Bloggang.com : วัสส์ : The Cycle บทที่ 5 - วันวานที่สาบสูญ

The Cycle บทที่ 5 - วันวานที่สาบสูญ

บทที่ 5 - วันวานที่สาบสูญ

วิชช์ลดนิ้วลงจากหูฟังไร้สายอันเล็กนิดที่เสียบกระชับอยู่ในหูขวาและวางคอมพิวเตอร์มือถือลงบนโต๊ะในอพาร์ตเมนท์ส่วนตัว แสงสีวาบจากผิวเรียบของโต๊ะ เรืองขึ้นมาเป็นรูปร่างสามมิติทันควัน เขาสั่งเรียกข้อมูลและหมุนปลายนิ้วของตนเองแผ่วเบาผ่านหน้าจอรับสัมผัส ปรับระดับเสียงที่ดังอยู่ในหูฟังไร้สายให้เบาลงและเร็วขึ้นตามความเคยชิน แม้ในความเป็นจริงเสียงกระตือรือร้นจากอดีตผู้รับผิดชอบ the L-project ก็เร็วพอสมควรอยู่แล้ว

เขารู้จักโทมัส ลอเรนสันแค่ผิวเผิน แม้จะทำงานในสายงานเดียวกันและวิชช์มีฐานะกึ่งผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ความเงียบที่ใครๆ ตีความว่าหยิ่งของวิชช์ไม่ได้ช่วยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนอื่นในหน่วยงานเท่าไร ดังนั้นแม้โทมัสจะยอมรับฝีมือการทำงานของเขา ทว่าก็ไม่เคยผ่านเข้ามาในวิถีของเขาสักครั้งจนกระทั่งเสียชีวิต

และเมื่อเสียชีวิตไปแล้วนั่นแหละ วิชช์จึงรู้จักโทมัสมากขึ้น...จากรายงานชุดนี้

“รายงานการทดลอง the L-project ฉบับที่ 1/2110 สถานที่ทดลอง จีโอโดม ณ วันที่ 5 พฤศจิกายน 2110 เวลา 10.25 น. เจาะเลือดสกัดสายพันธุกรรมจากหนูทดลอง...”

“รายงานการทดลอง the L-project ฉบับที่ 2/2110 สถานที่ทดลอง จีโอโดม ณ วันที่ 6 พฤศจิกายน 2110 เวลา 13.10 น. ทดสอบการตัดต่อ... ผลปรากฏ...”

รายงานฉบับแล้วฉบับเล่าผ่านหูพร้อมๆ กับแสงสีของวันที่เริ่มคล้อยผ่านโดมกระจกเบื้องบนศีรษะ แสงแดดอ่อนจางจนแทบไม่ผ่านทะลุเมฆควันสีเทาลงมาเบี่ยงรัศมีจากมุมดิ่ง...เคลื่อนตัวเป็นมุมเกือบขนานกับพื้นโลก เตรียมจะทอรังสีสุดท้ายของวัน ขณะที่แสงสังเคราะห์ในห้องเริ่มสว่างเรืองพรึบขึ้นมาจากในทุกแผ่นฝาผนังโดยอัตโนมัติ

ในเวลาเดียวกัน เสียงของโทมัส ลอเรนสันในรายงานฉบับที่ 143/2112 ก็ยังเอ่ยสรุปผลการทดลองต่อไปอย่างรวดเร็ว...ออกภาคภูมิระคนกับความกังวลเล็กน้อย

“การทดลองแสดงให้เห็นว่าเราสามารถเปลี่ยนให้นกแก้วจำนวนหนึ่งแปรสภาพเป็นอิกัวนาพันธุ์หายากได้สำเร็จ แต่การตัดต่อยีนบางส่วนยังคงมีปัญหา โดยเฉพาะในการทดลองนี้ ผลรายงานจากแล็บที่เพรสิเดนท์บิวล์ดิงส่งมาระบุว่ายีนที่ข้ามสายพันธุ์จากสัตว์ปีกเลือดอุ่นเป็นสัตว์เลือดเย็นจำพวกเรปไทล์ทำงานบกพร่อง...”

