ระบำลมหนาว พิมพ์คำสำนักพิมพ์ ความทรงจำแห่งหัวใจ...ใต้หิมะ จำนวนหน้า 344 หน้า ราคา 220 บาท ***** ครั้งหนึ่ง... Imagine คือคำที่เขาเคยกระซิบบอกหล่อน หญิงสาวจากประเทศอีกซีกโลกให้กล้าฝันร่วมกัน ทว่าฝันนั้นกลับสลายลงด้วยกำแพงที่ไม่คาดคิด แม้หัวใจจะรักแค่ไหน สองปีผ่านไปในนิวยอร์ก ทั้งคีธและนัฏฏาต่างฝ่ายต่างพยายามกลบฝังความทรงจำในวันวาน เริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่แล้วในคืนหิมะแรกของฤดูหนาว...กลางแมนฮัตตัน สายลมแห่งโชคชะตาพัดพาทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง แต่วันนี้ต่างคนต่างมีปัญหาของตนที่ต้องสะสางและเส้นทางที่จะก้าวเดินไป บนความแตกต่าง สองหนทางจะแยกจากกันไปตลอดกาล หรือฤดูจะเปลี่ยนผัน และหิมะที่ถมทับใจสองดวงอยู่นั้นจะหลอมละลาย? ***** Author's Talk เรื่องนี้เป็นเรื่องรักแนวโรแมนติกดราม่าค่ะ เรื่องของสาวนักเรียนไทยกับดีไซเนอร์หนุ่มชาวนิวยอร์ก ใช้ฉากในนิวยอร์กเกือบตลอดเรื่อง เป็นนิยายเล่มที่ 9 ของคนเขียนละ (เลขมงคลเนอะ ฮา) เป็นนิยายที่คนเขียนตั้งใจเขียนมากที่สุด คือเขียนแล้วเขียนอีก แก้ระห่ำกระจุยกระจาย ไม่เอา ไม่ได้ ไม่พอใจ อยู่หลายรอบ จนคนรอบตัวบอกว่าเลิกแก้ได้แล้ว (โว้ย) เป็นนิยายที่คู่พระนางโดนคนเขียนกระทำทารุณกรรมมากที่สุดเท่าที่เคยเขียนมา - -" เป็นนิยายที่มีฉากสวีทมากที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาอีกเหมือนกัน (แปลว่าพระเอกมีวาสนาได้จูบนางเอกหลายหน แต่ยังไงก็คงได้ทำแค่นั้นแหละนะ ฮา) เป็นนิยายที่คนเขียนรีเสิร์ชมากที่สุด เพราะทั้งเรื่องใช้ฉากเมืองที่มีอยู่จริง และตอนนี้เราไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ก็ต้องระวังพอสมควรว่าสิ่งที่เขียนไปมันอัพเดทไหม สมจริงไหม เป็นไปได้ไหม ต้องค้นทั้งรายละเอียดสถานที่ กฎหมาย และอื่นๆ อีกหลายอย่าง (ก็ยังไม่แน่ใจว่าหลุดอะไรไปบ้างหรือเปล่า แต่ทำเต็มที่แล้ว) ที่สำคัญคือตัวละครที่เป็นคนอเมริกัน เราอยากเขียนให้เขาเป็นทั้ง "คน" และ "อเมริกัน" เราพบว่ามีคนจำนวนมากเลยที่ชอบพูดว่าอเมริกาเป็นแบบนั้น คนอเมริกันเป็นแบบโน้น และบางทีมุมมองอย่างนั้นของคนไทยบางคนมันไม่ต่างจากที่ฝรั่งบางคนคิดว่าคนไทยเป็นแบบนั้นแบบนี้เลยค่ะ เป็นการมองแบบเหมารวม สเตอริโอไทป์ ความเป็นอเมริกันมีอยู่จริง เหมือนความเป็นไทยมีอยู่จริง แต่ในขณะเดียวกัน คนอเมริกันก็คือคน เหมือนคนไทยก็คือคน และเราอยากให้คนเรามองข้ามความแตกต่างเบื้องต้นไปบ้างและอยู่ร่วมกันอย่างคนบนโลกเดียวกัน แทนที่จะแยกเขาแยกเรา เราไม่ได้โปรอเมริกันหรือต่อต้านอเมริกัน เพราะ...