14 พ.ย. 51 วันนี้น่าเบื่อจัง อะไรหลายๆ อย่างไม่เป็นอย่างที่คิด เริ่มเรื่องลดน้ำหนักเครื่องชั่งน้ำหนักดันมาเสีย ตอนนี้ก็เลยยังไม่ได้ชั่งเลยว่าลดไปกี่กิโลแล้ว แต่ปัญหาตามมาขอการลดน้ำหนักคือท้องผูก ปกติก็เป็นคนท้องผูกอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งไม่ค่อยได้กินอะไรยิ่งท้องผูกกันไปใหญ่ เรื่องงานได้รับข่าวเมื่อเช้า ไม่มีวี่แววเลย ขนาดมีตำแหน่งแล้วก็ยังไปไม่ได้................นโยบาย นโยบาย เรื่องความรัก..... ใครไม่รักก็ช่าง รักตัวเองให้เยอะๆ แล้วกันนะ เกริ่นนำก่อนว่าการแต่งงาน มีครอบครัว ไม่เคยอยู่ในหัวเลย คงเป็นเพราะพ่อแม่เราเองยังเลี้ยงเราไม่ได้แล้วเราหล่ะจะเลี้ยงใครได้ กลัว...กลัวว่าตัวเองจะเป็น จะทำ อย่างพ่อแม่เราเอง กับสภาพแวดล้อมที่เราเติบโตมา เราก็ไม่เห็นข้อดีของการมีครอบครัว ตอนเด็กๆ เราเกลียดวันพ่อวันแม่มากเลยนะ พ่อนี้ไม่เท่าไหร่ยังพอได้เจอบ้างเพราะเราอยู่กับปู่ ย่า แต่แม่นี้สิ ไม่เคยเห็น จำได้ว่าพอถึงวันแม่ ครูก็ต้องให้เขียนเรียงความ เขียนคำขวัญวันแม่ เราก็จะให้เขียนอะไรหล่ะ ก็ไม่เคยมีไม่เคยได้รับรู้ความรู้สึกอะไร นั้นตอนเด็กตอนนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเจอกันจะทำตัวยังไง คงแปลกๆที่มีคนแปลกมากอดเรา มันก็เป็นสาเหตุที่เราไม่เคยมีความรักเลยจนเรียนจบ ก็มีคนมาจีบบ้างแต่เราก็หนีตลอด เหอะๆ เป็นบ้าอะไรก็ไม่รุ ไม่ค่อยได้สนใจอะไร เรียนแล้วก็กลับบ้าน แซวชาวบ้านสนุกๆบ้าง เป็นเด็กที่ไม่รู้จักโลกข้างนอก พอวันหนึ่งที่เราได้ออกข้างนอกเอง ไปไหนมาไหนได้ เรายังตลกตัวเองไม่หายที่หลงทาง ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหนของเมือง ก็เลยขับรถไปเรื่อยๆ คิดว่าเดียวก็เจอที่คุ้นๆ บางอะ พอเรียนจบเปลี่ยนงานบ่อย แล้วก็มาได้งานอยู่ที่เดียวกับเพื่อนสมัย ม.ต้น เพื่อนเราก็อัธยาศัยดี เพื่อนเยอะ แล้วเพื่อนเราก็ชวนไปเที่ยว เราก็ไปก็ไปว่าแต่มาส่งแล้วกัน เพราะต้องทำงาน ลางานโดนหักเงินเพราะเราอยู่ร้านใหญ่(เจ้าของร้านคุม)ส่วนเพื่อนเราอยู่ร้านเล็ก(ไม่มีใครคุม) เห็นเขาตอนแรกอยู่ในผับมืด เออไอ้นี้หน้าตาดีสุดแระ พอออกมาเจอแสงสว่าง โอ....... กลับไปอยู่ที่มืดต่อไป 555+ หล่อในความมืดว่างั้น ถ้าแค่นั้นแล้วต่างคนต่างกลับมันก็คงไม่มีอะไร เพื่อนเราดันเมา เราขับรถไม่เป็น เขาเลยอาสาขับรถให้ แต่มันก็เกิดอุบัติเหตุอยู่ดี อุบัติเหตุครั้งนั้น เพื่อนเราก็ลนเพราะรถพังมากกลัวพ่อกับแม่รู้ (เพื่อนเราเคยขับรถไปชนแล้วหาเงินซ่อมเองที่บ้านไม่รู้)เราก็อึ้งๆ แต่ก็พยายามหาทางออก