วิชช์เคาะจอให้รายงานจากหูฟังไร้สายหยุดลงแค่นั้น ชายหนุ่มดึงก้านเอาหูฟังออก และสมองก็เริ่มทำงานครุ่นคิด

แล็บที่เพรสิเดนท์บิวล์ดิง... นั่นมันที่ตั้งคอนโดมิเนียมส่วนตัวของเดวิด ไวซ์ไม่ใช่หรือ? น่าแปลก...ทดลองที่จีโอโดม ที่ตั้งแล็บทันสมัยเกือบจะที่สุดของ ERA-R อยู่แล้ว แต่ต้องส่งผลยีนสกัดข้ามมุมเมืองไปที่เพรสิเดนท์บิวล์ดิง!

ชายหนุ่มทำท่าเหมือนจะหงุดหงิดนิดๆ ให้ตาย...ทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแต่ดูไม่ชอบมาพากลไปเสียทั้งนั้นในการทดลองครั้งนี้...

แต่โทมัสช่างไม่เคยระแวงอะไรหรือไงนะ...คนซื่อ! นี่เป็นหลักฐานชิ้นสุดท้ายที่เขาจะมีมาใช้รองรับคำพูดของเจเน็ต แต่แล้วก็กลับเหลวเปล่า ไม่มีคุณค่าใด

หรือที่โทมัสทำแบบนี้จะถูกต้องแล้ว มันอาจเป็นเพราะเพรสิเดนท์บิวล์ดิงเองก็เป็นอาคารที่รวบรวมเทคโนโลยีชั้นสุดยอด โทมัสอาจอยากได้ผลจากเครื่องมือทันสมัยที่สุด ไม่ใช่ ‘เกือบจะ’ ที่สุด ผลการทดลองที่ออกมาบกพร่องคงทำให้โทมัสไม่มั่นใจว่าเครื่องมือที่จีโอโดมมีอยู่ทำงานสมบูรณ์ตามหน้าที่ เขาน่าจะต้องการเช็คใหม่...ที่อื่น

ทุกอย่างมันน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว แม้ว่าในความรู้สึกลึกๆ ของเขา...ไม่น่าจะเป็น

...เป็นไปได้ไหมว่าเจเน็ตระแวงไปเอง เขาเห็นมากับตาว่าหล่อนสูญเสียสติสัมปชัญญะไปทั้งหมด นั่นอาจเกิดขึ้นหลังจากอาการหวาดระแวงขั้นแรกกำเริบ และการตายของคนอื่นๆ ก็เพียงเหตุบังเอิญ...

เหตุบังเอิญอย่าง...ไม่น่าเชื่อ...

และเขา...ไม่อาจเชื่อ!

หลักฐานทุกอย่างดูจะชี้ว่าใครก็ตามที่รับผิดชอบโครงการ ‘อาถรรพ์’ นี้จะต้องมีอันเป็นไป...ทางใดทางหนึ่ง หลังจากทำโครงการลึกลงได้สักระยะหนึ่ง

คงหลังจากคนเหล่านั้นวิ่งชนเข้ากับ ‘ความจริง’

แต่ความจริงนั้นคืออะไร และเขาจะรู้ได้อย่างไร?

...ในเมื่อสิ่งที่เกิดในวันวานเหล่านั้นสาบสูญไปด้วยฝีมือใครสักคน ปิดตายจากการค้นหาของเขาโดยสิ้นเชิง!

***********

แสงตะวันยามเที่ยงสาดจับลงบนอาคารรูปทรงกลมบุผิวสังเคราะห์เป็นเงาหลากหลายรูปแบบ เล่นล้อท้าทายสายตา ประกาศถึงความทันสมัยและความร่ำรวยของเจ้าของซึ่งสะท้อนผ่านการก่อสร้างและการเลือกใช้วัสดุ

...เพรสิเดนท์บิวล์ดิง...