ก็นั่นแหละ ประเทศหนึ่งๆ มันก็มีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี เราเคยเจอประสบการณ์ไม่สวยที่โน่นหลายหน ถูกเหยียดผิวก็เคย แต่คนน่ารักก็มีเยอะ การไปอเมริกาให้อะไรเรามามากมายเหมือนกัน รวมทั้งทำให้เรามองเห็นเป้าหมายของตัวเอง ฉะนั้นยังไงเราก็อยากเขียนถึงนิวยอร์กสักครั้ง ไม่รู้ว่าสื่อมุมมองของตัวเองออกไปได้สักแค่ไหน ที่พูดทั้งหมดก็แค่สอดแทรกไว้ใต้กระแสเรื่อง บางคนอาจจะเห็นและบางคนอาจไม่เห็น แต่ก็ได้ทำตามที่คิด คือได้เขียนถึงนิวยอร์ก ได้เขียนถึงอคติและสเตอริโอไทป์ ที่บอกได้คือ เราเขียนเต็มกำลังของเราแล้วค่ะ เรื่องที่จะพูดก็พูดไปหมดแล้ว (ฮา) ก็ลงเอยด้วยการฝากหนังสือเล่มนี้ไว้กับคนอ่านด้วยนะคะ (มีคนแถวนี้บอกให้โปรโมทเรื่องนี้ว่าพระเอกหล่อแหละ มันหล่อจริงๆ นะเอ้า) และเนื่องจากคนเขียนมักพูดถึงนิยายตัวเองได้แบบไม่ชวนซื้ออย่างยิ่ง (ฮา) ถ้ามีใครได้อ่านแล้วผ่านมาทางนี้จะช่วยโฆษณาเสริมอะไรก็ยินดีนะคะ ***** Excerpt ... “นึกว่าคุณกลับบ้านไปแล้ว” ปลายเสียงทุ้มสะเทือนนิดหนึ่งด้วยอารมณ์อันยากจะจับสังเกตได้ เขาหลุบตาต่ำลงชั่วขณะ ซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ใต้เงาของขนตายาวที่ทอดลง หากนัฏฏายังรู้สึกถึงอาการเกร็งของกล้ามเนื้อแขนอีกฝ่าย ปลายนิ้วที่กำแน่นเข้าเพียงชั่วครู่ เมื่อเขายันตัวออกห่างจากผนังเหมือนไม่เต็มใจ อากาศอุ่นจากฮีทเตอร์ค่อยๆ ละลายความแข็งชาหนาวเหน็บลงได้บ้าง และเปลี่ยนมันเป็นอาการส่ันสะท้าน หญิงสาวยกแขนขึ้นกอดอกแน่น พยายามพรางปฏิกิริยานั้นของร่างกายไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ขณะตอบเสียงเรียบ หรืออย่างน้อยก็เรียบเท่าที่หล่อนจะสะกดให้มันเป็นได้ในยามนี้ “ฉันเดินไปเกือบถึงสถานีรถไฟ แต่...นึกได้ว่ากระเป๋าเงินอยู่ในเสื้อโค้ต” คีธพยักหน้าลงอย่างรับรู้ เขาไม่ตอบ ไม่พูด อาการที่ทำให้อารมณ์ของนัฏฏาเหวี่ยงแรงขึ้นอีกครั้ง หล่อนสืบเท้าผ่านหน้าเขาไป รวดเร็วเหมือนกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง มือบอบบางกดกระแทกปุ่มเรียกลิฟท์โดยแรง...