ดูเหมือนตอนนั้นเราจะเป็นคนที่มีสติที่สุด เราเคยเห็นว่ามีบัตร(อะไรสักอย่างที่หมายถึงรถมีประกัน) เราก็เลยบอกว่า รับผิดชอบกันเองไม่ได้หรอก มันไม่ใช่น้อยๆ นะ แล้วรถมีประกัน เราคิดว่าคงเป็นประกันชั้น 1 แต่ปัญหาอยู่ที่จะบอกพ่อกับแม่เพื่อนว่าไง เพราะยังไงเจ้าของรถก็ต้องรับทราบอยู่ดี ผ่านไป 1 วัน ตัดสินใจโทรบอกพ่อแม่เพื่อน โดยที่เขารับผิดทุกอย่างบอกว่าตัวเองวานให้เพื่อนเรามาช่วยขนของ เราก็อึ้งๆ ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ บ้ารึเปล่าเนี้ย เรื่องมันก็เลยไม่จบแค่นั้นนะสิ ยาวเลย แต่เราก็ช่วยอะไรไม่ได้ มันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาชอบเราที่มีสติ(แค่นึกได้ว่ามีประกันนี้แหละ)แล้วเราก็รู้สึกดีกับเขา พอได้กลับบ้าน เพลียมากข้างบ้านดันมีงานเสียงดังมาก เขาก็โทรหาเราขอเป็นแฟนได้มั้ย เราก็อะไรวะ ง่ายๆเลยนะ เราก็อย่าเลยเป็นเพื่อนเหอะ ยื้อกันอยู่สักพักเราก็ไม่ไหวแล้วอะอยากนอน เป็นก็เป็น(ง่ายเนอะ) ก็ไม่ค่อยได้เจอกันหรอกโทรคุยบ้าง แล้วช่วงนั้นโดนเพื่อนสนิททิ้งเราไปมีแฟน(ความรู้สึกคงเหมือนอกหักหล่ะมั้ง) เราก็เออเพื่อนไม่สนใจเราแล้ว ก็ได้....เราไปหาคนที่รักเราก็ได้ เวลาอยู่ด้วยเขาก็ดีนะ ดูแลเราดี แต่ก็นะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดหนิ แล้วเขาก็ต้องไปเกณฑ์ทหาร ก็โทรคุยกันเกือบทุกวัน เราไม่รู้ตัวหรอกว่าไปรักเขาตอนไหน ขนาดไม่ได้เจอกัน เขาก็เป็นอะไรของเขา(เราไม่เข้าใจเขาจิงๆนะ) คิดอยากจะบอกเลิกก็บอก เราก็เลิกก็เลิก ก็ไม่ได้ว่าอะไร(ก็ยังไม่รู้นี้หว่าว่าเป็นอะไรกัน) แต่เราก็โทรคุยด้วย ปกติ เหมือนเพื่อนคุยกัน เพราะเราก็ไม่เห็นว่าเลิกแล้วต้องเกลียดกันหนิ มันก็วนไปเวียนมาเป็นวังวน ตัดสินใจนานแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรกที่โดนบอกเลิก(ทั้งๆ ที่ยัง งงๆ ว่าเลิกอะไรว่ะ เราเป็นอะไรกัน) เวลาก็ผ่านมา 4 ปีแล้ว กับการเลิกที่นับครั้งไม่ได้ ก็อยากคุยกับเขานะ กันแบบจิงจัง แต่ไม่มีโอกาส เวลาเจอเขา เขาจะมีเรื่องเครียดอยู่ก็เลยไม่อยากพูดอะไร เคยให้เขาคุยกับผู้หญิงแล้วเรานั้งฟังด้วย (อยากรู้ว่าคุยอะไรกัน) พอคุยเสร็จ แล้วค่อยจัดการหมั่นใส้อะ เราก็เคยถามเขาว่าคิดว่าเราจะเสียใจมั้ยที่ทำแบบนั้น เขาก็ “จะให้ทำไงอะ ก็เขาเป็นแบบนั้น.......