอาชัยสุดๆ จนคิดว่าคงได้เดินห้างแทนซะแล้ว

แต่พอเกือบถึงฝนกลับหยุด อากาศตอนแรกๆน่าเดิน สบายๆ
เหมือนตกมาให้อากาศดีซะอย่างงั้น

(แต่ตอนหลังๆ แบบว่าอย่าให้ said อบอ้าวมว๊ากกก จนแทบลมจับ!!)


แล้วเอิ่ม...จากที่คิดว่ามาเช้าแล้ว ผลปรากฏว่ารถทัวร์เพียบ พลังมหาชน already ล้นหลามกันไปเป็นที่เรียบร้อย

ก็เอาละฟระ..!! มาถึงแล้วนี่ ได้ที่จอดรถพอดีทางเข้าเด๊ะๆด้วย
เลยพาโทรฟี่ไปเดินซะหน่อยละกัน

คุณตา คุณยาย น้าอั้ม
หลานฟี่ และมี๊อุ๋ม อ้อๆๆๆๆอย่าลืมพี่ทรายวันนี้ให้มาช๊อปปิ้งรับวันแรงงานโดยเฉพาะ

รวมตัวกันตรงตู้ไปรษณีย์ใหญ่ยักษ์เพราะแยกกันมาคนละกัน
เหลือบไปเห็นกรงลูกแพะเข้า
เลยให้โทรฟี่ไปลองให้นมแพะดู ตอนแรกยังกล้าๆกลัวๆให้คุณยายช่วย

เสร็จเรียบร้อย ก็เริ่มเดิน(ไหล)ตามฝูงชนกันเลย
คนเยอะจริงอะไรจริงแต่ดีที่เค้าทำทางเดินกว่างกว่าเดิม

และเรียกได้ว่า เกรงใจที่จะหยุด&ยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพมากๆ
เลยไม่ได้ภาพจากทริปนี้เท่าไหร่ แฮร่!

โทรฟี่ของเราเป็นเด็กที่ไม่รบเร้าเอาของที่ตัวเองมีแล้ว
เพราะฉะนั้นร้านที่ฟี่มีแล้วฟี่จะเดินผ่านสบายๆ
ถึงแม้จะเป็นของที่ล่อตาล่อใจเด็ก

หรือยกตัวอย่างเวลาเดินห้างแม่อยากได้เป๋าลากอีกใบ แต่โทรฟี่มี่แล้ว

โทรฟี่จะบอกกับแม่อุ๋มว่า “โทรฟี่ไม่เอาค่ะ โทรฟี่มีแล้ว”
แต่ ณ ตลาดน้ำแห่งนี้ ของที่เธอไม่มี ม๊านนนดันเยอะกว่าของที่เธอมีแล้วอ่ะค่า

เลยต้องโน้มน้าวให้ละสายตาจากร้านรวงต่างๆที่เธอวิ่งแถดๆๆๆฝ่าฝูงชนเข้าไปหลายต่อหลายร้าน

เลยตัดสินใจหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า
ก่อนคนจะเยอะ...เป็นการเบรกลูกไปด้วยในตัว

เห็นร้านส้มตำ โทรฟี่ซึ่งไฝ่ฝันจะกินส้มตำ(เด็ก)มานานแล้วรีบมองหน้าแม่ปิ๊งๆๆๆๆ

เลยสั่งส้มตำเด็ก คอหมูย่างมาให้โซ้ย กับข้าวเหนียวอีก 1 กระติบ
สบายใจไป เด็กลัลล้ามาก

ปากก็พูดแต่ “อร่อยยสุดๆ” อย่างงั้น
“เยี่ยมๆๆๆไปเลย” อย่างงี้....ท่าทางจะชอบจริง

อิ่มท้องเสร็จก็เดินต่อ แวะกันไปรายทาง
โดยเฉพาะเรือขายชมพู่ลำนี้โทรฟี่ปรี่เข้าไปเลย

แล้วก็ช่วยคุณยายเลือกชมพู่ใส่ถุง หวานฉ่ำมากม๊ากกก แถมเด็กขอเค้าชิมอีก 55

แวะไปเห็นของแปลก
โทรฟี่รีบชี้ “หมี่มี๊....นี่อะไรอ่ะค้า” แม่ก็งง

จนน้าอั้มบอกว่า เชยจริงๆ มันคือมันทอด ... อ้าวเหรอ ไม่รู้นี่นา...เลยให้ฟี่มากิน
1 ไม้

แล้วก็แวะถ่ายรูปตรงโซนที่คนเค้าไม่เดินกัน เพราะนอกจากอากาศจะแฉะๆแล้วคนยังเพียบ
โทรฟี่ก็กินอย่างเดียวไม่สนใคร ทั้งน้ำ ขนม ผลไม้ ไม่ได้หยุดปากรุย

อันนี้ก็แอบเชยอีกด้วยที่ตกภาษาไทย ยืนอ่านอยู่ตั้งนานจนน้องบอกว่า มันอ่านว่า ระ-ลึก

เลยตัดสินใจไปโซนพี่ช้างกันดีกว่า โทรฟี่ขอให้อาหารช้างแบบกล้าๆ กลัวๆ

มะๆ โทรฟี่ให้อาหารช้างเอง ... แล้วหยิบกล้วยไป 1 ลูก

สุดท้าย แค่เอาไปวางไว้หน้าช้างเยี่ยงนี้.........................ฮา!!!

แต่ไปๆมาๆ
ลูกเดี๊ยนไปยืนเกือบใกล้ขาช้าง อิแม่แทบกรี๊ดดดด


แล้วก็มากรงเสือ เด็กเห็นน้าอั้มเอามือไปจับที่หลังลูกเสือที่กำลังหลับปุ๋ย

เด็กบอกอันตรายๆๆๆ แล้วก็มานั่งยองๆอยู่ตรงแคร่ไม้ไผ่ ดูลูกเสือห่างๆ อย่างห่วงๆ

อยากดูก็อยาก กลัวก็กลัว 55

ตอนนี้แม่เริ่มร้อนจนแทบสลบ
ร้อนด้วย อบอ้าวด้วย บรรยากาศสุดจะบรรยาย

เลยไปหาอะไรดื่มกันที่ร้านรถตู้โฟร์ค....โทรฟี่ขอให้อาหารลูกแพะอีกคราวนี้กล้าแฮะให้เองเลย
ให้ไปให้มา โดนแพะแย่งขวดนมไปซะงั้น แม่ต้องไปชิงขวดนมมาให้โทรฟี่ใหม่

ทีนี้โทรฟี่เลยให้นมลูกแพะไปด้วย
แล้วก็อบรมลูกแพะไปด้วย  55

Create Date : 01 กรกฎาคม 2554
Last Update : 1 กรกฎาคม 2554 15:18:37 น.		0 comments
Counter : 781 Pageviews.
Share Tweet