ถี่ย้ำ ทั้งที่หล่อนรู้ว่ามันไม่อาจช่วยให้เครื่องกลนั้นทำงานเร็วขึ้นมาได้ดังใจหวัง แต่...อย่างน้อยมันก็ทำให้หล่อนไม่ต้องทนสบตาคนที่ทำเหมือนห่วงใยในอึดใจหนึ่ง และนิ่งสนิทได้เสียยิ่งกว่าคนใบ้ในอีกอึดใจ! “แน็ท” เสียงเรียกเพียงคำเดียวของเขายั้งมือหล่อนไว้ หากไม่ใช่เพียงเพราะคำเรียกนั้น แต่เพราะน้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ราบเรียบเหมือนเมื่อครู่ มันเหมือนคนสำลักลม เหมือนอากาศตรงนั้นไม่พอให้เขาหายใจ “ขอโทษ...ที่ทำให้คุณร้องไห้” ร่างของหญิงสาวสะท้านขึ้นมาอีก แต่หล่อนไม่รู้ว่าเพราะความหนาวที่เจอะมาเมื่อครู่หรือเพราะคำพูดที่ได้ยิน ที่สำคัญเพียงสิ่งเดียวคือคราวนี้หล่อนไม่อาจซ่อนมันไว้ และหล่อนก็ได้แต่เหลียวกลับไปมอง เปิดปากไม่ออก น้ำตาที่คิดว่าแห้งหายไปแล้วหวนคืนมาอีกครั้ง เอ่อคลอตา ความรู้สึกมากมายจุกอัดอยู่ในช่องอกเมื่อเขาต่อคำ...เบา...พร่า “ผมเสียใจ” ในความเงียบ หล่อนได้ยินเพียงเสียงหายใจหนัก ตามด้วยเสียงสัญญาณจากลิฟท์ทางด้านหลัง ทว่านัฏฏาก็ได้เพียงปล่อยให้บานประตูเลื่อนนั้นเปิดออกและปิดกลับลงอีกครั้งเมื่อคนตรงหน้าสืบเท้าเข้ามา สวมกอดหล่อนไว้เต็มอ้อมแขน ศีรษะได้รูปที่คลุมด้วยผมสีน้ำตาลอ่อนแกมบลอนด์ซุกซบลง กดริมฝีปากประทับกับเรือนผมสีเข้ม ราวกับการกระทำนั้นจะสามารถหยุดความเจ็บปวดที่หล่อนมี ซึมซับความหนาวเย็นทั้งหมด ปิดช่องว่างใดๆ ก็ตามระหว่างเขาและหล่อนให้เลือนหายไป หญิงสาวรู้ว่าหล่อนควรจะดึงตัวออก แทนที่จะซุกกายและหลับตาลงในอ้อมกอดนั้น เสแสร้งทำเป็นว่าไม่มีโลกภายนอก และเขากับหล่อนไม่เคยเปลี่ยนไป ทว่าเมื่อหล่อนแนบหน้าลงกับอกของคีธ มันยาก...ที่หล่อนจะคิดว่าอะไรผิดและถูก เป็นไปได้หรือไม่ หล่อนหลงไปในจังหวะหัวใจที่เต้นถี่ ความร้อนผ่าวจากผิวกายอันเหมือนจะขับไอยะเยือกแห่งฤดูหนาวทั้งหมดไปได้ และเพียงหลับตา หล่อนจะไม่ต้องรับรู้ถึงความเยียบเย็นในดวงตาคู่นั้น ลืมวาจาที่กรีดเฉือน...และลืม... ...   Create Date : 28 มีนาคม 2550 21 comments Last Update : 12 พฤศจิกายน 2556 21:29:53 น. Counter : 4199 Pageviews. Share Tweet

ชอบชื่อเรื่องมากเลยวัสส์   โดย: เคียงจันทร์ IP: 61.19.47.117 28 มีนาคม 2550 7:59:41 น.

ชื่อหนังสือเก๋ดีค่ะ ได้ยินก็สะดุดเลยน่ะ ขอให้ขายดีๆ นะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 28 มีนาคม 2550 8:24:04 น.

เป็นเรื่องที่อยากอ่านเพราะมีคนรับรองว่าสนุกค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 28 มีนาคม 2550 9:07:21 น.

มาเป็นหน้าม้าค่า คีธน่าร้ากกกกกกกกกก   โดย: piccy 28 มีนาคม 2550 14:05:21 น.

เจอกันที่แผงหนังสือนะ "ระบำลมหนาว"   โดย: Boyne Byron 28 มีนาคม 2550 14:06:23 น.

แวะมาดูหน้าปก ระบำลงหนาว ฮิฮิ เหมาะกับเรื่องม๊ากมาก ชอบสีชมพู สบายตา หวานดี เอิ๊กกก เหมาะมากเลยนะพี่วัสส์ แต่มิ้นท์นี่สิ แปลกใจ ไม่เคยจะหาโอกาสเจอพี่วัสส์ได้เลย ก๊ากกกกกกกก จะเอาหนังสือ พ่อมด 3 เล่มไม่ให้เซนต์ก็ไปคนละวันตลอดเลย แง้ๆๆๆ งานคัร้งนี้พี่วัสไปวันธรรม มิ้นก็ไปไมได้อีก ฮืออออออออไว้โอกาสหน้าก็ได้ ฮี่ๆ พี่วัสส์ไม่ไปเสา-อาทิตแบบนอกรอบเลยหรอค๊า ปล.สบายดีนะคะพี่สาว มิ้นท์ฝากเนื้อฝากตัวด้วย ฮา ฝากบล๊อกน้องใหม่แบบมิ้นท์ด้วยะนะคะ ก๊ากก //superminny.bloggang.com ฮิฮิ   โดย: มิ้นท์ (MiNT_DoReMoN ) 28 มีนาคม 2550 14:12:42 น.

ท่าทางเรื่องนี้พระเอกจะมีแฟนคลับอยู่ไม่น้อยนะคะนี่   โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 28 มีนาคม 2550 17:38:37 น.

ตามเก็บในงานหนังสือ แล้วกันนะคะ เพราะตามอ่านไม่ทันในถนนนักเขียน   โดย: จูนิ IP: 203.118.70.48 28 มีนาคม 2550 23:06:41 น.

ตามคุณวัสส์มาจากพันทิพค่ะ   โดย: นวลนารา IP: 202.28.9.69 29 มีนาคม 2550 13:57:44 น.

เคียงจันทร์ @ ขอบคุณค่ะพี่หน่อย ^^ สาวไกด์ใจซื่อ @ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรฮับ พุดน้ำบุศย์ @ ถ้าไปงานหนังสือลองไปเปิดๆ ดูได้ค่ะว่าชอบไม่ชอบยังไง piccy @ ให้ค่าม้าเป็นอะไรดี (อย่าบอกว่าจะเอาพระเอกนะ ฮา) Boyne Byron @ แต๊งขอรับ มิ้นท์ @ สนพ. จัดคิวมาให้ไม่มีเสาร์อาทิตย์อะนะ แต่พี่จะแวะไปบ่ายพรุ่งนี้ และหลังจากนั้นก็คงมีไปเดินอีกนอกรอบ แล้วจะแวะไปเยี่ยมบล็อกจ้า คอเล่า @ แหะๆ คนเขียนก็ไม่รู้สิคะว่ามีหรือเปล่า ^^" จูนิ @ ขอบคุณค่ะ นวลนารา @ ดีใจที่แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: วัสส์ 30 มีนาคม 2550 22:20:19 น.

ทำไงดีปีนี้ไม่ได้ไปงานหนังสือ (ฮื่อๆ...) ตามเก็บที่ศูนย์หนังสือจุฬาจะมีไหมอ่ะ   โดย: black majeky IP: 203.118.80.6 1 เมษายน 2550 21:32:57 น.

แหม เล่นดักคอกันก่อนนี่คะ ไม่ให้คีธ เราขอป๋าอลันแทนก็ได้ ฮา   โดย: piccy 2 เมษายน 2550 9:57:40 น.

ไม่พลาดค่ะ ตามเก็บในถนนฯ ไม่ทัน ตามเป็นเล่มๆ แทนค่ะ ปกสวยมั่กๆ ด้วย   โดย: bookmark 6 เมษายน 2550 1:34:04 น.

ได้มาละ เตรียมอยู่ในลิสต์ที่จะอ่าน 555+   โดย: Boyne Byron 13 เมษายน 2550 21:15:55 น.