(เหตุผล)......” เขาเป็นคนขี้เบื่อ (เราเป็นคนเฉยๆ ยิ่งน่าเบื่อไปใหญ่) ชอบคิดเอาเองว่าใครต้องการอะไรแล้วก็ทำแบบนั้น วันหนึ่งเขาเองที่เหนื่อยแล้วก็อยากเลิกทุกอย่าง (อะไรของเขาก็ไม่รุ) หลังจากไม่เจอ ไม่ได้ติดต่อกันเป็นปี พึ่งเจอกัน เสาร์- อาทิตย์ ก่อน เรามีเรื่องที่ทำงานนี้แหละปวดหัวอยากไปให้พ้นๆจากตรงนี้ก็เลยไปหาเขา เพราะเพื่อนก็หายกันไปไหนหมดก็ไม่รุ เราก็ไม่คิดว่าเขาจะทำตัวเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ถามเขาว่า 1 ปีที่ไม่ได้เจอกันนี้ กี่คน 2 คน (แต่เราจำไม่ได้อะว่าใครทิ้งใคร) แล้วเขาก็บ่น “อะไรก็ไม่รู้เช็คทุกอย่าง โทรศัพท์ เอาไปตอนไหนก็ไม่รู้ จะเป็นประสาท” เราก็ถามต่อ แล้วตอนนี้มีกี่คนอะ เขาก็บอกไม่มี เราก็แซว จิงเหรอ อยากน้อยก็มีน้องคนนั้นอะ เห็นมาทำงอนใน hi5 ไปหรอกอะไรเด็กหล่ะ เห็นออกจะประกาศว่ารักคนตัวดำ (แล้วเราก็หัวเราะ) เขาก็บอกว่า “ เล่นเกมเจอกันคุยกันในเกมนั้นแหละ ไม่ได้มีอะไรเลย” เราก็ว่า “ขนาดแค่คุยนะเนี้ยสามารถทำให้เด็กติดได้ แล้วยังจะมาถามเค้าอีกเหรอว่าตัวเองเจ้าชู้รึเปล่า” แล้วเขานึกอะไรของเขาก็ไม่รู้ “ขอโทษนะ อะไรที่เคยทำไม่ดี” ถามเราอีกว่าไม่ถามอะไรเหรอไม่ได้เจอกันตั้งนาน เราก็ว่าไม่มี ไม่อยากรู้ ก็ยังไม่ตายหนิ เขาออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง เราก็รู้แระว่าคุยกะผู้หญิง 2 ชั่วโมงได้มั้ง เขาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว เราก็ถามตัวเองว่า “เจ็บมั้ย รู้สึกอะไรรึเปล่า” ก็มีบ้างแต่ไม่มากเหมือนเมื่อก่อน คิดไปคิดมาก็เปิดทีวีดูแล้วก็หัวเราะคนเดียวนั้นแหละ เขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็ว่าเราดึกแล้วไม่รู้จักนอน เราก็ไม่ได้พูดอะไร พอเราจะกลับเราก็ไปกินข้าวกันแล้วก็มานั่งเล่นเน็ตรอเวลากลับ เขาก็เล่นเกม ก็เลยถามเขาผ่านเอ็ม (ก็ไม่ได้คุยแบบนี้เป๊ะๆ หรอกนะ แต่ก็ประมาณนี้แหละ) เรา – ถามอะไรได้ป่ะ เขา – อะไร เรา – เราเป็นอะไรกัน เขา – ไม่รู้ ตอนนี้เค้าไม่มีอะไร รับผิดชอบตัวเองยังไม่ได้เลย (เราก็งง อะไรว่ะ ไม่ได้จะเอาอะไรสักหน่อย) เรา - แล้วทำไมถึงขอโทษเค้า ตัวเองคิดว่าตัวเองทำอะไรผิด เขา - แล้วมาถามอะไรตอนนี้ เมื่อคืนไม่ถาม เรา – แล้วเมื่อคืนทำอะไรหล่ะ (จิงๆ เราถามใจตัวเองอยู่ และรู้ว่าถึงถามเขา เขาก็ไม่ตอบหรอกเด่วก็จะบอกว่าง่วง) เขา – นี้เป็นแม่ฉันรึไง ฉันไม่มีความสุขก็เพราะเธอนี้แหละ (ได้ยินบ่อยแหะ แล้วเกี่ยวไรหว่า kuอยู่เฉยๆ แล้วนะเนี้ยไม่ได้ขัดขวางอะไรเลย) เรา – คุยกันดีๆ ได้มั้ยเนี้ย ก็แค่อยากรู้ เขา – คิดเอาเองสิ เรา – คิดเองก็หาว่าไม่รู้จักถาม เขา – ผิดก็คือผิดนั้นแหละ ไม่อยากคุยตอนนี้ จะเล่นเกม แล้วก็เลิกคุยเอาซะดื้อๆ แป๋ว... เราก็เล่นเกมเลี้ยงปลาต่อ แล้วคราวหน้าก็ต้องมานั่งนึกต่อว่าจะเริ่มต้นคุยยังไง