วิชช์บอกตัวเองเมื่อฟุตเรลหรือทางเดินเลื่อนพาเขามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่อันดูเหมือนช่องโลหะแกร่งกระด้างเจาะคว้านหนาหนัก เมื่อมองผ่านทางแก้วครอบโค้งขึ้นไปเบื้องบน อาคารหลังนี้ก็แลโดดเด่นเป็นเงาแวววาว สะท้อนสีแห่งวันจากฟากนภา สีฟ้าหม่น...ส้มอมแดงช้ำๆ...น้ำเงินเข้ม...ดำ...เปลี่ยนไปตามช่วงเวลา

...แต่ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ท้องฟ้าที่แปดเปื้อนของ ERA-R ก็ไม่เคยมีสีสวยงาม ไม่เคยน่ามองนับแต่สงครามโลกครั้งใหญ่ครั้งนั้นมาจนวันนี้ หาก...คนที่นี่ก็ชินชา

เขาคนหนึ่งที่ชินชา ยอมรับสภาพความเป็นจริงที่ดำรง ไม่เคยคิดฝันถึงสิ่งเก่าๆ ที่ตนไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิต อยู่...เพื่อจะก้าวไปข้างหน้าเสมอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามองย้อนกลับไป เพื่อจะได้พบว่า ERA-R ปิดตายประตูแห่งอดีต เร้นความลับไว้เบื้องหลัง และเมื่อประตูทุกบานปิดตาย สิ่งสุดท้ายที่เขาสามารถจะทำ ก็คือการเข้าถ้ำเสือ

วิชช์กดนิ้วลงบนลูกแก้วกลมที่หน้าประตูทางเข้า ด้วยระดับความสำคัญขนาดที่เขามีใน HEAS ประตูของเพรสิเดนท์บิวล์ดิงเปิดออกได้ไม่ยาก

และตลกร้าย...เมื่อสิ่งที่เขาจะทำต่อไปนี้อาจมองได้ว่าเป็นการเล่นกับไฟ...ท้าทายอำนาจแห่ง HEAS เอง!

************

ร่างสูงในเครื่องแบบของ HEAS มองดูฉับไวและทรงความมั่นใจในทุกย่างก้าวล่วงผ่านเข้ามาในส่วนเก็บข้อมูลระดับสูงของเพรสิเดนท์บิวล์ดิง สีหน้าเฉยเมย...เกือบเป็นหยิ่งที่ราวจะประกาศฐานะแห่งอภิสิทธิ์ชนของตนทำให้ไม่มีใครกี่คนอยากตอแยกับเขา และอีกส่วนล่าถอยเมื่อได้ยินคำสั้นๆ อ้างชื่อเดวิด ไวซ์และ The L-Project

แม้บางสายตายังลังเลสงสัย ก็ดูราวไม่กล้าห้าม โลกแห่งกฎเกณฑ์ยังมีข้อยกเว้นเสมอ

หากชายหนุ่มก็ยังรู้สึกร้อนรนในใจเมื่อคิดถึงว่าอาจมีใครคาบเรื่องไปรายงานเดวิด เขาไม่สนใจ ชายผู้นั้นจะคิดกับเขาอย่างไร แต่ต้องหลังจากเขารู้ข้อมูลที่อยากรู้ทั้งหมด!

ร่างสูงโน้มลงเหนือโต๊ะรูปสามเหลี่ยมลบมุมมนที่มีลูกแก้วเป็นเงาวับฝังอยู่ตรงกลาง และเขาก็แตะปลายนิ้วลงไปอย่างไม่ลังเล แสงไฟวูบขึ้นและสภาพของโต๊ะก็เปลี่ยน บางส่วนของมันหยักนูนขึ้นขณะที่อีกบางส่วนหลุบต่ำลงเป็นภาพโลโก้กึ่งสามมิติรูปทรงกลมหมุนวน ส่องประกายเจิดจ้าเหมือนลูกไฟ อักษรที่กำกับอ่านได้ชัดเจนว่า President Building - Information ด้านล่างลงมาอีกเป็นตัวอักษรสีฟ้าเข้ม...วิ่งเร็วจัดจนวิชช์พอจะรู้ได้ในทันทีว่าใครเป็นคนสั่งตั้งค่าความเร็วนี้

<< ข้อมูลที่ต้องการทราบ? >>

...รายละเอียด ERA-L Project...

<< รหัสของท่านคือ HEAS32487258 กรุณายืนยันเพื่อการตรวจสอบสิทธิ >>

...ยืนยัน...

<< กำลังตรวจสอบเพื่อเข้าสู่ระบบข้อมูลระดับสูง >>

วิชช์ไม่คิดจะรอการตรวจสอบ เพราะเขาพอรู้...มันต้องถูกบล็อกไว้แน่นหนา วิธีเดียวก็คือแทรกแซงเข้าไปตอนนี้ ขณะที่เครื่องกำลังทำงาน

ประสบการณ์เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ใน HEAS บอกเขาถึงจุดอ่อนของระบบที่ยังคงมีอยู่ เขารู้ว่าจะรวนมันได้ยามไหน ด้วยวิธีใด

ชายหนุ่มล้วงหยิบแผ่นการ์ดแข็งบางใบเล็กขึ้นมาจากกระเป๋าใบหนึ่งและสอดเข้าใต้แท่นฝังลูกแก้วกลม...มันดีดตัวขึ้นมา เผยให้เห็นแผงวงจรโลหะเป็นเงาเรียงละเอียดยิบอยู่ภายใต้พื้นผิวที่ปิดซ่อน ขณะเดียวกันเสียงเครื่องก็ร้องขึ้นครั้งหนึ่งพร้อมๆ อักษรสีแดงบนจอที่กะพริบผ่านตา รวดเร็วเช่นกัน

<< รหัสของท่านไม่อยู่ในหมวดที่เข้าถึงข้อมูลได้ในทันที กรุณากรอกรหัสอนุญาต >>

วิชช์กระตุกมุมปากนิดหนึ่ง ปฏิเสธที่จะสนใจข้อความนั้นเสียง่ายๆ ดวงหน้าคมคายยังคงความสงบไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเขาเลื่อนมือไปบนแผงวงจรที่ถูกเปิดเปลือยใต้ตัวควบคุม จัดการกับแผ่นโลหะขนาดไม่กี่มิลลิเมตรที่เสียบเรียงรายเชื่อมกันอย่างใจเย็น... เลื่อนบิดและสลับ... ไร้ความลังเลหรือไม่แน่ใจแม้เพียงนิด

...และไม่กี่นาทีถัดมา ข้อมูลทั้งหมดของ ERA-L Project ก็ไหลเลื่อนออกมาต่อหน้าเขา ข้อมูลที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า...โครงการทดลองทางชีวภาพกับเชลยสงคราม...

ชายหนุ่มแทบไม่อาจสูดลมหายใจตามปกติเมื่อเขาไล่สายตาไปทีละบรรทัด วางคอมพิวเตอร์มือถือลงและสั่งดาวน์โหลดข้อมูลเข้าเครื่อง แต่ละอักษรที่เขาเห็น...คืออดีตที่เลวร้าย และส่วนหนึ่งของมันก็คือ the L-Project ในปัจจุบัน

โครงการที่นักวิทยาศาสตร์เอกหลายต่อหลายคนทุ่มเทความรู้ความสามารถให้ กลับเป็นโครงการเงา...รากฐานของการทดลองผิดกฎหมายที่ถูกแบนไปเมื่อหลายสิบปีก่อน และมันยังไม่ยุติอย่างที่ใครๆ คิดนึก ERA-L Project ยังคงอยู่ หากเร้นความเลวร้ายไว้ภายหลังม่านกำบังของ HEAS เสมือนหนึ่งโครงการที่สาบสูญ...

แต่ยามนี้...วันวานที่สาบสูญทั้งหมด...ราวจะย้อนกลับมาปรากฏให้เขาเห็นอีกครั้ง

...ความสกปรกแปดเปื้อนไร้มนุษยธรรมที่ถูกกลบฝังไปพร้อมๆ กับชีวิตคนอย่างเลือดเย็น!

“วิชช์!”

เสียงเรียกชื่อกริ้วโกรธสุดขีดลั่นสะท้อนในห้องข้อมูลทั้งห้องเหมือนจะดังกลับไปกลับมาไม่รู้จบสิ้น วินาทีแรก...ชายหนุ่มเกือบจะระบุที่มาไม่ได้...

...หากในวินาทีถัดมา วิชช์ก็บอกตนเองได้ชัด เสียงของ Chief Boss แห่ง HEAS เดวิด ไวซ์...

“ทำไมคุณถึงเข้ามาในห้องเก็บข้อมูล? คุณไม่ได้รับอนุญาต”

เสียงทรงอำนาจนั้นกระจายออกมาจากทุกฝาผนัง และมันก็เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ สีขาวของผนังตรงหน้าเขาเริ่มแปรเปลี่ยน และแสงสีเขียวเรืองก็กะพริบวูบวาบบนแผ่นผนังเรียบนั้น ชั่วอึดใจ ดวงหน้าของเดวิดก็มองตรงมา ดวงตาสีฟ้าจรัสประกายจ้องเขม็ง...วาววับยิ่งกว่าแสงไพลิน เสียงเอ่ยเครียดยิ่งเครียดและกล้ามเนื้อมุมปากของชายวัยกลางคนผู้นั้นก็กระตุกอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขาเอ่ยอย่างกร้าวกระด้าง ผิดจากที่วิชช์เคยรู้จักแทบเป็นคนละคน

“วิชช์ ผมแน่ใจว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาค้นข้อมูลในนี้”

...เป็นอันว่าเขาถูกห้าม แต่มันก็ไม่แปลก และไม่เกิดผลใดอีกแล้ว เพราะ ‘ข้อมูล’ ที่เขาต้องการ เขาก็ยังมีอยู่!

วิชช์กระตุกมุมปากนิดยามมองกลับเข้าไปในตาของ ‘ภาพ’ ตรงหน้าด้วยแววตานิ่งเรียบ เกือบจะยักไหล่กับตนเองอย่างไม่แยแส แต่ที่เขาทำก็เพียงแค่ค้อมกายลงและเอ่ยเรียบเฉื่อยเช่นปกติ

“ผมกำลังจะออกไปครับ”

“ผมต้องการรู้ว่าคุณมาค้นอะไรที่นี่?”

คำถามนั้นเคร่งยิ่งกว่าเดิม ทว่าไม่ได้เปลี่ยนท่าทีของผู้ฟังไปได้แม้สักน้อยยามที่เขาตอบคำเพียงสั้นๆ คำเดียว

“งานครับ”

ถ้าจอตรงหน้าไม่หลอนตา ซึ่งวิชช์ก็รู้ว่ามันไม่หลอนแม้แต่นิด เดวิดก็กำลังกัดกรามแน่นทีเดียว ภาพผ่านจอนั้นดูราวเจ้าตัวพยายามสะกดอารมณ์ลงอย่างยากเย็น และที่สุดดวงหน้านั้นก็กลับสงบลงอีกวาระยามที่เขาพยักหน้า เอ่ยราวจะไม่ถือโทษใดกับ ‘ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์’

“คุณคงเสร็จแล้ว ไปได้แล้วละมัง? คุณควรจะพักผ่อนเสียบ้าง”

ชายหนุ่มผู้อยู่ใต้บังคับบัญชามองภาพตรงหน้านิ่งไปเป็นครู่ราวจะไม่ตอบคำ แต่ที่สุดเขาก็ลดสายตาลง ดวงหน้าคมเข้มนิ่งเฉย ไร้อารมณ์ใดยามเขาตอบคำ...เรียบเรื่อยเป็นปกติ

“ครับ ขอบคุณ”

ชายหนุ่มหมุนตัวกลับ และในวินาทีถัดมา เขาก็สาวเท้าเร็ว...พ้นห้องนั้นออกไป สงบราวไม่รู้สึกเดือดร้อน ทั้งที่รับรู้ว่าแววตาวับวาวราวเปลวเพลิงของเดวิดจับเขม็งที่มือของเขายามเขาหยิบคอมพิวเตอร์มือถือขึ้นจากโต๊ะ หย่อนกลับใส่กระเป๋า

และทั้งๆ ที่รับรู้...ความไม่หวังดี!

Create Date : 19 เมษายน 2551

Last Update : 19 เมษายน 2551 21:09:10 น.

1 comments

Counter : 258 Pageviews.

ไอ้การที่เป็นคนเฉยชานี่ก็เป็นเกราะป้องกันได้ระดับนึงเหมือนกันนะ

โดย: nu_reader IP: 222.123.81.21 วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:31:28 น.