ซื้อมาแล้วนะครับพี่วัสส์ เสียดายพี่วัสส์ไม่ได้มาวันท้าย ๆ เลยไม่มีลายเซ็นประทับตรา เด่วเอาไว้เจอกันคราวหน้าหรือถ้าได้ไปจุฬาจะเอาไปให้เซ็นนะครับ ต้องขอจัดตารางอ่านก่อนนะครับพี่ คิวยาวมากมาย ดองมาหลายงานแล้วด้วย หวังว่าคงจะหวานหยดโรแมนติคจนหิมะละลายอย่างที่โปรโมทไปนะครับพี่ อิอิ ...สวัสดีสงกรานต์ครับ   โดย: เม่น IP: 58.9.127.19 16 เมษายน 2550 15:39:26 น.

ชื่อเรื่องหวานโรแมนติคมากมายยยย ^^ น่าอ่านๆ ไว้ต้องไปตามเก็บ ^^ เอิ๊ต*   โดย: เอิ๊ต (earthii ) 18 เมษายน 2550 3:50:00 น.

เอ้ย เราซื้อแล้วนะ ฮ่ะๆๆๆ แต่ยังอ่านไม่จบเลยจ้า คุณวัสส์ ทำไมเราว่า เล่มนี้ไม่หวานแฮะ แต่สมจริงดี เอ่อ คือว่า เพิ่งเคยอ่านงานของคุณวัสส์ครั้งแรกนะฮะ อิอิ   โดย: vodca 18 เมษายน 2550 17:22:34 น.

ก้อไม่หวานมากนาคุณวัสส์ แต่เรื่องราวแสดงถึงแก่นของคนจริงๆ ตามเก็บทันตอนที่ลงถนนนักเขียน อิๆ รีบออกเรื่องใหม่เร็วๆนะค้า ติดตามอยู่   โดย: pad IP: 203.114.102.117 28 เมษายน 2550 9:30:33 น.

เขียนมา 9 เล่มแล้วหรือค่ะ ตัวเองมีหนังสือนามปากกา วัสส์ วรา อยู่เล่มนึงด้วยค่ะ ต้องไปหาเล่มอื่นๆมาอ่านบ้างแล้ว ก.ค.นี้มีงานหนังสือที่ศูนย์ประชุมพอดีเลย   โดย: แม่มดจิ๋ว IP: 124.121.161.155 6 กรกฎาคม 2550 12:16:47 น.

อยากอ่านบ้างจัง แต่เล่มนี้ต่อให้ย่าเล็กเอาไปทิ้งไว้บ้าน ก็ท่าทางจะอีกนานเลย กว่าเกดจะได้กลับไปอ่าน ปล.เล่มนี้ แนวเกดชอบเลยอ่ะ อามด   โดย: sanow 29 กุมภาพันธ์ 2551 21:50:56 น.

เพิ่งซื้อหนังสือเรื่องนี้เมื่อตอนงานหนังสือที่ผ่านมาเนี่ยแหละค่ะ และรู้สึกว่าจะอ่านเป็นเล่มแรกในบรรดาหนังสือที่ได้ซื้อมาทั้งหมดด้วย แถมด้วยการได้อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของพี่วัสส์ ขอบอกเลยค่ะ ว่าใครพอได้อ่านเรื่องนี้แล้ว จะทำให้เห็นภาพลักษณ์ใหม่ๆที่เรายังไม่เคยเห็นจากนิยายเรื่องอื่นๆมาก่อนเลยค่ะ ค้นคว้ามาดีด้วยค่ะ สนุกมากๆ มีหลากหลายอารมณ์ แถมด้วยการการันตีว่า พระเอกหล่อจริงๆ (ถ้ามีในชีวิตจริงก็จะดีมากกว่าเดิม ฮะๆ) อยากมาบอกแค่นี้แหละค่ะ ลองไปหาอ่านกันดูนะค่ะ   โดย: ฟ้าไร้ดาว IP: 58.9.209.251 6 พฤษภาคม 2551 22:02:09 น.