เราก็คงขอเลือกสถานะเองขอเป็นเพื่อนแล้วกันนะ สบายใจดี ส่วนผู้หญิงคนอื่นๆ ก็แล้วแต่เขา เนี้ยแหละที่อยากพูดมานาน สักพักเราก็เลิกเล่นแล้วก็เดินไปหาเขา จับช่วงคางเขาเขย่า แล้วก็พูดว่าถามไม่ได้รึไง ก็ยิ้มๆ แกล้งเขาเล่น เขาก็ว่าน่ากลัวชะมัด มาถามอะไรตอนนี้ ไม่อยากพูด เราก็เลยถามเรื่องรถทีจะกลับ แล้วก็มีโทรศัพท์มา(อีกแล้ว)เขาก็ออกไปคุยนอกร้าน คุยเสร็จก็จะไปส่งเรา เขาก็เอาโทรศัพท์ฝากเพื่อนไว้แล้วคุยนิดหน่อย (ทำมัยต้องมีลับลมคมในกันก็ไม่รุ) จะแอบทำมัยในเมื่อเราก็ไม่เคยว่าอะไร แล้วก็พูดเองว่ายังไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน เขาก็เป็นยังงี้แหละ คิดเอาเองว่าเราอยากได้อะไรจากเขา ทั้งๆ ที่เราไม่เคยได้อะไรจากเขาด้วยซ้ำ เราไม่เคยขออะไรนอกจากให้เลิกสูบบุหรี่ นั้นเป็นอย่างเดียวที่เราขอแต่เขาก็ทำไม่ได้หรอก ก็ยังสูบอยู่ ถามก็บอกว่าเครียด สูบน้อยลงแล้วนะ แล้วก็คงคิดเองอีกหล่ะว่าเรายังรักและค่อยเขาอยู่(หลงตัวเองอีก) แค่เพราะเรายังไม่มีแฟน จากการประมวลผล(ดูเป็นหลักการ) คิดทบทวนเรื่องเก่าๆ เราก็สรุปได้ว่า เขาไม่ได้รักเราหรอก เขาอาจจะรู้สึกว่าเราดีกับเขา เราค่อนข้างจะใจเย็นเขามีเรื่องอะไรก็จะคุยกัน ไม่ได้ช่วยแก้อะไรให้ ก็รับฟังให้เขาได้ระบายเผื่อจะดีขึ้นบ้าง(เรื่องคนอื่นนะ พอตัวเองมีเรื่องก็ร้อนเหมือนกัน) ไม่เคยหวาน ออกแนวหยิกกัดกันตลอดด้วยซ้ำ ประโยคที่ใช้เบรกกันบ่อยๆ ก็ “เป็นพ่อ(แม่)เค้ารึไง, ไม่รู้สักเรื่องได้มั้ย” ก็รู้ว่าพูดกันเล่นๆ ต่อปากต่อคำไปเรื่อยถ้าอารมณ์ดีนะ ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็ไม่ค่อยพูดอะไร เขาชอบแกล้งเรา เราก็ชอบแกล้งเขา ได้แผลกันไปที่พึ่งเจอกันก็ได้แผล เขาก็ว่าเราให้เอายามาทาให้เลย เราก็ว่าเป็นคนเดียวที่ไหนเราก็เป็นชี้ให้ดูตรงข้อมือช้ำ (นิดนึง 555+) เห็นบอกช่วงนี้เครียด (ไม่รู้จะเครียดทำไมก็ยังทำตัวเหมือนเดิมโปรยเสน่ห์ไปทั่ว) เราก็เลยบอกไปว่าให้ลองอยู่เงียบๆ ไม่คุยกับใครสักอาทิต แล้วถามตัวเองว่าต้องการอะไร แล้วทำอะไรไป แต่สงสัยจะทำไม่ได้แหะไม่โทรก็ส่งข้อความทั้งวัน(ที่เห็นนะ) ท่าทางจะได้ตายเพราะผู้หญิง ทุกวันนี้ก็เหมือนเพื่อนกันอยู่แล้ว ไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำมัยถึงตอบว่าไม่รู้ คงจะคิดเองอีกหล่ะว่าถ้าไม่ตอบว่าเป็นแฟนเราจะเสียใจ แล้วค่อยคุยกันอีกทีแล้วกันนะที่รัก Create Date : 14 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2551 16:44:56 น. 0 comments Counter : 593 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก